zaterdag, februari 28, 2009

Haitian Voodoo

Voodoo is een religie die door Afrikaanse slaven naar de Westelijke kuststreek van Amerika en het Caribisch gebied werd gebracht. Daar Voodoo in Haïti vanaf die tijd sterk vertegenwoordigd is, was het bijwonen van een Voodoo ritueel voor mij toch wel topprioriteit tijdens ons bezoek aan Haïti.

Haïti is zo verbonden met Voodoo dat er een bepaalde tak van Voodoo, genaamd Haitian Voodoo, is ontstaan. In dit geloofssysteem met vele rituelen wordt het katholicisme niet verworpen, het wordt gebruikt als een frame waarin de Afrikaanse goden en geesten benaderd kunnen worden om te helpen met de problemen in het leven. Ze geloven dat de Christelijke God, in het Creools genaamd Bondye, zijn engelen naar de aarde stuurt om dichter bij de mensen te zijn. Deze Bondye wordt nooit actief aangeroepen om iets voor de mensen te doen. Dit regelt men met de meer benaderbare geesten, door middel van rituelen die kunnen variëren van het branden van kaarsen tot dierenoffers. Drums en zingen moeten maken dat de Voodoo priester bezeten wordt door geesten, wat belangrijk is om communicatie tussen geesten en mensen mogelijk te maken.

De Voodoo priester die dit alles aan ons zou openbaren bleek een soort hangjongere te zijn, wiens te grote witte onderbroek boven zijn geïmpregneerde lange broek uitkwam. Nog voor deze jonge priester ten tonele verscheen was er een team van trommelaars die al enthousiast bezig waren, met gebonk en gezang , om de weg voor de geesten voor te bereiden. Helaas bleken de geesten de priester niet goed gezind te zijn, want wat hij ook probeerde hij slaagde er niet in een vuur aan te krijgen. Zo was de show al half voorbij toen hij uiteindelijk met wat brandend riet zijn geïmpregneerde kruis en mond in brand probeerde te steken. Daarna peuzelde hij met lange tanden een bierflesje op, en het knappe was dat hij, ondanks zijn vermeende trance, een uitstekend gevoel had voor waar de camera’s zich bevonden. Direct daarna kwam de kroon op zijn voorstelling; het rondgaan met de geldkist. Toen deze vol was ging de priester er als een haas vandoor en waren wij een stuk armer, voornamelijk wat illusies betreft.


vrijdag, februari 27, 2009

Palestijnen sprayen

Al sinds het bestaan van internet is het mogelijk een boodschap voor in de Klaagmuur te Jeruzalem via diverse sites door te geven, welke dan door iemand erin wordt gestopt. Deze service is gratis, je kunt eventueel vrijwillig een bijdrage storten.

Nu hebben de Palestijnen zelf nog niet aan zo'n service gedacht, waarschijnlijk vanwege het feit dat zij de Klaagmuur niet bezitten. Gelukkig zijn zij, door bemoeienis van een christelijke organisatie uit Nederland, op het (on) zalige idee gebracht de Klaagmuur na te gaan doen met de Westbank Wall (beveiligsmuur van Israël). Op de site Send a message kun je voor 30 Euro een tekst doorgeven, die dan op de muur wordt gesprayed. Je krijgt ook nog 3 foto's gemaild van je tekst op de muur.

Alles mag, behalve extremistische haat teksten. Met de opbrengst worden sociale en culturele projecten gesteund (benadrukt wordt dat er geen wapens van worden gekocht).
Het kan het grootste graffiti kunstwerk van de wereld worden, alhoewel ze volgens mij daar niet hopen dat het zo lang zal blijven bestaan.

Wat je er ook van mag vinden, de ideeen van graffiti artiest Jusef Njm zijn goed;
"It is a new way to speak with the people, that we the Palestinians exist, We are not only throwing stones and clashing. We are alive. We think in a new way to tell them that we are alive."

Religie of psychiatrie?

Leden van de fanatieke (en zieke) Amerikaanse Westboro Baptist Church kondigen aan uitvaarten te verstoren van de slachtoffers van het vliegtuigongeluk bij Schiphol. Zij zijn ervan overtuigd dat de crash een straf is van God voor het homovriendelijke Nederland.

Op hun website kun je kijken welke landen op de wereld zij nog meer haten (veel). Door op een wereldkaart de rode gedeelten aan te klikken kun je kijken waarom ze dat land haten, of naar hun zeggen is het God die die landen haat. Voor Nederland valt daar te lezen dat het de "filthiest country in te world" is. (U zijt gewaarschuwd!).

De (gelukkig) kleine antihomokerk uit Kansas staat bekend voor het verstoren van uitvaarten van Amerikaanse soldaten die zijn omgekomen in Irak. Ook hun dood zou een straf zijn vanwege Gods woede over homoseksualiteit. Vorige week kondigde de Britse regering aan kerkleider Fred Phelps de toegang tot het land te ontzeggen als hij zou proberen Groot-Brittannië binnen te komen.
De aankondiging van het verstoren van de uitvaarten wordt voorafgegaan en beëindigd met de tekst dat God Nederland haat. Phelps heeft enkele tientallen aanhangers. Zij verstoorden eerder ook de uitvaarten van de slachtoffers van de aanslagen in de Verenigde Staten op 11 september 2001.

Mijns inziens zijn dit zwaar gestoorden, en is het beter dat Phelps zich onmiddellijk onder psychiatrische behandeling stelt.

donderdag, februari 26, 2009

Geen geloof, geen baan

Gelukkig is het niet alleen besparingen wat de klok slaat (of luidt), er is nog hoop in bange crisisdagen, alhoewel mijns inziens net zo effectief als veel pogingen, niet dus.

De bisschop van Worcester was het zat alleen te bidden voor zieken en bejaarden, en besloot daarom eens iets te gaan doen voor de jongeren tot 65 jaar. En zo stond hij daar gisteren, op aswoensdag, buiten bij een Jobcentre beschikbaar om opdrachten tot gebed aan te nemen. Eenieder die deze "laatste kans" op een baan wel zag zitten, kon zijn naam aan de bisschop opgeven, die dan vervolgens voor hem of haar zou bidden tijdens de avonddienst In Worcester Cathedral.
Een PR man van de kerk, vertelde helaas later dat de namen niet individueel afgeroepen zouden worden tijdens het gebed. Gelukkig is God overal en wist dus zelf wel welke namen op de lijst stonden.

Aan initiatief ontbreekt het bisschop John Inge in ieder geval niet, en dat is ook al lovenswaardig.

Absurde besparingen

In tijden van crisis moet iedereen de broekriem aanhalen, dat is logisch. Sommige bedrijven gaan daarin wel heel ver.

In Australië is er een bedrijf die vraagt aan haar personeelsleden om zelf schoonmaakproducten mee te brengen: van afwasproduct tot zelfs wc-papier.
De meer klassieke besparingen gebeuren in de extra voordelen waarmee veel bedrijven werknemers lokten. Bedrijfswagens, kinderopvang en gsm-abonnementen worden afgebouwd, maar ook snoepreisjes en zelfs de gratis koffie van het bedrijf liggen onder vuur. Etentjes met klanten worden ook problematisch.

Het risico bij al deze besparingen is dat bedrijven toptalenten dreigen te verliezen. De oplossing ligt dan vaak in het snijden in een aantal voordelen zonder ze allemaal weg te nemen. Sommige specialisten beweren zelfs dat het beter is de zogenaamde incentives juist te verhogen in tijden van crisis, omdat het reduceren ervan alleen maar leidt tot demotivatie en lagere productiviteit.

woensdag, februari 25, 2009

George Carlin - Religion is bullshit

En wat had die man gelijk! Leukste kijk op religie ooit. Helaas weet George Carlin inmiddels de waarheid, alleen kan hij het niet meer vertellen.


Filmrecensie The day the earth stood still

Door Michael Koukos

Regie: Scott Derrickson
Cast: Keanu Reeves (Klaatu), Jennifer Connelly (Helen Benson), Jaden Smith (Jacob Benson), Kathy Bates (Regina Jackson), John Hamm (Michael Grainier), John Cleese (Professor Barnhardt) e.a.
Speelduur: 106 minuten
Jaar: 2008

Bij het begin zien wij ijskonijn Keanu Reeves (Klaatu)die zich ogenschijnlijk in zijn natuurlijke biotoop bevindt, namelijk ergens waar het erg koud is. Daarna zien wij hoe een aantal wetenschappers en ingenieurs bij mekaar worden geroepen. Wij zien dat er snelwegen worden afgesloten, wat normaal alleen gebeurt als de Amerikaanse president een daguitstapje maakt, kortom het gaat behoorlijk van de hak op de tak. Een groot ongeidentificeerd voorwerp dreigt uiteindelijk neer te storten boven ....jawel, alweer Manhattan.

Gelukkig blijkt de grote sfeer zachtjes te landen en het eerste wezen dat uitstapt wordt naar typisch menselijke gastvrijheid verwelkomt met een kogel. Daarna komt er een belachelijk grote ijzeren man op de proppen om even te laten zien dat het menens is.In dit stadium merk je al dat eigenlijk geen enkel personnage enig menselijk trekje lijkt te hebben. Vooral ook niet de rare miep Helen die uiteindelijk de alien helpt te ontsnappen. Ook Reeves acteert niet, zoals altijd doet hij gewoon waar hij goed in is, een ijskoud figuur neerzetten.Omdat de Aliens al gauw de stupiditeit van de mens als soort inzien, zien zij het als beste optie om de mensheid te vernietigen.

Uiteindelijk komt dan de ecoboodschap naar voren, Al Gore zou er trots op zijn. Klaatu geeft op aandringen van bambioog Helen de aarde nog 1 kans. Enige onderbouwing voor deze beslissing is er helaas niet en je moet je dan ook afvragen of een planeet waar draken van films als deze worden gemaakt het redden uberhaupt wel waard is....niet dus.
In weerwil tot de gigantische reclamecampagne en de spectaculair ogende trailer ontbreekt het ernstig aan actie; in de trailer heb je eigenlijk alle actie en special effects al gezien. Bovendien zijn de acteerprestaties benedenmaats te noemen. De film komt dan ook kil, afstandelijk en amateuristisch over. Dit is dus niet echt de beste manier om de geitewollensokkenboodschap aan een groot publiek te verkopen.

Dit is er eentje om absoluut niet te zien, zonde van je tijd!!

zondag, februari 22, 2009

Kobijto

Wie kent niet het spelletje uit de kindertijd (alhoewel als volwassene ook nog leuk), dat iemand een verhaal begint en alle anderen het verhaal vervolgens verder schrijven.

Iets soortgelijks doet men nu in Amerika, daar gaat een Bijbel langs 90 steden en mag iedereen een vers schrijven in zijn eigen handschrift. Het initiatief gaat uit van the New International Version of the Bible ter ere van haar 30e verjaardag. het gaat om 31.173 verzen, als ze allemaal voorgelezen worden duurt dat ongeveer 77 uur. Helaas moet er wel een echt vers worden overgeschreven. Het zou volgens mij veel leuker zijn om iedereen zijn eigen idee te laten schrijven over hoe het bijbelverhaal volgens hen verdergaat.
Nog leuker zou zijn om zoiets interreligieus te gaan doen, zodat er een interreligieus geschrift ontstaat. Als we beginnen met Jodendom, Islam en Christendom zou dit de Kobijto kunnen gaan heten.
Wie doet er mee?

Crisalidrag opnieuw Carnaval Drag Queen

Vrijdagavond is in Las Palmas (Gran Canaria) de nieuwe Carnaval Drag Queen gekozen. Voor de tweede keer werd Crisalidrag de winnaar. Met zijn zilveren platfrom schoenen en een speech over het verdedigen van homorechten, liet hij iedereen ver achter zich.

Nu alle carnavalsverkiezingen in Las Palmas de Gran Canaria achter de rug zijn is gisteren de grote carnavalsoptocht van start gaan, met daarin o.a. de koninginnen, murgas, rondallas, comparsas en uiteraard de nodige loopgroepen en praalwagens. En om te denken dat zij daar beter weer hebben is een misvatting; ook daar regent het.

zaterdag, februari 21, 2009

Griekse verjaardag

Wallie van onze geliefde Griek Pallas Athene, werd gisteravond 30 jaar. Erg jong nog dus, zeg ik nu, toen het bij mijzelf, lang geleden, zo ver was had ik er slapeloze nachten van.
Nu ook want Wallie en Maria konden natuurlijk pas weg nadat het restaurant gesloten was. Het feest werd in Anno Almere gevierd. Niet onze eerste keuze, maar dat komt meer doordat de gemiddelde leeftijd van de bezoekers twee jubileum-overgangen van ons weg ligt. Dat laatste viel overigens mee, er waren wel mensen die nog dubbel zo oud waren als wij en toch nog plezier hadden. Dat kwam niet in de laatste plaats door de muziek, die meer uit onze jeugd was.

Maria had voor de surprise party een hoekje van Anno gehuurd op een soort verhoging. Zo'n hoekje is inclusief breedgeschouderde security die iedereen die het hoekje bestijgt een knalgroen all-inclusive bandje geeft. De verhoging was van metaal en helemaal open, zodat dit ten opzichte van de overige Anno bezoekers een soort eerste klas gevoel geeft.
Dat dit hoekje open was en verhoogd bracht met zich mee dat je gemakkelijk herkend werd. Dit had direct tot gevolg dat de, niet op de verjaardag uitgenodigde, Grieken van concurrerend restaurant Yamas ons zagen (en die concurrentie strijd tussen Grieken is enorm in Almere). Al keken de concurrent Grieken ons wat vreemd aan, ze lieten zich niet kennen en kwamen heel sportief toch naar ons toe, om ons door de barricades heen te kussen en handen te geven. Wel moesten wij uitkijken niet uit de zaak gezet te worden, daar in Anno een samenscholingsverbod geldt.

Al bij al was het een leuke afsluiting van de avond/ nacht. Anno valt eigenlijk best wel mee. Uitgaan in Almere is echt leuk geworden en dankzij het strenge deurbeleid en de overal zichtbaar aanwezige politie, is de Grote Markt ook nog eens een heel veilig gebied geworden om uit te gaan.

vrijdag, februari 20, 2009

Medicijnen pinnen, niet skimmen

Als het niet met schaal- en schelpachtigen te maken heeft loopt Zeeland meestal niet voorop wat primeurs betreft. Toch is er deze keer een noviteit te melden, nog wel in Tholen.

Vanaf gisteren is er daar namelijk het medicijnen pinnen begonnen. Koos Werkman uit Tholen is de eerste apotheker in Nederland die de automaat heeft geplaatst. Klanten doen het pasje erin, toetsen de pincode in en het zakje pillen komt vervolgens uit de automaat.

Nu maar hopen dat er geen skimming aan te pas komt, deze pinners zijn misschien al ziek genoeg. Aan het kapsel van de heer Werkman zal het in ieder geval niet liggen.

Top zonden

Op zijn 95e is frater Roberto Busa nog lang niet klaar met de katholieke kerk, en daarom besloot hij er nog maar eens een onderzoek tegenaan te gooien. Ditmaal over zonden die bij de biecht naar voren zijn gekomen. (is er bij het biechten geen beroepsgeheim?)

En op zich niets nieuws onder de horizon, want van zonden weten wij natuurlijk alles al. Zoals dat mannen en vrouwen verschillend zondigen. Vrouwen hebben meer last van trots en mannen meer van lust. Busa heeft ook nog een top zeven samengesteld van zonden per sexe;
Mannen: 1. Lust 2. Gulzigheid 3. Luiheid 4. Woede 5. Trots 6. jaloezie 7. Hebzucht.
Vrouwen: 1. Trots 2. Jaloezie 3. Woede 4. Lust 5. Gulzigheid 6. Gierigheid 7. Luiheid.

Gelukkig hebben de theo's uit het Vaticaan ook nog wat nieuwe, moderne zonden kunnen ontdekken, die volgens hen veroorzaakt worden door de voortschrijdende globalisatie. Hieronder vallen o.a: genetische manipulatie, experimenten met mensen, milieuvervuiling, drugs nemen of verkopen, sociale ongelijkheid, armoede veroorzaken en financiele hebzucht.

Vooral met betrekking tot de nieuwe zonden vraag ik mij wel af welk beoordelingssysteem God daarvoor hanteert. Want wie is er nu precies verantwoordelijk voor de sociale ongelijkheid bijvoorbeeld? Zou hiervoor een puntensysteem gelden, zo van een beetje schuldig 1 punt voor de hel, heel erg 5 punten, etc? En milieuvervuiling? deodorant 1 punt voor hel, stinken 2 punten voor de hemel?Blij dat ik niet katholiek ben, want ik zou er niet uit komen.

donderdag, februari 19, 2009

To be or not to be

Gisteren hoorde ik een waarheid die zo waar was dat alle andere dingen er als een leugen tegen afstaken. Een waarheid die de hele dag rond en in mijn hoofd bleef zoemen. De zin keerde, draaide en verdiepte zich, net zo lang tot ik wel moest instemmen met de conclusie dat hierin wel eens de oplossing kan liggen voor veel lijden. Zoals het met veel wijze waarheden is kwam ook deze waarheid niet van een God, maar van een filosoof. (excuses dat ik niet meer weet welke, maar doet dat er toe?)

Blijf jij jezelf dan zal ik de jouwe zijn.

Dit is toch wel het meest cruciale punt in alle menselijke relaties? Er zijn maar weinig mensen die volledig zichzelf zijn, dit omdat anderen zeggen dat zij dit niet mogen zijn, dan veranderen ze, vervolgens vindt die ander dat dan weer niets, dit omdat mensen het meest houden van mensen die zichzelf zijn. Waarom proberen mensen anderen dan altijd te veranderen? Want uiteindelijk willen zij niet dat iemand wordt zoals zij wensen. Het verklaart de immense populariteit van mensen als Jozef van den Berg, of Paul de Leeuw. Stiekem zouden mensen willen dat zij ook gewoon deden zoals zij werkelijk zijn. Maar daar is een enorme hoeveelheid moed voor nodig. Wij hebben in het dagelijks leven diverse rollen, dit maakt het leven thuis en op het werk een stuk eenvoudiger. Want als je werkelijk jezelf zou zijn dan kom je in behoorlijk wat conflicten terecht.
Als iedereen volledig en volkomen zichzelf zou zijn zou het sociale leven waarschijnlijk plat liggen. Toch zie je bij de weinige mensen die deze theorie tot uitvoer hebben gebracht, dat deze conflicten een verzadigingspunt bereiken. Zo gauw dat punt is bereikt volgt niet alleen acceptatie, maar zelfs aanbidding van de persoon.

Als we allemaal onszelf zouden zijn, en ieder ander ook zichzelf zouden laten zijn en we daar allemaal nu mee beginnen, dan is er alleen nog het conflict zelf dat met zichzelf in conflict komt.
Je kunt alleen jezelf zijn, anders ben je eigenlijk niet.

Hondenbruid tegen kwade krachten

Religie, spiritualiteit, of welke naam je er ook maar aan wilt geven, wordt vaak gebruikt om vreemde praktijken te legitimeren.

Dit keer was het weer raak in Jajpur, India. Het tweejarige jongetje Sagula Munda werd uitgehuwelijkt aan de hond Jyoti. Aangezien er een "spirituele" reden voor was, werd het dan ook een feestelijke ceremonie, compleet met versierde riksja en plechtige priesters die Sanskriet gebeden reciteerden. Het geheel werd afgesloten met een groot feest.

De vader van de peuter benadrukte dat een en ander een geheel normaal gebruik is daar in de buurt. Zo'n wanstaltig huwelijk schijnt slechte geesten op afstand te houden, het beschermt de jongen en geeft hem geluk.
De bruid bleef de gehele ceremonie buiten op de veranda.

woensdag, februari 18, 2009

Filmrecensie The Changeling

Door Michael Koukos

Regie: Clint Eastwood
Genre: drama, biografie, misdaad
Tijdsduur: 140 minuten
Jaar: 2008
Acteurs: Angelina Jolie, Gattlin Griffith, Michelle Martin, Jason Butler Harner, Jan Devereaux, Michael Kelly, Lester Ybarra, Erica Grant, Antonia Bennett, Kerri Randles, Frank Wood, Morgan Eastwood, Madison Hodges, John Malkovich, Colm Feore, Devon Conti, J.P. Bumstead

Christine Collins is een alleenstaande moeder die eind jaren twintig de eindjes aan mekaar probeert te knopen.Hoe zij zich dan het riante huis waarin zij woont kan betalen laat de film in het midden maar het is natuurlijk wel hartverwarmend dat haar baas haar nog op straat achterna komt om te melden hoe goed hij haar wel vindt.Op een dag verdwijnt haar zoon en dat pakt zij aanvankelijk erg cool op. Christine wordt dan ook vertolkt door Angelina Jolie en dat zie je ook terug als zij het huis doorzoekt alsof zij midden in een tomb raider scene staat. Haar bleke gezicht met de knalrode lipstick doen dan weer heel Dendermonde sidderen want haar tronie heeft hierdoor veel weg van The Joker.

Wel is het een hele opluchting dat het besef dat haar zoon er vandoor is niet gepaard gaat met het gebruikelijke gegil. Wat dat betreft acteert miscast Jolie dan toch weer cool. Na enkele weken komt de politie met een jongetje aanzetten dat een paar inch korter is dan haar zoon en bovendien ook nog besneden. De politie dult echter geen tegenspraak en geeft aan dat zij het kind dan maar op probeerbasis naar huis moet nemen. Als Christine hier tegen ageert wordt zij door de corrupte LAPD opgesloten in een gekkenhuis dat vol zit met vrouwen die op lange politieteentjes hebben getrapt.Gelukkig komt er een soort kerkelijke Peter R. De Vries op de proppen om haar te redden maar daarmee heeft zij haar zoontje nog niet terug.

Plotseling wordt het nepzoontje (waarvan het motief om te liegen onduidelijk blijft) onhandig maar snel weggewerkt en Christine krijgt er bitter weinig voor in de plaats.

Ik heb het altijd moeilijk met films die alle kanten tegelijk uit willen. Ook hier wil Clint Eastwood zoveel elementen in de film stoppen dat het een langdradig vehikel wordt. Wilde hij er een thriller van maken of een drama?? Geen idee maar in geen van beide gevallen is hij geslaagd. De scene van de kindertjes in stukken hakkende maniak brengt wel weer wat tempo in de film maar past totaal niet in het geheel. Sommige verhaallijnen zoals wantoestanden in Psychiatrische instellingen in die tijd zijn gewoon overdone en het blijft allemaal eindeloos aanslepen om uiteindelijk uit te doven als een kaars. Enige pluspunt zijn de toch wel mooie sfeerbeelden van de jaren twintig en dat is jammer want van dit verhaal had ik in ieder geval veel meer verwacht.

dinsdag, februari 17, 2009

Deurne; iedereen welkom

Al heeft de eigenaar van café ‘t Koepeltje jarenlang beleggers bedrogen en voor 10 miljoen opgelicht, Deurne is best een leuke plaats. De eigenaar van ’t Koepeltje bleek ook helemaal geen door en door slechte man, hij heeft na het ineenstorten van de beleggingen dan ook de hand aan zichzelf geslagen.

Na leuk gewinkeld te hebben, en zowaar in de weinige winkels die er zijn nog wat koopjes op de kop te hebben getikt, bezochten wij Beekman & Beekman, met een prachtig interieur. Wel had er onlangs iets merkwaardigs plaatsgevonden, want er hing een bordje onder aan de trap dat de rookruimte (helemaal boven met een open balustrade) gesloten was wegens wangedrag. Het was ons niet duidelijk of dit ging om slechte beleggingen of dat er iemand al rokend naar beneden was gesprongen. Gezien het taalprobleem hebben wij dit maar niet verder onderzocht.

Deurne geeft eenieder een welkom gevoel, ook de eerste allochtoon was er al vrolijk loempia’s aan het bakken, gebroederlijk achter Toon Kortooms, de befaamde streekroman schrijver uit Deurne. Het was dan ook jammer dat wij alweer snel richting klooster moesten vertrekken, wij hadden ons er best nog een paar dagen vermaakt.

zondag, februari 15, 2009

Geloven in Valentijn

Valentijnsdag en kloosters gaan over het algemeen niet goed samen. Dit ligt anders voor een klooster dat hotel is geworden en als motto heeft "Geloven in kwaliteit". Wij besloten dit eens nader te onderzoeken en zo reisden wij af naar Willibrordhaeghe in Deurne.

Het klooster-hotel bleek enorm groot en de Valentijnsstellen zagen wij dan ook uit alle hoeken en gaten komen. Later kwamen wij erachter dat er ook nog 21 feest- en conferentiezalen waren, dus er kwamen ook nog mensen met andere doelen. Groot of niet, de ontvangst was echter allerhartelijkst en de kamer groot en mooi met een leuke Valentijnsverrassingstafel.
Al is alles modern en comfortabel ingericht, je ziet aan alles dat het een voormalig klooster is, wat een heel aparte sfeer geeft. Over het eten, een 6 gangen amusediner, hadden wij wat sober-klooster-gevoelens, daarom hadden wij in Deurne zelf vast een leuke Griek uitgezocht voor na het diner. Dit bleek een grote vergissing, het Valentijnsmenu bleek een geweldig diner te zijn en avond- en maagvullend. Wordt vervolgd.



zaterdag, februari 14, 2009

In India leeft men met slechts een illusie dat er een rechtssysteem bestaat

Het Indiase hooggerechtshof heeft zo’n achterstand dat het 466 jaar zou kosten om die weg te werken, dit bleek onlangs uit een vernietigend rapport.
Je zou denken dat dit veroorzaakt is door traagheid, maar dat is niet het geval. Het hof in New Delhi jaagt de zaken er gemiddeld in 4 minuten en 55 seconden doorheen.
Desondanks liggen er nog tienduizenden te wachten, waarvan er 600 ouder dan 20 jaar zijn.
Het hooggerechtshof behandelt burgerrechtelijke, strafrechtelijke en grondwettelijke zaken. Het gebrekkige Indiase rechtsstelsel wordt geplaagd door corruptie, ondoelmatigheid en gebrek aan transparantie. Dat maakt dat het verkrijgen van recht nogal eens is voorbehouden aan de rijken en de mensen met goede connecties.
Ander probleem is dar er niet voldoende rechters zijn; ongeveer 11 rechters per miljoen mensen (ter vergelijking; in Nederland zijn 1700 rechters).

Een gepensioneerde opperrechter, J.S. Verma, zegt dat het hof zou kunnen beginnen met het uitbreiden van zijn werkuren. Nu is het hof dagelijks vijf uur en een kwartier in functie en kent het 213 werkdagen per jaar. Dat kan gemakkelijk worden opgevoerd en zou zeker de helft, zo niet meer schelen, zegt Verma, maar die heeft makkelijk praten als pensionado.
13/02/09 13u38

woensdag, februari 11, 2009

Happy Valentine in Sudan

Valentijnsdag is niet voor iedereen weggelegd. In Soedan wordt deelname aan dit “verderfelijke” fenomeen door moslimgeleerden ten sterkste afgeraden.

De geleerden vinden het een westerse institutie die koppels gemakkelijk op het slechte pad kan brengen. (maar van welke westerse institutie vinden zij dat eigenlijk niet?). Wat is er nu zo gevaarlijk aan Valentijntje? De grootste angst blijkt te zitten in romantische samenkomsten in parken, en ja gezegd moet worden dat wij daar in het westen,bij deze temperaturen, geen last van hebben. Tevens vinden de moslimgeleerden al de cadeautjes en kaarten zonde van het geld, zij zien liever dat de stelletjes dit geld sparen voor hun huwelijk.
Degenen die de romantische dag toch willen vieren zullen niet gestenigd worden, wel moeten ze in parken en restaurants op gepaste (zo ver mogelijke) afstand van elkaar blijven, kussen en handjes vast houden is ten strengste verboden.

maandag, februari 09, 2009

Filmrecensie You Don't Mess With The Zohan

Door Michael Koukos

Regie: Dennis Dugan
Cast: Adam Sandler (Zohan), John Turturro (Phantom), Emmanuelle Chriqui (Dalia), Nick Swardson (Michael), Rob Schneider (Salim), Ido Mosseri (Oori)
Speelduur: 113 minuten
Jaar: 2008

Zohan is een Israelische commando en het neusje van de zalm als het gaat om Terreurbestrijding. Helaas is dit echter niet zijn ambitie, stiekem droomt hij er van om kapper te zijn. Tijdens een gevecht tegen zijn Palestijnse aartsrivaal Phantom laat hij zichzelf verdwijnen om zo onopvallend naar New York te vertrekken en daar zijn droom waar te maken. In The Big Apple wordt hij hals over kop verliefd op de Palestijnse eigenaresse van het kapsalon waar hij uiteindelijk aan de slag kan. De kapperszaak wordt al snel een denderend succes als het verhaal de ronde doet dat Zohan oudere vrouwtjes een wel erg aparte behandeling geeft.
Maar ook in New York huizen Arabieren en zodoende wordt Zohan al gauw erkend en barst de hel los.

Over het algemeen ben ik geen groot liefhebber van onderbroekenlol maar heel af en toe rolt er wel eens een dergelijke film van enig niveau van de band. You Don’t Mess With The Zohan is zo een witte raaf. Als je in de eerste 5 minuten al een bal en een gegrilde vis in Zohans bilspleet ziet verdwijnen dan weet je meteen dat goede smaak in deze productie van weinig belang zal zijn. Gelukkig bewijst Dugan in deze film dat dit ook niet per definitie hoeft, als er maar voldoende andere factoren zijn die de onderbuikhumor aanvullen.

Dit is hier zeker het geval. De scherpe, lekker politiek incorrecte satire, de uitbundige verwijzing naar allerlei kaskrakers en de fel overdreven actiescenes volgen mekaar in rap thempo op. Geen enkel heilig huisje wordt ontzien; stenengooiende palestijnse kinderen, het soms dubieus geachte Joodse zakengedrag...alles word rigoureus door de mangel gehaald. Dit gebeurt echter op een zeer onbevooroordeelde manier, alles wordt uitvergroot zonder er een waardeoordeel over te vellen. Er moet gewoon gelachen worden, punt uit.
De wat voorspelbare en geforceerde vredesboodschap op het einde had niet echt gehoeven maar ach, het is goed bedoeld dus ...Let it be!

Haïti III

Aangekomen bij het plaatselijke weeshuis zaten de kindertjes al vol verwachting klaar op houten bankjes. Wij konden eindelijk eens ervaren hoe het is als sinterklaas ergens binnen te komen. Men had er ter verhoging van de feestvreugde een catalogus aangelegd met een 20 tal wezen, dit terwijl er ongeveer 200 wezen aanwezig waren. Op de vraag of de adoptiekandidaten aangewezen konden worden werd wat vaag gereageerd met “ze lijken allemaal op elkaar”. Tegelijkertijd werd wel gegarandeerd dat de uitverkoren wees alles zou krijgen wat hem toekwam. Aan de welvarende uitstraling van de vader en zoon die het weeshuis beheerden te zien, waren alleen slechts zij de uitverkorenen aan wie alles toekwam. Een trieste zaak.

Daarna brachten we een bezoek aan een zielige weduwe met slechts 5 kinderen. We troffen een klein vrouwtje aan met een chimpansee-achtige grijns achter een geldpot die wel een miljoen pesos kon herbergen. Elke keer als zij een blanke zag binnenkomen werd de jacht geopend en sloeg ze bijna de tanden uit je mond met de geldpot. Ook triest, maar op een of andere manier wist zij toch weinig sympathie op te wekken.

Wordt vervolgd.

zondag, februari 08, 2009

Thaipusam voor Murugan

Vandaag komen weer duizenden gelovigen samen in de Batu Caves (10 km ten noorden van Kuala Lumpur) voor het hindoefestival Thaipusam.

Centrale figuur op dit feest is Murugan, een hindoegod van Tamil afkomst. Men heeft Murugan vaak willen verbinden met Shiva (als zoon van ) en met Skanda, de Indiase oorlogsgod, dit is echter nooit helemaal aanvaard, al zijn niet alle hindoes het helemaal eens. In oude Tamil teksten is Murugan veel belangrijker dan “slechts” familie van en wordt hij aangeduid als God van alle zeven werelden. Wat zijn afkomst ook is, hij moet in ieder geval gunstig gestemd worden.

De Batu grot is een heilige plaats voor hindoes in Maleisië. Om de grot te bereiken moet je een trap met 272 treden beklimmen, dat lijkt gemakkelijk maar dat valt tegen als je het echt goed wilt doen (met zware bepakking).
Voorafgaand wordt door de echt gelovige deelnemers gevast (40 dagen). Op de dag van het festival zijn er optochten. De meest toegewijden doen aan zelfkastijding, en dat gaat er niet zachtzinnig aan toe; ze zijn (gelukkig) in een soort trance en steken metalen pinnen door hun wangen, tong en wenkbrauwen. Op hun rug hebben ze haken, vastgebonden aan een soort houten frame versierd met pauwenveren (Murugan wordt geassocieerd met de pauw) en bloemen. Met al deze, soms zware, stellages klimmen ze dan naar de grot. En dit allemaal voor het afdwingen van gunsten bij de goden. De wonden van al de haken en spiesen zullen bij de ware gelovigen zonder littekens helen. Helaas is bewijs daar moeilijk voor te leveren, want de meesten zie je nooit meer terug, en mocht je iemand met een litteken tegenkomen, dan was die gewoon niet gelovig genoeg.

In een hoek van de grottempel halen priesters de marteltuigen uit de huid van de gelovigen, waarna ze uit trance gehaald worden (en de pijn waarschijnlijk niet te harden is). De stellages worden neergelegd als offer aan Murugan. Voor de gelovigen die er nog zin in hebben gaat het feest ook morgen nog de gehele dag door.

donderdag, februari 05, 2009

Hoogleraar Radboud Universiteit tikt paus op vingers

Soms kan ik mijzelf niet onttrekken aan een akelige gedachte over paus Benedictus XVI: is het toeval dat hij afkomstig is uit de bakermat van het nazisme, of is hij een product van zijn afkomst? Nu mag ik zulke gedachten wel hebben, ik ben niet katholiek, dus geloof niet dat dit mij in een eventueel hiernamaals zal schaden.

Benedictus XVI zou allang ontslagen zijn, als het hele pausdom niet zo een achterhaald en achterlijk instituut zou zijn. Het begon er al mee dat hij paus Pius XII zalig wilde laten verklaren. Zalig zijn de armen van geest zegt men wel, maar arm is niet hetzelfde als verrot mijns inziens. Pius XII (die als hij kon vanuit zijn graf de holocaust nog zou ontkennen) was paus van 1939 tot 1958 en stond de uitroeiing van joden oogluikend toe. Volgens Benedictus XVI ( getraumatiseerd doordat hij naar eigen zeggen "verplicht" bij de Hitlerjugend moest), liet Pius XII geen gelegenheid voorbij gaan om joden te redden. Wat gek toch dat hij maar liefst 6 miljoen gelegenheden gemist heeft!

En dan het nieuwste schandaal van de paus met een slechte jeugd; het ondertekenen van een bevel dat de excommunicatie van vier bisschoppen ongedaan maakt. Helaas zat daar ook Holocaust ontkenner Williamson bij, die stellig beweert dat er tijdens WOII geen joden in gaskamers zijn vergast. Een eerherstel voor wederom een gestoorde geest. En nu stottert hij wel wat over niet zo bedoeld hebben en zo, maar dat soort loze zinnen hebben we al vaker gehoord uit zijn geboorteland. Kortom het wordt tijd dat deze man eens uit zijn functie wordt gezet.

Maar als de berg niet naar Mohammed komt, zal Mohammed naar de berg moeten gaan (misschien inzake deze kwestie een wat ongelukkig religieus voorbeeld).
En gelukkig is er een man die actie onderneemt,tegen deze praktijken opstaat en een krachtig statement zet; Jean-Pierre Wils, hoogleraar en decaan aan de Radboud Universiteit. J.P. Wils heeft eind vorige week bekend gemaakt dat hij uit de katholieke kerk stapt, naar aanleiding van de rehabilitatie van de omstreden bisschop Williamson. Met het uittreden heeft professor Wils zijn leeropdracht hoogleraar theologische ethiek bij de Faculteit der Theologie neergelegd. Hij blijft wel in dezelfde leeropdracht verbonden aan de Faculteit der Religiewetenschappen.
Jean-Pierre Wils for pope zou ik zeggen, het wordt tijd dat die functie eens door een echte wetenschapper wordt vervuld. (En heer Wils dat pak zou u best goed staan!)

dinsdag, februari 03, 2009

Haïti II

Vanwege een ingewikkelde visumprocedure gingen we niet bij de blauwhelmen in Dajabon de grens over. Veel handiger is om door de bergen bij het dorpje Tiroli de grens over te gaan, daar hebben de mensen namelijk helemaal niets, de douanebeamte is daarom gemakkelijk om te kopen met slechts een flesje cola. De vriendelijke beambte was als een kind zo blij.

Het dorpje Tiroli zelf bestaat uit niet meer dan een verzameling krotten. Tientallen kinderen belaagden bij aankomst ons busje en deze zouden tijdens het hele bezoek niet meer loslaten. Letterlijk want velen wilden aan de hand lopen om hun enige engels te oefenen; "Give me 1 dollar". Buiten die befaamde engelse zin hadden de kinderen van Tiroli nog iets anders gemeen, schimmelkopjes, een penetrante geur en een buitengewoon zakelijk instinct.

Waar al die schimmelkopjes door veroorzaakt werden werd ons al snel duidelijk toen wij een bezoek brachten aan de missionaris, annex apotheek, annex dokter. Wij hoopten op een uitgebreide uitleg over zijn project. Deze was echter zeer beknopt; wijzend naar zijn planken gesealde, nooit gebruikte medicijnen verkondigde hij "This is my project". Om vervolgens met zijn kartonnen inzamelingsdoos te rammelen. Toen onze gids hem vroeg waarom hij een schimmelpatientje, die hij de week ervoor had binnengebracht, en waar de schmimmel nu als een soort blauw gazon op haar hoofd groeide, nog niet had behandeld werd de wilde weldoener erg boos. De gids en alle andere blanken schold hij de huid vol. Wij snapten toch ook wel dat hij daar nog geen tijd voor had gehad? (kennelijk wel om een dure zonnebril te gaan kopen in de Dominicaanse Republiek, ongetwijfeld gefinancierd uit de kartonnen door).
De besmettelijke schimmel tiert vast nog steeds welig rond, ook wij krabben nog regelmatig op ons hoofd.

maandag, februari 02, 2009

Filmrecensie Mirrors

Door Michael Koukos

Regie: Alexandre Aja
Genre: horror
Tijdsduur: 111 minuten
Jaar: 2008
Acteurs: Kiefer Sutherland, Paula Patton, Cameron Boyce, Erica Gluck, Amy Smart, Mary Beth Peil, John Shrapnel, Jason Flemyng, Tim Ahern, Julian Glover, Josh Cole, Ezra Buzzington, Ioana Abur, Aida Doina, Darren Kent, Roz McCutcheon, Adina Rapiteanu

Hoewel vele recensies de vloer aanvegen met deze remake van het Koreaanse " Into the mirror" doet hij perfect wat een horrorfilm moet doen. Hij houdt je bijna 2 uur op het puntje van je stoel. De film valt meteen met de deur in huis want al na 5 minuten druipt het bloed letterlijk van het scherm. Het gegeven van een demon in de spiegel is natuurlijk iets waar je op zich al heel enge dingen mee kan doen. Als het spiegelbeeld dan ook nog in staat blijkt om de iedereen er toe aan te zetten zichzelf gruwelijk te verminken, raad je al dat je ochtendlijke scheerbeurt na het zien van deze film nooit meer hetzelfde zal zijn.

Nu is het erg moeilijk om met horror niet te moeten teruggrijpen naar clichées maar dat hoeft niet per definitie een min te zijn. Aja knipoogt regelmatig naar zijn eerdere succes "The Hills have eyes" en naar andere kaskrakers. Bovendien zijn sommige scenes zo overdone dat zij toch wel een glimlach te voorschijn kunnen toveren, denk bijvoorbeeld aan de vliegende non. Het geweldige tempo, de goede schrikeffecten en de bijzondere special effects maken deze film zeer memorabel. Vooral de scene in het bad is er eentje die je niet snel zal vergeten hoewel kijkers met een zwakke maag misschien af en toe beter kunnen wegkijken.

Dat het verhaal niet altijd even consistent is en de acteerprestaties niet altijd heel erg overtuigend kunnen wij in dit geval dan ook met de mantel der liefde bedekken. Dit is gewoon ijzersterk entertainment voor iedere horrorliefhebber.