woensdag, december 12, 2018

WinterSint 2018

Sommige tradities blijven de moeite waard. Ondanks de consternatie met alle kleuren, is onze Sint nog altijd hetzelfde gebleven. Afgelopen zaterdag kwam de Sint nog even terug voor ons en hebben wij een gezellige pakjesavond gehad. Op naar de ZomerSint.



woensdag, november 07, 2018

Wildavond bij de Rosep

Afgelopen weekend was het weer zover, de jaarlijkse wildavond bij De Rosep in Oisterwijk. 

Het was weer voortreffelijk en de borden waren stuk voor stuk plaatjes. De muziek werd deze keer verzorgd door Trio Royal Piano's. Dat was op zich schokkend, want al jaren komt Mistral op dit soort avonden spelen. de vaste gasten waren in het begin dan ook zo geschrokken, dat er weinig werd gedanst. Dit trok later wel weer wat bij. Wij dansen sowieso nooit, maar lieten iedereen versteld staan door deze keer wel een keer te dansen. Wij werden hierover dan direct aangesproken. 














woensdag, september 19, 2018

50 jaar getrouwd in Aartselaar


Vorige week waren de ouders van Michael 50 jaar getrouwd, daarom werden we uitgenodigd door de gemeente Aartselaar voor een receptie. Nu weet ik niet hoe het in Almere geregeld is of überhaupt in Nederland, maar ik kan me niet voorstellen dat mensen die 50, 60 of 65 jaar getrouwd zijn een receptie krijgen aangeboden met aansluitend een diner.

Aartselaar is niet heel groot, ongeveer 14.000 inwoners, maar getrouwd blijven ze er wel. Het cultureel centrum was tijdens de receptie behoorlijk gevuld met bruidsparen die 50 jaar getrouwd waren en een enkeling zelfs 60 of 65 jaar, dit terwijl deze happening elke drie maanden gehouden wordt. Tijdens de receptie werden er foto's vertoond van alle bruidsparen op hun trouwdag. Dat was leuk om te zien. De burgemeester van Aartselaar, Sophie de Wit, hield een praatje en deelde oorkondes uit van het koninklijk huis. België wordt weleens gezien als veel formeler dan Nederland, dat geldt in ieder geval niet voor de burgemeester. Sophie stond er zonder ambtsketting en leek eerder de ideale schoondochter van de koppels dan een burgemeester. Na afloop genoten de bruidsparen van een heerlijk diner.




woensdag, augustus 29, 2018

Athos

Sinds jaren wil ik al graag naar het schiereiland Athos. Helaas is geheel Athos verboden terrein voor vrouwen. Niet alleen mensenvrouwen, maar ook vrouwelijke dieren zijn er allemaal niet welkom. Dit alles sinds, volgens een mythe, Maria het schiereiland voor monniken heeft aangewezen. Nu waren we in juni in Chalkidiki, dus echt heel dichtbij. Zou het dan toch niet stiekem kunnen?

Nee, met geen mogelijkheid kom je er binnen. Je kunt er ook niet over land de grens over, je moet met een boot. En laat dat laatste nou net de oplossing zijn. Nou ja, niet echt op Athos, maar het bleek dat je vanaf Ormos Panagias een boot kon nemen en dan langs de kust van Athos varen. Onder het motto, beter iets dan niets boekten we de boottocht.



Op de bewuste dag lag er een grote, toeristische piratenboot klaar. Hier stapten honderden mensen op. Nou ik had mij natuurlijk wel een wat serener boottochtje voorgesteld. Op de terugweg was er zelfs live muziek. Maar goed, je kon dus echt heel veel kloosters zien. Dat was prachtig. Jarenlang zie je ze alleen in boeken en op internet en nu waren ze er toch in werkelijkheid. Je vaart niet dicht langs de kust dus een verrekijker is aan te raden.


In Ouronoupoli gingen we een uurtje van boord. Hier checken alle (mannelijke) pelgrims in voor Athos en hier gaan de monniken ook vandaan met de boot.  Ourounoupoli is een groot Doxiland. Op een paar pelgrims na is er niets religieus te zien. Ze hebben wel wat orthodoxe souvenirwinkels en natuurlijk heel veel restaurants, waar monniken en pelgrims nog even helemaal uit hun dak kunnen gaan. Wij hebben er geweldig gegeten bij moeder en dochter van restaurant Kentriko. Helaas vertrok de boot al snel, dus was het wel een beetje stressen voor de keuken, ze konden de doxicruisedrukte nauwelijks aan.

En nog even een tip: Tripadvisor zegt dat je links moet gaan zitten op de boot, omdat je dan de kloosters het beste ziet. Niet doen! De boten draaien namelijk als ze in de buurt van Athos zijn, waardoor je dus het beste rechts kunt gaan zitten.









zondag, augustus 19, 2018

Zomersint

Gisteren was het weer Zomersint. De Sint was laat dit jaar, waardoor we hem gauw weer zullen zien. Dit betekent niet dat hij ons minder heeft verwend.

woensdag, augustus 01, 2018

Dokter Tinus wandeling in Woudrichem


 Het is alweer even geleden dat Dokter Tinus op tv was. Toch kun je nog steeds een Dokter Tinus wandeling maken in Woudrichem met Alice van Diejen van First Class Entertainment. Woudrichem, of Wourkem zoals het in de serie heet, is een prachtig vestingsplaatsje in Brabant. Je gaat tijdens de wandeling langs de mooiste setlocaties en krijgt leuke weetjes te horen over de serie.


Wij besloten het eens te proberen, want we vonden de serie altijd erg leuk. We werden gastvrij ontvangen met koffie en gebak, door Herman en Alice van First Class Entertainment. Herman is een gezellige prater, dus de tijd vloog voorbij.

Hierna gingen we met Alice op pad. En het viel ons niet tegen. Alice laat echt alle plekjes uit de serie zien en vertelt overal precies welke scene er is opgenomen en andere leuke anekdotes. Veel locaties zijn heel herkenbaar, alhoewel het er in het echt toch allemaal net weer wat anders uitziet. Daarnaast vertelt ze ook erg veel over Woudrichem zelf, zowel over de geschiedenis als over het heden. Wat daarbij opviel is dat eigenlijk elke voorziening, winkel, et cetera vertrekt uit het mooie Woudrichem. Het is er duur en er zijn steeds minder mensen. Terwijl het er zo mooi is en er veel pleziervaart is, zijn er weinig terrasjes te vinden, zelfs in de haven niet. Dat is echt jammer.

We hoopten eigenlijk altijd nog op een vervolg van Dokter Tinus, maar we hebben nu gehoord dat dat er niet in zit. Thom Hoffman komt voor het bedrag dat hij kreeg, tegenwoordig zijn bed niet meer uit. En tja wat is nou Dokter Tinus zonder Dokter Tinus? Maar wie wil, kan nog even herinneringen ophalen aan de serie met Alice:
06-23753144.





dinsdag, juli 24, 2018

Duizend-en-een-nacht op Slot Loevestein

Je hoeft niet ver weg te gaan om mooie plaatsen te bezoeken, dat bleek afgelopen weekend wel. Binnen een uur waren we al in Poederoijen om op Slot Loevestein te gaan overnachten in de prachtige Suite & Breakfast.


De weg ernaartoe is alleen al mooi. Wilde paarden, moerassen, dood gras, je hebt het gevoel in een ver buitenland te rijden. Slot Loevestein is alleen te bereiken via een lang kronkelig weggetje of over het water met het veer. Het veer bewaarden we voor later.

Bij aankomst werden we vriendelijk ontvangen door de moeder van de gastvrouw. Het beheerdersstel zelf was op vakantie. Wij hadden de comandeurskamer, een prachtige suite met uitzicht op het kasteel. De kamer was zeer compleet, inclusief gevulde koelkast en ventilator. Het was er ook brandschoon, op het plafond en de balken na, deze zaten onder de spinnenwebben (de makers zaten er nog in), maar dit zal vast gedaan zijn om het kasteelgevoel te vergroten.


Slot Loevestein zelf is prachtig. Je kunt jezelf rondleiden met een sleutel, hiermee kom je het kasteel binnen en je kunt er diverse interactieve tentoonstellingsgedeelten mee openen. Ik moet zeggen dat dit toch allemaal veel leuker is dan bijvoorbeeld een Muiderslot. Daarnaast zijn er nog verhalenvertellers en diverse attracties voor kinderen zoals ridderspelen en verkleedspullen. Iedereen kent het verhaal van de ontsnapping van Hugo de Groot wel, maar naast deze grote verhalen worden in het kasteel ook de onbekende, gewone mensen voorgesteld. Zoals bijvoorbeeld Bastiaan Pippeling, de blinde veerman. Bastiaan heeft meer dan 40 jaar, zonder ongelukken, het veer over de Maas bediend. Soldaten van Loevestein zette hij gratis over. Even verder in de tentoonstelling zie je een krantenbericht waarin wordt vermeld dat Bastiaan in elkaar is geslagen.


Iets minder vermeldenswaardig is de taveerne. De bediening daar is vreselijk, met als gevolg een lange rij. Ook het eten en het interieur zijn allesbehalve uitnodigend. Voor ons was dit geen probleem, wij konden onze gevulde koelkast plunderen. Bovendien is de taveerne vanaf 17.00 uur gesloten, net als het hele kasteelterrein. En dat moment is eigenlijk het meest bijzondere aan het verblijf. Als iedereen weg is, valt er een weldadige rust over het terrein. De poort wordt gesloten (wij konden aanbellen, dan deed de moeder open) en het lijkt alsof het kasteel zijn laatste adem uitblaast. Dat hebben er daar vanaf de middeleeuwen velen gedaan en daarom is het vast geen toeval dat op de foto die wij 's avond gemaakt hebben orbs te zien zijn.


Dineren deden wij bij Kruiden en Jasmijn in de sfeervolle beeldentuin. Extra leuk was dat wij heen en terug met de taxiboot gingen, dat geeft toch weer een extra cachet aan het geheel. Kruiden en Jasmijn is een uitstekend restaurant overigens.
Bij terugkomst hebben wij nog lang in het donker naar het prachtig verlichte kasteel gekeken. De sfeer was sereen en eng tegelijk. Je voelt dan de geschiedenis pas echt.



Nadat moeder een heerlijk biologisch ontbijtje had gemaakt, gingen wij op weg naar Woudrichem voor een wel heel bijzondere wandeling. Daarover later meer.