zondag, februari 08, 2015

De Bloeiende Maagden


Eigenlijk had ik zelf niets verwacht van de voorstelling Toen neuken nog gewoon was van De Bloeiende Maagden. Het is dat Michael Ingrid Wender van cursussen kende, dat we gisteravond toch naar Schouwburg Almere togen, al was het maar uit nieuwsgierigheid. We konden tenslotte altijd nog in de pauze weggaan, dacht ik. Dat laatste bleek ter plaatse niet mogelijk; het is een voorstelling zonder pauze.

Niets was minder nodig; vanaf minuut 1 was onze aandacht getrokken. Onderwerp van de voorstelling was het fenomeen relatie. Ingrid Wender en Minou Bosua getuigen van een enorme vakbekwaamheid door typetjes in snel tempo af te wisselen met zichzelf. In een eenvoudig decor en met eenvoudige middelen ( o.a. pruiken, naaktpakken en een karaoke apparaat) weten ze de bezoekers van relatietherapiehotel  De Tamme Weide pakkend neer te zetten. Tussen de typetjes door zijn ze zichzelf en nemen ze hun eigen relatie onder de loep. Ogenschijnlijk lijkt het oppervlakkig, maar als je goed luistert hoor je veel diepzinnige uitspraken, waar veel mensen echt iets aan zouden kunnen hebben. Vooral de ander van een afstand kunnen bekijken en die geheel in vrijheid zichzelf te laten zijn, is een waarheid die veel relaties zou kunnen redden. Uiteindelijk had ik nog maar een ding te klagen: de voorstelling was veel te snel voorbij.

Minou Bosua en Ingrid Wender vormen het cabaretduo De Bloeiende Maagden. Ze staan onder andere bekend om hun controversiële voorstellingen. Het duo begon als trio. Toen Ingrid Wender, Minou Bosua en Anemoon Langenhoff in het derde jaar van hun theateropleiding in Eindhoven stage moesten lopen, hadden ze daar geen zin in. In plaats daarvan maakten ze hun eigen voorstelling en werden daarmee vierde op het Camerettenfestival in 1992. Na het afronden van hun opleiding, drie jaar later, besloten ze hun samenwerking voort te zetten. In 1998 verliet Anemoon Langenhoff de groep om solo verder te gaan. Een thema dat in ieder stuk van De Bloeiende Maagden terugkomt is de zoektocht naar de waarheid en vrijheid. Ook is de betrekking met het publiek van groot belang bij hun voorstellingen.

vrijdag, februari 06, 2015

Tongetende pissebed in de tonijn

Wie heeft er geen blikje Princes tonijn in de kast staan? Wij in ieder geval wel, al zal het door het volgende verhaal waarschijnlijk ongeopend naar de vuilnisbak verhuizen.

De Engelse Zoe Butler opende een blikje Princes tonijn en zag er een raar ding in, het leek op een stukje darm. Zoe keek er eens goed naar, toen ze tot haar schrik ontdekte dat het stukje terug keek.

Het "ding" met oogjes moet nog goed onderzocht worden, maar men denkt dat het een Cymothoa exigua is. Een soort pissebed die in de zee leeft en zich bij een gastheer vastbijt in de tong. De tong sterft af en vervolgens neemt Cymothoa de functie van de tong over. Een vis kan met deze levende tong nog heel oud worden, dus waarschijnlijk zal het bij de mens ook wel meevallen. Toch heb ik voorlopig weinig trek in tonijn.