maandag, december 31, 2007

Happy new Year

Dat 2008 voor iedereen (nog) gelukkiger zal zijn dan 2008 en dat al je wensen uit zullen komen!


zaterdag, december 29, 2007

Marrakech- aankomst Menara Airport

Zojuist zijn we teruggekeerd van een bestemming waar vooral Michael een hard hoofd in had. Ik begon door alle negatieve berichtgeving op internet ook aanzienlijk minder enthousiasme te vertonen. Maar ik, en ja vooral ook Michael, kan zeggen dat Marokko beslist de moeite waard is om heen te gaan zowel qua land als inwoners.

Gewapend met de Van Nelles Gids Marokko (bij de plaatselijke bevolking bleek dit boek gehaat en gevreesd onder de naam Guid el Van Nelle) stapten we in het vliegtuig om er 3,5 uur later op de zeer chaotische luchthaven van Marrakech weer uit te stappen. Daar belandden we in een kolkende massa die allemaal als eerste de paspoortcontrole wilden bereiken. Toen wij na uren vooraan gesukkeld waren bleek plotseling waarom veel Marokkanen voor een groot gezin kiezen; alle gezinnen met kinderen mochten voor waardoor wij wederom 3 uur terug in de tijd geworpen werden. Tot overmaat van ramp was ook de plaatselijke toneelscene nog aanwezig, zo was er onder andere een vrouw die dreigde flauw te vallen als zij niet voor mocht.

Uiteindelijk kregen wij de toch de begeerde stempel van goedkeuring en konden wij op zoek naar onze koffer. Wij kwamen in een hal terecht die bezaaid lag met koffers van allerlei verschillende vluchten, terwijl de lopende banden daar nog honderden koffers bovenop spuugden. Het kantoor verloren voorwerpen bevond zich onder een muur van verloren gewaande bagage. Al kijkend naar de muur zagen wij plots een mannetje met twee opvallende fluokoffers naar het kantoor komen, dit bleken de onze te zijn.
Onze hostess, Maggie, stond al verwijtend op ons te wachten omdat wij zo laat waren. Haar enige andere gasten, een Japans verlegen stel, had zij zolang bij de nieuwe luchthavenvleugel in aanbouw geparkeerd.

Wordt vervolgd.

vrijdag, december 14, 2007

De Hajj op Second Life

Het is weer hajj seizoen, miljoenen moslims zullen naar Mekka trekken om deze, voor iedere moslim op zijn minst 1 x verplichte bedevaart uit te voeren. Volgende week beginnen de rituelen, maar nu al zijn de luchthavens in de regio overladen met pelgrims.
Als je het helemaal goed doet schijnt het behoorlijk zwaar te zijn, maar ben je wel een spirituele ervaring rijker.

Sinds kort kun je de hajj ook gewoon thuis doen; de uit Cairo afkomstige IslamOnline heeft een eiland gekocht op Second Life en heeft daar Mekka op geplaatst. Daar kan iedereen de hajj 2008 meemaken, dus ook niet-moslims. Om helemaal in stijl te zijn kun je je avatar zelfs het traditionele witte pegrimsgewaad geven. Verder kunnen bezoekers van het eiland een gratis tas krijgen met alle benodigdheden voor de hajj; witte jurk, tent en slaapzak.

dinsdag, december 11, 2007

Filmrecensie Thank you for smoking

Door Michael Koukos

Regie: Jason Reitman
Cast: Aaron Eckhart (Nick Naylor), Cameron Bright (Joey Naylor), William H.
Macey (Senator Finistirre), Katie Holmes (Heather Holloway),
Speelduur: 92 min.
Jaar: 2005

Nick Naylor is een lobbyist van de Amerikaanse tabaksindustrie. Een van zijn
belangrijkste opdrachten is de populistische methoden van de Amerikaanse
anti-tabakslobby te counteren. Zo willen deze hun gelijk halen door een
zielig kankerpatientje te showen. (lijkt mij eerlijker dan net als Stivoro
in Nederland website statistieken te vervalsen).
Nick is door de wol geverfd en niets kan hem van zijn stuk brengen. Zijn
volgende opdracht is namelijk om meer sigaretten in films in beeld te
krijgen en ook dat lijkt de goede kant op te gaan tot hij het slachtoffer
wordt van een moordaanslag en erger nog......een Heleen van Royen-achtige
slaapkamerjournaliste.
Nick besluit echter terug te vechten met hulp van zijn vriendenlobbyisten
van de wapenindustrie en de alcoholproducenten.

Eindelijk nog eens een smaakvolle en grappige satire met messcherpe
dialogen. In tegenstelling tot wat men zou denken worden niet de
tabaksindustrie maar eerder de geldverslindende en huigelachtige
gezondheidsorganisaties op de korrel genomen. De rol van Nick Taylor staat
als een huis, Aaron Taylor is in topconcditie en zal menig kijker ertoe
aanzetten een extra sigaretje op te steken.
Zeker een aanrader, tenzij je subsidiespons Trudy Prins bent natuurlijk.

maandag, december 10, 2007

Anne Frankboom-collega op sint Maarten

Gelukkig maken we ons niet alleen in Nederland druk om een boom, ook in het, nu nog, semi-Nederlandse Sint Maarten raakten de gemoederen verhit om een boom.

In de buurt van Cupecoy is een katoenboom omgehakt. De boom stond aan de achterkant van het Atlantis Casino en naast de (net als de boom) vervallen gebouwen van het Treasure Island Hotel. Gelukkig voor Sint Maarten worden daar de bomen gewoon gekapt zonder eerst advies in te winnen bij milieuorganisaties, etc. Dit scheelt een heleboel gedebateer en belast ook het rechtssysteem niet. De St. Maarten Pride Foundation is wel woest, maar daar schijnen niet veel mensen naar te luisteren.
Jay Haviser, een archeoloog en hoofd van de milieu- en monumentenafdeling van het eiland is bezig met een inventaris van grote bomen die geconserveerd moeten worden als natuurmonument, maar ja op zo'n eiland zal er voor een archeoloog geen andere bezigheid te vinden zijn.

Ik ben benieuwd of de katoenen onderbroeken van deze boom ook zoveel op gaan brengen als de Anne Frank-kastanjes.

donderdag, december 06, 2007

Tri Hita Karana

Ook Hindoe priesters op Bali zijn bezig met het probleem van global warming. Niet alleen bezig, ze hebben er ook daadwerkelijk een oplossing voor. Er is op Bali elk jaar een festival, het Nyepi festival, dat 24 uur duurt waarbij alles wordt uitgezet en alles stil is. Deze dag van stilte zou precies zijn wat de wereld nodig heeft. De Balinese priesters vinden dan ook dat de hele wereld hieraan mee moet doen.
Oorspronkelijk is dit het Nyepi festival niet bedoeld tegen global warming (hadden ze nog niet in de tijd dat het ontstond). Doel is om de demonen ervan te overtuigen dat het eiland onbewoond is en dus zonder verse zielen om te stelen. (het gaat blijkbaar om blinde of zeer slecht ziende demonen). De dag waarop Nyepi plaatsvindt, is de dag dat kwade geesten naar de aarde komen. Op de dag gaat alles 24 uur uit, ook restaurants en discotheken etc. gaan dicht, vliegtuigen blijven aan de grond, de elektriciteit gaat uit. Tevens is het verboden een vuurtje te maken of geluid te maken, toeristen of geen toeristen.

Het festival is niet het enige dat ze op Bali doen voor de natuur; ze hebben ook het principe van Tri Hita Karana, dat aangeeft dat wij op aarde moeten leven in harmonie met de dieren, de mensen en God. De mens is een onderdeel van de natuur, welke een gift van God is. Daarom moet de natuur worden beschermd om deze gift generatie na generatie door te geven.
Tri Hita Karana houdt de drie aanleidingen tot geluk, welvaart en vrede welke bestaan uit drie elementen:
- Prahyangan = geloof in God
- Palemahan = het milieu
- Pawongan = het sociale gebied
De natuur is dus een gift van God, dit moet beschermd worden zodat alle mensen ervan kunnen profiteren.

Daarnaast is er nog een Balinees gebruik voor de bescherming van bossen: iedereen die 1 boom kapt is verplicht er 10 voor terug te planten.

Ze zijn goed bezig daar op Bali, of het helpt moet nog blijken helaas.

dinsdag, december 04, 2007

Filmrecensie Seance

Door Michael Koukos

USA
Horror
84 minuten
regie Mark L. Smith
met Adrian Paul, A.J. Lamas en Mike Kimmel

Een groepje studenten hokt samen in een studentenhuis waar ook een spookmeisje (Cara Furia) huist. De pubertjes besluiten een seance te houden om met Cara in contact te komen maar helaas, in plaats van het aardige spookje roepen zij de eveneens dode moordenaar van het meisje op. Je leest het al het verhaal is cliché en daar blijft het niet bij.

De film valt al meteen met de deur in huis met een niet erg overtuigende "enge" scene. Het is allicht de bedoeling om de toeschouwer meteen bij de keel te grijpen maar regisseur Mark Smith grijpt glansrijk mis. Een zekere opbouw van de spanning had allicht meer effect gesorteerd dan meteen bruut met de deur in huis te vallen. Niet alleen het gebrek aan voorspel is opvallend. De personnages blijken de diepte van een petrischaaltje niet eens te halen ( misschien niet heel erg gek gezien hun leeftijd, maar dit clubje spant toch echt de kroon).

Bovendien worden wij getracteerd op alweer de gebruikelijke horrorclichés; de onvermijdelijke stuiterende bal in de kelder, een fluitende vreemdeling, lichten gaan aan en uit, de kranen lekken en uiteraard speelt er ook een vervelend deuntje op de achtergrond.
Het gegil van de angstige tieners is alleen maar irritant en Spence, de boze geest van dienst komt nooit echt eng over, hoogstens een beetje arrogant.

Om het drama helemaal te af te maken bestaat de finale uit een overdreven sentimenteel einde dat staat als een kers op een hondendrol.
Een wanprestatie die je beter in de schappen kan laten liggen.

Dichter Douwe IV

Door Douwe Booij

Avond

de witte huisjes,
opgebouwd vanuit
de blokkendoos
van mijn jeugd,
steken lichtend af
tegen de berg
van Telendos.

daartussen
de groene concertzaal
van de eeuwige vogels.

de zwart gejurkte vrouw,
donker silhouet
in de grijze schemering,
schuifelt voorbij,
op weg
naar de nacht.

concertmeester
tikt af,
snaveltjes sluiten zich.

ik zit
open-blij,
bevredigd
door de stilte,
op mijn balkon.
Leven is Liefde.

maandag, december 03, 2007

Toekomstjob: elke week een nieuwe baan

Nu er keuze in overvloed is en jobhoppen de normaalste zaak van de wereld, is het niet meer zo eenvoudig om te beslissen wat je wilt gaan doen. Ook voor Sean Aiken was het, nadat hij zijn diploma Business Administration had behaald, onmogelijk te kiezen, daarom heeft hij besloten 52 banen in een jaar te gaan doen; elke week een nieuwe baan.

Je kunt Sean volgen op zijn site One Week Job. Zijn salaris gaat elke week naar een goed doel en doordat hij vaak ver moet reizen voor zijn werk slaapt hij bij mensen die hem een logeeradres aanbieden via zijn website of bij collega’s. Hij is op het moment aan zijn 36e baan bezig en schijnt nog steeds niet te weten wat het leukste is. Koeien melken, insecten verdelgen, yoga onderwijzen en nog 33 andere werkzaamheden heeft hij al gedaan en het meeste deed hij nog met plezier ook.
Het blijkt dat de ideale baan niet bestaat. Overal is wel iets positiefs en iets negatiefs. Een Franse psycholoog schreef al op Seans blog; de baan die tegemoet komt aan al je vaardigheden en interesses moet je zelf creëren geen mens past helemaal in een bestaande en traditionele baan.

zaterdag, december 01, 2007

Autochtone fundamentalisten in Staphorst

Gisteren stond Staphorst op zijn grondvesten te schudden toen de documentaire "Staphorst in Tegenlicht" in premiere ging. Maker van de documentare emeritus hoogleraar rechtsantropologie Emile van Rouveroy van Nieuwaal heeft 4,5 jaar onderzoek gedaan voor het project en hoopt met de film een nationale discussie op gang te brengen over bestuur en geloof.

Hebben wij in Nederland al jaren een scheiding van kerk en staat, Staphorst is nog een van de weinige gemeenten waar nog een theocratische staatsvorm bestaat. (waar God onmiddellijk gezagsdrager is.) Dit is vaak problematisch omdat God nu eenmaal niet fysiek aanwezig is tijdens raadsvergaderingen, etc. Daarom neemt de kerk zijn belangen waar, waardoor de verstrengeling tussen kerk en bestuur compleet is,
De burgemeester in Staphorst is een pion van de kerk aldaar en waar deze weigert die functie te vervullen komt hij in moeilijk vaarwater. Oud-burgemeester Plomp kwam destijds in botsing met de kerk toen hij in 1996 tijdens de jaarwisseling een groot tentfeest voor de jongeren toestond. "Jarenlang waren er rellen rond de jaarwisseling in de gemeente. Sinds die feesten is dat gestopt."
Verder toont de documentaire onder meer de worsteling die de gemeenteraad heeft met een optreden van Normaal in Staphorst. Ook wordt vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen openlijk in de kerk en daarbuiten door de kerkleiders aan de inwoners een appèl gedaan op de juiste, christelijke partij te stemmen.

Emile van Rouveroy van Nieuwaal stuitte gedurende de 4,5 jaar dat hij in Staphorst werkte op veel gesloten deuren en kreeg veel tegenwerking. Van Rouveroy ging 3,5 jaar iedere week naar de kerk in Staphorst, maar bleef zich een buitenstaander voelen. Hij werd soms letterlijk als pottenkijker gezien die de zaken verstoorde. "Over geloof wordt in Staphorst niet gediscussieerd", vertelde men hem.
In de kerk mocht de documentairemaker nooit filmen, wel kwam hij aan geluidsopnamen van predicaties. Een ervan gaat over vloeken, vlak voordat Staphorst het vloekverbod in de gemeente instelde. "Jongens en meisjes vloeken wel eens, wordt er gezegd. 'Je hoeft je hand niet op te steken, maar de Here kent je naam'. Er heerst een verregaande indoctrinatie". In de documentaire komen jongeren voor die de kerk zijn uitgestapt omdat ze door de grote hoeveelheid verdoemenis de schrik in de benen hadden. "Ze konden er niet van slapen" (of was dat net als in Spakenburg van de Speed?).

De emeritus hoogleraar hoopt dat na het zien van de film gediscussieerd wordt over de scheiding van staat en kerk. "Het is geen bezwaar dat iemand gelooft en in het bestuur zit, maar wel als hij daarbij de bijbel als enige richtsnoer gebruikt".
De hoogleraar deed jaren onderzoek in West-Afrika naar geloof en het ongeschreven recht in de landen daar. Hij kon daar de moskeeën in- en uitlopen, het is dan op zijn minst opmerkelijk te noemen dat dat in eigen land zoveel problemen gaf. Als Staphorst in West-Afrika had gelegen dan had men er nu al een internationale troepenmacht nodig geacht.

Fundamendalisten van welke origine ook zijn kennelijk allemaal hetzelfde. Vijandig tegenover andersdenkenden, andersgelovenden en andersgeaarden. Het is maar goed dat er maar zo'n 15.800 inwoners in de gemeente Staphorst wonen, ik denk dat wij anders te maken zouden hebben met fundamentalistisch geweld uit heel andere hoek. Schrijnend is wel dat het er niet veel zijn, maar hun vriendjes toch al de nationale politiek zijn binnengedrongen. De ChristenUnie is in samenwerking met de SGP eveneens vertegenwoordigd in het Europees Parlement (van elke partij één lid), wat maakt dat de Nederlandse Poldertaliban toch door 2 pilarenbijters wordt vertegenwoordigd in het Europees Parlement.