Filmrecensie Mary

Door Michael Koukos

Genre: Drama

Land: Italië, Frankrijk, Verenigde Staten

Taal: Engels, Hebreeuws

Lengte: 83 min.Jaar: 2005

Cast : Juliette Binoche , Matthew Modine, Forest Whitaker , Marion Cotillard, Stefania Rocca, Francine Berting, Giovanni Capalbo, Massimo Cortesi, Ettore D'Alessandro, Alex Grazioli, Emanuela Iovannitti, Jean-Yves Leloup, Amos Luzzatto, Gisella Marengo

Mary speelt Maria Magdalena in een controversiele flm over Jezus maar begint zich steeds meer met haar rol te vereenzelvigen. Na de opnames in Rome besluit zij, geinspireerd door een droom, naar Jerusalem te gaan.
Ted is een journalist die op zoek is naar het ware verhaal achter Jezus en Tony is de regisseur van de film waar Mary in meespeelt.
Het 3tal loopt wat moeilijk te doen over hun geloof zonder dat het eigenlijk ergens over gaat. Huilebalk Ted wordt zo irritant en zielig neergezet dat je de neiging krijgt spontaan projectielen naar het scherm te gooien. Dat hij zijn leven verknalt door alles op te offeren aan zijn job is immers zijn eigen schuld lijkt mij.

Na een tijdje kom je er echter achter dat je erg blij mag zijn met de huilebalk want hij zorgt er tenminste nog voor dat er wat gebeurt. Het is een erg fragmentarische film (lees...springt van de hak op de tak) die ondanks de regelmatig ingebrachte geweldscenes uitermate slaapverwekkend overkomt.
Grote schuldige hiervan is de pretentie van regisseur Ferrara die The last temptation of Christ tracht te overtreffen. Hoe intellectueler men echter probeert over te komen des te irritanter en niets zeggender wordt het. Men wil alles zo danig uitdiepen dat het verhaal niet langer bij het medium film past.

Misshien kan regisseur Ferrra beter boeken gaan schrijven. Voor het medium film lijkt hij nameljk niet zo geschikt.

Nova huurt Pinokkio in

Het valt niet altijd mee voor programmamakers om aan schokkende nieuwe nieuwsfeiten te komen. Soms moeten ze vermeende getuigen een handje helpen.

Ook het actualitietenprogramma Nova wordt hier nu van beschuldigd door ex-militait Evert V. Hij trad op in een uitzending over de decembermoorden in Suriname, waarin hij verklaarde dat Desi Bouterse aanwezig zou zijn geweest tijdens de executies van 8 december 1982. Hij leidde de cameraploeg door Fort Zeelandia en wees de plaatsen aan waar de executies zouden hebben plaatgevonden.

Nu blijkt dat als Evert V. Pinokkio was geweest zijn neus minstens met 50 cm was gegroeid tijdens de opname. In het Surinaamse radioprogramma Bakana Tori Origineel zegt hij alles uit zijn duim te hebben gezogen. Volgens Evert Pinokkio hebben de programmamakers van Nova alles voor hem opgeschreven wat hij moest verklaren. Dit alles in ruil voor wat geld en een mobieltje. Hij blijkt helemaal niet bij de executies in Fort Zeelandia te zijn geweest.

Met dit alles kwam Evert naar buiten omdat hij volgens zijn zeggen het beloofde geld en het mobieltje helemaal niet heeft gehad.

Maar ja, kunnen we zo'n pathologische leugenaar nu nog wel geloven?

Aardbeving in Californië (6:56)

Amrit Shergill woont al 16 jaar in de VS en voelde gisteravond voor het eerst de grond onder haar voeten trillen. Rod Foo, hoorde op datzelfde moment een enorm lawaai in de straat en vond dat de plaatselijke jeugd wel erg veel lawaai maakte.

Het bleek om een aardbeving te gaan. Afgelopen nacht werd Californië getroffen door een aardbeving met een kracht van 5.6 op de schaal van Richter. Het epicentrum lag 5 mijl ten noordoosten van Alum Rock.

5,6 Valt blijkbaar wel mee want tot nu toe zijn er geen ongevallen gemeld.

The War of the Worlds

Wat gebeurde er vandaag in.....?
1938 :

Het radio-hoorspel The War of the Worlds naar het gelijknamige boek van H.G. Wells veroorzaakt een paniekgolf in de Verenigde Staten. Scenarioschrijver Howard Koch had het hoorspel in de vorm van een nieuwsuitzending gegoten, wat achteraf toch niet zo'n goed idee was. Vele duizenden lusiteraars denken dat er echt agressieve marsmannetjes zijn geland.

Het radioprogramma begon als een normaal muziekprogramma, dat opeens werd onderbroken met verontrustende nieuwsberichten over een alieninvasie. In het begin werd gemeld over vreemde explosies op Mars. Daarna over een Martiaanse cilinder die zou zijn neergestort bij New Jersey, en tenslotte over hoe deze Martianen met hun geavanceerde machines een aanval begonnen. Het leger zou niets kunnen beginnen tegen deze Martianen. Al snel volgden er berichten over soortgelijke cilinders die elders in de Verenigde Staten zouden zijn geland. De machines zouden oprukken naar New York.

Veel luisteraars misten of negeerden de intro van het hoorspel, waarin duidelijk werd uitgelegd dat het om een verzonnen verhaal ging. Dit kwam doordat er op de andere zender de populaire Edgar Bergen en Charlie McCarthy Show was, met als vaste gast een buikspreker en zijn pop. Iedere week, na iets minder dan een kwartier in de uitzending, mochten de pop en zijn baas even pauzeren terwijl een zanger een saai liedje zong. Op dat moment greep een groot deel van de luisteraars steevast naar de knoppen om iets anders op te zoeken. Die avond van de 30ste oktober 1938 kwam een flink deel van de luisteraars van Bergen en McCarthy tot hun verbijstering terecht in een nieuwsuitzending over een Martiaanse invasie.

Zo dachten veel mensen dat de nieuwsberichten echt waren. Volgens berichten die later werden verspreid vluchtte men massaal weg uit de steden. Veel mensen meenden al de lichtflitsen van de hittestralen te zien of de zwarte rook te ruiken.

Een studie naar de masashysterie onthulde dat sommige mensen in paniek raakten omdat ze de nieuwsberichten aanzagen voor een aanval van de Duitsers. Andere studies suggereren dat de grote paniek die zou zijn ontstaan door de media is aangedikt.
In recente jaren is de complottheorie ontstaan dat het hoorspel in werkelijkheid een experiment van "psychologische oorlogsvoering" was. Aan de hand van dit onderzoek zou een rapport zijn opgesteld dat slechts voor enkelen beschikbaar was.
Er zijn ook theorieën die zeggen dat de paniek als gevolg van het hoorspel de reden is dat de Amerikaanse overheid meldingen en bewijzen van UFO’s in de doofpot zou stoppen, uit angst dat er weer paniek zal ontstaan. En dit laatste geloven anno 2007 nog veel mensen. Er is in 2007 eigenlijk niet veel veranderd, ik denk dat dit nog steeds zou gebeuren, misschien geloven mensen dit soort theorieën tegenwoordig zelfs nog wel meer dan vroeger.

Sonja Bakker uit de mode

We kenden al de vegetariër, de lacto-ovo-vegetariër (geen vlees, geen gevogelte, geen vis, geen E120, geen gelatine en geen stremsel), de ovo-vegetariër (zoals de lacto-ovo-vegetariër, maar bovendien geen melkproducten), de pescotariër (zoals de lacto-ovo-vegetariër, maar wél vis), de veganist (geen vlees, geen gevogelte, geen vis, geen zuivelproducten, geen honing, geen chocolade, slechts enkele soorten wijn en bier), volg je het nog? dan is er nu weer een nieuwe groep mensen met een vrijwillig dieet: de ethicurean. (is nog geen ingeburgerde Nederlandse term, maar zal wel iets van ethicuriers worden of zo).

Ethicurean zijn mensen die alleen dingen eten die ethisch verantwoord zijn. Dit blijkt allemaal niet echt eenvoudig te zijn, want hoe kun je tegelijkertijd de opwarming van de aarde tegenhouden, batterij-dieren redden en Derde Wereld arbeiders helpen?
Ons eten blijkt een dagelijks mijnenveld te zijn, boodschappen een dilemma waar niet uit te komen is; neem ik die onbespoten appel, de locale appel, de appel uit een arm land?
Zaten we voorheen met Fairtrade producten nog redelijk safe, ook dat geeft nu minachtende blikken, want deze producten moeten van ver komen en dus zou een product uit eigen land weer beter zijn.
Als we dat allemaal hebben gehad en je besluit toch maar een kip te kopen, dan moet je eerst nadenken hoe het leven van de kip was en hoe deze aan haar einde is gekomen.
Volgens mij is dit nog effectiever dan Sonja Bakker.

Bollynet

Bollywood films (Indiase films) werden in Nederland vaak afgedaan als min of meer lachwekkend, kattengejank, overdreven gedans, etc. Ik vond het altijd prachtig maar werd daarmee voor gek verklaard.

Tegenwoordig is dit gelukkig helemaal anders en heeft Bollywood er, naast de Indiase, Hindustaanse, Turkse en Marokkaanse kijkers een nieuwe doelgroep bij; de autochtone Nederlanders. Autochtone Nederlanders blijken er naar te kijken, omdat deze films bij hen meer gevoel en emotie opwekken in vergelijking met de films uit Hollywood. De afgelopen jaren is er een ware hype ontstaan rondom deze films, mede doordat ze te zien zijn in de Pathé-bioscopen (en natuurlijk te huur in de videotheken).
En zeg nou zelf, mooiere en kleurrijkere beelden zie je niet vaak in films. Wel vind ik vaak het verhaal stukken minder dan de beelden en de muziek, maar ook dat wordt langzaam beter.

En vanwege dit ongekende succes is er nu dan ook een Nederlandse Bollywood website: met veel nieuws en filmrecensies. De site ziet er goed uit, sommige dingen zijn nog in aanbouw, zoals de wallpapers, maar het gaat zeker leuk worden op de Nederlandse Bollywood site.Er staan ook in het Nederlands vertaalde songteksten op en dat is nou weer jammer; ik versta namelijk geen Hindi en voor de vertalingen had ik tenminste toch nog het idee dat het enige inhoud had.

Hemels OV in Belgie

In België zijn ze wangedrag in het openbaar vervoer helemaal zat. (wij ook maar wie doet er wat aan?). Onder de slogan "Ge zijt nen engel" is De Lijn een nieuwe campagne begonnen waarmee ze bus- en tramreizigers die zich goed gedragen, wil bedanken.
Vanochtend dachten vele reizigers nog niet goed wakker te zijn toen zij in plaats van de norse kaartjesknippers engelen zagen staan op bus- en tramknooppunten in Antwerpen en Gent.

De engelen deelden Post-its uit met de slogan "Wacht niet tot in de hemel om een engel te zijn". De campagne loopt de komende vier weken in Antwerpen, Gent, Hasselt, Leuven, Mechelen en Oostende. Dat de slogan geen correct Nederlands is hadden ze wel door (zeggen ze), De keuze voor een slogan in spreektaal moet vermijden dat de campagne te belerend overkomt.
In samenwerking met reizigers en chauffeurs werden twaalf basisgedragsregels opgesteld. De campagne moet er nu voor zorgen dat die twaalf regels gecommuniceerd worden aan de reizigers. Bij de campagne hoort ook een wedstrijd. Wie zich als engel laat fotograferen op een bus of tram, maakt kans op een iPod Nano of op een jaarabonnement van De Lijn.
Op de site kun je de engelen zien en op hen stemmen.

Enkele engelenregels:
Ge zijt nen engel omdat je ons interieur in goede staat achterlaat.
Ge zijt nen engel omdat je een vuilbak verkiest boven een vuile tram of bus.
Ge zijt nen engel omdat je witrijdt.
Ge zijt nen engel want je houdt je decibels in de hand.
Ge zijt nen engel omdat je pak en zak geen plaats inpakt.
Ge zijt nen engel omdat je tijdig teken doet als de bus of tram stoppen moet.

Iraanse vrouwen slaan terug

Iran staat niet bekend om de gemakkelijke sportkleding voor vrouwen. Eigenlijk sportten vrouwen daar ook niet, dus was dit ook nooit een probleem.

Tegenwoordig is dat wel anders, er is nu zelfs een vrouwenrugby team in Teheran. En ondanks de ongemakkelijk lappen die de vrouwen hinderen blijkt de sport razend populair onder vrouwen. Enig nadeel is dat ze onmogelijk tegen niet moslim-teams kunnen spelen.

Het lijkt een niet belangrijk nieuwsfeit, maar in een land waar vrouwen zo onderdrukt worden is dit een enorme sprong vooruit. Khomeini draait zich om in zijn graf.

Zonnige groeten uit Bonaire

Het zomerreces nog maar net achter de kiezen, is er al weer een leuk nieuw uitstapje voor een delegatie fractievoorzitters uit de Tweede Kamer; een reisje naar de Nederlandse Antillen en Aruba. Het snoepreisje duurt nog tot 2 november en de (officiele) reden is de nieuwe status van de Antillen, die op 15 december 2008 ophouden te bestaan. Sint Maarten en Curaçao krijgen een onafhankelijke status, zoals Aruba die nu al heeft. De eilanden Bonaire, Sint Eustatius en Saba worden Nederlandse gemeenten.

Het reisgezelschap staat onder leiding van reisleidster Gerdi Verbeet (PvdA), en bestaat uit bijna alle fractievoorzitters. Slechts Jan Marijnissen (SP) en Geert Wilders (PVV) konden niet mee. Wel van de partij zijn: Pieter van Geel (CDA), Jaques Tichelaar (PvdA), Mark Rutte (VVD), Femke Halsema (Groen Links), Arie Slob (CU), Alexander Pechtold (D66), Marianne Thieme (Partij voor de Dieren) en Rita Verdonk (éénmansfractie).

Al heeft iedereen de grootste moeite de vechtende kemphanen Mark en Rita uit elkaar te houden Rita had hem bijna van een metershoge rotspunt in zee geduwd)was het gisteren toch weer een jolige dag want Gerdi leidde de vakantiegangers rond op Bonaire. Tot grote vreugde van Femke en vooral Marianne stond er ook een bezoek aan de schildpaddenopvang op het programma. Met natte voeten werden ze op de hoogte gebracht van het werk dat wordt verricht voor de bescherming van schildpadden door de Sea Turtle Conservation Bonaire. Af en toe zwommen de kleinkinderen van Beatrix voorbij, Zaria en Eloise. Arie Slob sprong direct in zee om een reddingsoperatie uit te voeren, maar hij had niet goed geluisterd, het bleek om twee schildpadden met zendertjes te gaan, bij een eerder bezoek van Bea aan Boniare was haar gevraagd de twee dieren een passende naam te geven en zij dacht direct aan haar kleinkinderen.
's Avonds werd de opening van het zendstation van de wereldomroep bijgewoond. Luisteraars thuis die het programma op de radio hoorden verklaarden na afloop gedacht te hebben dat het om een uitzending vanuit een kleuterklas ging.

Morgen komen de voorzitters weer terug op Curaçao, waarna op 29 oktober naar St. Maarten wordt gevlogen. Dinsdag 30 oktober staat een bezoek aan Saba ingepland en woensdag St. Eustatius.
Het is de vraag of Bonaire, St. Eustatius en Saba nog wel een Nederlandse gemeente willen worden. Ze begrijpen nu in ieder geval waarom wij ons altijd zo schamen voor Nederlandse toeristen in het buitenland.

Propper oma's en Rot(so) nonnen

Al schrijf ik vaak over Telendos, dat wil niet zeggen dat er daar geen andere eilanden zijn. Bijvoorbeeld Kalymnos, daar kom je aan vanuit Kos alvorens direct weer naar Telendos te vertrekken. En al ligt het dichtbij, het eiland heeft een totaal ander karakter en dat geldt niet in de laatste plaats voor de inwoners.

Zo kwamen we afgelopen keer aan op Kalymnos en moest ik ongelooflijk nodig naar het toilet (op de boot is wel een toilet maar dat is het woord niet waard en is meer te vergelijken met een open riool). Op zich is dat niet zo'n probleem want de hele haven is vergeven van de terrasjes, ware het niet dat het merendeel bestaat uit toeristenfuiken. Gelukkig kwamen we al gauw langs een terrasje waar een oude Griekse oma vriendelijk naar ons stond te wuiven. Het lieve oude mensje was een echte publiekstrekker want haar hele terras zat vol en wij bemachtigden nog net de laatste stoelen. Michael bestelde alvast de drankjes bij oma terwijl ik binnen naar het toilet snelde. In het restaurantje kwam ik een bullebak van een man tegen die het voltallige personeel op hitleriaanse wijze toesprak, dit was overduidelijk de zoon van oma, logisch dus dat je met zo'n zoon zelf de klantencontacten doet.
Bij terugkomst aan onze tafel zat Michael in verbazing naar de weg te kijken. Wat bleek; toen het terras vol zat was er een grote motor langsgereden, had oma haar lange rok opgetrokken en was als een jonge atlete achterop gesprongen. Oma bleek dus niet meer dan een ordinaire propper. Waarschijnlijk was ze ook niet eens zo oud maar gewoon geschminkt.

Een aantal dagen later bezochten we Kalymnos weer om op zoek te gaan naar een ons, door Frixos, aanbevolen klooster; Rotso. Dit, was ons verteld, zou een klein maar zeer bijzonder klooster zijn en als we de naam van Frixos zouden noemen zouden de nonnen ons allerhartelijkst ontvangen. Douwe, die zoiets bijzonders niet wilde missen, ging met ons mee.
Mij was verteld dat het ergens bij de haven zou zijn, nogal afgelegen (zoals een goed klooster betaamd), dus namen we voor de zekerheid maar een taxi. Die direct hoog de bergen in reed zover mogelijk van de haven af. Toch klopte het en arriveerden we bij een klein klooster wat er prachtig, doch uitgestorven, uitzag. Nieuwsgierig liepen we door een kleine tuin waar tot onze verbazing de kapel hermetisch afgesloten was.

Na enige tijd arriveerde er een grote, vette non op een balkon, geheel in zwart gewaad, die in het Grieks begon te tieren en roepen. Nu had Michael nog niet veel Griekse lessen gehad en spraken Douwe en ik al helemaal geen Grieks, we wisten al wel dat het Grieks vaak nogal vijandig klinkt terwijl de mensen het dan vriendelijk blijken te bedoelen. Toen zuster vetkwab echter wild met haar armen begon te gebaren en gillend om een andere zuster begon te krijsen begrepen wij dat dat deze keer niet het geval was. Daarop besloten we maar terug de taxi in te gaan, want in een kastijding door een slagschip-non hadden wij niet veel trek. Al stamelend over Frixos tuimelden wij de taxi in.
En dit soort ervaringen doen je plotseling beseffen dat het helemaal niet zo gek is dat iemand als Dora naar Kalymnos vluchtte.

Filmrecensie The Night listener

Door Michael Koukos

Regie		Patrick Stettner
Genre		drama, thriller
Tijdsduur		86 minuten
Jaar		2006
Acteurs		Robin Williams, Toni Collette, Joe Morton, Bobby Cannavale, Rory Culkin, Sandra Oh, John Cullum, Lisa Emery, Guenia Lemos, Marcia Haufrecht, Nick Gregory, Ed Jewett, Becky Ann Baker, Billy Vann, E.J. Carroll

Robin Williams speelt Gabriel Noone, een populaire nachtDJ, die in zijn radioprogramma waargebeurde maar geromantiseerde verhalen verteld.

Op een dag krijgt hij een boek in handen van Pete, een 14 jarige stervende jongen. Hij raakt meteen geboeid door het boek en en krijgt al gauw ook het telefoonnummer van de jongen te pakken. Uit het daarop volgende telefonische contact verneemt hij dat het slachtoffer gedurende zijn hele kindertijd seksueel is misbruikt en seropositief is.

Dit proces duurt erg lang waardoor de film niet echt op gang lijkt te komen. Uiteindelijk blijkt er toch een en ander niet aan het hele verhaal te kloppen en gaat Gabriel op onderzoek uit. Pas vanaf dit punt wordt de film te genieten. Pete blijkt namelijk te zijn geadopteerd door een geschifte blinde vrouw.

Gabriel die er nogal onhandige recherchemethodes op na houdt werkt zich ook steeds dieper in nesten.

Robin Williams loopt de hele tijd met een gezicht waarvan afstraalt dat hij het moeilijk heeft met ernstige rollen. Hij loopt dan ook als acteur volledig in de schaduw van Toni Collette die de rol van de geflipte Donna meesterlijk neerzet. Het verhaal is wel origineel te noemen en de film weet op subtiele wijze de spanning op te bouwen terwijl het geheel wonderlijk genoeg nooit echt eng wordt.

The Night listener is een film waar je na een beetje geduld toch wel behoorlijk veel plezier aan kan beleven als je er tenminste in slaagt te wennen aan Wiliams Droopygezicht.

Noach returns (17.52 uur)

Er is goed nieuws en slecht nieuws. Laat ik met het slechte beginnen; er worden 21 grote steden bedreigd met overstroming in de nabije toekomst. Het goede: er is geen Nederlandse plaats bij. (zou slecht kunnen zijn omdat het hier om mega-steden gaat, die wij niet hebben, dus misschien gewoon niet genoemd?).

Voor wie nog op vakantie wil, dit zijn de steden: Dhaka, Buenos Aires, Rio de Janeiro, Shanghai, Tianjin, Alexandrie, Cairo, Mumbai, Kolkata, Jakarta, Tokyo, Osaka-Kobe, Lagos, Karachi, Bangkok, New York en Los Angeles e.a. Deze bewering komt niet van onze eigen watermanager prins pilsje, maar van o.a. de United Nations. De oorzaak mag eenieder bekend zijn: klimaatverandering.
Hoogste tijd om een ark aan te schaffen.

Dolle Dwaas bij de Bijenkorf (6:21 uur)

De Dolle Dwaze Dagen zijn bij de Bijenkorf al weer enige tijd voorbij en de rust weer teruggekeerd, dachten ze. Waar ze bij Bijenkorf Amsterdam niet op hadden gerekend is dat sommige mensen de data van het evenement niet zo goed weten.
Zo was er gisteren een vrouw die voor de Dolle Dwaze Dagen kwam, dacht dat er op zulke dagen een net gespannen zou zijn, dus van de vierde verdieping naar beneden sprong, samen met haar kind.

Het trieste van dit verzuim is dat het kind helaas is overleden en de moeder nog in kritieke toestand in het ziekenhuis ligt. Vanuit het ziekenhuis verklaarde zij nog dat ze de koopjesmarkt niet meer zal bezoeken, ze is namelijk bang dat ze van de drukte zo gek zou worden dat ze van de vierde verdieping naar beneden zou springen.
Hopelijk gaat niet iedereen nu alles letterlijk nemen; dus neem je hamster niet mee naar Albert Heijn als het hamsterweken zijn. En nog een advies: laat je kind thuis!

Benedenwinds lezen

Bonaire is niet alleen een tropisch vakantieoord, maar ook een eiland dat de laatste jaren hard gewerkt heeft en flink geinvesteerd om met de rest van de wereld mee te kunnen. Het gaat nu dan ook veel beter. Helaas is er toch nog een ondergeschoven kindje: de bibliotheek. Deze is nagenoeg leeg, er zijn nauwelijks boekhandels, dit betekent dat mensen die niet het geld hebben om bij bol.com en andere sites de dure verzendkosten te betalen nu niet meer kunnen lezen. Hier zijn vooral de kinderen de dupe van.

Daarom is het Bonaire Toeristenbureau een unieke actie gestart: Boeken Voor Bonaire. De komende weken worden nieuwe boeken ingezameld. Die vertrekken op 1 november per boot naar het Caribische eiland. Om te zorgen dat de Openbare Bibliotheek nog voor Kerst weer beschikt over een volwaardige collectie. Iedereen kan helpen door een of meerdere nieuwe boeken naar het Toeristenbureau te sturen. Meer informatie over de actie op Boeken voor Bonaire. Boeken kun je sturen naar: Bonaire Toeristenbureau, t.a.v. Marieke Meuwese-Raaff Postbus 472, 2000 AL Haarlem.

Iedereen die een boek geeft, wordt automatisch lid van de Openbare Bibliotheek Bonaire. Je krijgt een stempelkaart thuisgestuurd, als je dan op Bonaire bent, kun je boeken lenen en lezen. En als je niet naar Bonaire gaat, dan is een bewijs van lidmaatschap van de Bonaire bibliotheek toch leuk. (zeggen ze zelf)

Vliegende Belg jaagt schrik aan

De Efteling attractie De Vliegende Hollander is al enige tijd gesloten voor publiek wegens veelvuldige storingen. Dit terwijl een 35-jarige Belg nu net voor vliegende Hollander wilde spelen. De Belg besloot het er niet bij te laten en sprong gisteren rond 11.00 uur gewoon van De Pagode.

Bij deze Thaise attractie had niemand een vliegende Belg verwacht waardoor het publiek lichtelijk in paniek raakte. De andere bezoekers dachten dat de man een einde aan zijn leven wilde maken. De Belg sprong op 35 meter hoogte plots over de railing en sprong naar beneden. Zijn parachute had hij onopvallend bij zich in een rugzak.
Eenmaal veilig op de grond wachtte hem een welkomstcomité bestaande uit de Eftelingse beveiliging die hem direct overdroegen aan de politie.
Geschrokken bezoekers zijn opgevangen door de Eftelingse slachtofferhulp (bestaande uit Sneeuwwitje, Doornroosje en Langnek).

Koken met sterren

Voor de kookfanaten onder ons is er een interessant kookboek: The Axis Of Evil Cookbook.

Op 29 januari 2002 gebruikte George W Bush voor het eerst de uitdrukking “Axis of Evil” in zijn State of the Union, hiermee bedoelde hij de landen Irak, Iran en Noord-Korea.
En wat blijkt; als deze landen niet druk zijn met het produceren en uitvinden van massa vernietigingswapens zijn ze bezig met het koken van de plaatselijke gerechten.
Omdat het produceren van massavernietigingswapens niet aanbevelenswaardig is voor thuis, is er nu dus een boek over de andere bezigheden, een kookboek.

In het rijk geillustreerde boek staan meer dan 100 recepten uit de “Evil” landen, maar ook uit de beetje “Evil” landen zoals Cuba, Syrië en Libië. Om tijdens het koken toch een beetje op de hoogte te blijven staan er ook foto’s in het boek van de stoute landen en profielen van hun bekende leiders. Streekgerechten staan gezellig zij aan zij naast de favo-gerechten van dictators, zoals de haaievinnensoep van Kim Jong-Il en de Gazelle-rack van Saddam.

Filmrecensie Cookie`s Fortune

Door Michael Koukos

Regisseur: Robert Altman
Speelduur: 113 minuten
Acteurs: Glenn Close Charles S. Dutton Julianne Moore Patricia Neal Chris O'Donnell

Het begint allemaal een beetje warrig, een bejaarde dame wordt in haar dagelijkse bezigheden geholpen door lamme goedzak Willis. Gelukkig heeft deze laatste een zwarte huidskleur want dat past perfect bij de bluesmuziek die de film in het begin nog draagt.

Als Cookie komt te overlijden door de meest acute vorm van loodvergiftiging; een lading hagel door haar hoofd, wordt er een uitgebreid, onzinnig onderzoek naar de ware toedracht gestart. Uiteraard is Willis de hoofdverdachte ...want hij is de enige zwarte.
Comedies over bejaarde dames zijn net zo leuk als erotische fims over amoebes opwindend zijn,...niet dus. Helaas is ook dit geen uitzondering op deze regel. Pas na 40 minuten kan er even een glimlach af en dat is dan ook meteen de laatste. Vaak doet men in comedies nog vergeefse pogingen om grappig over te komen maar zelfs die moeite heeft men zich hier niet getroost.

Tot overmaat van ramp komt ook Glenn Close (jawel de enige echte Cruella) irritant lopen doen. Zij raast zonder verdere functie dan het verscheuren van Cookies zelfmoordbriefje door het geheel als een kip zonder kop.
De enige die goed in zijn rol zit is Charles Dutton (Willis), maar deze kan het debacle niet redden en dat is toch wel jammer want op papier is dit natuurlijk een topcast.
Het enige interessante is te zien hoe de map van intermenselijke relaties gedurende het hele onderzoek wordt hertekend maar ook hier liggen geen noemenswaardige verrassingen op de loer.
Al bij al weinig reden dus om deze uitemate slaapverwekkende vertoning te gaan kijken. Schaapjes tellen is misschien minder efficient maar wel leuker.

YouTube Party

Een groot deel van ons leven speelt zich tegenwoordig op internet af. Toch is het niet slim om al te veel details los te laten, dat bleek in Chippenham (Engeland) maar weer.

De familie Worthy gaf een feestje voor hun zoon Christopher die 16 werd. Er werden 30 pubers uitgenodigd terwijl pa en ma uit eten gingen. De details voor de party werden op YouTube gezet zodat iedereen het gemakkelijk zou kunnen vinden.
Dat konden ze zeker, niet alleen de 30 genodigden, maar nog zeker 100 andere pubers ook. En vooral de ongenodigden lieten zich niet zomaar wegsturen. Ongegeneerd dronken ze alle champagne, whisky etc. op, waarna ze zich tegoed deden aan het meubilair van de familie Worthy. Jarige Chris belde zijn ouders toen het helemaal uit de hand liep, waarop vader een gebroken neus opliep, Chris zelf zjin verjaardag verder met de zusters in het ziekenhuis moest vieren en het huis er van buiten uit kwam te zien alsof er een bom in de tuin was ontploft.

Dertig herrieschoppers zijn opgepakt, maar Chris zijn zestiende verjaardag komt nooit meer terug, bedankt YouTube.

Zwemmen met dichter Douwe op Telendos

Elk jaar eind september vindt er een opmerkelijk evenement plaats op Telendos: zwemmen met Douwe. En jawel het betreft onze eigen dichter Douwe.
Het evenement vond in 2006 voor het eerst plaats en heeft in 2007 wederom plaatgevonden.
Het is ingesteld omdat Douwe nooit zwemt en de hele vakantie leest en dicht aan zijn tafel. Met veel moeite hebben mensen hem overgehaald eens te komen zwemmen en dat was zo'n succes dat Douwe het evenement dit jaar al zelf voorstelde.

Het evenement verloopt als volgt:
Een dag van tevoren stelt Douwe het tijdstip vast. Op de dag zelf wacht iedereen rond het zwembad tot ze Douwe de berg op zien komen. Als dat gebeurt krijgt Douwe luid applaus, trekt zijn kleren uit (de zwembroek die ook slechts 1 keer per jaar in het water komt heeft hij al aan), daalt voorzichtig langs het trapje naar beneden, zwemt een paar baantjes en komt weer uit het water. Daarna droogt hij zichzelf zorgvuldig af, kleedt zich weer aan, wast zijn handdoek, drinkt nog wat en daalt de berg weer af terug naar zijn tafel bij Yiannis. En al die tijd kijkt iedereen zwijgend toe vanaf de kant.

Dat is eigenlijk het hele evenement. Toch wordt er dagen over gesproken en zou niemand het meer willen missen. Het heet wel zwemmen met Douwe, maar eigenlijk gaat er nooit iemand met Douwe zwemmen, er wordt alleen toegekeken.
Dat is Telendos; dingen die er normaal niet toe doen worden er evenementen. Een eigenaardig fenomeen en toch is het onvoorstelbaar leuk. Simple life zeg maar.

Toeval bestaat niet

Larissa Trimbobler, de vrouw van Yigal Amir (de moordenaar van Rabin), is zwanger en uitgerekend op 24 oktober. Niets mis mee zou je denken, ware het niet dat dat nu net de nationale herdenkingsdag is voor Yitzhak Rabin.

Dit kan nauwelijks toeval zijn, temeer daar mw. Amir door middel van kunstmatige inseminatie zwanger is geraakt. In het ziekenhuis vreest men dan ook een vraag om een inleiding of keizersnede mocht de natuur niet meewerken.
Vast staat al dat er ook "toevallig" een gynaecologische check-up voor Trimbobler is gepland op die datum in het Bikur Holim ziekenhuis te Jeruzalem. Nu vreest men dat zij dan om een inleiding of keizersnede gaat vragen en , i.t.t. Nederland mag dat niet geweigerd worden.

Bij navraag blijkt de moordernaarsvrouw zelf alles te ontkennen.
Maar...de moordenaar zelf heeft wel alvast "toevallig" verlof gevraagd voor de bevalling rond die tijd en de bris milah (besnijdenis) de 8e dag (het is al zeker dat het een jongetje wordt), wat wel afgewezen kan worden en dus inmiddels afgewezen is. Yigal's familie gaat hiertegen in bezwaar.

Amirs vrouw is tegelijkertijd een van zijn fanatiekste aanhangers. De van oorsprong Russische Trimbobler is moeder van vier kinderen. Ze bezocht Amir regelmatig in de gevangenis en de liefde bloeide op. Na een stevige juridische strijd trouwden ze in 2004 met rabbinale goedkeuring. Maar de directie van de gevangenis stond niet toe dat er een huwelijksceremonie voor de twee werd gehouden: het huwelijk werd op afstand voltrokken. Trimbobler mag nog steeds niet alleen zijn met haar man. Privé-visites zouden namelijk door Amir kunnen worden gebruikt om politieke boodschappen naar buiten te brengen, zo menen de autoriteiten. Larissa Trimbobler houdt een weblog bij (helaas geheel in het Russisch, kan iemand dit even voor mij vertalen?) waarop ze probeert aan te tonen dat Amir niet de moordenaar is van Rabin. Niet al te zinvol, daar er meer dan voldoende bewijs en hij nog net niet op heterdaad betrapt is.

Net als het huwelijk van Amir, is ook zijn nu nog ongeboren kind onderwerp van veel discussie in Israel. Amir krijgt steun van een aantal mensenrechtendeskundigen die vinden dat ook moordenaars het recht hebben om te trouwen en kinderen te krijgen. "Als wij in een vrij en democratisch land land wonen, dan moet ook een moordenaar als mens worden beschouwd", zegt professor Avi Saguy van de Bar-Ilan universiteit.

Crimi-mode

De ene mens is modieuzer dan de andere, maar sommige gaan wel erg ver met het zich onderscheiden van anderen.

Afgelopen vrijdag zagen mensen in Tulsa (Oklahoma) een man heen en weer lopen voor de rechtbank met zijn handboeien nog om. Voorbijgangers waarschuwden de politie waarna de man verklaarde dat het hier om een mode-item ging. De man bleek zichzelf gothic te kleden en vond dat zijn outfit niet af was zonder handboeien.

Als de sirene gaat

Van onze correspondenten Teun en Marieke Markies uit Bergen op Zoom

Wat doe je als de sirene gaat? Nou daar wisten we gisteravond over mee te praten!
We zaten naar het journaal van acht uur te kijken en om ongeveer kwart over acht
hoorden we de sirene van de brandweer gaan. Nou zijn we niet zo paniekerig uitgevallen, maar toen hij pal voor onze flat stopte zijn we toch even voor het raam gaan kijken wat er aan de hand was.

De brandweerauto stond met zijn zwaailichten aan voor onze ingang en wij bedachten koortsachtig, wat ons te doen stond bij een eventuele calamiteit.
Wat ons wel opviel was, dat er geen slangen uitgerold werden,dus dachten wij aan iets anders, zoals bijvoorbeeld een gaslek of gevaar voor instorting.(dit met name omdat ze al weken lang aan onze flat bezig zijn met renovatiewerkzaamheden). We zagen in de inmiddels ingevallen donker enkele figuren met gele helmen op rondlopen en hoewel het ons wel opviel dat ze een beetje aan de kleine kant waren hadden we verder nog niets in de gaten.

Even later ging de bel en toen dachten we: ”zie je wel, ze gaan ons evacueren”.
Ik liep al richting site-table om belangrijke foto ‘s mee te kunnen nemen en Teun deed open. Toen hij de kamer weer in kwam en zijn portemonnee pakte keek ik wel vreemd op, want zouden we nu ook al moeten betalen om het vege lijf te redden? Na enkele minuten kwam Teun weer binnen en wat bleek het handelde om een actie om geld op te halen voor de Brandwonden Stichting. Ze hadden kinderen in een geel brandweer pakje gehesen en met collectebussen de deuren langs laten gaan.

Laten we hopen dat er geen oude mensen een eindje verder in de straat brandwonden hebben opgelopen, doordat ze zich van schrik aan de hete thee of koffie hebben gebrand.
Want laten we wel wezen, het was inmiddels half negen en dan sta je als oudje alleen toch wel met bibberende knietjes als de sirene gaat.
Tip voor de brandweer: als er weer een “ludieke” actie gehouden moet worden,doe het dan op klaarlichte dag op een of ander plein met vrolijke muziek erbij in plaats van gillende sirenes.
Zo zie je maar weer dat er ook in de mooiste binnenstad van Nederland rare dingen kunnen gebeuren als de sirene gaat.

Oudoe, Teun en Marieke Markies.

Piet Hein neemt Bosatlas in ontvangst

Globalisatie mag dan een feit zijn en onze non-identiteit het gesprek van de dag, er wordt in Nederland hard gewerkt dit allemaal zo snel mogelijk terug te draaien. Deze keer middels een uitgave van de alom bekende Bosatlas; de Bosatlas van Nederland, jawel een exemplaar waar geen buitenland aan te pas komt. Directeur Dina Boonstra van uitgever Wolters Noordhoff hoefde niet lang na te denken wie het eerste exemplaar zou moeten krijgen; premier Balkenende natuurlijk, per slot van rekening riep die onlangs nog op tot een herleving van de VOC-mentaliteit.

Veel waardevolle kennis vergaren we er niet mee; zo leert het 560 pagina's tellende boek hoe onder meer de West-Brabantse en Zeeuws-Vlaamse plaatsen met carnaval heten, dat Joseph Luns met 6881 dagen nog altijd de langst zittende minister is, welke regio het meeste aantal kankergevallen telt, waar de meeste drankorgels huizen, waar de blijf-van-mijn-lijf huizen zitten, de grootste gokkers en het grootste aantal veelvraten.
Wel zal de Atlas elke maand in herdruk moeten, daar ook de kosten van het Koninklijk Huis erin vermeld staan.

Filmrecensie Nurse Betty

Filmrecensie door Michael Koukos

Genre: Romantische komedie
Van: Neil la Bute
Met: Renee Zellweger, Morgan Freeman

Betty is een aardige, leuke meid die helaas zit opgezadeld met ongelofelijke zak van een vent. Deze blijkt zich naast de autoverkoop ook nog met andere louche zaakjes bezig te houden. Op een dag verdient hij om een of andere vage reden een "waarschuwing" van criminele vakgenoten en hierbij wordt de Amerikaanse Zonneveld "per ongeluk" gescalpeerd. Dit gebeuren wordt behoorlijk expliciet in beeld gebracht voor een comedy.

Betty is getuige van dit ongelukje en door de shock vergeet zij de moord op haar man volledig. Meer nog...zij vergeet dat de schoft ooit heeft bestaan en gaat op zoek naar haar imaginaire grote liefde (welke in werkelijkheid een acteur uit een soapserie blijkt te zijn). De twee moordenaars van haar man laten het er echter niet bij zitten en zetten de achtervolging in om haar alsnog als getuige onschadelijk te maken.

Deze road movie draagt werkelijk alles in zich; humor, drama, romantiek...en ook een paar zeer pijnlijke en schokkende momenten. De acteerprestaties zijn ver bovengemiddeld en vooral Zellweger schittert in haar rol van naief vrouwtje, dat nog nooit buiten Kansas is geweest en nu plotseling het grote avontuur aangaat. Zeker een aanrader hoewel het eerder een zwarte dan een romantische komedie is.

Wordt gezocht

Ook op Telendos dringt de boze buitenwereld tegenwoordig binnen. Tot hun grote schrik, want ze zijn het nu eenmaal niet gewend daar.

Bij Zorbas is in juli een Grieks/Engelse vrouw neergestreken. Haar naam is Dora (tenminste dat zei ze zelf) en ze vertelde dat ze TV-actrice was in Athene. Nu merkte Niki gelijk wel dat ze er niet erg fris uit zag en nog minder fris rook, tevens kenden ze haar niet, maar dit weet Niki nog aan het feit dat zij zelden TV kijken.
Dora huurde een kamer en zat van 's ochtends vroeg tot diep in de nacht op het terras. Niet alleen dronk zij zelf heel veel, maar ze betaalde ook voor het hele terras. Daarnaast gedroeg ze zich uiterst vriendelijk en al gauw had ze dus een terras vol vrienden.

Niki en Maki zagen dat haar rekening enorm opliep en dat Dora ook nauwelijks spullen op haar kamer had staan. Ze besloten na een week te vragen of ze vast kon betalen. Dora betaalde zonder aarzelen contant al haar schulden en ging weer verder met haar inmiddels vertrouwde gedrag. En aan het eind van de week betaalde ze deze keer alles uit zichzelf.
De daarop volgende week begon Dora's uitgavenpatroon zich nog te verdubbelen en begon het terras op meters om haar heen leeg te stromen; Dora's dronkenschap en penetrerende stank hield nu zelfs de grootste klaploper op afstand. Aan het eind van die week kwam er geen betalingsaanbod deze keer, dus Maki, die Dora's gedrag toch al helemaal zat was, zei haar dat er die dag betaald moest worden, daar het bedrag inmiddels was opgelopen tot EUR 700,-. Geen probleem voor Dora, ze moest dan alleen even gaan pinnen op Kalymnos (er is geen bank en/of pinapparaat op Telendos). En zo verdween Dora samen met haar geur naar Kalymnos...om nooit weer terug te komen.

Ze zijn naar de politie gegaan, maar die konden (wilden) niets doen. Niki moest Dora's spullen maar in een (geurdichte) zak doen en bewaren . Vanzelfsprekend waren de spullen niet meer waard dan de huisraad van een gemiddelde zwerver.
Voor ons is het iets wat erg is, maar kan gebeuren. Voor daar is het iets wat hen nog nooit is overkomen en ze kunnen het dan ook absolut niet naast zich neerleggen, bovendien is het voor daar een enorm bedrag. Daarom besloot Maki een team te vormen met 10 andere eilandbewoners en toeristen en is men gaan zoeken op Kalymnos. Na een hele nacht zoeken en vragen (waarbij bleek dat Dora ook daar inmiddels op diverse plaatsen had toegeslagen) heeft Maki haar zowaar gevonden. Dora (weliswaar geen actrice maar toch begaafd met een enorm acteertalent) begon hartverscheurend te huilen. Maki wilde in haar tas kijken en daar kwam alleen een (gestolen) Turkse creditcard uit. Voor diegenen die nu denken dat Dora daarop direct werd overgedragen aan de politie, ik moet jullie teleurstellen. Dora verzekerde Maki al huilend dat ze de dag daarop voor het geld zou zorgen en zo kwam Maki tevreden terug op Telendos, de zaak was opgelost!
Natuurlijk kwam Dora niet (tot grote verbazing van Maki), het laatst wat men gehoord heeft is dat ze naar Kos is gegaan....

Excuses voor de slechte kwaliteit van de foto's. (dit zijn foto's van foto's). Voor de duidelijkheid Dora is de vrouw op de voorgrond met het zwarte shirt met witte bloemen. De andere mensen op de foto hebben niets met haar te maken.

Zus van Klaas Vaak in New York

Hotels beginnen in te zien dat slapen het belangrijkste is dat in een hotel moet gebeuren. Hotel The Benjamin in New York heeft dit gelijk goed aangemaakt en een heuse slaap-concierge aangesteld.

De functie wordt momentel ingevuld door Anya Orlanska, een ware slaapspecialiste.

Er worden speciale matrassen en kussens aangeboden, daarnaast zijn er o.a. massages, speciale slaperige muziek en slaapverwekkende snacks.

Het is wel een uitdaging voor mensen die slecht slapen; het hotel heeft een slaapgarantie, lukt het slapen niet dan krijg je gratis overnachting. (en dat is niet gek in een hotel waar de kamers per nacht 500 tot 2000 USD kosten).Vraag is hoe Anya dit gaat controleren? Misschien komt ze uiteindelijk gewoon met een hamer aanzetten? Of met zandkorrels a la Klaas Vaak.

Irri-puzzel opnieuw populair

In de jaren tachtig van de vorige eeuw was de Rubikkubus een grote hit. Jong en oud draaiden zich kleurensuf aan deze kubuspuzzel, die negen gekleurde vakjes op elke zijde bevat. De kubus is opgelost als alle kanten eenzelfde kleur hebben. De puzzel is in 1974 uitgevonden door ingenieur Erno Rubik.
Menigeen heeft er vast nog wel een in de kast liggen, al kan de kubus mensen zo tot razernij bregen dat er ook wel veel in de vuilnisbak beland zullen zijn.

Nu na 25 jaar is de kubus afgelopen weekend weer in zijn thuisland teruggekomen. Van vrijdag tot en met zondag vond in Hongarije het vierde Rubik's Cube World Championship plaats. Hier werden prijzen uitgedeeld voor het oplossen van de puzzel met twee handen, een hand en zelfs met de voeten.
De kubus is weer helemaal terug en dat schijnt vooral aan internet te danken, waar nu de oplossingen gemakkelijk kunnen worden opgezocht. Het is dan alleen nog een kwestie van snelheid krijgen en je deelname aan het kampioenschap is verzekerd.

Er zijn 17 prijzen uitgereikt in diverse categorieen. Wat de prijzen waren is niet bekend, hopelijk niet weer een kubus. Een 16-jarige Japanse heeft de hoofdprijs gewonnen in de categorie 5 x oplossen van de puzzel in zo weinig mogelijk tijd, zij deed dit met een gemiddelde van 12,46 seconden. De snelste enkele poging is gehaald door een Amerikaan; 10,88 seconden net boen het wereldrecord van 9,86 seconden.

Wiskundigen over de hele wereld hebben al vaal nagedacht over het minimum aantal draaibewegingen dat nodig is om de puzzel op te lossen. In de beginjaren tachtig bedroeg de best bekende ondergrens 17 (dat wil zeggen: men wist zeker dat er toestanden bestaan waar vanuit niet minder dan 17 zetten nodig zijn om de puzzel op te lossen). De best bekende bovengrens was toen 52 (dat wil zeggen: vanuit elke toestand kan de kubus met maximaal 52 draaibewegingen worden opgelost). Deze grenzen zijn later verbeterd. In 1995 was de best bekende ondergrens 20. Vorig jaar werd de bovengrens verbeterd tot 27. De informatici Gene Cooperman en zijn doctoraatsstudent Dan Kunkle van de Northeastern University in Boston hebben de bovengrens nu teruggebracht tot 26.

Actie S.O.S. Trouw

De Waarheid hoeft niet veel te kosten

Op 1 oktober ontvingen wij, studenten onderstaand mailtje van Trouw. Trouw heeft namelijk het katern De Verdieping te vullen. Op zich een loflijk streven, ware het niet dat ik dit een nogal goedkope manier vind om dit te bewerkstelligen.

Het lijkt erop dat de journalisten van Trouw zijn uitgeput en/of te duur zijn en daarom moet Nederland het nieuws over een zo belangrijk onderwerp als religie nu voortaan gedeeltelijk van studenten krijgen. Dat hoeft geen probleem te zijn, ware het niet dat deze er niet voor betaald zullen krijgen, tenzij het stuk volledig in de krant geplaatst wordt. Naar mijn idee zal dit weinig gebeuren, de student draagt het idee aan op de website "Meer" en vervolgens maakt de, toch al betaalde, journalist (waar ze echt niet meer vanaf kunnen komen) er een stuk van. En ach zo moeilijk is het niet, zoals ze zelf al zeggen “Het nieuws ligt bij wijze van spreken op straat” (naast de journalist die daar straks ook ligt nadat hij een schop heeft gekegen).

Was Trouw van oorsprong nog van protestantse signatuur en was religie nog een onderwerp wat vanzelfsprekend was voor de krant. Dat is van lieverlee minder geworden en met de aantreding van Willem Schoonen als hoofdredacteur die ooit redacteur van De Waarheid was, plus het feit dat religie in "de" media tegenwoordig toch al uitgemolken wordt, kunnen we wel zeggen dat religie nog slechts als commercieel wapen gebruikt wordt.
What will be Next??



Mailtje aan studenten van 1 oktober 2007

Beste student,

Op 26 oktober lanceert Trouw de internetcommunity ‘Meer’. Wij willen van deze site een ontmoetingsplaats maken voor iedereen die geïnteresseerd is in religie, filosofie, levensbeschouwing en zingeving. Alle genres komen aan bod: nieuws, achtergrondartikelen, columns, recensies, voorbeschouwingen, interviews, verslagen van bijeenkomsten, vragen aan geestelijken, polemieken, blogs, open brieven én venijnige antwoorden. Op dit moment is er al een Trouw-website Religie & Filosofie die goed is voor zo’n 158.000 bezoekers per maand. De nieuwe internetsite Meer, die de oude vervangt, maken we samen met bezoekers zoals studenten Theologie, Filosofie, Religiewetenschappen enzovoort. Wij zouden het erg leuk vinden als jij de site verlevendigt door op stukken te reageren.

Wat stellen we ons daar bij voor? Vanaf 26 oktober zullen afwisselend een rabbi, een priester, een dominee, een imam, en een boeddhist religieuze vragen van lezers beantwoorden. Wij zijn dan ook zeer benieuwd welke religieuze vragen jij deze geestelijken zouden willen stellen. Ander voorbeeld. Ger Groot en Sebastien Valkenberg schrijven vanaf 26 oktober wekelijks een polemische column over het Ware, het Goede en het Schone. Zij stellen zich daarbij de vraag: waarom is dit zo mooi, lelijk, goed, slecht, waar of zo onwaar? De vragen hebben betrekking op de actualiteit. Hun stuk van zo’n 600 woorden verschijnt wekelijks in de krant en op de site. Het zou prachtig zijn als jij daar commentaar op wil leveren. De lengte is daarbij niet van belang.

Als Religie & Filosofie-redacteuren zullen we deze reacties op de voet volgen en de origineelste, zinnigste of meest prikkelende een paar dagen later weer in de krant zetten. Zo werken krant en site nauw samen. Hetzelfde geldt voor het theologisch elftal, het filosofisch elftal, en tal van andere stukken op filosofisch en religieus gebied. Nog een ander voorbeeld. Je maakt misschien wel eens een verslag van bijeenkomsten waar je bij was. Deze verslagen zouden we graag op de site publiceren. Misschien levert het zelfs wel nieuws op, want het nieuws ligt bij wijze van spreken op straat.

Maar ook interviews die voor de studie zijn gemaakt, kunnen we plaatsen. Op deze manier krijg je lezers en wellicht is jouw interview zo to the point dat wij het ook in de krant afdrukken. Hetzelfde geldt voor recensies of een betogend stuk. Als artikelen volledig in de krant verschijnen, wordt daarvoor een vergoeding betaald. Mocht je een schrijfcarrière ambiëren, dan kun je bij gebleken geschiktheid stage lopen bij Trouw en regelmatig in de krant publiceren.

Verslagen of voorbeschouwingen van studentenactiviteiten zijn eveneens van harte welkom. Voorbeschouwingen kunnen op deze manier meer bezoekers trekken naar een bijeenkomst. Oftewel: Meer wordt een site waar religie op alle mogelijke manieren aandacht krijgt. Daarom maken we ook twee e-mailnieuwsbrieven; Religie en Filosofie. Daarin komen de stukken die in de krant hebben gestaan, en waar wij graag reacties op zien op Meer We willen het je dus zo makkelijk mogelijk maken aan te haken.

Wil je de nieuwsbrief van Meer ontvangen? Stuur een e-mail naar meer@trouw.nl Ken je anderen die interesse zouden kunnen hebben in Meer ? Stuur deze e-mail dan door, zo wordt Meer nog levendiger

Hartelijke groet,

Jolanda Breur

Trouw Redactie religie & filosofie

Op weg naar Telendos met de Zeegeuners

Iedere keer als wij naar Telendos gaan of ervan terug komen zien wij steeds eenzelfde groep zigeuners op de boot tussen Kos en Kalymnos. Het lijkt alsof zij constant heen en weer varen, het zijn dus eigenlijk meer zeegeuners.

Zi- of zeegeuners worden vaak verward met woonwagenbewoners ofwel "kampers" (bijvoorbeeld de Bauers). Niets is minder waar, het zijn diverse nomadische volken die vaak met een verzamelnaam zigeuners worden aangeduid. De meeste zijn niet altijd nomadisch geweest maar werden hier in de loop van de geschiedenis toe gedwongen. Zoals de Roma, die oorspronkelijk uit Noord-India komen. In moslimoorlogen werden zij daar als slaven gevangen genomen, toen zij later bevrijd werden hadden ze geen eigen grondgebied meer.

Ik weet niet waar de groep die wij steeds tegenkomen vandaan komen en tot welk volk zij behoren, helaas spreken ze een voor ons onverstaanbare taal. Wel had ik voor het eerst contact met een van de vrouwen, die wel brood zag in mijn horloge. De onderhandelingen gingen niet verder dan het opsteken van 4 vingers, waarvan ik dacht dat het 4 Euro betekende waardoor de koop niet doorging, maar misschien waren het wel 4 zigeunerdollars van zeer hoge waarde. Dit geld bewaren zij veilig in een portemonnee in de mond, in de vorm van gouden tanden.
De rest van de huisraad en bezittingen bevinden zich op een platte kar, waarop te zien is dat elke generatie in de familie vertegenwoordigd is; van de slippers van oma onderop, het dekbed van dochterlief in het midden tot de pampers van de jongste telg bovenop. Deze kar moeten ze gewoon op het autodek parkeren tijdens de overtocht.
Op de boot verspreidt de familie zich razendsnel, waarna je de andere passagiers ook ineens weg ziet rennen. Wat voor bedoelingen ze hebben laat zich raden, al hebben wij er, gelukkig, nog geen bewijzen voor.

La Vie est Belle

In het kader van de wekelijkse overnachting in Nijmegen ben ik deze keer in Groesbeek beland bij Bed and breakfast La Vie. En helaas voor diegenen die wel wat leedvermaak kunnen gebuiken; het was de beste ervaring tot nu toe.

De prijs is zeer redelijk, dus had ik er niet veel van verwacht. Des te groter was de verassing toen het om een complete woning bleek te gaan.
Zit- slaapkamer, badkamer, gang, zeer complete keuken, TV, DVD speler, niets ontbrak. Het ontbijt stond klaar in de keuken en dit betekende een volle koelkast, tevens waren er nootjes, fruit, Senseo met pads, etc. etc. dit alles inclusief.


De ontvangst was aller vriendelijkst, het was er zeer schoon en nog rustig ook. Kortom eigenlijk perfect. De hotels waar ik tot nu toe geweest ben moeten zich eigenlijk schamen gezien de prijs-kwaliteit verhouding bij La Vie, waar zij geen van allen aan kunnen tippen.
Nu maar hopen dat er vaker een plaatsje voor mij zal zijn.

Filmrecensie Kinky Boots

Door Michael Koukos

Regie: Julian Jarrold
Genre: drama, komedie
Tijdsduur: 103 minuten
Jaar: 2005
Acteurs: Joel Edgerton, Chiwetel Ejiofor, Sarah-Jane Potts, Nick Frost, Linda Bassett, Jemina Rooper, Robert Pugh, Ewan Hooper, Stephen Marcus, Mona Hammond, Kellie Bright, Joanna Scanlon, Geoffrey Streatfield, Leo Bill, Gwenllian Davies, Sebastian Hurst-Palmer, Courtney Phillips, Ilario Bisi-Pedro, Joe Grossi, Barry McCarthy

De film begint een beetje in de sfeer van Werther`s Echte maar dan met schoenen in plaats van bonbons. De familie Price maakt al generaties lang kwaliteitsschoenen. Net op het moment dat Charlie de fabriek overerft blijken de zaken er erg slecht voor te staan. Het trouwe personeel dat ook al erg lang in dienst is moet worden ontslagen.

Als bij wonder loopt Charlie echter de flamboyante drag queen Lola tegen het lijf.
Deze inspireert hem om een nieuwe nichemarkt aan te boren. De laars met de stalen hak is geboren. De enige redding voor de Price fabriek is echter om alles nog last minute rond te krijgen en aan een belangrijke beurs in Milaan deel te nemen.

Dit waargebeurde verhaal is een hartverwarmende feel good movie geworden waar plaats is voor zowel een lach als een traan. De personnages die worden neergezet zijn sympathiek en komen erg herkenbaar over.
Het is een erg toegankelijke film voor alle leeftijden dus trek snel je boots aan en loop er mee naar de videotheek.

Tefillin Barbie van vrouwelijke schrijver

Een jaar geleden introduceerde Jen Taylor Friedman nog de Tefillin Barbie, nu doet zij weer het stof opwaaien als eerste sofeer. Dit is een schrijver van Tora rollen (Bij de Tora-lezing in de synagoge wordt altijd gebruik gemaakt van een handgeschreven rol), je leest het goed schrijver, vrouwen worden van oudsher als ongeschikt gezien voor deze veeleisende functie. Dit omdat het als ongepast wordt gezien geboden te schrijven die zij zelf niet mogen uitvoeren, zoals het dragen van de tefillin (gebedsriemen). Dit is voor Jen ook geen probleem, ook daarin heeft zij zich inmiddels bekwaamd.

De opdracht voor het schrijven kreeg Jen van de United Hebrew Congregation, een reformistische synagogue in St. Louis, Missouri. Zij willen met het geven van de opdracht aan een vrouw een statement maken.

Het is nog maar de vraag of dit navolging zal krijgen. Dit is voor Jen niet erg, die is nog wel even zoet, daar alles volgens strenge eisen moet gebeuren is de klus uiterst tijdrovend.

Het schrijven gebeurt met een ganzen- of kalkoenenveer, waarvan de punt zo bijgesneden wordt dat je er makkelijk brede (horizontale) en smalle (verticale) lijnen, zoals die voor de Hebreeuwse letters gewenst zijn, mee kunt maken. De letters moeten goed zwart worden en blijven. Ze moeten tamelijk dik op het perkament komen te liggen, maar er mogen geen stukjes afspringen. Ze moeten wel gecorrigeerd kunnen worden, bijgewerkt of vervangen. De schrijvers maken doorgaans de inkt zelf, vaak op een eigen manier.

Voor de sofeer haar dagelijks werk gaat doen zijn er ook alweer wat uren verstreken; zij neemt een ritueel bad. Voor zij begint met schrijven test zij de pen en de inkt door het woord ‘Amalek’ te schrijven en weg te krassen (vgl. Dt. 25:19). Vervolgens verklaart zij dat zij nu heilig werk gaat doen. Zij leest dan een zin hardop en begint te schrijven. Voor zij de naam van God schrijft spreekt zij uit dat zij nu de heilige naam van God gaat schrijven.

Jen zal voorlopig geen tijd hebben om met haar Barbies te spelen.

Peking Express op Kos

Afgelopen week was er geen relaas over een accomodatie in Nijmegen, omdat een en ander ditmaal plaats vond in Griekenland. Natuurlijk weer Telendos, maar voor het zover was waren er eerst nog wat andere avonturen.

Vanwege de late vlucht was het onmogelijk om nog een boot naar Kalymnos te krijgen en dus nog onmogelijker om op Telendos te komen. Niet getreurd, op internet is een overnachting snel geboekt en zo was de keuze op hotel Poseidon in Kos Stad gevallen. Vooral omdat het dichtbij de haven ligt, maar ook een beetje omdat het er wel aardig en schoon uitzag. Vooral het laatste aspect leek ons wel belangrijk na eens verhalen van Telendos gangers gehoord te hebben over een kamer (en daarna natuurlijk ook koffer) vol vlooien.
Bij aankomst stond de Australische eigenaar ons al te verwelkomen zwaaiend met de kamersleutel in de vorm van een kaartje. Na een rondleiding zagen wij al snel wat Photoshop voor een hotel kan doen op internet; dit was zeker een make-over van zo'n 20 jaar.

Gelukkig bleek de kamer schoon en rustig en daar was het tenslotte om te doen. Tevreden togen wij naar beneden om nog wat te gaan drinken, alwaar wij er achter kwamen dat we op het verkeerde eiland zaten. Geschrokken constateerden wij dat we na een vlucht van 3,5 uur toch nog in Engeland waren beland. De lobby bestond uit een Engelse Pub van het meest very britische soort. De andere gasten waren ook allemaal Engels en het hoogtepunt van hun week bestond dan ook uit een barbecue karaoke avond.

Na genoeg Cliff Richard gehoord te hebben (en dat is al snel) besloten we maar te gaan slapen. Een kaartsysteem als deur- en electriciteitssleutel lijkt niet zo oud, maar moet het wel zijn want bij het openen van de deur bleek het kaartje zo vergaan te zijn dan het afbrak en in het (nog gesloten) slot bleef zitten. Dit bleek een bekend probleem te zijn en men pakte dan ook gelijk een sleutel om onze deur te openen.
De volgende ochtend genoten wij van een (niet Engels) ontbijt in de Engelse Pub met uitzicht op het zwembad type ingebouwde badkuip met ligstoelen in kont aan kont opstelling. Daar zagen wij een typisch, maar efficient, stoelreserveringssysteem: vanaf het balkon gooide men gewoon de handdoek op de stoel naar keuze, waarna men weer rustig kon gaan slapen.

Na een verontrustend bericht dat er al 3 dagen geen boten naar Kalymnos waren gegaan vanwege ' the bad weather' (het was 35 graden, zonnig, met een lichte zomerbries) spoedden wij ons naar de haven om toch een boot te gaan zoeken die deze storm van maar liefst windkracht 4 zou willen trotseren. Inderdaad ging er geen enkele boot, maar bij de haven kwam ons een telefoongesprek ter ore van een man die belde met de haven van Mastichari en toevallig hoorden wij zo hoe daar een half uur later toch een boot zou vertrekken. Wij keken die mensen aan, zij ons, en vervolgens renden we alle vier in Peking Express modus naar de taxi standplaats. Daar vielen wij neer in de eerste de beste taxi, ondertussen "go!,go!,go!" roepend.
En zo haalden wij nog net de boot en zijn wij nog diezelfde dag op Telendos terecht gekomen.