Wij besloten vroeg weg te gaan, het zou immers wel druk zijn bij zo'n bedevaartsoord met bussen vol zieken en kreupelen. Tot onze grote verbazing konden wij met gemak voor de deur parkeren en leek heel Tienray uitgestorven te zijn.
Wij besloten eerst maar eens te gaan lunchen, zodat het wonder niet te zwaar zou vallen op een lege maag. We hadden de keuze uit twee gedateerde, lege lunchrooms annex cafés. We kozen lukraak de linker. Dat bleken geen Limburgers. We hoorden de makelaar al zeggen, dagelijks bussen voor bedevaartgangers, daar val je je geen buil aan. Nu zat er een armoedige familie in een aftands interieur. De zielige zelfstandigen hadden een kaart die bij een bus bejaarden op bedevaart paste. Bij ons viel de vette kroket zwaar op de maag en moest ik met maagzuur van de tomatensoep uit blik, Maria gaan aanschouwen.
Nu wij onze goede daad hadden verricht, konden wij met een gerust hart naar Klein Lourdes. Nog steeds zagen we niemand, maar dat zou binnen bij de replica van de grot van Lourdes wel anders zijn. De kerk zag er heel gewoon en leeg uit. De grot zagen wij niet. Misschien was er een geheime doorgang aan de achterkant? En ja hoor, rechts achterin de kerk zagen we Maria staan, op en tussen een soort dozen van papier marche. Ach de bedoeling is natuurlijk heel goed. En gelukkig vindt Maria dat ook, want de muur naast de artificiële grot hangt vol met dankbetuigingen van mensen die genezen zijn. Zo zie je maar, never judge a book by its cover.
Na nog wat omzwervingen door Horst, waar een kermis was met slechts een fractie meer bezoekers dan Klein Lourdes, besloten we naar ons hotel te gaan. Dat viel niet tegen, wij hadden een de luxe kamer met prachtig uitzicht op het meer. De badjassen, slippers en badhanddoeken voor de wellness lagen al klaar. Helaas waren we onze zwemkleding vergeten, maar we hebben gezien dat we die een volgende keer zeker mee gaan nemen.
Dan maar wat gaan drinken. En dat bleek in het Parkhotel in een multifunctionele ruimte te zijn, die dienst doet als ontbijtzaal, lunchrestaurant, dinerrestaurant, bar en lobby. Gelukkig hadden ze handige lampjes op tafel die je om kon draaien, zodat de ober kon zien dat je hem nodig had. Dat werkte 's middags nog prima, helaas 's avonds niet.
Het Aspergefestival moest een heel spektakel worden, de asperges
hingen al aan het plafond.Het leek alsof we zouden gaan koekhappen, maar dan met asperges.
hingen al aan het plafond.Het leek alsof we zouden gaan koekhappen, maar dan met asperges.
Het Aspergefesival begon met heerlijke amuses. En er was een band, FF Dimme. Die deden hun naam eer aan, want ze waren meer gedimd dan dat ze er waren. Te horen aan de uitgebreide beschrijvingen van het eten, als ze af en toe even terugkwamen, was hun hoofddoel eerder eten dan optreden. Maar verder deden ze het leuk. Ze dachten gelukkig ook nog aan de Dodenherdenking en zo waren de meeste mensen twee minuten stil.
Het voorgerecht was in buffetvorm. Ook lekker. Maar toen stopte het. Het werd tien uur, elf uur, je verwacht al niets meer, maar toen kwam toch het hoofdgerecht nog op tafel, vanzelfsprekend asperges. Nog net voor afloop rond twaalf uur, werd er een nagerechtenbuffet neergezet, De wijn kon je bij een kraampje halen, en deze was van goede kwaliteit en er was voldoende keuze. Al bij al was het heel gezellig en hebben we lekker gegeten.
Wij waren overigens niet de enige oud-Rosepgangers. Er waren nog andere oude bekenden, en zij hebben ook al geboekt voor het wijn en wildfestijn in Parkhotel Horst. Dat is heel slim gezien om daar nu al uitnodigingen voor neer te leggen, want bij de Rosep duurt het altijd heel lang voor de datum bekend is.
Wij vinden De Rosep net iets beter qua eten en gaan daar wel weer naartoe voor het wilddiner. Maar Parkhotel Horst is zeker een goed alternatief, met mooie kamers, vriendelijk personeel en de prachtige ligging aan een meer.
