donderdag, december 29, 2011

Leuven; Koutoubia en laatgotiek

Leuven is een stad met vele gezichten en zo is het dat je op een dag terug kan gaan naar zowel Marokko als de laatgotiek.

De eerste avond besloten we eerst maar eens uit eten te gaan. Restaurantjes zijn er in vele soorten en maten, vooral in de Muntstraat, maar kennelijk heeft de Leuvenaar toch vooral een voorkeur voor Italiaans en Tibetaans.

Wij kozen uiteindelijk voor Marokkaans in Restaurant Koutoubya. Het interieur is prachtig. Stijlvol, Marokkaans maar niet kitscherig. Het eten is nog beter. Wij kozen een tajine en hadden zelfs in Marokko nooit een betere gegeten. Helaas was er wel een verschil met Marokko te betreuren, buiten de temperatuur, bleek ook het personeel nogal onderkoeld en afstandelijk.

Leuven blijft natuurlijk de studentenstad bij uitstek. Al waren de meeste studenten in de kerstperiode vertrokken, overal waren de sporen nog te zien. Nog niet getergd door hoge collegegelden (voor beursstudenten slechts 80 euro per jaar en zonder beurs 564,30 euro per jaar) en langstudeerboetes is het leven er voor studenten nog een paradijs.

Het stadhuis van Leuven is een bezienswaardigheid. In laatgotische stijl siert het en groot deel van de (niet al te grote) Grote markt. In de nissen tussen de ramen bevinden zich 236 beelden die allen voorstellingen over zonden en straf uit de bijbel uitbeelden. Samen vormen ze het Leuvense pantheon.

Enig minpuntje was dat musea en bezienswaardigheden zoals het stad huis allen gesloten waren in de kerstperiode. Misschien is dat ook wel expres zo gedaan door de toeristische dienst, na alles van buiten te hebben gezien moet je beslist nog eens terugkomen om overal binnen te kunnen gaan.

Wordt vervolgd.

dinsdag, december 27, 2011

Leuven; Bienvenue chez Thalys

Wat past er nu beter bij kerstmis dan oude sentimenten? Dat was dan ook precies wat wij in gedachten hadden en daarom hadden wij een kloosterhotel geboekt in Dinant.

Hoe vaak heb ik als kind niet voor Couvent de Bethleem gestaan en mijzelf afgevraagd hoe het er daar binnen aan toe ging. De poorten bleven echter hermetisch gesloten. Deze kerst zouden de poorten eindelijk voor ons open gaan, daar er nu het prachtige Hotel La Merveilleuse in gevestigd was. Een paar dagen voor de kerst werden wij echter gebeld door een medewerker van het hotel dat wij de enige boeking waren voor de hele kerst, en dat het daarom beter was om niet te komen. Zo bleven ook deze keer de poorten van het klooster hermetisch gesloten.

Wij hadden echter al een zeer comfortabele treinrit in de eerste klas van de Thalys geboekt naar Brussel. Wat nu? We besloten naar Leuven te gaan, dit keer niet naar de nonnen, maar naar de begijnen in het Begijnhof Hotel. Daar waren we gelukkig wel welkom.

De rit met de Thalys begon comfortabel in de Thalys lounge op Schiphol. Hierna begaven we ons naar de Thalys, en op zich viel de eerste klas niet tegen, ruime stoelen en veel rust. Eenmaal vertrokken was het wachten op de geweldige maaltijden die inbegrepen waren in de eerste klasse.

Wat dat betreft raad ik iedereen aan nooit een eerste klas te boeken in de Thalys, meer dan een zielig mini broodje en een miniscuul wrapje kon er niet vanaf. Zo'n ticket is zeker de prijs niet waard, je betaalt gigantisch veel meer voor een klein hapje en een drankje, voor dat geld kun je heel wat hapjes en drankjes zelf kopen. Het beste blijkt dus om tweede klasse te boeken, tevens zijn die stoelen bijna even comfortabel. Daarnaast is het aan te bevelen om de Thalys maar tot Antwerpen te nemen, tot Antwerpen is de Thalys namelijk razendsnel, maar van Antwerpen naar Brussel gaat de trein stapvoets en kun je bijna nog beter lopen.

In Leuven aangekomen werden we naar ons hotel gebracht door een taxipensionado van de Belgacom. De man was erg trots op zijn stad en vertelde ons honderduit over Leuven. In het hotel wachtte ons een hartelijke ontvangst door een uiterst behulpzame receptioniste. Ook het hotel zelf en de kamer vielen allerminst tegen. Gewapend met een stadsplattegrond van de vriendelijke receptioniste begaven we ons op weg naar de gezellige Leuvense binnenstad.

Wordt vervolgd.

donderdag, december 22, 2011

Een gedenkwaardige dag

Volgens de Maya's hebben we vanaf vandaag nog precies 1 jaar te gaan. Laten we hopen dat ze het fout hadden, of dat wij hen verkeerd geïnterpreteerd hebben of laten we gewoon eens niets geloven. Of laten we onze kop in het zand steken, een struisvogel is tenslotte best een leuk dier. We kunnen het tenslotte ook gewoon van de positieve kant bekijken, vanaf morgen worden de dagen weer langer, de zomer zit eraan te komen. Geniet van de feestdagen!

dinsdag, december 20, 2011

Bende van Oss online

Altijd al meer willen weten over de Bende van Oss? Dat kan nu; het Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC) heeft honderden krantenknipsels over de Bende van Oss online gezet.

Aan de bende van Oss worden 1100 delicten toegeschreven die zijn gepleegd tussen 1924 en 1935. In die tijd kwamen 24 mensen door geweld om het leven. Vanaf 1933 lukte het de marechaussee om zo'n 300 misdrijven op te lossen en werden 155 verdachten voor de rechter gebracht. De roerige periode uit de geschiedenis van de Brabantse plaats stond afgelopen maanden opnieuw in de belangstelling door een bioscoopfilm.

In 1949 promoveerde W.H. Nagel als criminoloog in Groningen op De Criminaliteit in Oss. De gemeente Oss kocht de bijna complete oplage van circa 4000 exemplaren uit angst voor negatieve publiciteit.

maandag, december 19, 2011

Het leven van Kim Jong-il

Kim Jong-il hield er vooral van om naar dingen te kijken.

Looking at a sweater
Looking at sausages
Looking at cucumbers
Looking at a leaflet
Looking at a tree


Looking at rice
Met dank aan R. Schade.

zaterdag, december 17, 2011

Komkommersheikh kan genegeerd worden

Een moslimgeestelijke heeft voor grote opschudding gezocht door een verbod af te kondigen op het eten van komkommers, wortels en bananen. Hij vindt dat moslima's deze groenten en fruit niet meer mogen eten omdat deze teveel op het mannelijk geslachtsdeel lijken.Volgens hem kunnen ze deze wel eten als ze eerst door hun echtgenoot of vader in onherkenbare stukjes worden gesneden.

De moslimgeestelijke wordt nergens met naam genoemd, maar schijnt ergens in Europa te wonen. Door moslims in islamitische landen als Egypte en India is met ongeloof gereageerd, niet op het verbod, maar juist op de opschudding. Zij zeggen dat het maar een fatwa is van een individuele geestelijke, het is niet de islam zelf. Moslima's kunnen zelf beslissen of zij wel of geen gehoor geven aan dit verbod. Storm in een glas water dus weer, en zo wordt de islam weer eens heel verkeerd geïnterpreteerd.



Fijne feestdagen en veel geluk in 2012!


dinsdag, december 13, 2011

Restanten van Adolph Eichmann tentoongesteld


Vanaf gisteren is er in het Israëlische Holocaust-museum (Yad Vashem) in Jeruzalem een wat lugubere tentoonstelling. Je kunt er objecten van Adolph Eichmann bekijken. Later zal deze tentoonstelling ook elders in het land te zien zijn.

Adolph Eichmann staat bekend als de "architect van de Holocaust", vanwege zijn prominente rol bij het organiseren van de genocide op Joden. Na de Tweede Wereldoorlog vluchtte hij uit Duitsland naar Argentinië, waar hij de naam Ricardo Klement aannam. In 1961 werd hij opgepakt door agenten van de Israëlische geheime dienst. Het proces toonde voor het eerst ten volle de gruwelijkheden die Joden zijn aangedaan tijdens de Tweede Wereldoorlog. Eichmann werd op 1 juni 1962, enige minuten na middernacht, op 56-jarige leeftijd opgehangen. Zijn lichaam werd gecremeerd in een speciaal gebouwde oven, waarna de as buiten Israëlische wateren werd uitgestrooid in de Middellandse Zee.

Benjamin Netanyahu opende de tentoonstelling en wees op de gerechtigheid, al is deze niet in verhouding tot de gepleegde misdaden, die symbool staat voor het feit dat degenen die miljoenen hebben vermoord uiteindelijk altijd de prijs zullen betalen. Op de tentoonstelling is onder andere de camera te zien die door de Mossad is gebuikt om Eichman te traceren, de sleutels van Eichman's appartement in Buenos Aires en vele foto's. Verder zijn de spullen te zien die Eichmann bij zich droeg toen hij werd opgepakt; een kam, een zakmes en een plastic sigarettenkoker.

maandag, december 12, 2011

Porno in plaats van aartsbisschop

Het is een wereld van verschil .com of .net. Zo kon het gebeuren dat gelovigen op de Filipijnen porno kregen te zien in plaats van de installatie van de nieuwe aartsbisschop van Manilla.
Aanvankelijk verwees de website van de kerk naar tvmaria.com, gelovigen die daar op klikten kregen een schaars geklede travestiet te zien, de aartsbisschop was te zien op tvmaria.net. Hoe de fout gemaakt heeft kunnen worden laat zich gemakkelijk raden, menig kerkelijk functionaris zal liever de travo dan de de aartsbisschop gezien hebben.

zaterdag, december 10, 2011

Circassiërs?

Met de globalisering is er weinig kans meer nog eens een echt onderscheidende bevolkingsgroep tegen te komen. Waar je ook komt op de wereld lijken mensen zich hetzelfde te gedragen, prijkt er een grote gele M aan de horizon en typen mensen driftig op hun mobiele telefoontjes. Toch bestaan ze nog, zelfs niet eens zo ver weg, bijvoorbeeld de Circassiërs.

De Circassiërs zijn een onderdeel van de etnische bevolking van Israël. Ze wonen in twee Israëlische dorpen, 3000 in Kfar Kama in Zuid-Galilea en 1000 in Rehaniya in Noord-Galilea. De Circassiërs, die hier in de 19e eeuw aankwamen, stammen uit het noordelijke Kaukasus-gebergte.

De Circassiërs bekeerden zich in het midden van de 17de eeuw van het christendom tot de islam, toen ze aan de door hun gebied lopende zijderoute op Tataren en Turken stootten. Na de nederlaag in een lange oorlog met het Russische Rijk, werden de Circassiërs verbannen naar Turks Ottomaanse gebieden, zoals de Middellandse Zeekust.

Het dorpje Kfar Kama is een bolwerk van Circassische cultuur. De grootste trekpleister is het Circassische Museum, dat is ondergebracht in een traditioneel huis. De tentoonstelling brengt de agrarische oorsprong, de taal en de gewoonten van deze bevolkingsgroep tot leven. Het is een echte uitdaging om, ondanks hun kleine aantal, de tradities te bewaren.



zaterdag, december 03, 2011

Leven voor Maria in Banneux

De ontvangster van de Maagd der armen is niet meer. Mariette Beco, de vrouw aan wie de Maagd Maria in 1933 acht maal verschenen zou zijn, is gisteren overleden in het rusthuis Home de la Vierge des Pauvres in Banneux. Ze werd 90 jaar, dat vond Maria blijkbaar wel genoeg.

Al brachten de verschijningen heel wat geld in het laatje van het voorheen onbetekenende Ardense Banneux, toch schijnt Maria zich alle acht keer voorgedaan te hebben als de "maagd der Armen". Elk jaar komen honderdduizenden pelgrims naar Banneux, niet allemaal arm. Voor zover bekend heeft dit alles voor Mariette Beco niet veel meer opgeleverd dan een erkenning van het wonder door de bisschop van Luik en een hand van Paus Johannes-Paulus II.

Zo'n erkenning van verschijningen heeft mij altijd geïntrigeerd, want wat zou nou een bewijs kunnen zijn? Ze kunnen toch slechts afgaan op secundaire bronnen, al dan niet geneeskrachtig. En laten we het al helemaal niet over dat vermeende geneeskrachtige hebben. Al is het natuurlijk wel heel mooi als je zo'n geloof kunt hebben, ik moet deze beker helaas aan mijzelf voorbij laten gaan.

vrijdag, december 02, 2011

Boeddhistisch hoofdkwartier kiest voor India

Afgelopen woensdag koos het nieuwe boeddhistische hoofdkwartier officieel voor India, en liet China, het land met de meeste boeddhisten, links liggen.

Peking zou veel te bemoeizuchtig zijn en daarnaast is er al jaren een conflict tussen China en de Dalai Lama over Tibet. Volgens China misbruikt de Dalai Lama godsdienst als dekmantel voor politiek separatisme. India is blij met de keuze, het is tenslotte het land waar de Boeddha verlichting kreeg.

Het boeddhistische hoofdkwartier in China moet een platform voor boeddhisten van over de hele wereld worden. Het wil een krachtig geluid uitdragen en boeddhistische tradities gebruiken en stimuleren. Daarnaast wil de organisatie oplossingen gaan bedenken voor wereldproblematiek als geweld, conflicten en milieuvervuiling.
De organisatie zal officieel International Buddhist Confederation gaan heten.


woensdag, november 30, 2011

Kerstman-school

Kerstman ben je niet zomaar, daar is een gedegen opleiding in de hogere kerstmankunde voor nodig. Gelukkig kunnen kerstmannen in spe daarvoor op de Santa Claus School van Charles W. Howard terecht.

De bijzondere kerstmannen opleiding is gevestigd in Midland (Michigan) en bestaat al sinds 1937. Missie van de school is de traditie in ere houden en het overleveren van de geschiedenis van de kerstman, door studenten de juiste bronnen te leveren en hen in staat te stellen hun eigen individuele presentatie van de kerstman te definiëren en te verbeteren.

De studenten van deze bijzondere school komen van over de hele wereld. Zij delen hun liefde voor kerstmis en de magische spirit van de kerstmanfiguur. Erg lang duurt het niet om een goede kerstman te worden, de school is jaarlijks slechts open van 18 t/m 20 oktober.

Specifieke vaardigheden die men leert zijn onder andere: het juist kleden en opmaken, kerstman-gebarentaal, het geven van interviews en de gewoonten van een rendier.
Buiten de kosten voor de reis ben je 415 dollar kwijt voor een cursus. In Amerika kun je die in het kerstseizoen makkelijk terugverdienen, want een warenhuiskerstman verdient tussen de 25 en 50 dollar per uur, kom daar als Sinterklaas maar eens om.

Bronnen
The New York Times
CWH Santa School

maandag, november 28, 2011

Even bidden en de HIV is weg

Dat religie gevaarlijk kan zijn blijkt wel weer uit de praktijken van de Synagogue Church of All Nations (SCOAN) van de Nigeriaanse voorganger T.B. Joshua. Maandelijks houdt deze sekte gebedsbijeenkomsten waarvan ze claimen dat iedereen er geneest. Zo zijn er alleen al in Engeland tenminste zes HIV-patiënten overleden, nadat de SCOAN hen ten onrechte genezen verklaarde.

De te genezen slachtoffers ondergaan een satansuitdrijving, waarbij een voorganger onder luid geschreeuw water over hun gezicht sproeit. Op deze manier zou HIV-besmetting 100 % te genezen zijn. Mocht de patiënt blijven overgeven en last blijven houden van diarree (Joshua adviseert de patiënten namelijk ook om te stoppen me de medicatie), dan zou dat komen doordat het virus het lichaam aan het verlaten is. Niets zou ze daarna in de weg staan om een gezin te stichten.

Mocht de gebedsbehandeling onverhoopt niet werken, dan legt de sekte de schuld volledig bij het slachtoffer; die zouden dan niet met oprechte bedoelingen zijn gekomen.

Bronnen
Trouw
Sky News

vrijdag, november 25, 2011

Man verwart nooduitgang van vliegtuig met toiletdeur

"Tjonge jonge, wat klemt die WC deur toch", dacht een bejaarde Taiwanees met een vergrote prostaat. Als dat zo nog lang duurde moest hij het toch echt midden in het gangpad doen, dat heb je zo als man van 81 jaar.

Plotseling werd de bejaarde Taiwanees door een mede-vliegtuigpassagier hardhandig weggeduwd. De man voelde de eerste druppels al in zijn broek lopen. Hij wilde in woede ontsteken, maar het bleek dat de Taiwanees de nooduitgang met de toiletdeur had verward.

Het bizarre incident speelde zich af aan boord van een toestel van Vietnam Airlines dat op weg was van Taiwan naar Ho Chi Minh-stad. De bejaarde man riskeert nu een boete van 20 miljoen dong (omgerekend zo'n 720 euro).

Bron
HLN

donderdag, november 24, 2011

What goes around comes around

De Engelse Gina Roberts stond gisteren terecht wegens het koken van een 10 weken oud kitten in de magnetron. Dan ben je toch gestoord, of niet?

Gina zelf vertelde dat het allemaal een ongelukje was geweest. De kitten was zelf in de magnetron geklommen en een volwassen kat had de deur dicht gedaan en op de knop gedrukt met zijn pootje. Een ietwat ongeloofwaardig verhaal. Uitgebreid onderzoek heeft bewijs geleverd tegen Gina Roberts. Het blijkt dat de buurvrouw, in wiens huis Gina het kitten gaar stoomde, kort na het vermeende ongeluk een sms-je kreeg van de kattenmoordenares met de tekst "What goes around comes around". De tekst zou slaan op een verhaal dat de buurvrouw over Gina's echtgenoot had verteld.

Volgende maand wordt het vonnis bekend gemaakt, verwacht wordt dat de kattenkookster een gevangenisstraf boven het hoofd hangt. Zo is haar haar eigen sms-je ook voor haarzelf nog zeer toepasselijk.

Bron
The Huffington Post

woensdag, november 23, 2011

Spookhuizen tegen spotprijs

Al ben ik zelf niet (bij) gelovig, toch zou ik nooit in een huis gaan wonen waar iemand op gruwelijke wijze om het leven is gekomen. Eigenlijk helemaal niet in een huis waar ooit iemand is doodgegaan. Ik begrijp dan ook niet dat een huis bij ons in de buurt, waar een vader zijn kinderen heeft afgeslacht, binnen no time verkocht was, ook een huis waarin drie mensen in een jaar tijd zelfmoord pleegden, was vrijwel gelijk weer bewoond.

Het gaat mij vooral om het idee, de akelige sfeer die in zo'n huis hangt. Het is moeilijk uit te leggen. In Hong Kong begrijpen ze dit gevoel heel goed en hebben ze er zelfs een naam voor: hongza. Hong komt van het Kantonese woord hong dat geweld, moord of calamiteit betekent, za betekent huis. In Hong Kong zijn ze superbijgelovig en helaas komen er daar nogal vaak mensen op gruwelijke wijze in huizen om het leven. Dit maakt dat er een enorme lijst met onverkoopbare woningen in de regio bestaat.

Het duurt eeuwen voordat een huis minder hongza is, daarom hebben de makelaars in Hong Kong nu een lijst opgesteld met alle spookhuizen met de doodsoorzaak van de voormalige bewoners erbij. Sommige doodsoorzaken blijkt men minder erg te vinden. Vanzelfsprekend zijn deze huizen een stuk goedkoper dan "onbevlekte" huizen (vaak is er wel 40 % van de prijs af), wat ervoor gezorgd heeft dat de hongza markt een booming business is geworden. Buitenlanders en minder gelovige Hong Kongers zijn best in voor zo'n koopje, de een zijn dood is tenslotte de ander zijn brood. Het blijkt dat vooral artsen en verpleegkundigen helemaal geen moeite met een spookhuis hebben. Wil je dus voor een habbekrats wonen, denk dan eens aan Hong Kong.

Bronnen
CNN
Squarefoot

donderdag, november 17, 2011

Reismythes

Veel feiten leer je al op school, dat wil niet zeggen dat ze waar zijn. Hier tien reismythes die weliswaar hardnekkig, maar zeker niet waar zijn.

1. De grootste piramide staat in Egypte
De piramide van Cheops is 231 meter breed. De Cholula piramide in Mexico is 425 meter breed. Wel is die van Cheops het hoogste van de twee.

2. De Chinese Muur is zichtbaar vanaf de maan
De Chinese muur is dus niet zichtbaar vanaf de maan.

3. De scheefste toren staat in Pisa
De toren van de kerk in het Duitse Suurhusen staat 5,19 % gebogen en is daarmee veel schever.

4. Eskimo's wonen in Iglo's
Dat zullen niet veel mensen meer geloven, ze leven gewoon in stenen huizen. En nee ook vroeger woonden ze niet in iglo's, die werden alleen tijdens de jacht gebruikt.

5. De Dode Zee bevat het zoutste water
Het Assal Meer in Djibouti bevat meer zout. Dat verklaart waarom het mij zo'n moeite koste om in de Dode Zee te blijven drijven.

6. Venetië heeft de meeste bruggen
Amsterdam heeft er nog meer, terwijl Hamburg de meeste bruggen heeft.

7. De Nijlkrokodil leeft in de Nijl
Ga niet op zoek, ze zitten er niet. Door de bouw van de Aswandam zijn de krokodillen verdreven. Wil je er toch een spotten dan zul je tot ver in buurland Soedan moeten gaan.

8. Het verkeer rijdt alleen links in Groot-Brittannië en de voormalig Britse koloniën
Voor je gaat spookrijden, bedenk dan dat er in 59 landen op de wereld links gereden wordt.

9. De Panama hoed komt uit Panama
De hoed wordt in Ecuador en Mexico gemaakt, laat je dus geen hoed aannaaien.

10 Het regent veel in Groot-Brittannië
Alleen al in Rome regent het veel meer.

En zo zijn er vast nog tientallen van dit soort mythen te bedenken. Kom je er een tegen meld het dan.

Bron
De Morgen

woensdag, november 16, 2011

So British

Consternatie in het Britse Hogerhuis, waar de 89-jarige Lady Trumpington een 'up yours'-gebaar maakte. Het voorval deed zich voor toen Lord King van de conservatieve partij aan het woord was. Hij had het over "de generatie van de Tweede Wereldoorlog, die aan het uitsterven is" en wees daarbij de barones aan. Lady Trumpington is nog lang niet van plan uit te sterven en was dan ook niet blij met de opmerking. Ze toonde hem wijs- en middenvinger. De barones was in de oorlog nog wel actief voor het Engelse leger.Trumpington stelde dat ze het niet zo bedoelde. De 89-jarige dame zei dat ze "geen controle had" over haar hand.




Bron
Gazet van Antwerpen

zaterdag, november 12, 2011

Werking van het Griekse reddingspakket

Op internet gaat een verhaal rond, dat naast dat het een simpele oplossing biedt voor de crisis, vooral heel erg waar is:

Het is een mooie dag in een klein Grieks plaatsje. Alle straten zijn leeg. Het zijn slechte tijden, want iedereen heeft schulden en iedereen leeft op de pof. Op deze dag rijdt een welgestelde Nederlandse toerist door het Griekse dorpje en stopt bij een klein hotelletje.

Hij zegt tegen de eigenaar dat hij graag de kamers wil bekijken om er misschien een voor een nacht te huren en legt als onderpand 100 euro op de balie. De eigenaar geeft hem een paar sleutels. Als de bezoeker boven is, pakt de hoteleigenaar snel het geld, rent naar de bakker en betaalt zijn schulden. De bakker neemt de 100 euro aan, loopt de straat uit en betaalt de molenaar.

De molenaar neemt het geld en betaalt zijn rekening bij de boer. De boer pakt het geld en rent naar de burgemeester om zijn pacht te betalen. De burgemeester schuift het bedrag door naar een prostituee, bij wie hij nog schulden had.

De prostituee rent naar het hotel om daar haar uitstaande rekening van 100 euro te betalen. De hotelbaas legt het geld weer op de balie. Op dit moment komt de toerist de trap weer af, neemt het geld van de balie en zegt dat de kamers hem niet aan staan en hij verlaat het dorpje.

Niemand heeft iets geproduceerd, niemand heeft iets verdiend. Maar toch is iedereen zijn schulden kwijt en zien de Grieken de toekomst weer met optimisme tegemoet. Zo eenvoudig werkt het reddingspakket.

vrijdag, november 11, 2011

11-11-11

Het is vandaag een drukke dag, vanwege het "magische" 11-11-11. Voor veel mensen zijn deze getallen zo bijzonder dat ze spontaan willen trouwen en/ of bevallen op deze dag. De Zuid-Koreanen blijken het beste te zijn in geboorteplanning, daar zullen enorm veel nieuwe baby's het daglicht zien. Voor baby's die niet aan deze planning willen meedoen hebben ze de keizersnee; er staan er in het land maar liefst 20 % meer gepland dan normaal.

Het blijkt allemaal nog niet genoeg te zijn, Urgenda heeft deze dag namelijk uitgeroepen tot de dag van de duurzaamheid. Er wordt daartoe op 900 basisscholen en 90 kinderboerderijen een voorleesactie, Mr Finney, gehouden. Alsof die kinderen aan iets anders dan aan al het Sint Maarten snoep zullen denken. Met voorlezers als Laurientien van Oranje en Balkende zal het er allemaal niet aantrekkelijker op worden.

Gelukkig is het in Brabant business as usual; op deze 11de van de 11de is het gewoon het begin van de carnaval. Als iedereen aan het eind van de avond dronken genoeg is zal niemand meer denken aan duurzaamheid en al helemaal niet aan de crisis. Voor wie er geen genoeg van kan krijgen heeft de Stichting Vastenavend in Bergen op Zoom alle na-oorlogse carnavalsliedjes gedigitaliseerd en verzameld op drie cd's: Ore, Zien & Zinge.

Bronnen
RTL
BN de Stem
NOS

dinsdag, november 08, 2011

Icarus sleept Belgisch Wonder mee in val

De val van Icarus, een van de pronkstukken van het Museum voor Schone Kunsten in Brussel en één van de zeven wonderen van België, blijkt niet van de hand van Pieter Bruegel.
Dit schokkende Belgische nieuws is afkomstig van onderzoekers Christina Currie en Dominique Allart van de Universiteit Luik. De onderzoekers zeggen dat hun onderzoek heeft aangetoond dat het originele doek van rond 1600 dateert. Bruegel stierf in 1569.

Het Museum voor Schone Kunsten in Brussel twijfelde zelf ook al langer aan het wereldwonder en had daarom al een aparte vermelding bij het kunstwerk hangen: 'Men betwijfelt of het schilderij werd uitgevoerd door Pieter Bruegel I; het ontwerp ervan kan hem wel met zekerheid worden toegewezen'.
Wanneer zal bewezen worden dat er een Rembrandt niet van Rembrandt blijkt te zijn? We kunnen er op wachten.

Bronnen
De Morgen
de Volkskrant

De IJzertoren te Diksmuide. De ontwikkeling van een lieu de mémoire

De IJzertoren nabij het Belgische Diksmuide is een lieu de mémoire dat sinds haar bestaan in 1930 een nogal woelige geschiedenis heeft gekend en tot de dag van vandaag controversieel is gebleven, met name door de politieke verwikkelingen die zich rond de IJzertoren hebben afgespeeld. Hier volgt een verkorte weergave van een stuk dat ik heb geschreven op basis van literatuuronderzoek. De vraagstelling daarbij was hoe het collectieve geheugen door groepen in de maatschappij gebruikt kan worden om hun eigen identiteit te benadrukken en het lieu de mémoire te gebruiken om hun eigen ideeën kracht bij te zetten.

Het begrip lieux de mémoire

De Franse historicus Pierre Nora heeft er in zijn zevendelige werk Les lieux de mémoire op gewezen dat er zogeheten Lieux de mémoire bestaan die de herinnering aan een publiek verleden oproepen. Letterlijk zijn het geheugenplaatsen of plaatsen van herinnering, ze brengen mensen onwillekeurig en onmiddellijk in verbinding met het publieke geheugen. Op deze plaatsen staat de mens in verbinding met het verleden. Deze plaatsen zijn materieel, symbolisch en functioneel, maar ze worden alleen tot de categorie gerekend als de lieu het voorwerp van een ritueel is. De drie aspecten komen daarbij altijd samen voor. Cruciaal daarbij is dat er een wil tot herinnering is, als de intentie tot herinnering ontbreekt, zijn het eigenlijk lieux d’histoire.

De term lieux de mémoire is niet nieuw en gaat zelfs terug tot de klassieke oudheid. Simonides van Keos realiseerde zich in de vijfde eeuw v.Chr. dat het geheugen een ordenend principe nodig heeft om alles goed te kunnen onthouden, hij vond dat principe in de koppeling tussen plaats en beeld.

Tegelijkertijd wordt het verschijnsel Lieux de mémoire beschouwd als een kenmerkend verschijnsel van onze tijd; de band met het verleden is verloren gegaan, ons beeld van het verleden is versnipperd geraakt en de Lieux de mémoire zijn de snippers aan de hand waarvan de herinnering aan het publieke verleden in kaart kan worden gebracht. Zouden we onze herinnering nog ervaren dan zou er geen lieu aan gewijd hoeven te worden.


De IJzertoren

De IJzertoren staat aan de rivier de IJzer nabij stadscentrum van het Belgische Diksmuide. Het is een herdenkingsmonument voor de Vlaamse gesneuvelden tijdens de Eerste Wereldoorlog. Op de voet van de toren staat in de vier talen van de strijdende partijen van het westelijk front (Eerste Wereldoorlog) Nooit meer oorlog; Plus jamais de guerre, No more War, Nie wieder Krieg. Op de bovenkant van de IJzertoren staan in kruisvorm de letters AVV/ VVK, wat staat voor Alles voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Kristus. Een samengaan van Vlaamse emancipatiestrijd met radicaal katholicisme volgens Jeroen Tutert.

Naast de IJzertoren staan er op het terrein nog een Paxpoort en een Crypte. Gezien de grotere symboolfunctie van de IJzertoren zal ik in dit werkstuk verder niet ingaan op deze twee monumenten.

Twee componenten hebben vanaf het begin de IJzertoren gekenmerkt; katholiek en Vlaams. Het werd een symbool voor de vooral in katholieke sfeer gevoerde emancipatiestrijd. Het moest het onrecht dat de Vlaamse soldaten in de loopgraven aan de IJzer was aangedaan herdenken en tegelijkertijd getuigen van streven naar zelfstandigheid van de Vlamingen.

De oprichting van de IJzertoren is niet louter af te doen als de oprichting van zomaar een oorlogsmonument. De gebeurtenis hangt met een hele geschiedenis samen, die behoorlijk politiek gekleurd is. Boodschap en verhalen verschoven, wijzigden en liepen uiteen.

De IJzertoren is tijdens het interbellum opgericht, maar de aanzet er toe moet reeds in de Eerste Wereldoorlog gezocht worden. Uit het ongenoegen van een aantal jonge Vlaamse katholieke intellectuelen over de positie van Vlamingen aan het front (de frontsoldaten waren voornamelijk Vlamingen) en in de Belgische maatschappij, ontstond de Frontbeweging. In 1916 werd hieruit de vereniging Heldenhulde gesticht. Aanvankelijk was het de bedoeling van de vereniging alleen op de graven van gevallen Vlaamse studenten een grafzerk te plaatsen. Men koos daarvoor voor het ontwerp van de Vlaamse kunstschilder en frontsoldaat Joe English: een Keltisch kruis met als opschrift de letters AVV/ VKK. In 1918 werden 36 grafzerken beschadigd en de letters AVV/ VKK werden met cement dichtgesmeerd. De verantwoordelijken hiervoor werden nooit gevonden, dit komt onder andere doordat de legerleiding weigerde een onderzoek in te stellen.

In 1920 werd een grafzerk onthuld op het graf van Joe English, daarmee werd de eerste IJzerbedevaart gehouden. Ondertussen kwamen er geruchten op gang dat de Belgische overheid streefde naar eenvormige grafstenen. De Komiteit der Jaarlijksche IIzerbedevaart verzette zich hiertegen en kocht daarom een stuk grond aan in Diksmuide om daar de oude grafzerken bijeen te kunnen plaatsen onder de hoede van een groot monument. Voor het ontwerp van dit monument schreef de Komiteit een wedstrijd uit. Winnaar was het ontwerp voor de IJzertoren van de architecten Robert en Frans van Averbeke. In 1928 begon men met de bouw van de toren. Tijdens de elfde IJzerbedevaart, op 24 augustus 1930, werd het gedenkmonument de IJzertoren onthuld.

In 1940 sloeg een Britse vliegtuigbom halverwege de IJzertoren in. In de loop van de oorlog werd de toren hersteld. Tijdens de bezetting van België in de Tweede Wereldoorlog werd de IJzertoren een symbool van samenwerking met de vijand, omdat het IJzerbedevaartcomité koos voor collaboratie met de vijand. Het monument werd nu geplaatst tegenover de dreiging van hamer en sikkel. In 1944 legde de verzetsbeweging het Onafhankelijkheidsfront van Diksmuide, beslag op de IJzertoren.

In de nacht van 15 op 16 maart 1946 werd de toren met de grond gelijkgemaakt door een aanslag met dynamiet. Een onderzoek werd ingesteld en aanvankelijk waren er dertien verdachten, tien jaar later werden deze echter allen buiten vervolging gesteld. De verdachten werden gezocht in kringen van leger, verzet en patriottische verenigingen. De zaak is in België nog altijd een zeer omstreden dossier, juist omdat er niemand is veroordeeld. Bij de politieke partijen toonde de Christelijke Volkspartij (CVP) zich het meest verontwaardigd over de aanslag en ook de Vlaamse strijd- en cultuurverenigingen protesteerden heftig tegen de vernietiging van de toren.

Vanaf 1952 verrees, na onderzoek door een Voorlopig Comité voor Herstel van het IJzerkruis en op initiatief van het IJzerbedevaartcomité, 100 meter verder van de oude toren de nieuwe IJzertoren, nu 85 meter hoog in plaats van 50 meter. De Vlaamse Beweging werd sterk bij de bouw van de nieuwe toren betrokken en ook de overheid verleende er haar steun aan. De tweeëntwintig verdiepingen van de toren werden ingericht als museum over oorlog, vrede en Vlaamse ontvoogding. Het museum wil, in plaats van een weergave van geschiedkundige feiten, een sfeerbeeld geven van de manier waarop in het verleden geleefd werd.

In de loop van de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw werd vooral het Vlaams nationalistische element in de symboliek van de IJzertoren benadrukt. In 1987 werd de IJzertoren door de Vlaamse Raad (Vlaamse Parlement) uitgeroepen tot Gedenkteken van de Vlaamse ontvoogding. In de loop van deze eeuw verschoof het accent meer en meer naar vrede en verdraagzaamheid. Toch blijft de IJzertoren voor een kern van Vlaams-nationalisten vooral een teken van verzet tegen de Belgische staat en van de strijd voor zelfbestuur van de Vlaamse Beweging. En al wil het IJzerbedevaartcomité zo graag het politieke verleden van de IJzertoren achter zich laten, het blijft een zwaar beladen monument met een connotatie met extreem-rechts in Vlaanderen.

Ook anno 2011 blijkt het nog steeds moeilijk om de IJzertoren tot een lieu de mémoire met één betekenis te ontwikkelen en de plaats “slechts” een internationaal vredescentrum te laten zijn. Zo bezetten 19 augustus jongstleden leden van het Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond( KVHV) de IJzertoren. Ze hadden een spandoek met daarop Vlaams student eist zelfbestuur. De studenten haalden de Vlaamse Leeuw naar beneden en vervingen die door een gescheurde Belgische Driekleur. Ze protesteerden vooral tegen de recente naamsverandering van de IJzertoren naar Het memoriaal voor Vlaamse ontvoogding en vrede. De termen zelfbestuur en godsvrede zijn uit de titel gehaald en dat vinden ze een belediging voor de Vlaamse beweging. Daarnaast protesteerden de studenten tegen het bestuur van de IJzertoren die beweert dat de Vlaamse strijd al gestreden is.


De IJzerbedevaart

Op 5 september 1920 werd de herdenking en hulde bij het graf van de Vlaamse kunstenaar en frontsoldaat Joe English, op het kerkhof van Steenkerke, de eerste bedevaart. Er waren enkele honderden mensen bij aanwezig. Er was al een radicaal-Vlaamse sfeer te bespeuren, maar er was nog geen sprake van antibelgicisme. (Belgicisme is een politieke opvatting die de Belgische eenheid vooropzet). De Belgische driekleur wapperde naast de leeuwenvlag. Naast toespraken vonden er bij deze eerste bedevaart een eucharistieviering, een sobere plechtigheid, een bloemenhulde en een vlaggenoptocht plaats; een concept dat tijdens de latere bedevaarten steeds werd gevolgd.

Het IJzerbedevaartcomité zet sinds enkele jaren en nieuwe beweging in gang die het accent weer meer op de vredesboodschap moet gaan leggen. Officieel wordt de IJzerbedevaart nu door de Belgische overheid omschreven in een statutair vastgelegde bepaling. Opmerkelijk is dat het een plaats voor de hele Vlaamse gemeenschap genoemd wordt, terwijl het juist een Internationaal Vredescentrum geworden is.

Op 28 augustus jongstleden vond de 84ste IJzerbedevaart plaats. Paul de Belder, voorzitter van het IJzerbedevaartcomité gaf daar een toespraak waarin hij benadrukte dat de IJzerbedevaart alle slachtoffers van oorlog en geweld herdenkt. De Belder benoemt recente voorbeelden als de slachtoffers uit Noorwegen, Syrië en Libië. Wel gaat hij in dezelfde toespraak nog in op het feit dat het ook een monument is van de Vlaamse ontvoogding en dat de grootste Vlaamse partij buitenspel is gezet of zichzelf buitenspel heeft gezet. Direct daarna zegt hij daar niet verder op in te willen gaan en neemt hij namens het IJzerbedevaartcomité het standpunt in dat zij zich niet op partijpolitiek ijs willen begeven. Mijns inziens zie je ook hier weer, door het feit dat hij het toch weer noemt, dat de lieu de mémoire de IJzertoren toch nog steeds ook een monument is van de hele geschiedenis die het zelf heeft meegemaakt, van juist de versnippering van groepen in de Belgische samenleving.


De IJzerwake

Joris Duytschaever wijst in zijn essay Einstein evenknie van Verschaeve! Geschiedenis volgens de IJzertoren op de afsplitsing van de meeste extremisten in De IJzerwake. Dit zou wel eens de angel uit het nationalisme rond de IJzertoren gehaald kunnen hebben, zij het nu dat dit verplaatst is. De IJzerwake is in 1995 ontstaan als Vlaams-radicale afscheuring van de IJzerbedevaart. De Werkgroep radicalisering vond dat Vlaams nationale thema’s te weinig aan de orde kwamen. Het Vlaams Blok viel over de term verdraagzaamheid. De IJzerwake wordt op een andere dag georganiseerd en er wordt veel aandacht besteed aan minderheidsgroepen in Europa die net als de Vlamingen hun cultuur zien verdwijnen, zoals bijvoorbeeld de Catalanen en de Schotten. De vereniging IJzerwake heeft een eigen weide waarop hun jaarlijkse bedevaart gehouden wordt te Steenbeke. Op deze weide sneuvelden de gebroeders Van Raemdonck. De vereniging IJzerwake benadrukt dat deze lieu de mémoire toebehoort aan allen die streven naar een onafhankelijk Vlaanderen en “nooit meer oorlog”. De gebroeders van Raemdonck zijn symbolen van de Vlaamse strijd aan de IJzer geworden nadat hun frontbrieven bekend werden.


Ten Vrede

Sinds 2001 wordt er jaarlijks aan de voet van de IJzertoren het Festival Ten Vrede gehouden. Ten Vrede is een verenging met een pacifistisch uitgangspunt en wil vooral een boodschap van vrede, vrijheid en verdraagzaamheid uitdragen. Het festival wordt gehouden als aanklacht zijn tegen alle vormen van oorlog en geweld, overal ter wereld. Muziek staat als universeel communicatiemiddel centraal. Toen het festival in 2001 begon lokte het aanvankelijk protest uit van extreem-rechts, die fel tegen de optredens van Algerijnse en Turkse artiesten waren. Volgens Dirk Demeurie, secretaris van het festival is dat nu verleden tijd. Ten Vrede wil de gematigde en pluralistische koers van het IJzerbedevaartcomité verder beklemtonen en past daarmee uitstekend bij de erkenning door de Verenigde Naties van de IJzertoren als Internationaal Vredescentrum.


De Vlaamse Beweging

De Vlaamse beweging is een verzamelterm, ze heeft geen eenduidige structuur of ideologie. De enige overeenkomst die alle mensen van deze beweging hebben is dat ze Vlaming zijn en Vlaanderen een warm hart toedragen. Verenigingen en personen die zich lid noemen van de Vlaamse beweging zijn enorm talrijk en hebben heel uiteenlopende ideeën, al dan niet politiek. De Vlaamse beweging gebruikt de Vlaamse Leeuw als haar symbool. Je zou kunnen stellen dat elke stroming binnen de Vlaamse Beweging toch op zijn minst nationalistische kenmerken heeft. Karen Dale Shelby heeft onderzoek gedaan naar nationalisme in België van 1830 tot heden. Zij noemt als kenmerken van het Belgische nationalisme de onderkenning van een Vlaams intellectualisme, het primaat van de Nederlandse taal en Vlaams katholicisme. Dale Shelby concludeert dat herinneringen en symboliek die aan de IJzertoren worden toegeschreven alle uitdrukkingen zijn van Vlaams nationalisme. Aan de geschiedenis van de IJzertoren zou je volgens haar de ontwikkelingen en veranderingen in het nationalisme kunnen aflezen. Heel anders beschrijft Andreas Stynen (in zijn thesis over de heilige plaatsen van de Vlaamse Beweging) het Vlaams nationalisme. Volgens hem is het geheugen van een collectieve aangelegenheid tot een individuele aangelegenheid geworden. Mijns inziens spreken de oprichting van de hiervoor genoemde IJzerwake en de vereniging ten Vrede dit tegen, dit zijn toch duidelijk collectieve aangelegenheden. Het Vlaams verleden lijkt dood te zijn, al is het volgens Stynen misschien schijndood en blijven de betekenissen van heilige plaatsen altijd in potentie aanwezig. Op het moment dat het nationalisme sterker wordt kunnen de heilige plaatsen van de Vlaamse Beweging misschien weer een belangrijke rol gaan spelen.


Vlaams nationalisme

Het Vlaams nationalisme is voortgekomen uit de Vlaamse beweging, wat zoals boven beschreven nog geen eenduidig karakter aangeeft. Vlaams nationalisten streven naar onafhankelijkheid. Dit is een kenmerk dat niet voor alle stromingen binnen de Vlaamse beweging geldt en is daarom expliciet een kenmerk van Vlaams nationalisten. Het onafhankelijkheidsstreven is voornamelijk tijdens de Eerste Wereldoorlog ontstaan. Een deel van de frontsoldaten die erg verontwaardigd waren over wat de Vlamingen daar werd aangedaan, verenigden zich in de Frontbeweging. Na de oorlog werd dit de Frontpartij, de eerste Vlaams-nationalistische fractie in het Belgische parlement. De partij scheurde later uiteen in diverse nieuwe partijen, die tot op de dag van vandaag weer zoveel van elkaar verschillen dat je ze beter maar weer onder de ruimere term Vlaamse Beweging zou kunnen brengen. De hoofdstromingen binnen het Vlaams nationalisme zijn op het moment:

- Centrum-rechts, gematigd conservatisme, humanistisch-christelijk.

- Rechts-conservatief, rechts-radicaal, neo-liberaal.

- Vlaams-socialistisch, links-radicaal.

Het is moeilijk voor deze, toch heel verschillende, groepen in de samenleving, te zeggen aan welke herdenking zij deelnemen. Men vervalt dan toch al snel in generalisaties. Wel is het over het algemeen zo dat de tendens voor al deze Vlaams nationalistische groeperingen neigt naar een voorkeur voor de radicalere, nationalistischer IJzerwake in plaats van de IJzerbedevaart.


Conclusie

De IJzertoren blijft een controversiële plaats. Het voldoet aan alle kenmerken van een lieu de mémoire, zoals door Pierre Nora gegeven, maar dat wil nog niet zeggen dat er eenheid is in de ervaring van het publieke geheugen. De band met het verleden is versnipperd geraakt, maar de IJzertoren is tot op heden geen lieu de mémoire gebleken dat deze snippers weer bij elkaar brengt, ondanks de eenheid die door de vereniging De IJzertoren wordt nagestreefd. Opvallend hierbij is dat het lieu de mémoire zelf niet de enige aanleiding is voor de conflicten tussen verschillende groeperingen over de plaats, het is tevens de bedevaart die dit veroorzaakt. Het lijkt alsof de centrale betekenisverandering en de eenheid die sinds begin deze eeuwdoor het IJzerbedevaartcomité wordt nagestreefd juist verdeeldheid veroorzaakt. Deze centrale betekenisverandering (van oorlogsmonument, tot symbool van politieke strijd, naar herdenking van alle slachtoffers van oorlog en geweld) lijkt niet voor iedereen te gelden en zet kwaad bloed bij met name Vlaams nationalisten. Een reden daarvoor lijkt juist de collectieve identiteit die een lieu de mémoire met zich mee zou moeten brengen. Aan de IJzertoren kleeft een collectieve Vlaamse nationaliteit, die Vlaams nationalisten niet willen loslaten, ondanks de ontwikkeling naar een Internationaal Vredescentrum, dat alle slachtoffers van oorlog en geweld in de wereld wil gedenken. Ik kan de conclusie van Karen Dale Shelby dan ook volledig onderschrijven: aan de geschiedenis van de IJzertoren kun je de ontwikkelingen en veranderingen in het Vlaams nationalisme aflezen. Het is de vraag of dat de IJzertoren niet “slechts” tot een lieu d’histoire maakt, waarbij de IJzerbedevaart dan de lieu de mémoire zou zijn. De IJzertoren heeft weliswaar de drie aspecten van een lieu de mémoire, want de plaats is materieel, symbolisch en functioneel, maar de wil tot herinneren, de intentie daartoe, die volgens Nora essentieel is om een lieu de mémoire te kunnen zijn, komt pas in de IJzerbedevaart tot uiting.


Bronnen

Literatuur

Karen Dale Shelby, Conflicted Nationalism and World War I in Belgium: Memory and Museum Design, dissertation The City University of New York, 2008.

Steven Englund, The Ghost of Nation Past, Review Article.

Etienne François & Hagen Schulze, Deutsche Erinneringsorte I, C.H. Beck Verlag, München, 2001.

Hue-Tam Ho Tai, Remembered Realms: Pierre Nora and French national Memory, Review Essays.

Arnold Labrie, lieux de mémoire: over herinnering en identiteit, Lezing OU 2006.

Bart Moeyaert, lieux de mémoire, tijdschrift Zuurvrij, december, Antwerpen, 2008.

Pierre Nora e.a., Les lieux de mémoire, Parijs 1984-1992, zeven delen.

Harry de Paepe, Scriptie De IJzerbedevaarten.

Andreas Stynen, Een geheugen in fragmenten. Heilige plaatsen van de Vlaamse beweging, Lannoo, Tielt, 2005.

Henk Wesseling, Plaatsen van herinnering, Bert Bakker, Amsterdam, 2005, 2006.

IJzertoren Werelderfgoed? Cahier 6, Unesco Centrum Vlaanderen, Uitgeverij EPO, Berchem, 2004.

Websites

http://www.ijzertoren.org

http://www.geschiedenisbeleven.nl/Rubrieken/Boeken/79-tweeluik_over_Belgische_plaatsen_der_herinnering/

http://www.wo1.be/ned/database/dbDetail.asp?TypeID=15&SubTypeID=33&ItemID=5363

http://www.tenvrede.be/

http://www.ijzerwake.org/

http://www.flw.ugent.be/btng-rbhc/pdf/BTNG-RBHC,%2001,%201969,%201,%20pp%20161-169.pdf


maandag, november 07, 2011

Op een mooie zomerdag in Roermond

Afgelopen weekend vierden we dat we alweer 12 jaar samen zijn. Dit deden we wederom in Kasteeltje Hattem en wederom was het een bijna zomerse dag.

Het is zo vreemd, of we nu de beste of slechtste novembermaand hebben op weerkundig gebied, sinds wij samen zijn is het rond 8 november altijd mooi weer. Deze keer was het in Roermond 20 graden en zaten de terrassen bomvol. We zijn niet elk jaar naar Roermond geweest, maar ook op alle andere plaatsen was het die dag altijd prachtig, warm weer. We waren ook een keer op Curaçao, dat telt dan natuurlijk eigenlijk niet mee, maar de andere 11 jaar waren altijd gewoon in Nederland.

Inmiddels heeft Roermond geen geheimen meer voor ons en omdat we door ons bedrijf zelden tijd hebben om te winkelen, zouden we deze keer gewoon wat nuttige boodschappen gaan doen, alvorens naar kasteeltje Hattem te gaan. Het vreemde is dat toch nog heel wat nieuwe dingen hebben ontdekt in roermond. Naast een heleboel nieuwe winkelstraten, was er plotseling ook een nieuwe parkeergarage en een heleboel nieuwe Jezussen. Nog vreemder was dat de economische recessie hier nog helemaal niet lijkt toegeslagen te hebben. In de winkels staan rijen mensen bij de kassa en eenieder loopt met tassen vol aankopen door de stad. Bij bijna bij alle winkels en horecagelegenheden hangen er vacatures aan de ramen. Gaat het zo goed met de Limburgers? Michael had een andere theorie; de mensen lopen er gewoon nogal achter op het gebied van internet en kopen nog niet zoveel online.

Over Kasteeltje Hattem valt weinig te zeggen, het was er weer perfect. Deze keer werden we op de kamer aangekeken door de Tweeling van Ans Markus, het eten was subliem en we hebben heerlijk gerelaxt en gedobberd in het bubbelbad. Eind goed al goed, op naar de 13 jaar (alhoewel..wordt 12,5 jaar niet ook altijd groots gevierd?).

vrijdag, november 04, 2011

Berlusconi stelt album uit vanwege crisis

De crisis heeft ook gevolgen voor de zangcarrière van Silvio Berlusconi. De controversiële Italiaanse premier heeft zijn aangekondigde album uitgesteld vanwege de crisis en de rechtszaak die momenteel tegen hem loopt. Berlusconi's nieuwe CD was gepland voor september, maar zal nu op 22 november worden uitgebracht. Berlusconi schreef zelf alle teksten voor het liefdesalbum 'Il Vero Amore' (De Ware Liefde).

Berlusconi begon zijn carrière als zanger op cruiseschepen, en daar had hij het misschien beter bij kunnen laten. Nu worden de grote wereldleiders regelmatig, tegen wil en dank, gefêteerd op zijn zangkunsten. Zo kregen Poetin, George W. Bush en Tony Blair al eens een huiskamerconcert van de doorgedraaide Italiaanse premier. Niet alleen het land, maar ook Berlusconi zelf,zijn volgens mij een grote crisis. Het is nog wachten op de Sirtaki uitgevoerd door Berlusconi en Papandreou.




Bronnen
AD
De Morgen

dinsdag, november 01, 2011

Maar ze hebben er wel de Simpsons

Veganonnen

De zusters Clarissen van het klooster Sint-Josephberg in Megen zijn vegetariër geworden. Jezus maakt het weinig uit wat zijn bruiden eten, de worstentraditie lijkt nu echter voorgoed verleden tijd geworden.

Al sinds mensenheugenis brengen stelletjes worsten naar het klooster, nee niet om een vruchtbaar huwelijksleven te krijgen, maar om mooi weer te hebben op hun trouwdag. Samen met de worst bidden de stelletjes tot de heilige Clara, en voila een zonnige huwelijksdag was het gevolg. De worsten verdwenen daarna in de pannen van de zusters.

Chiara Bots, de keukennon, kookt al jaren met veel liefde biologische maaltijden. Daar hoorde voorheen ook nog wel scharrelvlees bij. Tegenwoordig denken de zusters in Megen daar anders over, ze zijn vegetariër geworden. In de keuken is geen (dierlijk) vlees meer te vinden. Dit past beter bij de sobere levenswijze van de zusters en ze geven daarmee uiting aan hun zorg voor dier en milieu.

Stelletjes kunnen gerust nog tot Clara komen bidden, maar schenken dan beter fruit, kaas of eieren. Zou de heilige Clara nu ook vegetariër zijn geworden? Dat kunnen we binnenkort zien aan het weer dat toekomstige bruidsparen op hun trouwdag zullen hebben.

Bronnen
De Telegraaf
Simplify Life
RKK Zomerportret Chiara Bots
Clarissen.nl

Maar ik ben gullie biologische vader

Wat was Draadstaal altijd leuk en dus nu Neonletters ook. Met name de nieuwe typetjes als Stef & Mello zijn geweldig. Helaas zorgen Stef & Mello, of eigenlijk meer hun genegeerde biologische vader er ook voor dat een andere favoriet 'Spoorloos", nu ook een klucht is geworden, bij elk melodramatisch Spoorloos verhaal klinkt het nu toch "Maar ik ben gullie biologische vader" in je hoofd.

vrijdag, oktober 28, 2011

Boek "Beter leren liegen"

Er is weer een nuttig nieuw boek verschenen voor eenieder die de fijne kneepjes van het liegen en bedriegen onder de knie wil krijgen: Later word ik politicus.

Met de vele nieuwkomers in de politieke arena, is het nuttig iets meer te leren over dit uiterst boeiende vak. In het boek wordt veel aandacht besteed aan het overtuigend leren overbrengen van de boodschap, dat is vanzelfsprekend de enige echte vaardigheid die een politicus onder de knie moet krijgen. Verder komen vragen aan bod als: Hoe gebruik je sociale media? Hoe schrijf je toegankelijke teksten? en Hoe blijf je populair?

De Sint weet nu waarschijnlijk al we wat hij in Den Haag zal schenken.

Later word ik Politicus
Met bijdragen van Carl Devos, Patrick Humblet, Filip Claus en Jos Huygens
ISBN 978905487398

woensdag, oktober 26, 2011

Shubh Divali (gelukkig lichtfeest)

Vandaag is het weer Divali, het enige feest dat heel India en de hindoe diaspora verenigd. Divali wordt ook wel het lichtfeest genoemd, omdat men overal kleine lampjes (diya's) aansteekt.

Divali wordt gevoerd om het licht te verwelkomen in het leven en wordt geassocieerd met succes en hoop. Tijdens Divali wordt ook de terugkeer van Rama in zijn stad Ayodhya gevierd, nadat de demon Ravana door hem is gedood. Het feest heeft verschillende betekenissen. Anderen eren de godin Lakshmi (van rijkdom, overvloed, succes) op deze dag. In ieder geval is Divali voor iedereen spiritueel en staat het voor vernieuwing in het leven.

Naast het aansteken van lichtjes, worden er zoete gerechten gegeten en steekt men vuurwerk af. In Suriname is het sinds 2010 een Nationale dag en wordt er gedurende een week (Divali duurt eigenlijk 5 dagen) de Suriname Dia aangestoken op het onafhankelijkheidsplein.