maandag, juli 30, 2007

Walk like an Egyptian

Farao's waren net mensen dat blijkt maar weer met de vondst van een houten teen, afgewerkt met leer. (er blijft nu eenmaal niet veel over om nog te ontdekken voor de vele egyptologen).

In ieder geval, als bewezen is dat het hier echt om een prothese gaat, is het de oudste ooit gevonden, daterend 1000 tot 600 V.Chr.

Om te onderzoeken of de teen echt werkt wordt niet over een nacht ijs gewandeld, want er is een hele groep vrijwilligers opgetrommeld die allemaal hun rechter grote teen missen om de houten teen uit te proberen. Mochten ze er baat bij hebben dan is het pech; de teen zal daarna direct naar een museum worden getransporteerd.

zondag, juli 29, 2007

Pipi chez les amies

Gisteravond zijn wij, samen met Remco, afgereisd naar Urk. Dat komt slechts zelden voor, mijn vorige bezoek dateerde uit 2005 en had een heel ander doel. Deze keer ging ik mijn vrienden bezoeken, eigenlijk dacht ik dat wij die daar niet hadden, maar het bleek dat in Restaurant Mes Amis iedereen als vrienden onthaald wordt.
Om niet geheel uit te toon te vallen bij de Urkers en tevens omdat ons ter ore was gekomen dat alleen bij het dragen van klederdracht de vis gegarandeerd vers zou zijn, hebben wij ons speciaal voor de gelegenheid gekleed.

Bij aankomst in de haven van Urk zagen wij direct al dat de informatie op de website ("Door de geïsoleerde ligging in de Zuiderzee heeft Urk een eigen cultuur ontwikkeld waar de bewoners nog steeds trots op zijn.") klopte. Je komt er een andere wereld binnen. Hangjongeren kennen ze er niet want ze hebben er diverse jongerencafes waar ze de jongeren al voor 19.00 uur zo volgieten dat ze alleen nog maar versufd voor zich uit kunnen kijken, daarbij zetten ze de muziek zo hard dat horen en zien ze toch al was vergaan.
Gelukkig was Remco al eerder bij Mes Amies geweest zodat hij ons van tevoren al had gewaarschuwd dat het restaurant op de eerste verdieping ligt boven zo'n luidruchtig jongerencafe en dat eenmaal de trap opgeklommen het heel anders is.
Dat was geheel naar waarheid; bovenaan de trap wachtte ons een warm welkom van gastvrouw Zwanie en haar twee vriendelijke serveersters in een gezellig, huiskamer aandoend, restaurant. De gereserveerde tafel was aan het raam, wat zeker aan te raden is gezien het prachtige uitzicht op de haven en het extra vermaak van het reilen en zeilen van de Urkse jongeren.
Het viel ons ook meteen op dat onze klederdracht niet beslist noodzakelijk was geweest omdat de sfeer er zo ongedwongen was dat zelfs een kore broek nog kon. Michael heeft toen zijn lange groene sokken maar uitgedaan om niet al te veel op te vallen.

Het eten was in een woord geweldig. Het begon al met het feit dat je de hele avond door een onvoorstelbare hoeveelheid heerlijke amuses kreeg. Ook daarna was alles even perfect; de vis, de eend, alles was vers en uitstekend bereid en ook nog eens een lust voor het oog.
Ook Zwanie en haar 2 serveersters waren ongewoon vriendelijk en gewoon, dat laatste hebben wij in diverse "goede" restaurants wel anders meegemaakt. Kortom een echte aanrader.

De heren zagen nog wel iets opmerkelijks op het herentoilet. Wij weten niet of dit typisch Urks is of niet, in ieder geval hebben wij het nooit eerder gezien of gehoord; de urinoirs hadden een deksel.

Na al deze nieuwe ervaringen togen wij huiswaarts, uitgezwaaid door duizenden muggen en ander ongedierte. Want wij zagen nu wel waarom wij in Almere daar zo weinig last van hebben; ze zitten allemaal aan de andere kant van het IJsselmeer.

zaterdag, juli 28, 2007

Bourgondische Krabbenfoor

Van onze correspondenten Teun en Marieke Markies uit Bergen op Zoom

Bergen op Zoom is in vroegere tijden groot geworden door handel te drijven. Vooral in de middeleeuwen zorgden de verschillende markten ervoor dat de stad grote invloeden van buitenaf kreeg. Bergen op Zoom kende toen ook twee jaarmarkten namelijk de Paasmarkt en in het najaar een markt met een voor dat jaargetijde toepasselijke naam: de Koude markt.
Wij hebben hier nu ieder jaar zo ongeveer rond 26 juli drie dagen lang de Bourgondische Krabbenfoor en geloof maar dat het er Bourgondisch aan toegaat! Overal kun je binnen en buiten eten en drinken in de feestelijk versierde binnenstad. Er staan kraampjes en tenten waar ze van alles en nog wat verkopen van kunst tot kitsch.

Voorheen hadden de meeste winkels hun pui versierd door middel van middeleeuwse geveltjes en liepen ze zelf verkleed in middeleeuwse klederdracht. De geveltjes zijn helaas verdwenen. Dit komt omdat het te kostbaar werd en ook ontstond er in de loop der jaren veel vandalisme.
Je ziet nog wel wat middeleeuwse klederdracht, maar voornamelijk gedragen door de schutterij en stadhuismedewerkers en andere belangrijke figuren, zoals de stadsomroeper, die overal met zijn perkamenten rol de evenementen staat af te kondigen.
Vroeger heette dit feest gewoon braderie, maar sinds 1979 werd gekozen voor de naam Bourgondische Krabbenfoor. Foor is afkomstig van het Franse woord foir, dat jaarmarkt betekent en het woord “Krabben” duidt op de bijnaam van de Bergenaren als bewoners van de Scheldestad.
Overal is wel muziek en soms is het aan te raden om even een paar oordoppen in te doen, want de bands en solisten proberen elkaar te overstemmen. Al met al is het toch een ontzettend feestelijk gebeuren. Er is letterlijk van alles te doen. Steltlopers, levende standbeelden, visserskoren, roofvogelshows enz, enz. Ook zie je de laatste jaren veel kermisattracties en op de Grote Markt staat een prachtig reuzenrad. Je kunt vanuit het reuzenrad de mooie oude stad bijzonder goed overzien.

De prachtige oude binnenstad met zijn honderden oude panden en monumenten is eigenlijk
een bezienswaardigheid op zich en dan nog overal feest en lekker eten en drinken,wat wil je nog meer! De sfeer van vroeger is er helaas niet meer, maar toch is het al met al een heel gezellig feest. Dus zet dit feest voor volgend jaar maar vast in jullie agenda!

Oudou, Teun en Marieke Markies.

vrijdag, juli 27, 2007

Chucky is back

Het is ergerlijk om te zien hoe weinig opvoeding sommige kinderen krijgen. Gillend lopen ze je voor de voeten in de supermarkt, onderweg van alles in je kar gooiend wat je juist niet wilt hebben. Moeders staat er bij en kijkt er naar. In Engeland zal dit alleen maar erger worden nu blijkt dat een beetje opvoeding not done is tegenwoordig, na de ontvoering van Madeleine McCann. De engelse beleefdheid zal ver te zoeken zijn als deze generatie eenmaal volwassen is.

Ruth Ball was in een krantenkiosk terwijl haar 4-jarige dochter Leigha dreinsde en zeurde om snoep, wat ze niet kreeg. Toen Leigha door bleef etteren was Ruth het helemaal zat, schreeuwde tegen haar en zette haar in de auto (die voor de kiosk geparkeerd stond).
Niets aan de hand so far, dochter opgevoed en gekalmeerd gingen ze rustig huiswaarts.
Tot Ruth's grote verbazing stond er binnen no time een politieagent op de stoep. De goede man hield zelf wel van een beetje opvoeding en tucht, maar was gebeld en werd daarom geacht Ruth een reprimande te geven over haar gedrag tegen haar dochter. Nu de arme Madeleine ontvoerd is is het uit den boze om tegen je kind te schreeuwen en/of die onder dwang in de auto te zetten.

De reactie van Ruth: "Ik probeer mijn kind op te voeden tot een goed persoon, maar de politie vraagt aan mij om het zo op te voeden dat het later mee zal helpen de gevangenispopulatie in stand te houden".
Dat klopt, want die zijn nog niet zo vol in Engeland.

donderdag, juli 26, 2007

Van poppenspeler tot kluizenaar

Zoals eerder vermeld hebben we in de vakantie ook wat activiteiten in het kader van mijn studie ondernomen. Zo kwamen wij terecht in een boekhandel van de orthodoxe missie, waar ze ook een zeer uitgebreide collectie boeken in het engels hadden. De paters van dienst waren alleraardigst en ook nadat ik zei dat ik alleen vragen had voor mijn studie (bang dat de hooftaak van een missie direct op mij als enige niet orthodoxe klant zou worden uitgevoerd) waren ze uiterst bereidwillig om vragen te beantwoorden.
De oudste van het stel kon helaas alleen grieks, maar de jongere pater, Frixos kon zeer goed engels en bleek ook nog eens heel veel kennis van religies in het algemeen te hebben.
Ook had hij nog een vriend in Nederland die wel een orthodox nonnenklooster kende waar ze ook altijd bereid zouden zijn vragen te beantwoorden en waar ik altijd welkom zou zijn.
Hij wist de naam niet maar zou het mij mailen.

Dat heeft Frixos vandaag gedaan en het blijkt Het klooster "Geboorte van de moeder Gods" te zijn in Asten. Daar ga ik zeker eens kijken.
Nog interessanter was een man die hij noemde die in Neerijnen zou moeten wonen, die schijnt echt een meester in religie en spiritualiteit te zijn. Helaas wist Frixos alleen dat hij Joseph zou moeten heten en een summier adres. Joseph was eerst poppenspeler geweest en zou nu als kluizenaar door het leven gaan maar wel altijd bereid mensen te woord te staan en vragen te beantwoorden. Hij schijnt te leven volgens de regels van de monniken van de Heilige Berg Athos.
Ik dus kijken op Google, maar het adres was dat van het gemeentehuis. Wel vond ik een oproep van 1,5 jaar geleden van een belg die op zoek was naar een poppenspeler met de naam Jozef die nu kluizenaar zou zijn. Daar de merkwaardige cariereswitch mij vrij uniek leek besloot ik de belg maar eens te mailen of hij al wat meer wist. En heel toevallig had hij na 1,5 jaar deze week een mailtje van iemand gehad die een website wist waar wat informatie stond over kluizenaar Jozef.
Het adres schijnt inderdaad te kloppen want hij woont daar bij mensen in de tuin.

Blijkt maar weer hoe klein de wereld is. Met een beetje informatie uit Griekenland en Belgie vind je iemand in Neerijnen, dit terwijl ik nog nooit van de plaats gehoord had. Grappig. En we zullen hem vast nog eens bezoeken gezien zijn vriendelijke uitnodiging op de site. En ik kom niet met lege handen; in ieder geval heb ik een persoonlijke groet en boodschap van pater Frixos voor hem.
Wie nu al meer wil horen van kluizenaar Jozef; op de belgische radio 1 vond ik een radio-interview wat online te horen is. (overigens is de muziek die tijdens die uitzending te beluisteren is ook niet verkeerd).

woensdag, juli 25, 2007

Moslima dominee

Dominee Ann Holmes Redding heeft het maar druk met verkleden, door de weeks moet zij haar witte kraag aan en op vrijdagen, direct na de middag verruilt ze die voor een hoofddoek. En dan is het zo weer zondag en moet de witte kraag weer aan. Dit alles omdat Redding christen en moslim is.

Tegenwoordig is de verkleedpartij wel iets minder omdat Redding onlangs tijdelijk geschorst is van haar functie als dominee bij St. Mark's Episcopal Cathedral. Zij deed dat werk al meer dan 20 jaar. De Episcopale kerk valt onder de Anglicaanse kerk, een meederheid in Amerika. De bisschop moet nu beslissen of het mogelijk is een moslim dominee aan te houden. Redding ziet alleen overeenkomsten tussen de 2 geloven, die er zeker zijn, maar de bisschop en haar christelijke collegae zien alleen verschillen, die er natuurlijk ook zijn. Wat bijvoorbeeld te doen met Jezus? Voor moslims is het maar een profeet in de hele rij profeten en zeker geen zoon van God, want die kan volgens moslims geen zoon hebben, dit terwijl Ann op zondagen Jezus als messias moet uitdragen.

Al bij al een moeilijk probleem waar de Anglicaanse kerk mooi mee in hun maag zitten. Ondertussen geeft Redding les in het Nieuwe Testament aan de door Jezuiten gerunde Universiteit van Seattle. Haar grote droom is een instituut op te richten waar men zowel christendom, jodendom als islam kan bestuderen. Misschien moet ze dan eens in Nijmegen komen kijken?

dinsdag, juli 24, 2007

Filmrecensie Borat

Door Michael Koukos

Regie:
Larry Charles
Cast: Sacha Baron Cohen (Borat Sagdiyev), Ken Davitian (Azamat Bagatov), Pamela Anderson e.a.
Speelduur: 82 minuten
Jaar: 2006

Al maanden lang werden wij overdonderd door de handige propagandamachine die de nepdocumentaire Borat vooraf ging.
Onze verwachtingen waren dan ook hooggespannen, vooral omdat ook het merendeel van de pers zeer lovend was over deze film.
Borat gaat over een Kazachstaanse journalist die in opdracht van zijn regering op onderzoek uitgaat in de USA, om zo oplossingen te kunnen aanbrengen om de inlandse problemen op te lossen.
Als hij tijdens een TV-programma Pamela Anderson ziet verschijnen is hij meteen verkocht en hij besluit de reportage die eerst in New York was gepland te verleggen naar California om zo zijn Pamela te kunnen vinden. De documentaire, zenuwachtige opnamestijl, komt erg armoedig over en doet erg amateuristisch aan.
Borat is onbeschoft, seksistisch, opdringerig en antisemiet. Zijn uitlatingen over vrouwen en Joden zullen voor de vele kijkers vaak tenenkrullend zijn.
Alle grappen tappen uit dezelfde 2 vaatjes: alle Kazachstanen worden als onderontwikkeld voorgesteld en alle Amerikanen zijn dom.

Van een aantal scenes en interviews is ook niet helemaal duidelijk of zij nu al dan niet in scene werden gezet. Dit is dus gemakkelijk scoren bij het Jackass publiek
Een aantal kwinkslagen zijn grappig maar een behoorlijk aantal gags lijkt niet voldoende te zijn uitgewerkt. Daardoor springt men te snel van de hak op de tak, behalve dan weer de meest wansmakelijke scenes die veel te breed werden uitgesmeerd.
Al bij al kunnen wij hier spreken van de meest overgewaardeerde film van de laatste jaren.
Steeds meer begint het er op te lijken dat de salestruuks van de farmaceutische industrie zijn overgeslagen op de filmindustrie en dat het positief schrijven over bepaalde films erg lucratief kan zijn. Jammer want het bekijken van deze film is zonde van je geld, ook al kreeg je er een gratis Boratsnor bij cadeau.

Eindelijk de oplossing

Tussen de derdehands kleding, DVD's, huishoudelijke apparaten en andere rommel worden nu ook nuttige zaken op eBay verkocht. Advertentie 150141399174 heeft de titel "A Solution to the War in Iraq". Verkoper is "cptnabil" en hij belooft de winnende bieder de oplossing voor de oorlog in Irak (wel vooraf betalen).
De New York Post is op zoek gegaan naar de identiteit van de adverteerder en het zal je niet verbazen dat het een Kapitein uit het Amerikaanse leger is die in het Midden Oosten heeft gediend (en waarschijnlijk een slag van de molen heeft gekregen aldaar), zijn naam is Thad Krasnesky.
Volgens Thad heeft hij echt de oplossing en waren er onder de bieders al vele congresleden, senatoren en presidents kandidaten (waarvan hij geen namen gaf).

Het zou fijn zijn als er voor zulke zaken echt oplossingen te bedenken zijn die ook werken, dat zal helaas ook hier het geval niet zijn. Ben je toch nieuwsgierig wat de Kapitein te zeggen heeft dan moet je daar wel wat voor over hebben; direct kopen kan voor 5 miljoen dollar, anders gaat de oplossing naar de hoogste bieder. De hoogste bieder vorige week was 20.50 dollar van een bieder die tot nu toe alleen op wapens en militaire snuisterijen geboden had. Dus kom op Bush je kunt nog de winnende bieder worden!

maandag, juli 23, 2007

God Save the Toilet

Er is een probleem in Engeland, het grootste is momenteel natuurlijk de wateroverlast in grote gebieden, wat leidt tot watertekorten voor consumptief gebruik. En in dat laatste zit nu net de angel voor onze grote vriendin Elizabeth. Aan drinkwater heeft zij geen tekort gezien het vocht dat zij iedere dag binnenkrijgt in de vorm van Champagne en haar grote vriend Glennfidish.
Wel schijnt zij deze dagen wat wankeler dan anders door te paleisgangen te togen, al jammerend. Wat is nu namelijk het geval, door de watertekorten wordt aangeraden het toilet niet meer door te spoelen. Dit terwijl Elizabeth nu net de grootste leverancier is van toiletaanbod, gezien de exorbitante dinners elke dag. Nog nooit heeft Lizzy zich zo geschaamd, haar productie komt namelijk al boven de potten uitgestegen en de lakeien krijgen dit ook niet meer weg met slechts flessen mineraalwater en alcoholische versnaperingen tot hun beschikking.

De vraag vanuit Buckingham Palace is dan ook wie er nog wat koninklijke mest kan gebruiken op het land of in de tuin, gezien het in Good old rainy Brittain nu niet van pas komt nu alles ondergelopen is.

Van Breukelenveen tot Japan

Afgelopen vrijdag waren wij uitgenodigd op de bruiloft van Peter en Joyce. Dit heuglijke feit werd gevierd in De Veenhoeve te Breukelenveen met overnachting in het op 8 kilometer afstand gelegen hotel Breukelen.
Door drukte konden wij pas later aanwezig zijn waardoor wij de taxi heen moesten missen, terug zouden wij wel met de door hen geregelde taxi meegaan. Dus besloten wij toch maar de auto bij het hotel te parkeren en zelf een taxi te nemen naar Breukelenveen.

Een alleraardigste taxichauffeur van UTC kwam voorrijden. Gelukkig maken zij reclame met hun GPS systeem want de chauffeur had geen idee waar Breukelenveen lag, dit kwam omdat hij, naar zijn zeggen, uit Utrecht kwam, aan zijn accent te horen oorspronkelijk van veel verder. Geen probleem, de GPS ging aan en zou hem vertellen hoe te rijden. Nu is het daar in de buurt nogal waterrijk dus al snel kwam de chauffeur voor een groot probleem; de GPS had hem naar een brug geleid die gesloten was.

Niet getreurd, optimistisch begon hij heel Breukelen en omgeving af te rijden op zoek naar een volgende brug, waarna we er volgens hem al bijna waren.
Dat was wat optimistisch want de meter stond al op 30,00 euro op dat moment en op de GPS was te zien dat wij nog 9 kilometer hadden te gaan, wij waren dus nog verder van huis dan bij vertrek. Gelukkig bleef de chauffeur na ons geklaag daarover nog steeds vriendelijk en met een fikse korting arriveerden wij dan toch op de bruiloft, die gelukkig nog niet was afgelopen.

Joyce en Peter zagen er prachtig uit. Het was ook niet te warm binnen omdat wij allemaal een leuke handventilator kregen, die je zelf ook kunt bestellen op hun site Gadgets en trends.
Vanaf dan ging alles goed en het was een hartstikke leuk en gezellig feest. Gelukkig maakte niemand zich belachelijk met allerlei sketches.
Ook Hotel Breukelenveen is niets op aan te merken, we hebben er heerlijk geslapen en daarna gezellig met zijn allen ontbeten. Waarna Peter en Joyce op huwelijksreis vertrokken naar Egypte en wij nog wat in Japan gingen vertoeven. (tenminste als wij onze oren dicht deden om de naastgelegen snelweg niet te horen dan kun je in de Japanse tuin van hotel Breukelen werkelijk denken dat je in Japan bent).

vrijdag, juli 20, 2007

Mister Edet

'Mister Edet, hier in mijn huis speel jij de hoofdrol en voel je je thuis. Zijn er soms vlekken, smetjes of spetjes, met Edet maak je alles zo weer netjes. Mister Edet, waar je ook gaat, jij staat voor de hygiëne paraat. Want dat is waar jij steeds op let. Mister Edet, zo is 't maar net'

Edet stelt elke dag van de Nijmeegse Vierdaagse ruim 500 gratis en schone WC-potten beschikbaar waarop de in totaal één miljoen bezoekers en deelnemers van de Vierdaagse kunnen neerstrijken voor een grote of kleine boodschap.
Het is gebleken dat al die schone potten in 4 dagen maar liefst 110.000 liter viezigheid zullen opvangen. Het is de vraag of Mister Edet dat allemaal aan zal kunnen, volgens mij zijn dat zoveel vlekken, smetjes en spetjes dat er geen beginnen aan is. Bovendien is die Mister Edet volgens mij al lang met pensioen. Misschien kunnen ze Sponge Bob bellen, dan zal die frisse gele kleur wel snel wegtrekken.
Volgens mij doen ze het tijdens de Tour allemaal gewoon op de fiets, in hun broek, dat is toch veel gemakkelijker?

donderdag, juli 19, 2007

Noorse tijdbom

Gisteren werd even gedacht dat de Telendosse Roeping/Vloek in Noorwegen was gearriveerd (niet zo'n gekke gedachte want er komen veel Noren op Telendos), alwaar zij haar roepingswerk zo slecht uitvoerde dat er een stank hing van Bergen tot aan de Fjorden van de westkust.

Na enig onderzoek bleek het om een dode walvis te gaan die rottend in een Fjord lag. De Marine werd gewaarschuwd om de zielige reuzenvis direct te verwijderen, zo'n beest kan namelijk ontploffen door ophopende gassen in zijn maag; als zoietes ontploft dan hebben ze de rottende stukken walvis tot kilometers in Noorwegen in het haar hangen.
Vooralsnog hebben ze hem eerst tot zinken gebracht, waarna getracht zal worden het enorme beest weg te takelen.

De Roeping

Soms zie je ze wel eens; mensen met een roeping. Helaas zie je weinig schoonmaaksters met deze goede eigenschap. Op Telendos leek er een gevonden te zijn.

In het hotel hadden ze een nieuwe werkster, al tijdens het ontbijt zat iedereen vol verbazing te kijken als "De Roeping" bezig was de huiskamer te reinigen. Zij ging als een razende te keer en stond zelfs vaak op haar hoofd om ook de onderkant van de tafels te poetsen. Kloppen, vegen, boenen, niets was haar te veel. Tegen 16.00 uur zagen wij haar steeds in gala, want voor De Roeping met het bootje huiswaarts keerde naar Kalymnos nam zij ook zichzelf nog onder handen, waarna ze schoon en glimmend de berg afdaalde.
Omdat er op Telendos een chronisch tekort is aan mensen met een roeping hadden veel mensen al aan ons gevraagd wie het was, waar ze vandaan kwam en of zij echt zo goed was. Toen wij beaamden dat zij een grote aanwinst is voor elk hotel en restaurant maar niet wisten waar zij precies naartoe ging (de roeping heeft namelijk geen talenroeping en kent dus alleen Grieks) , gingen diverse mensen het bootje van 16.00 uur in de gaten houden om te roeping te kunnen onderscheppen en een baan aan te bieden.

Helaas zagen wij De Roeping al in korte tijd teloor gaan. Elke ochtend kwamen er meer zuchten uit de Roeping vandaan, waarbij haar bewegingen trager en trager werden. Op een ochtend zagen wij haar zichzelf zelfs verstoppen in de linnenkast. Met deze teloorgang kwamen de beschuldigingen tegen de gasten op. Zo kregen wij van het hotel te horen dat wij teveel handdoeken gebruikten omdat De Roeping maar liefst 10 handdoeken op de grond had gevonden in onze badkamer. Oorzaak was echter niet ons handdoekengebruik maar het verzuimen van de roeping om deze van de grond op te ruimen. Uitgerekend toen ik spiernaakt stond om te gaan douchen kwam de roeping ze halen, waarbij ze zonder kloppen gewoon binnen kwam stormen, ik gilde, zij gilde en onverrichter zake weer naar buiten stormde.

Dit alles werd van kwaad tot erger en uiteindelijk stond de hele familie van het hotel zelf schoon te maken en was de roeping nog slechts een Vloek, waar ze niet eens meer vanaf kunnen komen want de Vloek is specialist in werknemersrecht en vakbonden.
Let dus op voor schoonmaaksters met een roeping, want die bestaan niet.

woensdag, juli 18, 2007

Filmrecensie Fear X

Door Michael Koukos


Regie

Nicolas Winding Refn
Genre
thriller
Tijdsduur
91 minuten
Jaar
2003
Acteurs
John Turturro, Deborah Kara Unger, Stephen McIntyre, William Allen Young, Gene Davis, Mark Houghton, Jacqueline Ramel, James Remar

Harry Caine is een eenzame en verbitterde beveiligingsbeambte in een groot winkelcentrum.
De onopgeloste moord op zijn vrouw blijft in zijn hoofd rondspoken en door het bestuderen van eindeloze reeksen bewakingsfilms en foto`s probeert hij het mysterie rond de moord op te lossen.
Na verloop van tijd lijkt zijn ogenschijnlijk hopeloze onderzoek toch nog een onverwacht spoor op te leveren. Harry volgt dit spoor richting Montana waar hij al gauw in een duister web verstrikt raakt.
Fear X is een erg bijzondere film. De opnames zijn zeerkunstzinnig gemaakt. Torturro speelt de rol van de eenzame man met een missie subliem. De trage manier waarop vooral in het begin alles aan je voorbij komt werkt bijna hypnotiserend en zorgt ervoor dat je door de film wordt geabsorbeerd. Refn heeft ook duidelijk zijn inspiratie bij David Lynch gehaald want bij momenten waan je jezelf in een nog niet eerder geziene aflevering van Twin Peaks.
Het geheel is geheimzinnig, sfeervol en spannend. Jammer is wel het zwakke plot; aan het einde blijven een hele boel vragen onbeantwoord,...en dat geld niet in het minst ook voor de titel van de film.
Zonder dit snel afgeraffelde einde was dit zeker een topthriller geworden.
Een gemiste kans dus maar toch nog zeker de moeite om een keer te zien.

dinsdag, juli 17, 2007

Tom en Jerry eindelijk verenigd

Wie herinnert zich niet de jaren-80 serie James Herriot, (All creatures great and small), de immer in geruite drollenvanger geklede, optimistische plattelandsdierenarts uit Yorkshire. Dat optimisme had hij zeker nodig gezien zijn nukkige collegae: de oudere dierenarts Siegfried Farnon en zijn jongere broer Tristan en ook de nog in de middeleeuwen levende bevolking van het pittoreske dorpje Darrowby was de drollenvanger niet altijd gunstig gezind.
Ondanks de gedateerdheid van de serie hebben de dierenartsbelevenissen er flink ingehakt in Engeland. Er is geen land ter wereld met meer vreemde huisdierenuitspattingen dan Engeland.

Zagen we vorig jaar nog dat een Britse een dolfijn ten huwelijk vroeg , nu is er daar weer een bedrijf opgestaan dat huwelijken tussen huisdieren verzorgt. Het bedrijf, Fine Feathers genaamd, had de primeur met het eerst huisdierenhuwelijk ter wereld; Collie Freida en de vader van haar puppies, Oscar, traden er augustus 2006 in het huwelijk, getuigen waren de geiten, schapen en paarden van het bedrijf. Nu staan er alweer 7 huwelijken op (vee) stapel. De ceremonie kost vanaf £100, inclusief taart en predikant. Voor £250 kan het huwelijk bijgewoond worden door een schare familie en vrienden van de slachtoffers en zelfs een koets kan geregeld worden (wel eerst uitlaten!).

Over de geldigheid van de huwelijken wordt niet gesproken, anders zou het misschien nog een idee zijn voor advocaten om zich te specialiseren in familierecht voor dieren.
Tevens vraag ik mijzelf af of de dieren van gelijke soort moeten zijn of dat bijvoorbeeld een hond ook met een parkiet of een kat met een goudvis kan trouwen, in dat laatste geval moet men wel goed opletten dat de bruid zijn bruidegom niet nog voor de ceremonie verorbert (zou zonde van het geld zijn).
En hoe zit het bij dieren met het homohuwelijk? Krijgen we dan ook weigerambtenaren?

maandag, juli 16, 2007

Home Frappe

Dit weekend is het dan toch gelukt; het zelf thuis maken van een echte Griekse Frappe.
Het ging hartstikke makkelijk, nu onze echte Frappe mixer is aangekomen. Wel moet ik het recept van eerder deze week wat bijstellen; de Nederlandse Nescafe blijkt veel sterker dan de Griekse variant, waardoor het recept met 2 eetlepels bijgesteld moet worden naar 1 theelepel om maagpijn te voorkomen.

Het leuke is dat je het nu ook thuis zelf kunt maken met de handige Frappe mixer (ook handig voor saus, babyvoeding, etc.), omdat wij ze nu zelf verkopen! Samen met nog wat Griekse producten kun je ze hier bestellen.

vrijdag, juli 13, 2007

Bij HSBC krijg je er twee

Misschien ken je het probleem; je wilt in je lunchpauze even snel gaan pinnen en dan blijkt er zo'n rij te staan dat je je hele pauze nodig hebt om aan een beetje geld te komen, waardoor het lunchen er bij inschiet. Ben je eindelijk aan de beurt is de automaat leeg.

Dan mag je nog blij zijn dat je niet in de City in Londen werkt. Het is een groot kantoorgebied en dus bij elke automaat altijd druk. Maar gisteren rond 12.30 uur werd het wel heel erg druk bij één geldautomaat. Er stond een enorme rij, maar blijkbaar zijn de bankmedewerkers inEngeland ambtenaar en deden ze dus een uitgebreid middagslaapje, want het duurde nog tot 14.30 voor dat het de bankmedewerkers opviel.

Toen ze de slaap uit de ogen hadden gewreven en gingen kijken waarom er zoveel mensen wilden pinnen, bleek het apparaat twee keer zoveel geld te geven als werd gevraagd. De oorzaak: een medewerker van de bank had briefjes van 20 pond op de plek van de 10 pond-briefjes gestopt. Dus als je 200 pond vroeg, kreeg je 400. De HSBC-bank is duizenden ponden kwijt, maar zal het meeste niet terugvragen.

Waren de bankmedewerkers bij ons ook maar ambtenaar....

donderdag, juli 12, 2007

Jumbo

Van onze correspondenten Teun en Marieke Markies uit Bergen op Zoom

Het is alweer enige tijd geleden dat er hier in de binnenstad een Jumbo supermarkt geopend is, maar het ligt ons nog vers in het geheugen. Onze binnenstad is geheel gerenoveerd en heeft warempel wat stadse allures gekregen! Nu is de kroon op het renovatie-werk bijna bereikt. Alleen aan de muziekkiosk wordt nog druk gewerkt.

De Jumbomarkt was een lang gekoesterde wens van alle binnenstadters, want nergens was een behoorlijke supermarkt meer binnen loopbereik. Alleen een kleine vestiging van Albert Hein. Ergens in een verlaten straatje. Alleen als je tot de tanden gewapend was kon je daar nog met goed fatsoen iets proberen te halen en dan liep je nog het risico om slachtoffer van een overval te worden. Het resultaat was dan ook dat je bij het woord verse groenten beter kon zetten: “ gedroogde groenten”.

Nu zie je als je op de Grote Markt bent een stoet van voornamelijk bejaarde Bergenaren gewapend met boodschappenkarretjes en zelfs trolleys jumbowaarts trekken,zodat vreemdelingen zich misschien wel afvragen:” “zou Schiphol hier ergens in de buurt liggen?”. Natuurlijk waren wij bij de feestelijke opening ook van de partij en wat ons opviel was dat er nauwelijks een uurtje na de opening al een grote ster in de glazen deur naast de entree gestoten was, dus ik vermoed dat vele hebberige luitjes aan het dringen zijn geslagen,want je kreeg bij 25 euro aan boodschappen een appeltaart cadeau en ze zouden eens op zijn!

Binnen gekomen viel ons de gezellige drukte op van de klanten, die in groepjes tussen de rekken stonden te keuvelen alsof ze alleen maar gekomen waren om de laatste nieuwtjes uit te wisselen.
Wat we ook constateerden en wat ons haast de slappe lach bezorgde was, dat er overal schalen met te proeven artikelen stonden zoals kaasblokjes, plakjesgrillworst, koekjes, stokbrood met salade enz. Natuurlijk kregen we van dit feit op zich geen lachstuip, want proeven is toch heel normaal? Maar nee, het was meer het feit dat de hebzucht van sommige mensen zo komisch aan het licht kwam!

Zo liep er een mannetje rond in een kikkergroen colbert en korte broek die zich zichtbaar haastte van schaal naar schaal om toch maar vooral geen hapjes te missen. We denken dat hij een complete maaltijd achter de kiezen had voor hij de winkel had verlaten. Ik denk dat de korte broek voorzien was van makkelijk elastiek in de taille!
Zelf sloeg ik ook weer een flater . Ik ben nogal kippig zonder bril en dacht dat Teun naast mij stond, zodoende vroeg ik niets vermoedend aan de vermeende Teun, ”Zal ik wat van die lekkere pruimen nemen liefje?” Tot mijn schaamte bleek ik tegen een ongeveer 16 jarige jongen aan te staan praten, die het gelukkig met een brede lach en begripvol aanhoorde. Mijn vertrouwen in de jeugd is weer versterkt in de Jumbo!

Tot mijn grote vreugde zag ik verse andijvie liggen en stevende erop af! Ik werd vroeger niet voor niets de vitaminebron genoemd. Teun vond het maar niets en zei “denk maar aan die rode bietjes die je laatst gekocht had en die na drie weken beschimmeld in de groentenla lagen!” Teun moest helaas die avond aan de verse andijvie! We zouden alleen maar verse groenten gaan kopen, maar het resultaat was dat we met drie volle plastic zakken naar buiten kwamen.
Het mannetje in het groene colbert zagen we trouwens deze week ook weer aan het snoepen in de winkel .Ditmaal gekleed in een kanariegele outfit. Hij zal over een jaartje wel maatje Jumbo hebben.

Audoe ,Teun en Marieke Markies.

maandag, juli 09, 2007

Frappé

Frappé (in het Grieks: φραπέ is een schuimend Grieks koffiedrankje gemaakt van instantkoffie dat koud gedronken wordt. Het wordt geserveerd in hoge glazen met een rietje en een glas water.De oorsprong van de frappé ligt waarschijnlijk in de Internationale Beurs van Thessaloniki in1957. Het bedrijf Nestlé demonstreerde een nieuw kinderdrankje, een chocolademelkpoeder dat kon worden bereid door melk toe te voegen en een en ander in een shaker te schudden. Een medewerker van het bedrijf, Dimitrios Vakondios, zocht naar een manier om in de pauze oploskoffie te maken, maar kon geen warm water vinden. Dus besloot hij koud water en de shaker te gebruiken, en maakte zo de eerste frappé, dat in de loop van de afgelopen vijftig jaar uitgroeide tot de nationale drank van Griekenland.

Erg lekker dus besloot ik op Telendos maar eens bij Angela in de leer te gaan. En eigenlijk is het niet eens moeilijk:
Een klein beetje water in een glas, daar 2 eetlepels Nescafe + 2 eetlepels suiker bij, de mixer erin tot er een papje ontstaat wat je al mixend omhoog kunt trekken. Dan glas afvullen met naar wens koffiemelk, ijsblokjes en water en that's it.
Helaas is het thuis nog niet gelukt omdat er hier helemaal geen kleine mixers, die in een glas passen, te koop te zijn. Gelukkig zijn ze in Griekenland op internet te bestellen, dus het wachten is op de post.

zaterdag, juli 07, 2007

Groezelige culinaire belevenissen op Telendos

Naast hitte en religie had ons verblijf deze vakantie ook nog een culinaire dimensie. Aanstichter van dit alles was een "nieuw" restaurantje. De voorlaatste keer was dat net geopend, maar gezien de vetes op het eiland kun je daar niet gewoon gaan eten zonder dat alle anderen je plotseling verguizen. Tevens zag de familie van het restaurantje er nogal slonzig uit wat ze bij ons de bijnaam "De Groezels" gaf. Nu wilde het geval dat we een aardige vrouw ontmoetten die een kamer had gehuurd bij De Groezels en zij daar altijd op het terras zat, waardoor wij iedere keer als wij er langs kwamen (je moet er wel langs want het is de enige begaanbare "straat" op Telendos) een praatje maakten. Annelies (de vrouw) vertelde ons dat de eigenaar erg aardig was (Theophilus) en veel over het eiland etc. kon vertellen. Verder bestaat de familie uit moeder, zus + kind en een heel oude vader die sinds de jaren 70 amper kan lopen want dat is nog een echte sponsduiker op de ouderwetse manier, waardoor hij het woord Caisson zowat uitgevonden heeft.

Ondanks dat dit zeker kwaad bloed zou zetten (omdat er maar 1 straat is ziet ook echt het hele eiland je zitten) besloten wij toch eens bij de Groezels te gaan eten. De naam bleek niet overdreven te zijn; de heer Caisson zat als meesterGroezel een tafeltje bij ons vandaan in een kostuum waarvan wij hoopten dat er geen soep van getrokken zou worden. Caisson bleek ook onophoudelijk over de gevaren van Caisson en het sponsduiken te praten waarbij wij iedere keer als hij zijn mond opendeed konden constateren dat sponsduiken ook voor het gebit desastreuze gevolgen moet hebben.
Aan de andere kant naast ons zat Annelies met bij haar aan tafel het Groezelkind, Elenni, die net met haar ongewassen handjes in Annelies salade pakte, om de salade daarna weer uit te spugen in de saladeschaal.

Dapper als wij zijn gingen wij toch over tot het bestuderen van de kaart en zagen dat ze erg speciale dingen hadden. Wij besloten Achinios te proberen, zee-egel. Korte tijd later kregen wij ieder een klein bordje met een prutje wat goed bleek voor het doden van 18 zee-egels. Michael begon smakelijk te eten en ik...proefde voor het eerst van mijn leven iets waar mijn maag direct bijna van omkeerde. Ik heb nog nooit iets gegeten wat ik zo vies vind. Na 1 hap hield ik het voor gezien maar proefde en rook de smaak nog voor minstens 2 dagen. Ze zeggen op Telendos ook wel dat alleen Grieken dit kunnen eten, heel raar maar het lijkt toch waar, want alleen Michael lustte het en ik heb vele andere Nederlanders etc. gesproken die het ook heel vies vonden.

Twee dagen later riep Groezel Theophilus ons weer op zijn terras, dit keer omdat hij ons iets speciaals wilde laten proeven. Ik had er na ons vorige avontuur een hard hoofd in, maar goed je moet alles eens proberen. Deze keer had Theophilus Fughies, dat zijn een soort eetbare stenen uit zee, ze lijken op oesters maar alsof ze geverfd zijn door Van Gogh met knalrode en -gele kleuren. Die waren gelukkig wel lekker.
Toen wij zeiden dat we die zeker een keer kwamen eten in zijn restaurant bleek maar weer eens hoe erg de vetes, concurrentie en angst om uitgestoten te worden was, want Theophilus zei "dat hoeft niet, vraag maar aan Niki, die maakt dat wel voor jullie klaar".

vrijdag, juli 06, 2007

De zingende koe

Niet alleen Griekenland had te maken met een hittegolf, ook Roemenie had ermee te kampen. Dit was voor mensen lastig maar nog erger voor de koeien, die zo waren verlept dat ze geen melk meer gaven.

Gelukkig hebben ze er daar wat op gevonden; muziek.
De Roemeense koeien bleken gek op muziek te zijn, ze konden daardoor beter met de hitte omgaan, gaven meer melk als anders en leken intelligenter (ze zongen nog net niet mee met de muziek).
Misschien ook iets voor onze eigen boeren Harmsens, moet er alleen nog een hittegolf komen.

donderdag, juli 05, 2007

Free Orthodoxism op Telendos

We zijn weer terug van ons favoriete eilandje Telendos!
Ondanks het gebrek aan grootte en inwoners was er weer genoeg gebeurd afgelopen winter, je kunt er een soapserie mee vullen.

Zo waren er maar liefst 2 restaurantjes bijgekomen, wat natuurlijk weer voor de nodige onenigheid zorgt, daar er niet meer bezoekers komen en dus de inkomsten met nog meer mensen gedeeld moeten worden. Verder waren er wat honden en katten vergiftigd, onder het handjevol inwoners schijnt nu ook een familie zich bezig te houden met gifmengen. Iedereen weet wie het is (ondanks gebrek aan bewijs) en er schijnen al ernstige dreigementen op affiches gehangen te hebben in de winter, waarbij de giffamilie dringend werd aangeraden het eiland terstond te verlaten. Het is blijkbaar nogal een dappere familie want op onze laatste avond kwam er wederom een vergiftigd slachtoffer aanstrompelen. Na een tegengif van Ouzo kon de hond kotsend zijn dood ternauwernood ontlopen, het is te hopen dat dit ook voor de giffamilie zal gelden.

Ondanks de hittegolf hebben wij ook wat nuttige uitstapjes vanwege studie en curiositeit gemaakt.
Dit betrof onder andere een kerkbezoek op de naamdag van Petros en Pavlos (Petrus en Paulus). Hier moet je je geen saaie bedoening bij voorstellen, het Grieks Orthodoxisme op Telendos kent namelijk geheel eigen regels. Angela, een trouwe kerkbezoekster (vanwege het feit dat de papas haar heeft wijsgemaakt dat de engel Gabriel altijd in de kerk aanwezig is om de bezoekers te turven, wie 3 x niet geweest is zou christen-af zijn) nam ons mee. Bij navraag hoe laat de dienst zou beginnen bleek dit 6.00 uur te zijn, maar niet getreurd het bleek erg ongebruikelijk te zijn zo vroeg te gaan. Papas begint gewoon in zijn eentje om 6.00 uur en de gelovigen kunnen aanschuiven wanneer zij maar willen, zelfs de laatste minuut telt nog voor de turvende Gabriel.

Vanwege onderhoudswerkzaamheden aan het kerkje zou de dienst dit keer bij de kapel op het kerkhof plaatsvinden. Nu had ik mij lange rijen banken voorgesteld vol vrome eilandbewoners, niets bleek minder waar, er zat maar een handjevol gelovigen en als stoelen werden gewoon de graven gebruikt. Papas stond binnen in de kapel en kwam regelmatig als een weermannetje in de deuropening staan, buiten stond een koortje en een broodsnijder. Erg concentreren op het toch al onverstaanbare Grieks was er niet bij, tijdens de dienst mag namelijk gewoon gepraat, gelachen en mobiel gebeld worden. Papas staat er dus min of meer voor niets bij in zijn, voor de gelegenheid, gele jurk.

Een speciale en meest drukke functie had de broodsnijder, het lichaam van Christus wordt daar namelijk niet uitgebeeld door middel van een lullig hostietje maar door grote hompen brood zodat de goede man de hele dienst druk aan het snijden was aan enorme broden. Gezien de geringe opkomst was een ieder verplicht een hoeveelheid ter grootte van zo'n 5 broden te nemen. Ook wij ontkwamen er niet aan en zo verlieten wij de dienst dus met armen vol oudbakken brood.