donderdag, november 30, 2006

Filmrecensie Krrish

Door Michael Koukos

Regie: Rakesh Roshan
Jaar: 2006
Land: India
Genre: Actie / Avontuur / Romantiek / Sci-F
Cast: Rekha , Hrithik Roshan , Priyanka Chopra , Sharat Saxena , Puneet Issar , Hemant Pandey , Manini De , Naseeruddin Shah e.a.

De kleine Krisna wordt met bijzondere krachten geboren die hij heeft geerfd van zijn vermoorde vader.
Om hem in bescherming te nemen besluit zijn oma om samen met hem in the middle of nowhere te gaan wonen. Zo groeit de kleine op tot een prachtig geproportioneerde, in slow motion lopende bollywoodheld. Hij is niet alleen super sterk maar ook nog speels en bovendien heeft hij ook nog een gevoel voor humor.
Natuurlijk kan zo een natuurlijke ideale schoonzoon niet aan het vrouwelijke bollywood geweld ontsnappen. Zijn gade komt dan ook letterlijk uit de lucht vallen. Krisna treft het echter niet. Het wicht ziet er immers niet verkeerd uit maar is een wandelende natuurramp. Zij loopt voortdurend te verongelukken en te gillen zodat onze held er bijna een full time baan aan heeft om haar continu te redden.

Prya, zo heet het wezen, moet echter terug naar Singapore maar komt daar te laat aan. Om haar baan als journaliste te redden besluit zij het verhaal van Krrish te verkopen en hem daar naar toe te lokken.
Aanvankelijk wil Krrish het low profile houden maar nood breekt wet.......en tja als je in je eentje 10 kinderen tegelijkertijd uit een brand sleept val je wel een beetje op.
Ja, je leest het goed...in vergelijking met deze gozer zijn Spiderman en Superman maar mietjes..

Ondanks het feit dat de film maar liefst 165 minuten duurt heb ik mij geen moment verveeld. Steeds opnieuw start er een nieuw verhaal binnen het verhaal. Zoals het hoort zijn ook alle ingredienten aanwezig; actie, humor, romantiek en erg gave special effects.
Dit is zeker een aanrader!

woensdag, november 29, 2006

Bidden met nonnen

Altijd al eens willen bidden samen met nonnen, dat kan nu; elke middag om 17.00 uur.
De Trappistinnen zusters van abdij Koningsoord in Berkel-Enschot laten zich op internet zien tijdens het bidden van de Vespers.
Deze mediagenieke nonnen waren al sinds 2003 iedere dag op internet te horen, maar daarbij waren geen beelden.
De Vespers duren 35 minuten, op zondagen moet je er wat meer tijd voor vrijmaken want dan duurt het 50 minuten in verband met het Lof.

Nonnen zijn een hype op internet, volgens het mediapastoraat waren er al vele mensen die dagelijks luisterden en nu de nonnen ook nog eens te zien zullen zijn is het helemaal Gloria in excelsis Deo.
Niet bekend is hoe het met de zangkwaliteiten van de zusters is gesteld.

Heb je de smaak helemaal te pakken, of wil je ook wel eens samen met de zusters op internet te zien zijn, boek dan eens een overnachting in het gastenhuis van de zusters. Voor 23 euro ben je een heel etmaal onder de pannen, all-inclusive. Wel wordt verwacht dat je helpt afwassen.
De zusters stellen verblijven van langer dan een week niet op prijs.

dinsdag, november 28, 2006

Filmrecensie La puta y la ballena

Door Michael Koukos

Regie: Luis Puenzo
Jaar: 2004
Land: Argentinie / Spanje
Genre: Drama
Cast: Leonardo Sbaraglia , Aitana Sánchez-Gijón , Pep Munné , Mercè Llorens , Martín Caloni , Pompeyo Audivert , Miguel Ángel Solá , Nicolás Tognola e.a.
Duur: 120 minuten

Het verhaal gaat over Vera, een inspiratieloze schrijfster en kankerpatiente die in het verleden duikt om onderzoek te doen naar een aantal oude foto`s waarover zij een boek wil schrijven.

De film begint erg vaag doch oogstrelend, meteen is duidelijk dat er een parallel zou moeten zijn tussen een verhaal in het verleden en het leven van Vera in het heden.
Echter het eerste half uur blijft dit alles een grijs gebied. Er wordt wat tango gedanst en mooie muziek gespeeld en de sfeer van het verhaal in het verleden ademt en aparte magie uit
Dit is ook meteen de sterkte van de film. Het magisch realisme en de mooie beelden dragen de film zodanig dat het helemaal niet stoort dat er eigenlijk geen verhaallijn in zit.
Het feit dat de schrijfster na haar borstamputatie alleen nog maar met alle mannen van bil wil is wel wat pathetisch. Het hedendaagse verhaal steekt in zijn somberheid dan ook schril af tegen het nostalgische verleden.

Op zich een niet onverdienstelijke film voor wie de volle 120 minuten kan uitzitten,.... want het had wat korter gemogen. Bijzondere vermelding verdient trouwens de sterfscene dewelke de mooiste is die ik ooit heb gezien.

Cadeautips

Zoek je nog een leuk cadeau voor de Sint of kerst?
Wat dacht je van een ezel, 10 kuikens of 50 bomen. Is dat niet origineel genoeg, dan kun je ook nog kiezen voor een latrine.
Al deze leuke cadeautjes zijn te koop bij Oxfam Novib.

Wel makkelijk is dat je niet met de geit achter je aan de kamer hoeft in te lopen, je ontvangt na aankoop gewoon een foto van de geit, of wat je ook gekocht hebt, en deze kun je aan de gelukkige ontvanger geven of op laten sturen met een persoonlijke tekst.
Nog gelukkiger is de echte ontvanger, want de real-life versie van het cadeau gaat naar mensen op de wereld die het hard nodig hebben.

maandag, november 27, 2006

Rectificatie

Vandaag ontving ik een berichtje van de heer K. Singh, hij maakte mij attent op het feit dat er een foutje stond in het stukje over goeroe Nanak (inmiddels aangepast). Ik had gezegd dat het boek Shri Guru Granth Sahib alleen door gedoopte of amrit sikhs gelezen mag worden. Dit blijkt niet waar te zijn.
De heer Singh benadrukt dat het boek door iedereen gelezen mag worden, zelfs door niet-sikhs.
Ik wens een ieder dan ook veel leesplezier. Zoals uit bovenstaande al blijkt; ik heb het nog niet gelezen.

Filmrecensie Not one less

Door Michael Koukos

Genre: Drama
Cast: Minzhi Wei, Huike Zhang, Zhenda Tian, Enman Gao, Zhimei Sun, Yuying Feng, Fanfan Li, Yichang Zhang e.a.
Duur: 106 minuten

De 13 jarige Wei wordt aangesteld om een maand lang de leraar van een Chinees dorpschooltje te vervangen.
Er is haar belooft dat zijn 10 Juang extra zal verdienen als zij er in slaagt het gelijke aantal leerlingen te behouden.

Al gauw wordt er echter eentje naar de stad gestuurd om daar te gaan werken en de jonge juf gaat er achteraan.
Leuk is te zien dat Wei intensieve kinderarbeid van de klas beloont met 2 blikjes cola voor 30 leerlingen. Bovendien geeft zij ook nog eens het slechte voorbeeld door in het bijzijn van de hele klas te gaan zwartrijden.

Eenmaal in de stad blijkt de leerling natuurlijk verdwenen.
Wij kennen Zhang Yimou van meesterwerken als Hero en house of flying daggers. Wie ook hier een oogstrelend spectakel verwacht moet ik echter teleurstellen.
Het is een erg ingetogen, trage film waar weinig spannends in te beleven valt. Wel schetst het verhaal een mooi beeld van het rurale China. Bovendien krijg je ook de unieke gelegenheid om in deze film eens een Chinees met een rode kop te zien.

De film is in die zin ook waarheidsgetrouw, dat 15 % van de Chinese kinderen om economische redenen vroegtijdig met school moeten stoppen.
Not one less is een ontroerende doch iets te lange film geworden.

zaterdag, november 25, 2006

Tibettentoonstelling Essen

Gisteren ben ik samen met een aantal mensen uit Nijmegen naar de Tibettentoonstelling in Essen geweest. Al was het een hele reis, het is beslist de moeite waard erheen te gaan, er zijn met name objecten uit tot nu toe gesloten collecties te zien. Als je nog wilt gaan moet je wel opschieten, want de tentoonstelling is nog maar tot morgen 21.00 uur geopend, waarna alles weer terug naar Tibet zal gaan.

Alleen al de locatie, Villa Hügel, is prachtig. De naam Villa geeft het te weinig eer, wat betreft entourage en grootte zou de naam paleis beter passen. Villa Hügel in Essen-Bredeney is het voormalige woonhuis van de familie Krupp. Sinds 1953 vinden er geregeld tentoonstellingen plaats.

Deze keer was er de unieke Tibettentoonstelling met stukken uit Tibetaanse kloosters, welke het land veelal nog niet eerder verlaten hebben. Er waren echt prachtige beelden te zien van Bodhisattva's, Boeddha's, monniken en patriarchen met daarnaast een groot aantal rituele objecten. Ik heb echt nog nooit zulke prachtige Boeddha's en Avalokiteshvara's gezien.
Helemaal geweldig was dat Paul van der Velde, docent Hindoeïsme/Boeddhisme, meeging voor uitleg. Paul weet niet alleen ongelooflijk veel over deze onderwerpen, maar weet het ook nog met humor en enthousiasme te brengen.
Ik heb ongelooflijk veel geleerd en genoten van de tentoonstelling, maar het doet mij tegelijkertijd beseffen hoe weinig ik eigenlijk nog weet.

Enige minpuntje is dat er niets te eten en drinken is te krijgen in Villa Hügel, wat bij de familie Krupp wel anders is geweest. Ook mag je niets mee naar binnen nemen, dus zit er niets anders op dan tijdens een bezoek als een ascetische monnik te vasten. Mocht je daarvoor niet gevast hebben; er is gelukkig wel een toilet.

Filmrecensie House of flying daggers

Door Michael Koukos

Regie: Yimou Zhang
Jaar: 2004
Land: China / Hong Kong
Genre: Actie / Drama / Romantiek
Cast: Takeshi Kaneshiro , Andy Lau , Ziyi Zhang, Dandan Song e.a.
Duur: 119 minuten

Nadat wij van deze regiseur het verbluffende Hero en het al even mooie crouching tiger, hidden dragon, hadden gezien waren de verwachtingen uiteraard hoog gespannen.
Al vroeg in de film wordt meteen een verbluffend audiovisueel spectakel neergezet wanneer de blinde danseres Mei het Echospel moet spelen.
Mei die wordt ontmaskerd als lid van het verboden genootschap "House the flying daggers", weet te ontsnappen en wordt in haar vlucht begeleid door een undercover politieman (Jin). Deze heeft de opdracht de rest van het genootschap te localiseren.
Je kon er op wachten,......natuurlijk worden de twee verliefd op elkaar.
Hierdoor komt Jin voor een aantal pijnlijke keuzes te staan.
Integenstelling tot het hier en nu blijken er in het oude China wel toptalenten bij de politie te werken. Hun gevechtsniveau is namelijk zonder uitzondering erg hoog.
Veel hoger zelfs dan hun jeugdige leeftijd lijkt toe te laten,...maar dat terzijde.
Visueel is ook deze film weer verbluffend, de landschappen zijn adembenemend en ook de actiescenes zijn prachtig uitgewerkt. Vooral de gevechtsscenes in de groene bamboebossen doen je naar adem happen.
Toch is het geheel net iets minder gelikt dan Hero, waar elke scene wel een miljoen keer lijkt te zijn overgedaan. Wat het verhaal betreft kunnen wij kort zijn,....hoewel het liefdesverhaal de boventoon speelt, zit alles er weer in: actie, romantiek, epiek en drama zijn ook hier prachtig met elkaar verweven.
Het enige wat ik aan deze film mis zijn de vliegscenes die zo karakteristiek waren in Hero en Crouching Tiger.

woensdag, november 22, 2006

Theologen stemmen links, liefst groen

Over een half uurtje is het zo ver, dan mogen wij weer met zijn allen naar het stemlokaal. Dat klinkt officieel, maar in de praktijk staan de meesten, zoals ik, in de rij op een schooltje, waar het naar krijt en zure melk stinkt.

Gelukkig kan ik gewoon in Almere stemmen, want in Nijmegen wordt je volgens mij gestenigd als je niet links stemt. En links is daar echt links, zelfs Woutertje wordt daar als rechts gezien.
Gisteren vielen mij dan ook 2 zaken op in Nijmegen; op de aanplakborden hingen alleen linkse partijen en, meer schokkend, op de verdieping van Theologie, Religiestudies hingen posters van Groen Links. Een stelling zegt dat "een echte theoloog links stemt". Dan kennen zij vast het gebod in de bijbel "Gij zult in het zweet uws aanschijns uw brood verdienen" niet. Deze zinsnede uit de bijbel betekent namelijk niet dat je kunt genieten van een uitkering maar moet werken voor je geld en ik ontkom niet aan de indruk dat onder de linkse stemmers de minste mensen met een baan zitten.

Toch ga ik deze verkiezingen ook iets stemmen wat ik mijn hele leven nog niet gestemd heb: namelijk op Balkie. Reden is dat de VVD mij wat te radicaal wordt de laatste tijd. Ja, ja, ook bij mij komt wijsheid met de jaren, al heeft dat wat lang geduurd.

Filmrecensie Verborgen gebreken

Door Michael Koukos

Regie: Paula van der Oest
Genre: drama
Tijdsduur: 103 minuten
Jaar: 2004
Acteurs: Henny Orri, Priscilla Knetemann, Eric van der Donk, Monic Hendrickx, Hunter Bussemaker, Bram van den Hooven, Antje van der Oest

De 10 jarige Chris en haar kleine broertjeTommy hebben zwaar te lijden onder de incestueuze praktijken van hun oudere broer Waldo.
Wanneer het op een kwade dag dermate uit de hand loopt dat Waldo dodelijk verongelukt, slaan beide kinderen op de vlucht.
Al gauw belanden zij als verstekeling in de auto van Agnes, een oudere dame met urn, op weg naar haar buitenverblijf aan de Britse kust.
Agnes besluit de kinderen op te vangen zonder de ware toedracht van hun vlucht te kennen. Naargelang de tijd verstijkt wordt het voor Agnes steeds moeilijker om afstand van de 2 etters te doen.

Boekverfilmingen zijn vaak een behoorlijke kluif voor de regisseur, omdat innerlijke processen in een film vaak minder goed aan bod komen. Wat dat betreft verdient Paula van der Oest zeker een pluim. De film roept dezelfde sfeer op als het boek en ook de ontwikkeling van de beide kinderen is in de film verbazingwekkend goed te volgen.

Het blijft een mooi doch wat dubieus verhaal, daar het namelijk ook bepaalde positieve kanten van een incestueuze relatie belicht. Het geheel speelt zich in een erg bizarre, bijna psychedelische atmosfeer af.
Hoewel het een echte TV film is, toch zeker de moeite waard!

maandag, november 20, 2006

Koran herschreven

De ontwikkelingen van sommige religies gaan razendsnel, gisteren leverde ik een essay in over een (vrouwvriendelijke) herinterpretatie van de Koran en een paar uur later kwam het bericht dat islamitische feministes uit de hele wereld zich zondag verenigd verenigd hebben en afgesproken een vrouwenraad op te richten die de Koran gaat herinterpreteren.

Ik kan niet leven met een God die onrechtvaardig is. De wet is progressief, maar de mannen die de wet bepalen, zijn dat niet'', aldus Zainab Anwar uit Maleisië.De feministes willen met deze raad twee vooroordelen wegnemen over hun religie, namelijk dat moslims terroristen zouden zijn en dat de islam vrouwen onderdrukt. ,,We moeten het beeld dat het Westen van de islam heeft veranderen en dat kan niet worden bereikt zonder deelname van de vrouwen'', aldus Abdul Rauf van de Amerikaanse moslimorganisatie Asma.

De vraag is nog wat er herschreven gaat worden om het andere vooroordeel weg te nemen.

vrijdag, november 17, 2006

Filmrecensie The Da Vinci Code

Door Michael Koukos

Regie: Ron Howard
Cast: Tom Hanks (Robert Langdon), Audrey Tautou (Sophie Neveu), Ian McKellen (Sir Leigh Teabing), Jean Reno (Bezu Fache), e.a.
Speelduur: 149 minuten

Het was lang wachten op de verfilming van `s werelds meest overschatte boek maar eindelijk was het dan zover.
Wij gaan er van uit dat iedereen die niet als een kluizenaar leeft ondertussen wel weet waar het verhaal over gaat.
Het begin schets duidelijk dezelfde sfeer als het boek. Het valt meteen op dat de beelden prachtig zijn dus wat dat betreft kon de film van in het begin al niet meer stuk.
Van een mooie tafel alleen valt echter niet te eten.

De film heeft te lijden onder vreemde tempowisselingen. Daar waar de snelheid in het begin het verhaal nog ongeloofwaardiger maakte dan het al was (het traject dat de stervende curator af heeft gelegd kan zelfs een gezonde triatleet niet aan), versloft de film vervolgens in een moeras van veel te lange dialogen en te dun uitgesmeerde scenes. De overgang wordt,...toevallig of niet, aangegeven door de 5 minuten durende commercial van Smart die schaamteloos in de film verweven zit.

Vervolgens begint het allemaal wat lang te duren.
Vooral voor wie het boek gelezen heeft mag het allemaal wat minder uitgewerkt.

Langdon, die ook in het boek als personage niet veel voorstelt, wordt weliswaar goed neergezet door niemand minder dan Tom Hanks.
Ook Jean Reno komt met zijn irritante Franse accent goed uit de verf als Fache. Sophie wordt dan weer vrij slapjes neergezet als gewoon een vrouw die kan auto rijden.
Het prachtige visuele aspect en de redelijke acteerprestaties kunnen het geheel echter niet redden.
Howard heeft dus de unieke kans laten liggen om van een waardeloos boek een knappe film te maken,......jammer.

woensdag, november 15, 2006

Filmrecensie Tempus Fugit

Door Michael Koukos

Regie: Enric Folch
Genre: komedie, romantiek, science fiction
Tijdsduur: 113 minuten
Jaar: 2003
Acteurs: Xavi Mira, Neus Asensi, Xavier Bertrán, William Miller, Irene Montalà, Ferran Frauca

Al bij het begin passeert er een waar rariteitenkabinet de revue en je ziet meteen dat dit geen doorsnee film is.

Ramon,.....een Harry Potter op leeftijd krijgt de opdracht de wereld van de ondergang te redden. Deze opdracht krijgt hij van de tijdreiziger Andros die door de tijd reist door het gebruik van tijdreispillen met de naam "Tempus Fugit". Andros is uit de toekomst terug gestuurd om een en ander recht te zetten en Ramon moet hier de finishing touch verzorgen.
Nu is het superheldendom Ramon niet echt op het lijf geschreven en al gauw komen de pillen uiteraard in de verkeerde handen terecht.

Een wel erg enthousiaste voetbalsupporter van Barcelona ziet namelijk liever de wereld vergaan dan dat zijn club verliest van Real Madrid. Tot overmaat van ramp verdwijnt Andros die pas de laatste 5 minuten voor de Apocalyps de laatste instructies zou geven.

De overacting schept soms een sfeer die doet denken aan een kinderfilm. Dit stoort echter niet,...ook al was het misschien niet de bedoeling...op zich is de film geschikt voor alle leeftijden. Tempus Fugit is romantisch, humoristisch en spannend tegelijkertijd. Het slot doet denken aan What the bleeb do we know maar dan met een slot waar alle Quantumtheoretici alleen maar van kunnen dromen. Absoluut een aanrader!

maandag, november 13, 2006

Filmrecensie Saw

Regie: James Wan
Cast:Cary Elwes (Dr. Lawrence Gordon), Leigh Whannell (Adam), Danny Glover (David Tapp), Ken Leung (Steven Sing), Shawnee Smith (Amanda)

Vroeger was ik een fervent horrorfan maar met de jaren ben ik een stuk milder geworden. Het was dan ook na herhaaldelijk aandringen van vrienden dat ik er toe aangezet werd om Saw te gaan kijken.
2 Mannen die elkaar verder niet kennen, Adam en Lawrence, worden wakker in een oud sanitair complex. Al gauw wordt duidelijk dat zij beiden een opdracht dienen uit te voeren en dat slechts één van beiden dit macabere avontuur zal overleven.

Misschien een beetje gek maar ik vind de sadistische opdrachtgever, Jigsaw, (hij is namelijk geen moordenaar want hij dood niet zelf) op zich van groot spiritueel inzicht getuigen.
Hij is een soort therapeut maar dan van de oude stempel; die de harde hand niet schuwt. Het grote voordeel van zijn therapie is dat wie als overlevende uit de bus komt, de rest van zijn jaren dankbaar en blij zal zijn met zijn leven. Het andere probleemgeval (want dat zijn de slachtoffers altijd) is meteen van zichzelf verlost.

Jigsaw blijkt een man van zijn woord en bluft nooit, na het zien van het lot van een aantal eerdere slachtoffers, door middel van flashbacks, weet je dat gewoon. Op deze wijze weet men de spanning op meesterlijke wijze op te voeren zodat je de gehele speelduur op het puntje van je stoel zit te kijken.

Saw is binnen de kortste keren een cultfilm geworden en niet geheel onterecht, Jigsaw is zowel schokkend als interessant. De scenes zijn morbide en de personnages bevinden zich in een uiterst uitzichtloze situatie.
Er is duidelijk inspiratie gehaald bij Seven maar dat niveau wordt net niet gehaald door de kleine onnauwkeurigheden in het verhaal. Ook de acteerprestaties zijn niet subliem te noemen in deze low budgetfilm. De autoscene is zelfs zo kunstmatig dat het een persiflage lijkt op de B-films uit de jaren `70.

Echter vooral mede door het erg verassende plot is deze horrorproductie meer dan het bekijken waard.

Google in het land, dokter aan de kant

Of de opleiding geneeskunde nu minder is geworden, of de artsen van een lager niveau, feit is dat artsen steeds vaker moeite hebben een diagnose te stellen.
Gelukkig is de redding voor hen (en vooral hun patienten) nabij, onderzoekers van een Australisch medisch instutuut hebben in een vrijdag verschenen artikel in het British Medical Journal vastgesteld dat ze net zo goed zoekmachine Google kunnen gebruiken om tot een juiste diagnose te komen.

De wetenschappers selecteerden 26 'lastige gevallen' die vorig jaar in het vakblad New England Journal of Medicine waren beschreven. Ze sloegen aan het googelen aan de hand van de genoemde symptomen, zonder vooraf de conclusies te lezen. In vijftien gevallen vonden zij de correcte diagnose. In sommige andere gevallen kwam Google zeer dichtbij (wat vaak van een diagnose gesteld door een arts niet gezegd kan worden).

Volgens de onderzoekers moeten patiënten niet zelf gaan googelen. Om een goede diagnose te stellen is nog wel een medische opleiding nodig.
In sommige gevallen is dat natuurlijk waar, maar ik denk dat wij voor de huis-, tuin en keukenkwaaltjes dat best zelf kunnen, daarna bestel je gemakkelijk de juiste medicijnen online en voila de ergernis van een huisarts in een gezondheidscentrum blijft je bespaard.

zondag, november 12, 2006

Van bourgondisch naar proletarisch

Dit weekend was het weer zover; ons jaarlijke wildfestijn in 't Paviljoen in Rhenen. Na de ramp met het bubbelbad vorig jaar besloten wij ze het dit jaar niet al te moeilijk te maken en een kamer zonder zo'n speeltuig te boeken.

Het wildfestijn was er niet minder om. Na wederom een lezing van Paulus de Boskabouter, konden wij plaatsnemen in het gezellige restaurant, alwaar wij een tafel hadden onder het toeziend oog van (opgezette) Bambi.

Het dierenmishandelingsmenu was weer geweldig:
Rilette de canard avec rucola et bacon
(Rilette van eend met rucola sla en bacon)

Fumet de gibier accompagné d'aiguillettes de pleurotes, omelette truffée et cerfeuil
(Krachtige wildbouillon met reepjes oesterzwam, truffelomelet en kervel)

Faisan farçie de lievre avec une jus au soya et raisins
(Fazant gevuld met haas met een jus van soya en druiven)

Une poire etuvée farçie de fromage de chèvre au porto
(Een gestoofde peer gevuld met geitenkaas en port)

Un medaillon de cerf preparé au façon ‘Wellington’ avec une sauce aux airelles rouges
(Een hertenbiefstuk in bladerdeeg bereid met een vossebessensaus met een groenten bordje)

Glace au spéculos avec des amandes caramelisées et une sauce au chocolat et romarin
(Speculaas ijsterrine met gecarameliseerde amandelen en een saus van chocolade en rozemarijn)

Dit alles onder het genot van een gezellig muziekje van een pianist, heerlijke wijnen en aardig en goed personeel. Onvoorstelbaar is de rust die het personeel uitstraalt in een vol restaurant. Toen wij buitenkwamen zagen wij op de gang pas hoe hun echte gemoedstoestand was: rood aangelopen, zwetend en hollend.
Ik kan 't Paviljoen echt iedereen aanraden. Wij zijn echte zeikerds, maar met de beste wil van de wereld valt er nog niets te klagen.

Na voor de verandering ook eens goed geslapen te hebben vertrokken wij naar een stad in de buurt waar ze zouden walgen van een wildmenu, er wonen namelijk voornamelijk linkse vegetariers: Nijmegen. Tot nu toe had ik alleen de universiteit gezien en heeft iedereen mij steeds weer verteld wat een geweldige stad het is. Nu hebben we dus eens het centrum van dichtbij, van binnen en van buiten bekeken. Onze indruk was inderdaad wel positief, het is een gezellige stad. Daarnaast vooral een eigenaardige stad; oud en nieuw naast elkaar en nieuw staat daar dan voor 70-er jaren.

Tevens lacht de kop van Marijnissen je achter elk raam toe, bij hoge uitzondering zie je Bos, dat zijn dan ultra-rechtsen, wat dat betreft kloppen de vooroordelen wel. Zelfs de bejaarden lopen in het rood. Inderdaad lopen, want de stad is zo auto-onvriendelijk dat je die kilometers verderop moet parkeren.
Tot slot werden wij uitgezwaaid door Prins Johan I, terwijl zij verder feestten, zat ons weekendje er helaas weer op.

vrijdag, november 10, 2006

Het roze Sodom en Gomorra

Wat geen diplomaat of onderhandelaar is gelukt In Israel, is nu door de homo's wel bereikt; Iraëlisch-Arabische parlementsleden en vertegenwoordigers van de Joodse religieuze partijen, zijn het de laatste dagen over een kwestie roerend eens: de Gayparade ontheiligt Jeruzalem.
En niet alleen in Israel is een plotselinge saamhorigheid bereikt door de kwestie, er komt bijval van over de hele wereld, zelfs paus Benedicti is het met ze eens.
In Israel zei men zelfs: "We moeten onze politieke geschillen vergeten en ons verenigen in ons geloof in een God."
Overigens komen niet alleen religieuzen in opstand tegen de homoparade; 63 % van de seculiere Israëlis meent dat Jeruzalem niet de juiste plek is voor een dergelijke samenkomst.

Ieder jaar vindt in Tel Aviv een veel grotere en kleurrijkere parade plaats, die vrijwel altijd zonder noemenswaardige incidenten verloopt. De eveneens jaarlijkse variant in Jeruzalem roept daarentegen veel weerstand op. Oeri Loepolianski, de ultra-orthodoxe burgemeester van de hoofdstad wilde vorig jaar de parade laten verbieden. De Israëlische Hoge Raad stond dit echter niet toe. De parade vond plaats, maar werd begeleid door honderden demonstranten met spandoeken met de tekst 'Jeruzalem Sodom City'. Uiteindelijk werd de parade afgebroken toen een man drie deelnemers neerstak.

Gelukkig is er toch nog een oplossing gevonden, de mars met de toepasselijke naam "All the Colors of the Rainbow," zal vandaag gewoon doorgaan in Jeruzalem. Alleen wel binnen, in de Hebrew University te Givat Ram. Daar zou eigenlijk het evenement eindigen en nu dus in zijn geheel plaatsvinden.

De grote vraag blijft natuurlijk waarom homo's Jeruzalem in een dag kunnen ontheiligen, terwijl eeuwenlange oorlogen in en om de stad dat nooit hebben gekund.

donderdag, november 09, 2006

Filmrecensie The Constant Gardener

Door Michael Koukos

Regie: Fernando Meirelles
Cast: Ralph Fiennes (Justin Quayle), Rachel Weisz (Tessa Quayle), Danny Huston (Sandy Woodrow), Bill Nighy (Sir Bernard Pellegrin), Pete Postlethwaite (Lorbeer) e.a.
Speelduur: 129 min.

In deze verfilming van John Le Carré`s boek wordt Engelse beroepsintrigante en activiste Tessa in Kenia vermoord.
Haar man gaat ondanks dat hij een echt watje is toch op zoek naar de ware toedracht.

Het valt meteen op dat Kenia prachtig en erg authentiek in beeld wordt gebracht. Dit staat in schril contrast met de aanhoudend dreigende sfeer die de film uitademt.
In een aantal flashbacks zien wij hoe Sarah overal schandaaltjes veroorzaakt door met haar vermeende zwarte minnaar society feestjes te vergallen. Kandidaten te over dus die haar het liefst levend willen villen.
Zij is bovendien zo gebrand om de westerse Pharma-industrie een hak te zetten dat zij op verregaande manier haar vrouwelijke charmes in de strijd gooit,....om het maar eens netjes te zeggen.

De traditionele Afrikaanse muziek blijkt niet echt geschikt om de spanning op te bouwen. Bovendien gaan de overvloedige flashbacks en de overdreven sentimentaliteit erg irriteren.
De complottheorie wordt zodanig uitvergroot dat het de geloofwaardigheid van het verhaal niet echt ten goede komt.

Aan de andere kant is dit politieke pamflet ook niet geheel onverdienstelijk.
Overbodig geweld wordt smaakvol uit de weg gegaan en de acteerprestaties zijn niet verkeerd.

Op zich dus een aanrader voor de Femkes Halsema onder ons.

Gladiator Bea

Bea vermaakt zich prima op Aruba, de tweede dag van haar bezoek aan het Holloway-loze eiland arriveerde de koningin bij de Centrale Bank Aruba waar ze werd gegroet door president Rob Henriquez en premier Nelson Oduber.

Binnen stond het bankpersoneel, zenuwachtig giechelend en met de camera’s in de aanslag. Door de krappe omvang van ontvangsthal, stonden medewerkers ook op de bovenste, half open etages. De binnenkomst van de koningin in de Bank had daardoor iets weg van een gladiator die met veel enthousiasme wordt toegejuicht in een Romeinse arena.

Drie meisjes in witte en roze jurken, dochters van bankmedewerkers, boden de koningin direct een bloemetje aan, waarna de vorstin naar de zaal werd geleid voor een ontmoeting met de ministers.

Hierna woonde de koningin een presentatie van Ryan Peterson, decaan van de Faculteit Hospitality & Tourism Management, bij. Als klapper van het bankbezoek was er het slaan van een munt. De persmachine met een enorme metalen slinger paste amper in de ruimte, vandaar dat in het programma van de Bank stond aangegeven dat de koningin moest worden gewaarschuwd, dat ze na een zwieper te hebben gegeven, achteruit de ruimte moest krijgen om een pas naar achter te doen zodat ze het niet tegen haar hoofd kreeg. Gelukkig ging dat allemaal goed en na het slaan van de munt, werd de champagne geheven vergezeld van de kreet “Biba La Reina, Biba Aruba.

Jubileum

Gisteren was het precies 8 jaar geleden dat Michael en ik elkaar voor het eerst ontmoetten in de Teerkamer in Bergen op Zoom.
Waar blijft de tijd?

dinsdag, november 07, 2006

Een boekje dicht

De Nederlandse Boekverkopersbond heeft gevraagd af te zien van het plan de btw op boeken te verhogen van 6 naar 19 procent. Bij een verhoging zal de netto-omzet van de boekhandel met ongeveer 11 procent afnemen en het nettorendement met bijna 4 procent van de omzet dalen, vreest de NBb.

Dat zal een groot aantal boekhandels in de rode cijfers doen belanden, denkt de bond. "Dat is zeer schadelijk voor de sector en komt de brede verspreiding van het boek, een belang dat de Wet op de vaste boekenprijs nu juist beoogt te beschermen, niet ten goede", aldus een verklaring.
Boeken vallen volgens de bond juist in alle EU-lidstaten (op Denemarken na) onder een verlaagd of zelfs 0-procentstarief (bijvoorbeeld Groot-Brittannië). De Europese Unie heeft ten aanzien van de btw bepaald dat boeken bij voorkeur onder het lage tarief vallen.

Dan moeten wij onze boeken maar gewoon via internet bestellen, want 19 % weegt wel op tegen de verzendkosten. Sorry Ark Almere.

zondag, november 05, 2006

Goeroe Nanak

De sikhs pakken het heel anders aan, zij vieren niet de sterfdag, maar de geboortedag van hun goeroe Nanak, de grondlegger van het sikhisme. De herdenking bestaat uit een 3 dagen durend feest en zal rond 20 november plaatsvinden.

Het sikhisme is gebaseerd op de leer van tien goeroes, waarvan de eerste, goeroe Nanak, geboren werd in 1469. Nanak groeide op in het kleine dorpje Talwandi in India.
Nanak begon al heel jong begon hij over God te spreken, en hij was ervan overtuigd dat er maar één god bestond. Dat was in strijd met de gangbare opvattingen van de hindoes. Hij was er ook van overtuigd dat die ene god de mens als één gelijke soort had gecreëerd, wat niet strookte met het kastensysteem van de hindoes. Zijn ouders dachten dat hij nog wel zou bijdraaien, maar tegen zijn negende jaar kon hij over niets anders meer praten dan over God.

Uiteindelijk verliet hij het ouderlijk huis en maake in totaal vier grote reizen rond de wereld om zijn leer te verkondigen. Hij trok naar de vier windhoeken van de wereld om te prediken dat er slechts één god bestond, en dat iedereen tot hem moet bidden, zijn maaltijden delen, werken en een normaal gehuwd leven leiden. Nanak is zelfs tot in Mekka gereisd, waar hij met de moslims ging bidden. Al snel werd Nanak ook door de moslims als goeroe aanzien; tot op de dag van vandaag is hij voor hen Baba Nanak.

Goeroe Nanak werd opgevolgd door een jongeman die hij zelf had aangeduid. Pas vanaf de derde goeroe werd het een familiezaak; van nummer drie tot en met de tiende behoorden alle goeroes tot dezelfde familie. Het Heilige Boek werd geschreven door de vijf laatste goeroes, maar bevat ook teksten van hun voorgangers. De Shri Guru Granth Sahib, zoals het boek wordt genoemd, mag door iedereen worden gelezen, niet alleen door sikhs die amrit of gedoopt zijn, het boek mag zelf door niet-sikhs gelezen worden. De sikhdoop werd ingevoerd door de laatste goeroe, Gobind Singh, die hiermee de sikhs een eigen identiteit wilde meegeven. Zo krijgen nog steeds alle sikhmannen bij hun geboorte de naam Singh; de vrouwen de naam Kaur. Ook hun kleurige tulband is een duidelijk teken waaraan de sikhs van ver te herkennen zijn.

Een echte sikh draagt niet alleen de tulband, maar ook een lange baard, een (ritueel) mes, een armband en is gedoopt. Er gelden ook enkele strikte leefregels: alle verslavende en verdovende middelen zoals drugs, alcohol, tabak, etc., zijn verboden voor de Sikhs. Tevens is het knippen van haren en het eten van vlees(kutha) van dieren, die men zelf gedood en geslacht heeft, strikt verboden. Bovendien wordt overspel beschouwd als een zonde.

Vrouwen worden gerespecteerd als een significant onderdeel van de Sikhmaatschappij. Zij ontvangen veel eerbied voor hun rol in het gezin en in de samenleving. De geboorte van een dochter in een Sikh familie wordt niet als onheilspellend beschouwd. Tevens zijn bruidsschatten en scheidingen niet toegestaan. Ook komen er geen gewoontes voor als Satie: het verbranden van de weduwe met het lijk van haar echtgenoot op de brandstapel.

De Gouden Tempel in Amritsar is het belangrijkste heiligdom voor sikhs. Amritsar is het centrum van de sikhreligie. Amritsar ligt in de Indiase staat Punjab, vlak bij de Pakistaanse grens. Bij de ingang moet je je schoenen afgeven, je haar bedekken en je voeten wassen.

Yitzhak Rabin

Gisteren vond op het Rabin Square in tel Aviv weer de herdenking plaats van de moord op Rabin. Inmiddels is het al weer 11 jaar geleden, maar toch waren er nog zo'n 100.000 bezoekers.
De vermoedelijke reden van zoveel belanstelling werd verwoord door David Grossman, de hoofdspreker 's avonds; "er is een algeheel gevoel dat er tegenwoordig geen koning meer is in Israel; de politici en militaire leiders zijn hol."

vrijdag, november 03, 2006

Bejaarden SM

Er zijn bejaarden en bejaarden, en sommigen kunnen niet zoveel meer hebben.
In Bergen op Zoom is hun incasseringsvermogen wel erg laag en daarom heeft het verpleeghuis ABG in het Nederlandse Bergen op Zoom opdracht gegeven vijf schilderijen met sadomasochistische inslag van kunstenares Dinny Brouwer te verwijderen.

Bewoners werden volgens de directie 'angstig' van de zelfportretten, waarop de kunstenares zelf veelal gekneveld is te zien. De andere schilderijen, gelijk ook de minst interessantste, landschappen en balkongezichten, mogen blijven hangen.

De werken hangen in de galerij, een gang waar veel bewoners en bezoekers van de dagbehandeling langskomen. Woordvoerder Jos Huffmeijer: "Die blijken zeer heftig op de schilderijen te reageren. De kunstenares reageerde verontwaardigd: "Mijn werk is vantevoren gezien. Er is afgesproken dat ik drie maanden in het ABG mocht exposeren. Na elf dagen kreeg ik echter een telefoontje. Of ik de schilderijen wilde weghalen." De kunstenares zegt zich er bij neer te leggen en de schilderijen een dezer dagen te verwijderen.

Als ik op Dinny's site kijk moet ik inderdaad concluderen dat het incasseringsvermogen van de Bergse bejaarden beneden het nulpunt ligt, de meeste zelfportretten zien er niet anders uit dan het lichaam dat de bejaarden zelf elke dag in de spiegel zien. Misschien moeten in het ABG ook alle spiegels weggehaald worden?

Eindelijk weer

Hier dan toch nog de foto's van BHIP. Er was helaas een storing bij Blogger, maar nu kan er gelukkig weer geupload worden.

Ik kan je aanraden als je eens naar BHIP gaat om de vis te nemen, want ik las net dat er over 50 jaar bijna geen vis meer zal zijn, geniet er dus van nu het nog kan!