De Meningmanie

In Nederland wordt al decennialang groot belang gehecht aan het hebben van een mening. Als kind op de lagere school werd je al aangemoedigd – of beter gezegd, gedwongen – om over alles een standpunt in te nemen. Het alternatief? Als 'dom' bestempeld worden. Maar wat als je als kind simpelweg de levenservaring miste om over complexe zaken te oordelen of dat je geen standpunt wilde innemen? 

De Polarisatie van Meningen

Anno 2024 lijkt de situatie nog extremer geworden. Meningen zijn niet langer genuanceerd, maar verdeeld in twee kampen: voor of tegen. Of het nu gaat om klimaatverandering of internationale conflicten, nuance lijkt ver te zoeken. Mensen trekken ten strijde met vlaggen en agressie, vaak zonder enige diepgaande kennis van de materie. Oorlogen worden in eigen land nog eens dunnetjes overgedaan. 

Plato's Wijsheid: Mening vs. Kennis

Plato maakte al een scherp onderscheid tussen mening (doxa) en kennis (episteme). Hij zag meningen als onbetrouwbaar en veranderlijk, in tegenstelling tot ware kennis. In zijn beroemde allegorie van de grot illustreert hij hoe mensen met slechts meningen gevangen zitten in een wereld van schaduwen en illusies.

Het lijkt erop dat veel mensen vandaag de dag gevangen zitten in zo'n schijnwereld. Hun standpunten zijn gebaseerd op illusies, niet op feiten. Toch aarzelen ze niet om anderen, die wel kennis van zaken hebben, agressief te benaderen of zelfs te bedreigen.

Respect

Is het niet vreemd dat we, als mensen die toevallig tegelijkertijd op aarde leven, elkaar zo vijandig bejegenen? Willen we niet allemaal een fijn leven? Misschien is de enige 'mening' die echt tot kennis kan uitgroeien wel deze: respect hebben voor andere mensen en afzien van geweld. In een wereld die steeds meer polariseert, is het wellicht tijd om een stap terug te doen. Om te luisteren in plaats van te schreeuwen, om te leren in plaats van te oordelen. Alleen dan kunnen we de schaduwen van de grot verlaten en echt begrip ontwikkelen voor de complexe wereld om ons heen. 

The ultimate solution to attain inner peace

Kiev toen en nu

Deze week denk ik vaak terug aan een reis die ik op 18-jarige leeftijd maakte door de       voormalige Sovjet-Unie. Ik bezocht ook Kiev, wat toen nog tot de Sovjet-Unie behoorde.

Ook voor deze gruwelijke oorlog dacht ik nog weleens terug aan voornamelijk Kiev. De stad was zo anders dan de andere steden in de Sovjet-Unie. Na een lange reis door grauwe steden, waar de beklemming destijds sterk voelbaar was, leek het alsof de zon plotseling werd aangeknipt toen ik uit de trein stapte in Kiev. De stad had iets lichts en hoopgevends. Dat kwam niet in de laatste plaats door de mensen die er woonden. Als westerling viel je toen nog behoorlijk op en ik werd dan ook vaak aangesproken door vrolijke, vriendelijke mensen die, na wat vragen over mijn reis, allemaal dezelfde boodschap hadden: wij zijn anders en het zal niet lang duren of Oekraïne wordt een zelfstandig land. En ze hadden gelijk.

Nu wordt dit land geteisterd door weer diezelfde grote en vijandige buur, die op gruwelijke wijze huishoudt. Maar ik zie dat het volk nog net zo dapper is als al die jaren geleden. Met de rug recht en het hoofd omhoog zien ze maar een uitkomst: ze zullen winnen. En ik hoop zo dat ik zo snel mogelijk weer kan zeggen: en ze hadden gelijk. 

Zomersint 2021

Vorige zomer durfde de Sint niet te komen vanwege corona. Gelukkig ging het feest vorige week wel door. 

Hoe pijnlijk is een COVID-19 PCR test bij het Huisartsenlab nu echt?

Na veel klachten over de PCR test bij het Huisartsenlab, met name over de te late uitslag, waren we weinig optimistisch gestemd toen wij er ook aan moesten geloven. Je schrijft je in, waarna je een formulier met barcode krijgt. Hiermee kun je je zonder afspraak laten testen op een van de testlocaties. Wij hebben de test laten doen in de drive through van het Huisartsenlab in Baarn. 

Op een late namiddag vonden we de vestiging in Baarn op een somber industrieterrein. De exacte locatie was direct herkenbaar aan de lange file in de smalle straatjes voor het industriële bedrijfspand. Dit moet wel tot ergernis van alle omliggende buren zijn, want tijdens de drie kwartier wachten, moesten er diverse vrachtwagens en andere voertuigen zich door de file een weg zien te banen. Naarmate de rij vorderde kreeg je meer en meer het idee in de rij te staan voor een carwash. Al kwam ook steeds meer de vraag bij ons op hoe pijnlijk het nou echt zou zijn. Tevens was het ook een heel surreële ervaring, wie had dit soort taferelen nou ooit kunnen bedenken? 

Eenmaal binnen in de teststraat werden  we verwelkomd door twee vriendelijke dames in het stemmig blauw. De een scande het formulier en de ander deed de test. Eerst werden er twee wattenstokjes in de mond gedaan, om wat keelslijm te vangen, dit voel je amper. Daarna een grotere wattenstaaf in de neus, deze werd behoorlijk hard aangeduwd. waarbij je direct een prikkend gevoel in neus en keel krijgt. Het voelt een beetje als een bloedneus/ De wattenstaaf in de neus was vooral prikkelend, maar niet echt pijnlijk, temeer daar het maar enkele seconden duurt. De test valt dus echt enorm mee, in tegenstelling tot alle sensatieverhalen die je leest. 

Goed, dan het wachten op de testuitslag. Deze kwam bij ons reeds de volgende dag om 23.30 uur, per sms en per e-mail. Gewoon ruim op tijd dus. Al bij al is de COVID-19 PCR test bij Huisartsenlab tot onze grote opluchting prima verlopen. En dan het allerbelangrijkste natuurlijk: we kregen beiden een negatieve uitslag. 

Naar school in Senegal

Twee weken geleden bezochten we een lagere school in Senegal.  Nou daar kunnen de kinderen in Nederland (of de scholen natuurlijk) nog heel wat van leren. In Senegal is iedereen blij en zeer gemotiveerd om naar school te gaan. Ze doen allemaal ontzettend hun best. Dit terwijl ze soms wel vijftien kilometer moeten lopen om op school te komen.

We werden ontvangen door de leraar en de directeur. Vooral de leraar was enorm bevlogen. Hij nam ons mee voor een bezoek aan de vierde klas, waar hij ons van alles vertelde over het onderwijssysteem in Senegal. Kinderen gaan vanaf zes jaar tot en met twaalf jaar naar de lagere school. In de zesde moeten ze examen doen om naar college te mogen gaan. Wie dat examen niet haalt, kan nog tot veertien jaar op de lagere school blijven, is het dan nog niet gelukt, dan houdt hier het onderwijs op.

Het onderwijs is vanaf dag een geheel Franstalig. Kinderen die thuis geen Frans praten, hebben dus al meteen een achterstand. Wij werden getrakteerd op diverse liedjes, allen zeer Frans en koloniaal, zelfs de Marseillaise ontbrak niet aan het repertoire. De kinderen zongen vol overgave.  Wellicht is de koloniale overgave mede te wijten aan het feit dat de school grotendeels gefinancierd wordt door een Franse betonfabriek.

Ondanks dat de kinderen over het algemeen uit arme gezinnen komen (de rijken gaan naar privéscholen), zagen ze er allemaal verzorgd uit en hadden nette kleren. Ook vonden ze het heel leuk om alles aan ons te laten zien. Vooral de schriftjes werden vol trots getoond. Kinderen moeten zelf voor schriften en pennen zorgen. Dit is in de buurt nauwelijks te koop, daarvoor moet je naar Dakar. Voor arme gezinnen is dat een hele opgave. Als je op vakantie gaat naar Senegal, neem dan in ieder geval schriften en pennen mee voor de kinderen, ze zijn je dan enorm dankbaar.

Sinterklaasfeest 2019