The ultimate solution to attain inner peace

Kiev toen en nu

Deze week denk ik vaak terug aan een reis die ik op 18-jarige leeftijd maakte door de       voormalige Sovjet-Unie. Ik bezocht ook Kiev, wat toen nog tot de Sovjet-Unie behoorde.

Ook voor deze gruwelijke oorlog dacht ik nog weleens terug aan voornamelijk Kiev. De stad was zo anders dan de andere steden in de Sovjet-Unie. Na een lange reis door grauwe steden, waar de beklemming destijds sterk voelbaar was, leek het alsof de zon plotseling werd aangeknipt toen ik uit de trein stapte in Kiev. De stad had iets lichts en hoopgevends. Dat kwam niet in de laatste plaats door de mensen die er woonden. Als westerling viel je toen nog behoorlijk op en ik werd dan ook vaak aangesproken door vrolijke, vriendelijke mensen die, na wat vragen over mijn reis, allemaal dezelfde boodschap hadden: wij zijn anders en het zal niet lang duren of Oekraïne wordt een zelfstandig land. En ze hadden gelijk.

Nu wordt dit land geteisterd door weer diezelfde grote en vijandige buur, die op gruwelijke wijze huishoudt. Maar ik zie dat het volk nog net zo dapper is als al die jaren geleden. Met de rug recht en het hoofd omhoog zien ze maar een uitkomst: ze zullen winnen. En ik hoop zo dat ik zo snel mogelijk weer kan zeggen: en ze hadden gelijk. 

Zomersint 2021

Vorige zomer durfde de Sint niet te komen vanwege corona. Gelukkig ging het feest vorige week wel door. 

Hoe pijnlijk is een COVID-19 PCR test bij het Huisartsenlab nu echt?

Na veel klachten over de PCR test bij het Huisartsenlab, met name over de te late uitslag, waren we weinig optimistisch gestemd toen wij er ook aan moesten geloven. Je schrijft je in, waarna je een formulier met barcode krijgt. Hiermee kun je je zonder afspraak laten testen op een van de testlocaties. Wij hebben de test laten doen in de drive through van het Huisartsenlab in Baarn. 

Op een late namiddag vonden we de vestiging in Baarn op een somber industrieterrein. De exacte locatie was direct herkenbaar aan de lange file in de smalle straatjes voor het industriële bedrijfspand. Dit moet wel tot ergernis van alle omliggende buren zijn, want tijdens de drie kwartier wachten, moesten er diverse vrachtwagens en andere voertuigen zich door de file een weg zien te banen. Naarmate de rij vorderde kreeg je meer en meer het idee in de rij te staan voor een carwash. Al kwam ook steeds meer de vraag bij ons op hoe pijnlijk het nou echt zou zijn. Tevens was het ook een heel surreële ervaring, wie had dit soort taferelen nou ooit kunnen bedenken? 

Eenmaal binnen in de teststraat werden  we verwelkomd door twee vriendelijke dames in het stemmig blauw. De een scande het formulier en de ander deed de test. Eerst werden er twee wattenstokjes in de mond gedaan, om wat keelslijm te vangen, dit voel je amper. Daarna een grotere wattenstaaf in de neus, deze werd behoorlijk hard aangeduwd. waarbij je direct een prikkend gevoel in neus en keel krijgt. Het voelt een beetje als een bloedneus/ De wattenstaaf in de neus was vooral prikkelend, maar niet echt pijnlijk, temeer daar het maar enkele seconden duurt. De test valt dus echt enorm mee, in tegenstelling tot alle sensatieverhalen die je leest. 

Goed, dan het wachten op de testuitslag. Deze kwam bij ons reeds de volgende dag om 23.30 uur, per sms en per e-mail. Gewoon ruim op tijd dus. Al bij al is de COVID-19 PCR test bij Huisartsenlab tot onze grote opluchting prima verlopen. En dan het allerbelangrijkste natuurlijk: we kregen beiden een negatieve uitslag. 

Naar school in Senegal

Twee weken geleden bezochten we een lagere school in Senegal.  Nou daar kunnen de kinderen in Nederland (of de scholen natuurlijk) nog heel wat van leren. In Senegal is iedereen blij en zeer gemotiveerd om naar school te gaan. Ze doen allemaal ontzettend hun best. Dit terwijl ze soms wel vijftien kilometer moeten lopen om op school te komen.

We werden ontvangen door de leraar en de directeur. Vooral de leraar was enorm bevlogen. Hij nam ons mee voor een bezoek aan de vierde klas, waar hij ons van alles vertelde over het onderwijssysteem in Senegal. Kinderen gaan vanaf zes jaar tot en met twaalf jaar naar de lagere school. In de zesde moeten ze examen doen om naar college te mogen gaan. Wie dat examen niet haalt, kan nog tot veertien jaar op de lagere school blijven, is het dan nog niet gelukt, dan houdt hier het onderwijs op.

Het onderwijs is vanaf dag een geheel Franstalig. Kinderen die thuis geen Frans praten, hebben dus al meteen een achterstand. Wij werden getrakteerd op diverse liedjes, allen zeer Frans en koloniaal, zelfs de Marseillaise ontbrak niet aan het repertoire. De kinderen zongen vol overgave.  Wellicht is de koloniale overgave mede te wijten aan het feit dat de school grotendeels gefinancierd wordt door een Franse betonfabriek.

Ondanks dat de kinderen over het algemeen uit arme gezinnen komen (de rijken gaan naar privéscholen), zagen ze er allemaal verzorgd uit en hadden nette kleren. Ook vonden ze het heel leuk om alles aan ons te laten zien. Vooral de schriftjes werden vol trots getoond. Kinderen moeten zelf voor schriften en pennen zorgen. Dit is in de buurt nauwelijks te koop, daarvoor moet je naar Dakar. Voor arme gezinnen is dat een hele opgave. Als je op vakantie gaat naar Senegal, neem dan in ieder geval schriften en pennen mee voor de kinderen, ze zijn je dan enorm dankbaar.

Sinterklaasfeest 2019

Melia Dunas The Level, Sal

In september zijn we weer eens naar Kaapverdië geweest. deze keer naar het eiland Sal. We hadden The Level geboekt in het Melia Dunas Hotel, zodat we toch een adul only vakantie hadden. Normaal kiezen we altijd voor Boa Vista, dus het was afwachten. Gelukkig viel het zeker niet tegen. Sal is niet heel erg anders dan Boa Vista, maar The Level is zeker een aanrader.

Bij aankomst zouden we een eigen receptie hebben, maar bij navraag moesten we toch gewoon aanschuiven in de hal. Echter na ongeveer een half uur kwam er een bel boy op ons af om ons te redden. Die bracht ons met een golfkarretje inderdaad naar een eigen receptie. Dat was een oase van rust. En zo konden we met nat handdoekje en cocktail in de hand, direct inchecken. Bij de receptie bevindt zich ook de privé lounge voor Level gasten. Hier zijn door de dag heen diverse hapjes en drankjes te krijgen.

De Level kamers liggen in het hoofdgebouw en zijn prachtig.  Het is een beetje vreemd dat alle Level-faciliteiten ver uit elkaar. liggen.  Dit maakt dat je toch bij een bar in de buurt zit waar iedereen dronken van zijn stoel valt en in het weekend de locals met elkaar op de vuist gaan. Op zich hoef je daar helemaal niet te komen, alleen weet je dat bij aankomst nog niet. Andersom wekken de Level-faciliteiten bij niet-Level gasten een enorme haat op. Doordat ze aan je bandje kunnen zien dat je daar zit, beginnen mensen plotseling verhalen te vertellen dat ze "lekker toch" in het Level-zwembad zijn geweest en zo. En inderdaad is de bewaking daar zo slecht, dat we zelfs zagen dat mensen die van het strand kwamen, hun voeten in het Level-zwembad afspoelden, onder het toeziend oog van de bewaker.

Verder was het grandioos. De a-la-carte restaurants, de bediening bij het zwembad, het ontbijt (vooral het Japans ontbijt), het vriendelijke personeel, het prachtige strand, de mooie tuin en ga zo maar door. Melia Dunas The Level is zeker een aanrader.