dinsdag, december 30, 2008

Filmrecensie Cloverfield

Door Michael Koukos

Regie: Matt Reeves
Cast: Lizzy Caplan (Marlena Diamond), Jessica Lucas (Lily Ford), TJ Miller (Hud Platt), Michael Stahl-David (Rob Hawkins)
Speelduur: 85 minuten
Jaar: 2008

Cloverfield begint op het eerste gezicht met een stevige valse noot, men ziet een filmopname van een afscheidfeestje van ene Rob, een balletje dat wegens een promotie naar Japan gaat verkassen. Dit wel erg oninteressante gerommel begeleid door stupide dialogen duurt ongeveer een dik kwartier. Het enige positieve is dat deze periode je de gelegenheid geeft om aan de zenuwachtige manier van filmen te wennen.Voor de rest kun je alleen maar hopen dat de aankomende ramp, wat die ook mag zijn, dit zootje ongeregeld rigoureus onder handen neemt.
En dat geldt vooral voor de wel erg irritante Hub die het geheel filmt....gelukkig zal gerechtigheid geschieden.

Na deze zware kluif slaat de vernietiging keihard toe en vanaf dat moment gaat de film als een achtbaan zo snel. Wat er precies gebeurt blijft aanvankelijk onduidelijk. Heel af en toe krijgt men een glimp te zien van wat deze vernielingen veroorzaakt maar het blijft erg lang koffiedik kijken over wat er precies aan de hand is. Terwijl het vage monster heel Manhattan in puin legt blijken vooral onreele sentimenten te rulen. Dat Hub op gevaar voor eigen leven blijft filmen is er daar een van.

Rob hoort zijn zwaargewonde vriendin aan de telefoon en besluit haar tegen beter weten in te gaan redden. Geholpen door een soldaat die wel erg vroeg op de hoogte blijkt te zijn van een aankomende Hammer down procedure (tapijtbombardement), gaan zij op reddingstocht uit.
Uiteindelijk blijken de verwondingen van de vriendin redelijk mee te vallen, althans,...zij is gespiest als een kipsaté maar eenmaal het stokje eruit kan zij weer rennen als een haas.

Er zitten dus heel wat vreemde kronkels in het verhaal en dan gaat men niet eens in op de vraag hoe en waarvandaan dat gigantische beest plotseling in Manhattan is beland. De originele wijze van filmen zorgt er voor dat men zich midden in de film waant en dat maakt Cloverfield tot een erg beklemmende ervaring. Ik heb het grootste deel van de film achter een zeer goed glas wijn gekeken zonder een slok te nemen. Cloverfield was in de USA erg omstreden omdat men vond dat het niet kon dat New York na 9-11 nog eens een keer filmisch in puin werd gelegd. Matt Reeves is weer de eerste die dit waagt. Ook met een trailer en een DVD hoes waarop men de onthoofding van het vrijheidsbeeld prominent toont maakt men in de USA blijkbaar geen vrienden...maar dat zal ons een zorg zijn, dit is er echt een om te zien.

vrijdag, december 26, 2008

Kerstster Bij Jef op Texel

In plaats van oud en nieuw hebben wij dit jaar onze jaarlijkse Texel-uitje verschoven naar kertsmis. Natuurlijk wel weer Bij Jef, oud, vertrouwd en goed. Helaas sloeg de schrik ons om het hart toen wij hoorden dat hij onlangs bekroond is met een Michelin ster. Niet dat wij het Jef niet gunnen, maar wij hebben slechte ervaringen met de bekakte sterrenzoekers die zulke restaurants na het behalen bevolken. (en die je bij het verliezen van een ster ook nooit meer terugziet, alsof alleen Michelin bepaalt wat lekker is).

Bij aankomst op Texel kregen wij direct een staaltje oud-hollandse opvoedkunde te zien; een deur ging open, er kwam een schreeuwende arm uit, met daaraan een gillend kind bungelend aan zijn oksel, waarna de arm het kind scheldend in een schuur gooide, en de deur op slot draaide. Een half uur later hoorden wij nog gekrijs uit de schuur komen.

Lopend door Den Hoorn viel ons ook direct het vernieuwde uiterlijk van Restaurant Het Kompas op, en niet alleen het uiterlijk, ook de prijzen en tafelschikking hadden een upgrade ondergaan. Nu was het altijd al zo dat de eigenaars (oudere, behoudende Texelaars), als enige focus hun jaloezie op Jef hebben. Het is ook een bar en als zij ons zien begint altijd direct de laster richting Jef, dit jaar was het gefoeter op MichelinJef natuurlijk erger dan ooit, maar daarover later meer.

Jef en zijn partner Nadine bleken nog steeds de gewone Noord-hollanders te zijn die wij kenden. Jef reageerde erg nuchter op zijn ster, precies zoals hij is: "Oh ja dat, nou dat hadden we inderdaad nog niet verwacht". Tegelijkertijd was zijn kookkunst nog subliemer geworden als wij al van hem gewend waren. Dat zat dus wel goed. Qua andere gasten viel het gelukkig ook nog redelijk mee, al hadden de meesten het hoger in hun bol over de ster dan Jef zelf.

Na het avondvullende diner, besloten wij ons licht toch nog even op te steken bij het Kompas. En ja hoor, wij waren nog niet binnen of de eigenaar vroeg of het wel vol had gezeten Bij Jef, toen wij hierop bevestigend antwoordden kon hij alleen met een strak kopje vol ironie uitbrengen "Gelukkig, want hij had het echt nodig". ( vanzelfsprekend is niets minder waar). Dit opende direct de deur voor zijn roddelzieke vrouw, die aangespoord door de sterrenjaloezie zich helemaal liet gaan. Zo wist zij ons zelfs te melden dat Jef zich schuldig maakt aan kinderarbeid en zij (terwijl zij er nooit een voet binnen zet) er regelmatig kinderen in de bediening had aangetroffen. Ook spuide zij weer haar (ons inmiddels bekende) verhaal over de porties bij Jef, die je met een vergrootglas zou moeten zoeken. (het zijn dan ook wel met amuses erbij 13 gangen). Hierop belsoten wij maar te vertrekken en te gaan genieten van een heerlijke nachtrust in de zachte bedden van Bij Jef.


woensdag, december 24, 2008

Fijne kerstdagen!

In kerstmisland bij uitstek, Engeland, is een onderzoek gedaan waaruit is gebleken dat een meerderheid van de mensen niet gelooft in het bijbelse verhaal over de geboorte van Jezus. Waar ze wel in geloven vertelt het onderzoek niet, maar kan ik je uit eigen ervaring wel vertellen; Guinness, guinnes en guinness.
Nu is het zo dat de historische betrouwbaarheid van de bijbel inderdaad nogal te wensen overlaat, dus is het waarschijnlijk ook maar beter zich over te geven aan gewoon werelds feesten, carpe diem zeg maar.

In Amerika bestaat dat feest voornamelijk uit uiterlijk vertoon. Zo heeft Jonathan Trexler zijn oude Volvo versierd met 600 kerstlampjes, waarna tientallen Mexicanen terug naar Mexico zijn gevlucht. Ondertussen is de haven van Willemstad helemaal dichtgeslibt met cruiseschepen, zoeken ze op Bonaire nog steeds naar de voortvluchtige Sigmar Marchena, geloven ze in België dat het project "doneer je vet aan de derde wereld" op waarheid berust, is Aleem Maqbool bijna in Bethlehem aangekomen alwaar hij vanavond zonder ezel enkele kaarsen aan zal steken. Terwijl dit allemaal gaande is rij ik nog steeds in een Toyota van Zonneveld, moet onze ex-collega Micha kerst missen, staat ezel Odysseus op Telendos in de kerststal op de tocht, trekt de kredietcrisis nog eens aan de broekriem en zullen vele skimmers tijdens kerst weer op strooptocht gaan.

De Boeddha zei het al, alles verandert voortdurend en alles is dukkha, maar
hoe je het ook viert, waar je ook in gelooft, maak iets van kerst 2008!

zondag, december 21, 2008

Van je vrienden moet je het hebben

Een taxichauffeur in Taiwan was zo goed een drugsverslaafde vriend op te pikken, om hem naar een bekende te brengen. De vriend had een zwaar leven en daar wordt je moe van, zo moe dat hij na korte tijd in slaap viel op de bijrijdersstoel.
Inmiddels was het tijd was voor de chauffeur om naar huis te gaan en de vriend sliep nog steeds. Hij liet hem maar slapen.
De vriend was wel erg moe, want hij sliep volgende ochtend nog steeds, de taxichauffeur besloot toch maar gewoon door te werken. Hij pikte verscheidene klanten op en bracht ze naar hun bestemming. Pas 's avonds kreeg hij door dat zijn vriend dood was en reed hij naar de politie.

zaterdag, december 20, 2008

Filmrecensie Dunya & Desie

Door Michael Koukos

Regie: Dana Nechushtan
Cast: Maryam Hassouni (Dunya), Eva van de Wijdeven (Desie), Tygo Gernandt (Pim), Theo Maassen (Jeff), Christine van Stralen (Monique, moeder Desie), Rachida Iaallala (Kenza, moeder Dunya)
Speelduur: 98 minuten
Jaar: 2008

Aanvankelijk hadden wij de verwachting om weer met een politiek correct fakeverhaal te worden geconfronteerd, en omdat politiek correct nou eenmaal nooit leuk is waren de verwachtingen niet erg hoog gespannnen.
Daardoor werden wij echter blij verrast. Wanneer de Marrokaanse Dunya wordt gedwongen om met haar slungelige neef in Marrokko te trouwen, besluit haar beste vriendin Desie haar achterna te reizen, om op zoek te gaan naar haar vader. Deze is zich ooit ergens in Marokko gaan vestigen.

Het grote verschil tussen de 2 vriendinnen geeft de film een extra drive. Dunya stelt zich de levensvragen van een 12-jarige terwijl zij toch al op de universiteit studeert en lijkt gedoemt tot een leven in onderdrukking. Aso slettebak Desie ( met idem dito moeder) lijkt zich helemaal geen vragen te stellen en leeft er lekker op los. Een aantal clichées wordt ook niet uit de weg gegaan; het typische broertje van Dunya blijkt een hoog hangjongere gehalte te hebben. Hij rookt, zuipt en dealt drugs alsof het een lieve lust is maar waakt er streng over dat zijn zus nooit aan een pleziertje toe komt.

Het is vrij normaal dat men op het decor van Amsterdam Noord snel is uitgekeken daarom zijn de oogstrelende beelden van Marokko echt een verademing, er gaat een bijna voelbare warmte van uit. Ook de lotgevallen van de 2 meiden aldaar bevestigen weer een aantal klassieke vooroordelen, zo worden zij al gauw geript door de corrupte politie en ook nog eens opgelicht wanneer zij verdwalen in de Medina van Marrakech (heel erkenbaar).

Als je dit allemaal leest zou je bijna denken dat het om een zwaarwichtig drama gaat maar niets is minder waar. Alles wordt op een heel luchtige wijze gebracht, zo luchtig zelfs dat men zich nooit van de indruk kan ontdoen dat men naar een jeugdfilm zit te kijken.
De sfeer is er een van "de dingen zijn gewoon zoals ze zijn" en er wordt ook nergens een echt waardeoorddeel aan vastgeknoopt.
Uiteindelijk blijkt dit alles heel goed te werken; Dunya & Desie is een erg leuke feel good movie geworden die ik aan een zeer breed publiek kan aanraden.

woensdag, december 17, 2008

Van Nazareth naar Bethlehem in 10 dagen

In navolging van Jozef en Maria is BBC correspondent Aleem Maqbool, samen met een ezel (wie wie moet uitbeelden is niet bekend), bezig de voettocht na te lopen van Nazareth en Bethlehem (de route zoals Lucas deze beschrijft). Maandag 15 december is hij gestart en hij hoopt met kerst in Bethlehem aan te komen. 150 Kilometer in 10 dagen is geen topsportprestatie, maar daar gaat het hier dan ook niet om.

Elke dag kun je op de BBC site zijn dagboek lezen en, nog leuker, de video zien hoe Aleem een onwillige ezel zover moet zien te krijgen weer 15 kilometer te lopen. Dat probleem werd na de eerste dag bij een checkpoint snel verholpen; de ezel bleek niet ver de vereiste papieren te beschikken en is met een veetransport afgevoerd.

In zijn jeugd heeft Aleem ook in een kerstspel gespeeld, helaas was dit geen goede oefening voor dit avontuur, want hij speelde toen een schaap.
Voor vijandeijkheden is hij niet bang, want dit hoort namelijk bij het verhaal. Jozef en Maria hadden daar destijds ook al last van, toen in de vorm van Samaritanen (ze waren niet allemaal barmhartig). Zijn motivatie is puur romantisch en hij wil een voertuig zijn om het verhaal levend te houden.
Ik ben vooral benieuwd naar het einde, als Aleem moet gaan bevallen.

Een hondenleven

De Britse hondenwelzijnsorganisatie heeft een onderzoek gedaan naar de redenen waarom mensen een hond naar het asiel brengen.
Met stip op nummer een staat dat de hond niet meer bij de huiskamer past. Op de tweede plaats staat dat de hond vals is, en op nummer 3 zien we weer hoe het interieur van onze overburen boven alles gaat; dat de hond niet meer bij het tapijt past. Andere redenen zijn dat het hond niet met de andere huisdieren en/ of kinderen overweg kan.

zondag, december 14, 2008

Bovennatuurlijke straf

Een Maleisische inbreker die nog wat kerstcadeautjes nodig had (een van de weinige niet-moslims daar), brak in Kuala Lumpur in in een woning en zat er vervolgens drie dagen vast. Hij vertelde de politie dat iedere keer als hij probeerde te vluchten "een bovennatuurlijke kracht" hem tegen de grond wierp.
De bewoners troffen de inbreker donderdag aan toen ze terugkwamen van een vakantie. Hij bleek ernstig verzwakt en had drie dagen noch gedronken noch gegeten. Een ambulance bracht hem naar het ziekenhuis.

Postbank-ING verdient dik aan skimming

Nu bekend is dat het skimmen niet om jaarlijks honderden, maar om jaarlijks duizenden gevallen gaat is het rekensommetje snel gemaakt. Het blijkt dat de Postbank-ING enorm veel geld verdient aan skimming.

De Postbank-ING is namelijk verzekerd voor skimming. Aangezien zij weken wachten met het uitbetalen van dat verzekeringsgeld, staan de slachtoffers dus of rood, waarvoor ze dik moeten betalen, of ze moeten er spaargeld voor opnemen, waarover ze vervolgens gedurende enkele weken geen rente meer krijgen.
Dit verklaart waarom zij er zo weinig aan doen, het geld laat terug betalen (als ze het betalen, ik begin na ruim 2 weken de hoop op te geven) en Jan Mulder zoveel kunnen betalen voor stompzinnige reclamespotjes.

zaterdag, december 13, 2008

Postbank doet niets tegen skimming

Nu na twee weken vruchteloos bellen naar de, inmiddels zeer onvriendelijke, klantenservice van de Postbank, heb ik mijn geld nog steeds niet terug en ook geen nieuwe bankpas. De bankpas zouden zij verstuurd hebben maar die is er niet, en ze doen niets. Ze zeggen dat ze er niets aan kunnen doen, net zoals aan het skimmen, daar kunnen ze naar hun zeggen ook helemaal niets aan doen.

En dat is dus niet waar. De Postbank beveiligt hun passen heel slecht. In andere landen hebben ze inmiddels een smart chip waarin zij weigeren te investeren. Ondertussen ontkennen ze dat het er zoveel zijn. Bij de Postbank wordt zelfs sterk afgeraden aangifte te doen!
Het is nu weer aktueel en dan hoor je getallen van een paar honderd per jaar. Dit om de consument de ogen dicht te drukken. In werkelijkheid zijn het er duizenden per jaar en komt het dagelijks voor.

Zorg dat je dus ergens anders een rekening hebt of neemt, want bij de Postbank duurt het heel lang eer je een nieuwe pas en geld hebt. En nadat een vriendelijke man bij de klantenservice je nog probeert te overtuigen geen aangifte te doen, komen ze, als er werkelijk betaalt moet worden, met vage beloftes van onvriendelijke medewerksters.
Doofpot Bank zou een betere benaming voor hen zijn, maar ze hebben gekozen voor ING (In Niets Geinteresseerd).

woensdag, december 10, 2008

Toeristen proberen Kama Sutra in tempel

Met Tantra boeddhisme zal het wel weinig te maken hebben gehad, de standjes die een Duits stel toonde in het hart van een boeddhistische tempel in het Thaise Ayutthaya.

Twee Duitse toeristen zijn gisteren op heterdaad betrapt toen ze van bil gingen in een boeddhistische tempel in het Thaise Ayutthaya. Een bewaker trof rond het middaguur de twee al seksend aan in een tempel op de historische site. Toen de bewaker kwaad op hen afliep stopten de tortelduifjes met hun liefdesspel. De politie pakte de twee op. Ze kregen elk een boete opgelegd van 500 Bath, omgerekend zo'n elf euro. En dat is eigenlijk niet eens duur voor zo'n ervaring. De Boeddha gaf geen commentaar.

Todo es Possible

De organisatie 'Alles is mogelijk' (Todo es Posible) heeft aangekondigd dat zij er voor zullen zorgen dat tijdens de kerstdagen iedere Dominicaan over een gratis Bijbel kan beschikken. Ze geloven dat het lezen van de Bijbel de mensen tot inzicht zal brengen. Ook blijkt dat volgens de wettelijke bepaling (La Ley 44-00) er iedere dag op de scholen uit de Bijbel voorgelezen moet worden. Als deze gewoonte weer in ere wordt hersteld zal de criminaliteit onder de jeugd sterk afnemen denkt de organisatie.

Als het zo simpel was!

maandag, december 08, 2008

Madagascar 2 Escape to Africa

Door Michael Koukos

Regie: Eric Darnell , Tom McGrath
Genre: animatie, komedie, familie
Jaar: 2008
Originele stemmencast: Ben Stiller, Chris Rock, David Schwimmer, Jada Pinkett Smith, Sacha Baron Cohen, Cedric the Entertainer, Bernie Mac, Will.i.am, Alec Baldwin, Willow Smith
Nederlandse stemmencast: Hans Somers, Rogier Komproe, Laura Vlasblom, Fred Butter, John Jones, Ruben Fernhout, John Williams, Laura Fygi, Ivo Niehe, Nelly Frijda

Met de eerste Madagascar hebben wij ons uitstekend vermaakt dus de verwachtingen waren hooggespannen met betrekking tot deel twee. Deze verwachtingen worden gelukkig grotendeels ingelost, hoewel het begin wat teleurstellend is. Het start met de vertederende welp Alex die door jagers wordt ontvoerd en uiteindelijk dus in de zoo terechtkomt. Vervolgens gaan wij naar de situatie van Alex als volwassen leeuw in Central Park om daarna pas de draad met het eerste deel op Madagascar op te pakken. Dit en enkele overdreven drukke scenes in het vliegtuig maken het begin erg chaotisch.

Uiteindelijk belanden de dieren in Afrika waar zij voor het eerst in contact komen met hun in het wild levende soortgenoten. Voor de ene is deze ervaring wat frustrerender dan voor de ander. Vooral Marty heeft behoorlijk last van een identiteitscrisis wanneer hij erachter komt dat alle zebra`s vrijwel identiek aan hem zijn en zelfs zijn topact uit de zoo probleemloos nabootsen.
Een aantal figuren krijgt een uitgebreidere rol wat de film een stuk afwisselender maakt dan deel 1. Vooral de hilarische pinguins, de apen en het oude vechtende vrouwtje zijn leuke toevoegingen aan het geheel. Qua verhaallijn zit alles als los zand aan mekaar en zoals het Amerikaanse producties betaamt moet er ook weer wat moralistisch gezwets in. Op zich is dit niet erg storend maar de relatie tussen Alex en zijn ouders had allicht wat minder aandacht mogen krijgen.
Wel weer leuk is de romance tussen Giraf Melman en nijlpaard Gloria en het oppervlakkige macho nijpaard Moto Moto dat Gloria probeert te versieren.

Het eerste deel was erg origineel wat hier natuurlijk veel minder het geval is. Men heeft echter wel van de voorganger geleerd want ondanks het rommelige begin is Madagascar 2 nog grappiger en een stuk dynamischer dan deel 1.
Dus.....You got to move it.....gaan kijken dus!

zondag, december 07, 2008

Kerstmannen geblesseerd door dikke kinderen


De kerstmannen in de Britse warenhuizen krijgen een cursus fitness om blessures te voorkomen. Daarbij leren adviseurs de interim-kerstmannen onder andere hoe ze vooral hun rug en gewrichten kunnen ontzien met het oog op bijzonder zware geschenken en nog zwaardere kinderen op hun knieën. Naast een correcte lichaamshouding op de troon van de kerstman krijgen de deelnemers aan de eendaagse cursus ook veiligheidstips. Gelukkig heeft Sinterklaas al die ellende niet hoeven doorstaan.

zaterdag, december 06, 2008

Kredietcrisis schuld van bezeten kinderen

Sinds in 1990 een klein kind bezeten bleek te zijn van demonen is het hek van de dam in Nigeria. Inmiddels lopen er al 170 kinderen rond die bezeten zijn en zijn er tientallen kinderen vermoord om dezelfde reden.

Het is een ware heksenjacht geworden in Nigeria. Welk onheil mensen ook treft, ziekte, gebrek, of honger, elk kind in de buurt krijgt daarvan de schuld. Dit wordt niet in de laatste plaats aangewakkerd door de "priesters" in het land. De veelal zelfbenoemde functionarissen verdienen een dikke boterham met exorcisme. Blijkt het uitdrijven van duivels niet snel genoeg het gewenste resultaat te geven, dan neemt oom priester het kind gewoon achterop de fiets en gooit het in de rivier. Dat het onheil daarmee niet verdwijnt schijnt niemand nog gemerkt te hebben.
Wel is er dan weer een mond minder te voeden, en dat komt goed uit in Nigeria, een land wat in een eeuwig durende kredietcrisis verkeert.

dinsdag, december 02, 2008

Filmrecensie The painted veil

Door Michael Koukos

Regie: John Curran
USA 2006
Met: Edward Norton, Naomi Watts, Liev Schreiber, Toby Jones, Diana Rigg e.a.
Lengte: 127 min.

Dit is de tweede verfilming van de roman van W. Somerset Maugham. Kitty besluit om onder het juk van haar ouders uit te komen door te trouwen met de verschrikkelijk saaie bacterioloog Walter Fane. Dat dit allicht geen goede match is wordt al meteen duidelijk wanneer blijkt dat hoewel Kitty brunette is, zij toch over een gigantisch hoge blondheidsfactor beschikt. Het enige waar Walter echt passie voor kan opbrengen is het bestuderen van kleine beestjes en uit pure verveling begint Kitty een relatie met Playboy-diplomaat Charles.

Het duurt echter niet lang of Walter komt achter Kitty`s speeluurtjes met Charles en stelt haar voor de keuze; scheiden op voorwaarde dat zij met Charles (die zelf ook getrouwd is) huwt. Of met Walter meegaan naar het Chinese binnenland om daar Cholera te gaan bestuderen. Hoopvol huppelt zij naar de playboy die haar natuurlijk meteen dumpt zodat zij geen andere keuze heeft dan met Walter mee te gaan. De rancuneuze Walter ziet hierin de perfecte wraakoefening en zorgt voor een onnodig erbarmelijke reis en vervolgens idem dito verblijf. In het dorp waar zij verblijven maait magere Hein er lustig op los. Kitty probeert zich nuttig te maken als hulp in een nonnenklooster maar ook dat valt voor deze super dombo niet mee.

Hoewel de verhouding tussen Walter en Kitty eerst op zijn minst erg lauw te noemen is, blijken zij uiteindelijk toch dichter naar elkaar toe te groeien. Helaas, op het moment dat alles weer goed lijkt te komen komt aan het licht dat Kitty zwanger blijkt te zijn....en gezien de timing is dit nog een souvenir van Charles. Wat er daarna gebeurt lijkt nogal te verschillen naargelang de versie die men ziet/leest. In de filmversie van 1934 met Greta Garbo wordt Walter tijdens rellen neergestoken. In de 2006 versie krijgt hij gewoon Cholera. In ieder geval....Walter gaat dood en Kitty (in 1934 netjes Katrin genoemd) gaat terug naar London. In de 2006 versie houdt men het op een zeer steriel, net einde terwijl dit in de roman een stuk harder en cynischer is.

Als wij het houden bij de 2006 versie dan zijn de prachtige landschappen en uitstekende acteerprestaties zeker een plus. Wel is deze filmversie een stuk braver dan de auteur in 1925 aanvankelijk had bedoeld en dat is dan weer jammer. Waar de titel op slaat blijft verder een mysterie, allicht was enige verheldering hiervan net iets te ingewikkeld voor de film......dus toch maar even naar het boek grijpen??