dinsdag, februari 27, 2007

Slegt(e) geprobeerd

Sommige mensen zijn tot alles in staat om een voordeeltje binnen te slepen.Bij boekhandel Selexyz in Almere zag ik daar onlangs een wel heel sterk (mislukt) staaltje van.

Een wat zenuwachtige, oudere man stond met een nieuw tasje van Selexyx bij de klantenservice van de boekverkoper. Na een omslachtig verhaal, over de bon die hij was kwijtgeraakt , kwam er een dik boek, nog geheel in plastic, uit de tas. De verkoper bekeek het boek en moest hartelijk lachen, het boek bleek namelijk al 8 jaar niet meer in druk en kon dus onmogelijk bij Selexyz gekocht zijn de afgelopen week. Toen de verkoper opperde dat het wel van De Slegte zou komen, sputterde de man aanvankelijk nog tegen dat hij daar nooit kwam en dat hij onmiddellijk de 40 euro die het boek gekost had terug wilde (zonder bon, hahaha).

Toen dat mislukte en de man inmiddels wat rood begon aan te lopen, kwam hij stotterend met het verhaal dat hij zoveel boeken koopt en misschien toch wel niet meer wist waar hij het boek precies gekocht had.
En zo verliet de oplichter de boekwinkel, zonder geld, maar wel met het boek, op naar de volgende boekwinkel..

zaterdag, februari 24, 2007

Filmrecensie Rumour has it

Door Michael Koukos


Regie: Rob Reiner
Cast: Jennifer Aniston (Sarah Huttinger), Kevin Costner (Beau Burroughs), Shirley MacLaine (Katharine Richelieu), Mark Ruffalo (Jeff Daly), e.a.
Speelduur: 97 minuten

Sarah (Jennifer Aniston) komt er op een gegeven moment achter dat het verhaal van de Graduate, waarin een jonge man wordt verleid door een rijpere vrouw en daarna nog even een nummertje maakt met haar dochter, op haar ouders is gebaseerd. Je kan natuurlijk overal zwaar aan tillen als je dat echt wil, en Aniston typetjes doen dat quasi altijd. Sarah gaat op onderzoek uit en ontmoet al gauw Beau Burroughs die dus zowel met haar oma als met haar moeder naar bed is geweest. Het ligt dan ook in de lijn der verwachtingen dat zij deze familietraditie voortzet en zij stelt ons in deze niet teleur.

Echt veel te lachten valt er niet. Het is weer een typische Jennifer Anistonfilm die het helemaal van haar charmes en haar leuke snoetje moet hebben.
Helaas worden die de laatste maanden aan de lopende band uitgebracht en wordt er te vaak in hetzelfde potje geroerd.
Gelukkig blijft het tempo wel in het verhaal en is Shirley McLaine andermaal de reddende engel die er voor zorgt dat deze productie nog net een plaatsje in de middenmoot verdient.

donderdag, februari 22, 2007

Het horloge van Delphi, Ouzo?

Van onze correspondenten Teun en Marieke Markies uit Bergen op Zoom

Dat wij hier ontzettend mooie en oude geveltjes hebben is iets waar we erg trots op
zijn! Bergen op Zoom heeft een zeer oude binnenstad ( omstreeks 1200 ontstond de nederzetting Bergen). Het achtervoegsel op den Zoom werd er later aan toegevoegd en wijst volgens de naamkundigen op de ligging in een terrein, dat de scheiding van hoog en laag vormt.
Kort samengevat: Bergen op Zoom, zoals het later genoemd werd, heeft zich tot een voor toerisme en recreatie belangrijk stadje ontwikkeld. Dit komt ook door het prachtige natuurschoon in de omgeving en door de gezellige sfeer in de oude binnenstad.
Om op dit gezellig terug te komen; enige tijd geleden ontstond hier een gigantische ruzie tussen de eigenaar van het pand aan de Grote Markt, waarin het Griekse restaurant Delphi gevestigd is en de gemeente. We zullen jullie dit eens haarfijn uit de doeken doen!

Het pand waar de ruzie om ontstond valt onder de categorie gemeentemonument en wordt in het Bergs Monumentenboek als volgt omschreven, (citaat blz. 97): “Drielaags pand met een bakstenen lijstgevel onder een schilddak; zeer ontsierende uitgebouwde pui. Tot voor 1986 bezat het een fraaie Jugendstilpui. Van deze pui zijn nog restanten te zien op de puibalk.
Nu, deze laatste zinnen waren een regelrechte dolksteek in het hart van de goedbedoelende Griekse restauranthouder,want wat wil nu het geval: De Griekse restauranthouder had aan de straatkant van het pand een supergezellige glazen serre laten bouwen. Er stonden gezellige zitjes omringd door allerlei planten en er werd lekker gegeten en gebuikdanst, terwijl de gasten onder het eten gezellig naar buiten konden kijken.
Dit ging jaren gemoedelijk zo door, totdat de een of andere Piet Precies op het onzalige idee kwam dat het hier handelde om een gemeentemonument en dat in verband hiermee de glazen stad, eh pardon, glazen serre, onmiddellijk afgebroken diende te worden: “en met onmiddellijk bedoel ik ook onmiddellijk”; zei Piet Precies.
Nu dit was het begin van een langdurige en heetgebakerde ruzie,waarbij nog net niet met fetta-kaas gegooid werd.

Uiteindelijk verloor de arme restauranthouder dit gekrakeel om de bewuste gevel en werd de serre onder het slaken van kreten als andecho, afgebroken.
Wat schetst nu echter onze verbazing:, Vanachter de serre verscheen opeens een wel heel bijzondere gevel. Boven de letters Grieks Restaurant Delphi, stonden de letters: Juwelier Andriessen. Deze juwelier heeft nu een winkel om de hoek van het Griekse restaurant en een halve gevel boven het Griekse restaurant.
Misschien is het een ideetje om de restaurantbezoekers (het aantal is na het verdwijnen van de serre schrikbarend afgenomen!) een stempelkaart te verstrekken, waarop ze na iedere genuttigde maaltijd een stempel ontvangen en bij het inleveren van een volle kaart,laten we zeggen na ongeveer 20 maaltijden, wordt een horloge verstrekt en een glaasje ouzo.
Ziezo, het orakel heeft gesproken: dus vandaar de aanhef van dit verhaal.
HET HORLOGE VAN DELPHI , OUZO ?

audoe, Teun en Marieke Markies.

Flevoland aan bedelstaf

Flevoland en Drenthe zijn de armste provincies van Nederland. Inwoners van Flevoland verdienen maar liefst 4% minder dan het Europees gemiddelde. Dat blijkt uit door de Europese Unie gepresenteerde cijfers over het zogeheten bruto binnenlands product.

Gelukkig is het voor Flevoland een vertekend beeld omdat veel Flevolanders hun geld verdienen in Amsterdam. Dat telt dan niet mee in de verdiensten van Flevoland maar van de provincie Noord-Holland. Tevens is niet meegerekend dat in Lelystad de strengste en muggenzifterigste belastingdienst zit van Nederland.
In Utrecht wordt overigens het meest verdiend van Nederland.

woensdag, februari 21, 2007

Met Junior door de stad

Nog even (2030) en het is zover, dan komen er auto's die zichzelf rijden.
Binnen 20 jaar zal dat zelfs de normaalste zaak van de wereld zijn.

In de VS zijn ze al uitgebreid aan het testen in de Nevada woestijn met de auto' s, die uitgerust zijn met GPS en artificial intelligence. Ze zullen veel veiliger zijn dan de auto's die we zelf rijden.
De testen worden momenteel uitgevoerd met "Stanley" en ze zijn al bezig met zijn broertje "Junior", een VW-Passaat die in staat zal zijn zichzelf door een drukke stad te rijden.

2030 Dus, lekker hoor, met een krantje en een boek heerlijk op de achterbank zitten. Eigenlijk hetzelfde wat bijvoorbeeld Balkenende en andere mensen met een prive-chauffeur nu al hebben.

dinsdag, februari 20, 2007

Filmrecensie Agata e la Tempesta

Door Michael Koukos

Regie: Silvio Soldini
Genre: komedie, romantiek
Tijdsduur: 125 minuten
Jaar: 2004
Acteurs: Licia Maglietta, Emilio Solfrizzi, Giuseppe Battiston, Claudio Santamaria, Monica Nappo, Remco Remotti, Giselda Volodi, Ann Eleonora Jorgensen

Bij de start die wordt begeleid door prachtige muziek passeren een hele boel rare, flamboyante figuren het revue. Ogenschijnlijk is er geen verband.
Agatha is eigenaresse van een boekenwinkel en wordt door de veel jongere Arturo het hof gemaakt.
Hierdoor verandert Agata in een soort puber zonder puisten.
Dat is het hele verhaal.
Dat Soldini dit gegeven 2 uur lang uitsmeert kun je zeker zien als een teken aan de wand. Aanvankelijk doen de allercharmantste personnages het nog goed om de humor, sfeer en het tempo er in te houden maar na een tijdje gaat ook dit vervelen.
Na een uurtje heb je het dan wel gehad en ben je zelfs de zonnige zomerbeelden waar de film in baadt helemaal zat.

Bovendien wordt de film als comedy gepresenteerd maar komt eerder als drama uit de bus. De pogingen om kolderieke humor in te brengen zijn erg geforceert op het storende af.
Een typisch filmpje uit de categorie "Jammer maar helaas"

zaterdag, februari 17, 2007

Al-Walid bin Fawlty

Je bent rijk en Arabier, dan is er eigenlijk nog maar een ding wat je je kunt wensen: een hotel in Tel Aviv.

Dit is het geval met de Saoudische prins Al-Walid bin Talal. Talal is volgens Forbes 8e in de top rijker dan rijk der aarde. Zijn droomwens is een acht verdiepingen tellend hotel aan de zee in Tel Aviv, hij heeft dan oook zijn oog laten vallen op een pandje tegenover het Operagebouw aan de Herbert Samuel Road. Het hotel moet geheel in Orientaalse stijl worden opgetrokken en Talal heeft dan ook al de Londense ontwerper Basil al-Bayati (nee, dat is niet Basil van Fawlty Towers) aangetrokken om dit te realiseren.

De deal is wel wat omstreden en wordt dan ook voorlopig geheim gehouden. De grond is al sinds jaar en dag eigendom van de Abulafia familie (jawel ook Arabisch) uit Jaffa.
De tegenstelling en het omstredene aan het hele verhaalen wordt wel wat afgezwakt als je eens echt gaat kijken naar het leven van Talal.Zo heeft hij in Amerika gestudeerd en schijnt hij, voornamelijk achter de schermen, zeer pro-westers te zijn. Zo heeft hij direct na 11 september 2001 een check van 10 miljoen gestuurd aan de nabestaanden van de slachtoffers. Bij navraag aan de nieuwe Basil Fawlty over zijn hotelinvesteringen zegt hij steeds verliefd te worden op de panden, dit komt volgens zijn zeggen doordat hij geen vrouw heeft. (Talal is 2 x gescheiden, zijn vrouwen gingen liever winkelen in de PC Hooft dan het geld weg te geven aan slachtoffers).

donderdag, februari 15, 2007

Bergen op Zoom een stad als een sprookje

Van onze correspondenten Teun en Marieke Markies uit Bergen op Zoom

Het is binnenkort weer carnaval, dan breekt het feest der zotheid weer los. We zullen jullie in het kort een uitleg geven over de manier waarop ze dit in Bergen op zoom vieren.

In Bergen op Zoom noemen ze het geen carnaval, maar vastenavond. Als klein kind, "kreukeltje", zo noemde ze je, groeide je hiermee op. Je zei: "Agge mar leut et" en deed hierbij je dumpke an oew nuske (duim aan je neusje). Op die manier werden de Bergenaren begroet met een lange neus.

Ook nu nog wordt met vastenavond de Prins ingehaald. Die arriveert per speciale trein ( de Kraaienberg express ) van de slikken uit de rivier de Schelde op het station. Hij gaat vanaf daar met zijn gerijke (praalwagen) door de stad, richting Grote Markt. Op de Markt krijgt hij de sleutels van de vestingstad Bergen op Zoom door de burgermeester overhandigd. Maar met vastenavond heet Bergen op Zoom gedurende enkele dagen: Krabbegat, net zoals bijv. Den Bosch Oeteldonk heet en Eindhoven 't Lampegat.

Bij dit feest is ook de Bergse toren op de Grote Markt betrokken.
Die toren wordt hier liefdevol De Peperbus genoemd en speelt ook in het dagelijks
leven altijd een grote rol, maar met de vastenavond krijgt hij wel een heel speciale rol toebedeeld! Hij wordt namelijk verkleed ! Ja, ja met een echte boerenkiel en rode zakdoek om zijn nek en ook krijgt hij een gezicht aangemeten. Oren, ogen, neus en mond. Hij gaat namelijk echt praten! En als Brugman hoor! 's maandags is het hier kindervastenavond en als hij dan 's middags de kreukeltjes ( kinderen ) toespreekt is het net een sprookje. Beneden op de Grote Markt staan dan honderden kreukeltjes te luisteren als hij ze met zijn zware en machtige stem toespreekt. Hij begint dan altijd met "Lieve krabbe en kreukels" en dan volgt er ieder jaar weer een ander verhaal.

De maandag staat in het teken van de dweilavond,zo noemen ze dat hier.
Een avond waarop iedereen verkleed en met een masker op door de stad gaat dweilen: de meeste mensen hebben dan een boerenkiel aan, waaraan aan de achterkant een dweil
is vastgemaakt en gaan zo al zingend door de stad. Vroeger was dit een heel bijzondere verkleedpartij en zag je de meest originele uitdossingen. Er was dan ook een wedstrijd voor de meest originele dweil. Tegenwoordig is het jammer genoeg allemaal een beetje minder geworden maar "agge mar leut et" is hier toch nog steeds het motto!

De climax van het feest is nog steeds de dinsdagmiddag. Dan is het de dag van de grote optocht , waarmee Bergen op Zoom de kroon spant! Maanden zijn hieraan vooraf gegaan, voordat de ontwerpers en bouwers met hun kunstwerken (praalwagens en andere kunst) door de straten trekken. Het motto van dit jaar staat in het teken van een sprookje, dus dat belooft wat!
Dinsdags om twaalf uur 's nachts eindigt het feest met het vallen van de kraai. Maar Bergen op Zoom blijft ook na de vastenavond een stad als een sprookje! Beste lezers, jullie moeten dat zelf maar eens komen bekijken. Jullie zijn altijd welkom! Onze parel aan de Schelde is het hele jaar door een stad als een sprookje!

Audoe, Teun en Marieke Markies.

Filmrecensie Partner(s)

Door Michael Koukos

Regie: Dave Diamond
Genre: komedie
Tijdsduur: 91 minuten
Jaar: 2005
Acteurs:John Antonini, Michael Ian Black, Julie Bowen, Greg Callahan, Jeanne Chinn, Josh Cooke, Gerald Downey, Lee Garlington, Jay Harrington, Steve Hasley, Chandler Hayes, Kellynn Jones, Brooke Langton, Reichen Lehmkuhl, Sean McGowan, Wendel Meldrum, Bru Muller, Tom Parker, Jay Paulson, Jim Rash, Corey Reynolds, Christine Romeo, Saul Rubinek, Steve Ryan, Shana Sosin, Jordana Spiro, Allan Wasserman, Greg Weinbrecht

Dave is een wat middelmatige advocaat die steeds door de ijzeren bitch Katherine buitenspel wordt gezet als het gaat om het krijgen van grote zaken.
Hij woont samen met zijn beste vriend die homo is en dat zorgt ervoor dat ook hij als homo wordt gezien.
Hierdoor krijgt hij de unieke kans om als boegbeeld van de homoscene een zeer belangrijke zaak te bepleiten.

Als hij merkt dat deze toewijzing op een misverstand berust, besluit hij zich toch als gay te profileren om de zaak in handen te houden.
Van zodra Dave uit de kast begint te komen gaat zijn omgeving hier vreemd op reageren. Tot overmaat van ramp is hij vroeger ooit naar bed geweest met Helleveeg Katherine die dan ook met alle middelen probeert te bewijzen dat hij hetero is. Als klap op de vuurplijl wordt onze would be homo ook nog verliefd op de dochter van de opdrachtgever.

Op zich stof genoeg voor een avondje lachen zou je denken maar een en ander is toch niet helemaal zoals het hoort. De acteurs blijken niet allemaal even geinspireerd te zijn en het scenario rammelt van alle kanten. Er zijn een aantal grappige scenes maar toch zitten er te weinig krenten in de pap.
De film wordt grotendeels gedragen door twee nevenpersonnages, de hulpadvocaten van Katherine, die instaan voor alles wat echt op de lachspieren werkt. Andere dingen die allicht niet zo bedoeld waren zijn dan weer wel lachwekkend. Zo heeft het advocatenkantoor een eigen sauna en alle advocaten lopen er strak gespierd bij.
Middelmaat is dan ook de troef in deze wat slappe maar toch weer niet helemaal waardeloze productie.

Griekse mythen

Ga je altijd naar Griekenland omdat je zo van die gezellige Griekse tafereeltjes houdt met olijfbomen? Niet doen, er is daar namelijk geen olijfboom meer met een blad eraan. Je loopt er louter nog kale takken tegen het lijf. Dit heeft niets te maken met het veranderende klimaat, maar met de nieuwste rage die over het land gevallen is.

Een televisie-uitzending waarin genezende krachten aan bladeren van de olijfboom worden toegeschreven heeft voor een ware gekte in Griekenland gezorgd, met al één dodelijk slachtoffer als gevolg. Griekse media berichten uitgebreid over de vermeende 'wonderbaarlijke krachten' van de bladeren. De olijfbladeren, die eerder nooit werden geconsumeerd, zouden bijvoorbeeld het cholesterolgehalte omlaag brengen. De bladeren zouden zelfs kanker genezen: een bejaard Grieks echtpaar verklaarde op de nationale televisie kanker te hebben overwonnen, omdat ze al jaren op de bladeren kauwen (tanden hadden zij inmiddels niet meer). Griekse kankerpatiënten zijn massaal met hun medicijnen gestopt, en geven de voorkeur aan de bladeren.
Televisieshows laten zien hoe je de bladeren gewoon in de keukenmachine kunt stoppen, waarna je een dikke, groene smurrie krijgt. Overal duiken recepten op waarin de bladeren verwerkt kunnen worden.

Inmiddels is een enorme vraag naar de bladeren ontstaan, die supermarkten en kruideniers nauwelijks aankunnen. Olijfbomen door het hele land worden volledig door stropers gestript.
Deze week is, ondanks de genezende kracht, het eerste dodelijke slachtoffer gevallen. Hoop doet leven, maar niet in Griekenland. Twee broers kregen ruzie over de vraag of ze het drankje wel of niet aan hun broer, die kanker heeft, moesten geven. Daarop stak de ene broer de ander neer. Griekse artsen manen tot kalmte, en wijzen er op dat er geen enkel wetenschappelijk bewijs voor de genezende werking van de bladeren is.

woensdag, februari 14, 2007

Diamonds are a girl's best friend

Sommige mensen doen heel wat om aan een origineel valentijnscadeautje te komen.
Een huisschilder, die aan het werk was aan een optrekje in Richlands, wist niet wat te kopen voor zijn vriendin voor valentijn, tot hij een prachtige diamantenring van $7,000 zag .
Hij stak hem in zijn overall en..werd direct beschuldigd van diefstal en meegenomen naar het politiebureau voor ondervraging.

De schilder werd naar de verhoorkamer gebracht, terwijl de agent die hem ging ondervragen, bij gebrek aan personeel, nog even zelf koffie ging halen.
Op dat moment slikte de dief de ring direct in, en al lag de ring wat zwaar op de maag, hij was opgelucht dat het bewijs was verdwenen. Helaas had de man geen rekening gehouden met het feit dat er overal camera's hingen.

In plaats van het vieren van valentijn met zijn vriendin, ligt de man nu in het ziekenhuis, waar hij naartoe was gebracht voor een spoedoperatie om de ring te verwijderen, kennelijk konden ze niet wachten tot de ring er op natuurlijke wijze uit zou komen.

dinsdag, februari 13, 2007

Prinses op de donserwt

Vanaf vannacht speel ik iedere nacht voor prinses op de erwt. Wij hebben namelijk een nieuw bed. In elk hotel slaap ik altijd prinsesheerlijk en thuis altijd slecht, volgens mij komt dat doordat die bedden altijd zo zacht en donzig zijn. Tegen beter weten in, want service is er nergens meer, hebben wij zo'n bed toch in Almere gezocht en gevonden.

En het moet gezegd, bij Beter Bed krijg je nog echte Service.
In de winkel werden wij al vriendelijk en efficient geholpen, de leverdag was direct bekend, een dag van tevoren kon je bellen over het dagdeel dat het bezorgd gaat worden en zowaar belden ze vandaag nog 10 minuten voor de levering op om te melden dat ze in aantocht waren.

Over het algemeen hebben wij ook altijd slechte ervaringen met de bezorging, meestal kiezen ze voor dat soort personeel mensen van het laagste allooi, wiens specialiteit het is in zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk bloed onder iemands nagels uit te trekken, waarna ze met een stalen ongewassen tronie om fooi smeken (die ze vanzelfsprekend nooit krijgen).

Tot mijn grote verbazing was dit bij beter Bed dus heel anders, er kwamen twee keurige, vriendelijke bezorgers, die alles netjes afhandelden en uitlegden en er nog voor je maar een fooi kon geven vandoor gingen. Het vreselijke was dat ik ook geen contant geld in huis had, dit omdat dat dus ook nooit nodig is. Sorry dus bezorgers van Beter Bed, jullie hadden het oprecht verdiend.
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik er wel niet wakker van zal liggen, ik ga mijzelf straks nog eens lekker omdraaien in het dons.

Filmrecensie The Isle

Door Michael Koukos

Regie: Kim Ki-Duk
Genre: drama, romantiek, horror
Tijdsduur: 86 minuten
Jaar: 2000
Acteurs: Jung Suh, Yoosuk Kim, Sung-hee Park, Jae-hyeon Jo

Een jonge zwijgzame vrouw verhuurt een aantal drijvende bungalowtjes op een groot, verlaten meer. Deze bungalows zijn allemaal geisoleerd door water rondom en de vrouw vaart met haar bootje rond om de huurders van vanalles te voorzien (van koffie tot seks). De ogenschjnlijke eerst onschuldig ogende vrouw blijkt ongemerkt toch veel meer invloed op haar omgeving uit te oefenen dan je aanvankelijk zou vermoeden.
Als zij op een gegeven moment een boontje krijgt voor een meervoudig moordenaar met suïcidale neigingen, wordt pas duidelijk dat zij met haar eenzaamheid geen blijf weet . Zij verandert in een soort goedogend monster dat vastberaden is om haar moordenaar voor zich te houden.

Aanvankelijk lijkt alles erg op het eerdere werk van Ki-Duk; stilte, sfeervolle natuurlandschappen en veel stilte. Maar in tegenstelling tot bijvoorbeeld 'Spring, Summer, Autumn, Winter... and Spring' krijgen wij totaal onverwachts een aantal behoorlijk misselijke uitspattingen van geweld voor de kiezen. Op zich is het geweld niet erg storend ( voor diegenen onders ons met een sterke maag dan). Wat eerder storend is, is het veelvuldig onfunctionele gecopuleer van onze gele vrienden.

Al bij al een voor Ki-Duk erg rauwe film die zo nu en dan dermate over the edge gaat dat het komisch wordt. Het geheel laat zich absoluut niet in een hokje stoppen en houdt inderdaad het midden tussen de uitersten drama, romantiek en horror. Alleen daarvoor is het al het bekijken waard hoewel de film niet voor iedereen geschikt is.

zondag, februari 11, 2007

Baie goed

Dit weekend hebben wij op fantastische wijze vervroegd Valentijn gevierd in Kasteel Engelenburg te Brummen. Het komt niet vaak voor, maar wij hadden echt nergens iets op aan te merken. Van de kamer, tot de inrichting, van het personeel tot het eten, alles was even perfect.
De eigenaars hebben jarenlang een hotel in Zuid-Afrika gerund en dat zie je in veel dingen terug. Vooral in de prachtige inrichting die geheel in koloniale stijl is. Het restaurant is gevestigd in een serre met tropische planten en koloniale meubelen, waardoor je het idee hebt op een zomeravond in Zuid-Afrika te dineren.

Alvorens wij onze intrek in dit uitstekende stulpje namen hebben wij gewinkeld in Eerbeek, dat is weliswaar klein, maar wat ze hadden was zo apart en goedkoop, dat wij met een overladen Ka bij het kasteel arriveerden en het bleek dat er echt heel veel in een Ka past.

Tussen de gangen van het diner door liet de ober ons de Zuid-Afrikaanse wijnkelder zien, omdat hij het erg druk had liet hij ons daar alleen achter om alles te bekijken. Dit was niet erg slim want ik liet bijna een peperdure reuzefles wijn uit mijn handen vallen, omdat ik wilde voelen hoe zwaar die was. Waarschijnlijk is die fles zo speciaal dat hij alleen op gezette tijden voorzichtig gedraaid mag worden, die zal dus nu wel geheel verzuurd zijn.
Na enige tijd kwam de erg bevlogen ober ons in de kelder zoeken om te melden dat er koffie en friandises klaarstonden. Gelukkig lag de reuzenfles op dat moment alweer onopvallend op haar plaats.

Het weekend werd afgesloten met een ontbijt waar de meest exclusieve dingen te krijgen waren, zoals zalm en champagne. Dit lieten wij ons goed smaken, het vreemde was wel dat de andere gasten allemaal unaniem kozen voor een saaie boterham met kaas.

Het was voor ons een geweldige ontdekking, die zeker voor herhaling vatbaar is. Wij begrijpen dan ook heel goed waarom Willem-Alexander en Maxima hier kind aan huis zijn.

vrijdag, februari 09, 2007

Het Bergse Leugenkampioenschap

Van onze correspondenten Teun en Marieke Markies uit Bergen op Zoom

Als je dit zo leest zou je denken een leugentje om bestwil moet kunnen, maar dat is in dit geval beslist niet zo!
Vroeger, vlak na de tweede wereldoorlog, deed men na het werk een spelletje. Als men onder ons was werd een sterk verhaal verteld. Op zulke avonden werd er veel gelachen.

De mensen met de sterkste verhalen waren duivenmelkers en vissers. Dat soort mensen
vertelden ook altijd in de overtreffende trap, de een al sterker dan de ander en daarom kwam
men hier in Bergen op Zoom op het idee om een leugenkampioenschap te organiseren.
Nu, aan deelnemers natuurlijk geen gebrek ,want ze hebben hier dikke duimen!

De eerste begon een verhaal af te steken zo leugenachtig dat hij het zelf geloofde.
Nummer twee was een man van de klok. Hij repareerde alles.
Hij demonteerde een wekker waar aan menig radertje ontbrak, monteerde deze weer
door alle onderdelen er los in te doen en zette hem daarna op zijn nachtkastje.
Hij vertelde tijdens de leugenkampioenschappen; "Je kunt het geloven of niet, maar de
wekker liep op tijd af!".
Vervolgens waren de vissers aan de beurt, nou dat was niet moeilijk. De een ving een
zoetwatervis van 80 centimeter in zout water en de ander een stekelbaars van 90 cen-
timeter. Het bleef een poosje zo doorgaan tijdens het kampioenschap,totdat er een klein manneke naar voren stapte en zei; "Da's nog niks! Ik ben eens wezen vissen op een heel goede stek en moest het water in om met mijn handen de vis opzij te doen, anders had ik geen plek
voor mijn dobber!".
Dat was weer een hele goede voor de titel,ware het niet dat zich nog een
andere kandidaat meldde. Hij zei: "Als ik dit hoor hebben jullie allemaal een dobber en een
hengel nodig, maar ik ben op een lollige dag naar huis gelopen en in het water gevallen.
Toen ik de dijk weer op klauterde was ik niet nat en mijn zakken zaten vol met paling!".
Na dit verhaal was de nieuwe kampioen geboren.Hij had zijn leugenbeker wel verdiend.
De duivenmelkers, toch ook een sterke categorie, zijn niet meer aan de beurt gekomen.

Audoe, Teun en Marieke Markies.

Filmrecensie The Time Machine

Door Michael Koukos

Genre: science fiction
Director: Gore Verbinski, Simon Wells
Cast: Guy Pearce, Samantha Mumba, Jeremy Irons

Alexander Hartdegen is een excentrieke professor die zijn tijd ver vooruit is. Hij loopt al met ideeen rond als electrische tandenborstels etc., die in die periode (eind 19de eeuw) nog als totaal nutteloos worden gezien. Alexander is een echte workoholic die alleen maar oog heeft voor zijn werk.....en voor zijn geliefde Emma. Hij besluit dan ook om haar ten huwelijk te vragen en net op dit moment sterft Emma bij een overval.
Alexander die haar naar de plek des onheils had gebracht besterft het bijna van verdriet en schuldgevoel.
Hij gaat meteen aan de slag en na lange, noeste arbeid slaagt hij erin een tijdmachine te bouwen. Het is namelijk zijn plan om terug te gaan in de tijd en het ongeluk met Emma terug te draaien. Als hij hier niet in slaagt gaat hij zijn antwoord in de toekomst zoeken.

Hij ziet het totale vergaan van de mensheid en maakt een nieuwe evolutie mee. Uiteindelijk komt hij dan in een prachtig new age tijdperk terecht waar echter niet alles zo rooskleurig blijkt te zijn als men aanvankelijk zou denken. Op zich is het een bijzonder entertainende film. Het verhaal gaat als een speer en de special effects zijn verbluffend.

Het hele opzet doet Indiana Jones helemaal verbleken maar als wij het als een SF film beschouwen dan is hij weer eerder als zwak te betitelen. Voor een SF film mist de prent namelijk de gebruikelijke technische specificaties die het verhaal aannemelijk zouden moeten maken. Vreemd is ook dat de professor echt van alle markten thuis is. Naast bolleboos is hij namelijk ook nog eens topathleet, gevaarlijke vechtmachine en ziet hij er ook nog eens erg goed uit. Gelukkig wordt het ongeloofwaardige personnage van Hartdegen dan weer gecompenseerd door de verbluffende beelden, passende muziek, veel actie en een vleugje spiritualiteit.
Al bij al lang niet verkeerd dus.

donderdag, februari 08, 2007

Kaasweb

Als je echt niets anders meer te doen hebt, je zelfs het tenenkaas al tussen je tenen hebt verwijderd en nog niet naar buiten kunt omdat je bent ingesneeuwd, dan kun je, mits de electriciteit het nog doet, online kijken naar een Cheddar webcam, waar je kunt zien hoe een Cheddar oud wordt, 24 uur per dag.
Hoogtepunt van de dag is om 10.00 uur, dan wordt de kaas gekeerd.

woensdag, februari 07, 2007

Ka Kanjer

Gisteren was het eindelijk zover: Michael kon zijn nieuwe Ford Ka ophalen. Om 14.00 uur togen wij vrolijk naar de Ford garage, helaas was er een klein probleempje, de auto bleek nog naar de poetser te moeten, of het heuglijke moment nog 2 dagen uitgesteld kon worden! Natuurlijk gingen wij hiermee niet akkoord en daarop werd een nieuwe afspraak gemaakt voor 17.00 uur dezelfde dag.

Om 17.00 uur togen wij opnieuw naar de garage, ervan overtuigd dat er nu niets meer mis kon gaan. Wij hadden helaas buiten de miserabele Ford administratie gerekend en toen de Fordman Michael's rijbewijs vroeg voor het overschrijven en wij hierop antwoordden dat wij dit reeds een week geleden bij hen in bewaring hadden gegeven, kleurde het gezicht van de man tomaatrood en zagen wij hem in alle kasten zoeken. Na enige tijd kwam het kleinood boven water en kleurde het gezicht van de man paarsrood; voorop het rijbewijs bleek namelijk een grote B te staan, iets wat niemand in de hele week nog had geconstateerd (dat was ook moeilijk omdat het al die tijd in een kast lag).

Het schijnt niet mogelijk te zijn een auto over te schrijven op een Belgisch rijbewijs zonder dagen lange extra administratieve handelingen en bovendien is er een gemeente uittreksel voor nodig, wat op dat tijdstip niet meer geregeld kon worden. Derhalve werd de auto op mijn naam overgeschreven en ben ik nu de trotse bezitter van 2 auto's en Michael uiteindelijk de trotse eigenaar over een week als wij aan alle administratieve, grensoverschrijdende, eisen hebben voldaan.

Gelukkig voor de vriendelijke, doch inmiddels zeer nerveuze Fordman, kon de Ka toch nog afgeleverd worden en na een overbodige uitgebreide uitleg (onder het uitleggen had Michael tot de man's verbijstering de hele radio al geprogrammeerd), kon Michael de garage verlaten in Ka inclusief wintercadeauset.

Na enkele testritjes als bijrijder moet ik zeggen dat het een geweldige auto is; zeer ruim, goed op de weg liggend, een luxe interieur en heerlijke stoelen. Daar kan mijn Toyota alleen maar van dromen.

zondag, februari 04, 2007

Yeti in Bergen op Zoom

Gisteren zijn wij naar mijn ouders geweest in Bergen op Zoom en hebben wij 3 verjaardagen gevierd. Mijn moeder was afgelopen week jarig en Michael en ik zijn onlangs jarig geweest.
Het was een gezellige dag en naast dat mijn moeder wat nieuwe computervaardigheden leerde, kreeg ik wat waslessen. Er ging een wereld voor mij open want ik had echt nog nooit van ontkalken van de afwasmachine gehoord en ook niet van het nut van het ontkalken van een wasmachine. Dit verklaard misschien waarom deze apparaten bij ons zo'n korte levensduur hebben.

Ook werden er over en weer cadeautjes uitgewisseld. Ik heb leuke en vooral ook originele cadeautjes gehad. Waarvan een nogal schokkend; mijn babyschoenen waarop ik mijn eerste stappen op de wereld heb gezet. Wij hebben jarenlang gelachen om het dochtertje van vrienden van ons, zij was een klein Thais popje maar haar voeten hadden immense afmetingen, waardoor wij haar altijd liefhebbend "grootvoet" noemden.
Toen ik mijn pakje openmaakte en daar een paar schoenen van de verschrikkelijke sneeuwman zag, begreep ik pas wie de echte "grootvoet" was. Gelukkig zijn mijn voeten nooit verder doorgegroeid en heb ik nu een "normale" maat 39.

donderdag, februari 01, 2007

Van afgevallen navels en dansende beestjes

Dat er in het Flevoziekenhuis in Almere een en ander mankeert is geen publiek geheim. Er zijn vele gevallen bekend van mensen die er slechter uitkwamen dan zij erin gingen. Dit blijkt met name veroorzaakt te worden door de vele ziekenhuisbacterien; de beestjes dansen vrij en blij op bedden en in gangen.

Zo ligt Michael's polsbreuk te Aruba nog vers in het geheugen, waar hij in het plaatselijke Oduber Hospitaal nog prima behandeld werd, leek de behandeling in het Flevoziekenhuis meer op een doe-het-zelf workshop; toen het gips eraf moest werd hij losgelaten in een ruimte met een heleboel andere slachtoffers, waarna zij allen een sponsje in de hand gedrukt kregen en bij elkaar het gips eraf moesten schrobben.
Ook zelf heb ik uitstekende ervaringen met een overzees ziekenhuis: het Sehos te Curacao.

Deze week hoorde ik weer een staaltje vakmanschap uit het Flevo waar je de rillingen van krijgt.
Een dame (die anoniem wil blijven; vanwege het hoge zieligheidsgehalte zal ik daar deze keer aan voldoen) vertelde mij over een buikwandcorrectie die zij 8 weken geleden in het Flevohuis (de naam ziekenhuis is eigenlijk te veel eer voor deze slagerswerkplaats) heeft laten uitvoeren. De dame in kwestie was 80 kilo afgevallen en daardoor hing het buikvel inmiddels op haar knieen. Om toch nog bikiniklaar te komen liet zij dus de operatie uitvoeren.

Het viel haar niet licht en zij had veel pijn, toch werd zij haar bed vol beestjes al na 3 dagen uitgegooid. Eenmaal thuis werd de pijn erger en kreeg zij hoge koorts, dus toog zij met man en kind naar de EHBO. Daar kreeg zij een blauw kaartje in de hand gedrukt en moest wachten, wachten en wachten...de hele nacht lang. Er waren ook mensen met rode kaartjes, opvallend was dat die altijd in de ligstand stonden en er meer dood dan levend uitzagen, rood bleek dan ook te staan voor zeer acuut en blauw voor minder acuut.
Uiteindelijk werd zij geholpen en werd binnen 2 minuten de diagnose gesteld, dwars door haar kleren heen; het bleek hier te gaan om een (zieken) huisbacterie. De dame en haar gezin waren onthutst, zij zijn namelijk erg schoon op zichzelf en op hun huis. Manlief moest direct het huis van onder tot boven ontsmetten.

Toen dame wat aan de beterende hand was, begon zij voorzichtig, nieuwsgierig naar haar buik te kijken, ze was toch wel trots op het resultaat. Tot zij een harde "plop" hoorde en er iets over de grond rolde; dit bleek haar gereconstrueerde navel te zijn. Helaas kan die niet teruggezet worden en is een nieuwe operatie nodig.

Nou, dan maar geen navel, ik zou in ieder geval dit nooit meer in die dierentuin laten doen. Helaas gelooft de dame nog in de medische overtuigingskracht en denkt zij nog steeds dat de infectie door een huisbacterie is veroorzaakt, zij zal dan ook vrolijk de nieuwe operatie aanvaarden. We kunnen dus alleen maar afwachten wat er daarna weer van haar af zal vallen.
Veel sterkte dame!