zaterdag, oktober 28, 2006

Art Food Drinks

Gisteren zijn wij samen met Raed en Zeina uitgenodigd door Bilal Chahal om in zijn nieuwe restaurant BHIP (Keizersgracht Amsterdam) te komen eten.
Bij binnenkomst zagen wij een trendy, chic en toch gezellig restaurant. Het ziet er prachtig uit, maar aangezien ik zelf geen goede fotograaf ben kun je dat beter zelf gaan ervaren.
Het interieur is ontworpen door de vriend van Bilal, Hendrik Pieter die binnenhuisarchitect is (uit de voornamen van Bilal en HP is de naam ontstaan).

Bilal is een uitstekend gastheer wat ook zeker bijdraagt aan de persoonlijke sfeer, je voelt je echt welkom. Met veel enthousiasme vertelt hij over de gerechten en ondertussen zorgt hij dat het zijn gasten aan niets ontbreekt.
Bilal is Libanees, opgegroeid op Curacao en nu al weer jaren in Nederland. Eigenlijk is Bilal kunstenaar en ook zijn keukenpersoneel doet allemaal wel iets in de kunst, dit was zeker te zien aan de presentatie van het eten, wat allemaal kunststukjes op zich waren.

Art
Er hangt nu al kunst van o.a. Raed Selman aan de muur, maar binnenkort komt er in het souterrain een gallerie waar werk van diverse bekende kunstenaars te zien (en te koop) zal zijn,
ook van eigenaar Bilal zelf. Een goede reden dus om nog eens naar BIHP te gaan.

Food
Wij hebben echt heerlijk gegeten. Wij hebben alles aan Bilal toevertrouwd, zodat wij niet voor het gebruikelijke keuzedilemma kwamen te staan, en hij heeft ons vertrouwen niet beschaamd.
Het begon al goed met de amuse die bestond uit een heerlijk soepje en tot en met het nagerecht, een proeverij van allerlei voorgerechten, bleef alles van topkwaliteit. Als hoofdgerecht hadden wij de lamsschenkel, wat een goede test was, want Raed is erg kritisch op lamsvlees en menig restauranteigenaar die Raed dit heeft voorgezet heeft nog regelmatig nachtmerries over de betreffende avond. Bilal niet want het lamsvlees was precies zoals het zijn moet; zacht, smeuig en smakelijk.

Drinks
Daar wij niet hoefden te rijden hebben wij ook deze poot van het bedrijf goed kunnen beoordelen. Het begon al met een heerlijke cocktail en verder werden wij verrast door een uitstekende Libanese wijn. De zaak heeft een gezellige bar waar je nog heerlijk na kunt tafelen (of "barren" in dit geval). Mocht je in de buurt zijn dan kun je ook gewoon wat gaan drinken, ook dan ben je van harte welkom, BIHP is op vrijdag en zaterdag tot 3.00 uur open.

Het is ongelooflijk maar waar, wij hebben geen enkel negatief puntje kunnen ontdekken, nou ja een dan; het is jammer dat het restaurant niet in Almere ligt, het is geen pretje om bij de grachten te parkeren. Maar het is een echte aanrader, dus het is het zeker waard. Bovendien kun je ook met de trein gaan want het ligt op loopafstand van het station. Ik raad je wel aan te reserveren, want al is het pas open, het zit toch al steeds vol.

vrijdag, oktober 27, 2006

Pleister op de wonde

Wil je een goedkope LCD TV? ga dan naar Otto. Het Philipstoestel, met een diameter van 80 centimeter, kost normaal gesproken rond de duizend euro, maar is op de site voor 99 euro te koop.

Otto ontdekte de fout al begin deze week na telefoontjes van verbaasde klanten. De fout is waarschijnlijk afgelopen vrijdag al ontstaan, toen de prijs van de televisie in het computersysteem werd verwisseld met die van een bijpassende wandsteun. Donderdagochtend hadden zo'n elfhonderd klanten geprobeerd de televisie te bestellen.

Donderdagmiddag stond de verkeerde prijs nog altijd op de website. Volgens woordvoerster Nicole Severijns kan alleen Otto's moederbedrijf in Duitsland de fout herstellen, en dat is "kennelijk erg ingewikkeld". Bij de Nederlandse Otto-vestiging in Tilburg zitten ze inmiddels "met de handen in het haar". Otto gaat alle klanten telefonisch benaderen om excuses en een "pleister op de wonde" aan te bieden, maar de televisie wordt niet voor de foutieve prijs geleverd. Dat zou volgens de algemene voorwaarden van het bedrijf niet hoeven. Weliswaar ontvangen bestellers per e-mail een bevestiging, maar volgens Otto's juristen zou dat geen bindende overeenkomst zijn.

Vreemde gang van zaken, ik dacht altijd dat het alleen niet geleverd hoefde te worden tegen een foutieve prijs, als de prijs zo absurd is dat iedereen zou kunnen zien dat het een fout is. Dat is toch hier het geval niet? Ik vraag mij tevens af wat de pleister op de wonde inhoudt.

donderdag, oktober 26, 2006

Filmrecensie Fun with Dick and Jane

Door Michael Koukos

Genre: Comedy, Misdaad
Speelduur: 90 minuten
Regisseur: Dean Parisot
Cast: Jim Carrey - Dick Harper Téa Leoni - Téa Leoni - Jane Harper Jacob Davich - Billy Harper Alec Baldwin - JackGloria Garayua - Blanca Richard Jenkins - Frank Boscombe Carlos Jacott - Oz Peterson

Het leven lacht Dick toe, er hangt hem een dikke promotie boven het hoofd terwijl hij eigenlijk al alles heeft wat zijn hartje begeert. Zijn vrouw Jane ziet dan ook de kans schoon om haar baan op te zeggen.
Onmiddelijk valt het op dat de sfeer van machtsspelletjes en hielelikkerij super dik in de verf wordt gezet, en dit gebeurt op een zeer indrukwekkende manier.

Maar al erg snel keert het lot zich tegen hen. Dick wordt door de CEO misbruikt om te proberen een schandaal ,bij zijn bedrijf Globadyne, te verdoezelen. Uiteraard mislukt het opzet en Globadyne gaat in 1 dag ten gronde.
Dick gaat vol moed solliciteren en zet in het begin hoog in, maar de economische invloed van Globadyne was zo groot op de omgeving dat er geen enkele job meer beschikbaar is.

Daarom probeert het stel aan de bak te komen met de meest lullige baantjes. Als ook deze stuk voor stuk mislukken. Belanden zij op het criminele pad. Eerst is ook dit geen succes maar al doende leert men. Dan komt men op het idee om met een master plan meteen een grote slag te slaan.

De film zit boordevol typische fysieke Jim Carrey humor. Het is dan ook de hele film door lachen met deze maatschappijkritische prent.

woensdag, oktober 25, 2006

Filmrecensie Half Light

Door Michael Koukos

Regie: Craig Rosenberg
Genre: drama, thriller
Tijdsduur: 110 minuten
Jaar: 2006
Acteurs: Demi Moore, Henry Ian Cusick, Kate Issitt, Therese Bradley, James Cosmo, Beans El-Balawi, Polly Frame, Hans Matheson, Joanna Hole, Mickey Wilson

Ja hoor, ze bestaan nog,...mensen die typemachines gebruiken. De schrijfster Rachel Carlson (Demi Moore), is zo een sujet. Zij woont als alleenstaande moeder in een prachtig huis en dat moet natuurlijk uit de lengte of de breedte komen. Haar zoontje komt op een minder goede dag door verdrinking om het leven, nadat zij hem alleen buiten liet spelen. Droefenis allom natuurlijk en wat is er dan een lumineuzer idee dan de rouw op een ver afgelegen plek te verwerken?

Dan gaan wij 8 maanden verder in de tijd. Het boek is nog steeds niet klaar, dat heb je met typemachines, maar dit anachronisme past dan wel beter in haar nieuwe leefomgeving.
Rachel is in een typisch plattelandsdorp terecht gekomen. Zo een plaats waar iedereen eerst de hand aan de wollen trui afveegt, alvorens de jouwe te schudden, omdat er steevast iets vies aan kleeft.
Al gauw spookt het in haar hoofd en in haar huis en zoekt zij troost bij de stoere vuurtorenwachter Agnus.....maar of die haar zieltje zal kunnen redden....?

De beelden zijn prachtig geschoten en ook muzikaal zit alles goed in elkaar. Vooral Demi Moore zet een sterke acteerprestatie neer. Zij gaat helemaal op in de rol van gekwelde moeder die haar leven opnieuw zin probeert te geven. Wel ontbreekt het de film nu en dan aan tempo en dat is jammer.Voor de rest is het een erg charmante bovennatuurlijke thriller die af en toe toch weet te verassen.

dinsdag, oktober 24, 2006

Welvaart voor Almere

Volgens onderzoeker Koen Vervoort levert de bouw van nieuwe woningen maatschappelijke welvaart op. Er is zelfs bekend hoeveel huizen voor welk bedrag nodig zijn; Als Almere met 45.000 woningen uitbreidt, levert dat 600 miljoen euro aan maatschappelijke welvaart op.
Het onderzoeksbureau onderzocht locaties waar Almere de huizen het beste kan bouwen. Daaruit blijkt dat verstedelijking aan de oostkant de welvaart het meest ten goede komt.

Helaas zal deze extra maatschappelijke welvaart er voor Almere wel nooit komen, de gemeente Almere wil namelijk alleen uitbreiden als de rijksoverheid de snelweg A9 verbreedt.

maandag, oktober 23, 2006

Vandaag had je vrij kunnen zijn (© 9:31)

Is er iemand die tweede Pinksterdag viert? Laten we eerlijk zijn, het gaat toch alleen om die vrije dag?
Nou, vandaag had je een vrije dag kunnen hebben en lekker van een lang weekend kunnen genieten. Tenminste dat had zo geweest als we tweede Pinksterdag hadden verruild voor het Suikerfeest.

Op de 1ste dag van de tiende maand, viert men ld-al-Fitr, het feest van het breken van de vasten. Het einde van de Ramadan. En dat is vandaag.
Het suikerfeest is de uitbundigste gebeurtenis in het islamitisch jaar. Na dertig dagen overdag niet gegeten, gedronken, gerookt of gevreeën te hebben wordt de traditionele Ramadan (Vastenmaand) afgesloten.
Het feest duurt vaak meerdere dagen, want er wordt aan veel mensen gedacht cq. een bezoek gebracht; buren, familie, vrienden, arme mensen en ook de dode mensen worden niet vergeten. Er wordt wel gezegd dat het motto van dit feest 'zoet eten, zoet praten' is. Deze dag is danook de gelegenheid om ruzie of conflicten van de afgelopen tijd uit of goed te praten. Er mag weer overdag worden gegeten en dat wordt dan ook overvloedig gedaan.

Eigenlijk vind ik dat iedereen zelf zou moeten weten wanneer men welke feestdag wil vieren.
Een beter idee zou dus zijn om elke werknemer, naast zijn vakantiedagen, nog een soort "feeststrippenkaart" te geven met zeg maar een dag of 7 aan vrij te besteden feestdagen.
Het irritante fenomeen "feestdagen die in het weekend vallen" is dan ook gelijk verleden tijd, want je kunt natuurlijk elk jaar "bekeren" tot het geloof met de meeste feestdagen die op werkdagen vallen.

zondag, oktober 22, 2006

Economisch douchen (© 13:25)

Mensen verspillen massaal water, energie en dus geld door onder de douche te zingen en te dagdromen. Dat heeft de directeur van het Australische energiebedrijf Energy Australia Anthony O'Brien zondag gezegd.

Onderzoek van Energy Australia heeft bovendien aangetoond dat veel mensen zich scheren of hun tanden poetsen onder de douche. Ook dat zijn volgens O'Brien dingen waarvan mensen zich af zouden moeten vragen of ze die wel onder de douche moeten doen.
De gemiddelde douche in Australië duurt zeven minuten. Dat kan veel korter, meent O'Brien.

Zeven minuut is toch niet te lang? Bovendien is het volgens mij wel heel economisch om onder de douche je tanden te poetsen of te scheren. O'Brien zou blij moeten zijn met al het water dat verspild wordt, des te hoger wordt zijn salaris.

vrijdag, oktober 20, 2006

Polen drinken niet (© 9:46)

De Dominicaanse, Poolse, monnik Wojciech Jedrzejewski (spreek uit als Wodzjie) is zelf nooit jong geweest en vindt het daarom nodig zich met de jongeren te bemoeien.

Met al zijn dominicaanse krachten heeft hij er een gebedenboek voor tieners uit weten te persen.
Speciale aandacht verdient vooral het gebed om slechte praat bij dronkenschap te voorkomen.
"God, geef mij de kracht als ik dronken ben, en onder invloed van mijn vrienden, mijn woorden in te trekken als ik iets stoms heb gezegd".
Polen is woest om het goedbedoelde boek, er is daar toch immers nooit iemand dronken?

Imagoprobleem (© 7:49)

Een pedofiel, een moslimextremist en een gesloten hartafdeling van het UMC St. Radboud, dat zijn nog maar een paar zaken die de naam van de Radboud universiteit binnen korte tijd spraakmakend hebben gemaakt.
Het College van Bestuur doet er ondertussen alles aan om het imago weer wat op te krikken. Gelukkig hebben zij nog wat accessoires om mee te pronken; o.a. dat ze de beste zijn van Nederland op het gebied van onderzoek.

In het studentenblad ANS staat deze maand een artikel waarin het spanningsveld tussen de universiteit als instituut voor vrij denken en als bedrijf wordt besproken.
In ieder geval ben ik nog steeds positief en rij ik graag elke week 6 uur heen en weer, want echt er zijn ook heel veel voordelen aan de Radboud Universiteit, vraag maar aan Norbert.

donderdag, oktober 19, 2006

Baankbiljetten (© 6:18)

Op de nieuwe bankbiljetten van Kazachstan staat een spelfout. Het woord 'bank' is verkeerd geschreven; "dit biljeet ies ijgen-dom van de baank".
De centrale bank wil de biljetten desondanks verspreiden en daarna geleidelijk intrekken. Politici vinden dat de briefjes van 2000 en 5000 tenge (circa 12 en 30 euro) meteen moeten worden vervangen.

De blunder komt op het moment dat Kazachstan op de korrel wordt genomen in een satirische film over de fictieve Kazachse journalist Borat. Tot nu toe zijn er alleen protesten tegen de film gekomen van Duitse Roma en Sinti.

dinsdag, oktober 17, 2006

And the winner is (© 12:43)

Paus Benedictus XVI is een druk baasje, op het ene moment beledigt hij bevolkingsgroepen en zo verklaart hij weer mensen heilig op het St. Pietersplein.
Het lastige is dat het er nog lang niet genoeg zijn, wil Benedictus winnen van Johannes Paulus II, want die heeft nu het record; hij verklaarde 1828 mannen en vrouwen heilig of zalig.
Nog even volhouden dus Benedicti!

Een van de nieuwe aanwinsten onder de heiligen is Anne-Therese Guerin, een Française die aan het begin van de 19e eeuw een zwaar leven leidde (wie niet?) als immigrante in de Verenigde Staten. Tegen de bezwaren van een bisschop in zette ze in de staat Indiana een universiteit op voor vrouwen, die nog steeds bestaat: het St. Mary-of-the-Woods College, op de foto op de site kun je zien hoe blij en gelukkig de leerlinges er van zijn geworden.

Ook officieel heilig verklaard zijn de Mexicaanse bisschop Rafael Guizar Valencia, die met gevaar voor eigen leven gewonden verzorgde tijdens de Mexicaanse revolutie, de non Rosa Venerini die staatsonderwijs voor meisjes bepleitte in Italië en de Italiaanse priester Filippo Smaldone, die de doven onderwees en een nonnenorde opzette.

Twee dingen vallen in het bijzonder op; je moet katholiek zijn en in het onderwijs of de gewonden zitten. Niet bekend is wat de prijs is die de heiligen, al dan niet postuum, gewonnen hebben. Ook niet bekend is wat de prijs zal zijn voor de paus met de meeste heiligverklaringen.

Pensionada zonder pensioen (© 7:28)

Het is bijna zover, nog even een overgangsperiode, en wij zijn een prachtige gemeente rijker.
Een gemeente met een heerlijk tropisch klimaat en prachtige stranden; Bonaire, Saba en St. Eustatius.

De status van de drie eilanden wordt ‘openbaar lichaam’; in de praktijk is dat vrijwel hetzelfde als die van een Nederlandse gemeente.
Aanvankelijk blijft de Antilliaanse wetgeving van kracht. Ook later zal de wetgeving blijven afwijken van de Nederlandse wegens de grote afstand en het ‘insulaire karakter’ van de gebieden. In ieder geval krijgen de inwoners van Bonaire, St. Eustatius en Saba kiesrecht voor de Tweede Kamer en het Europees Parlement. Enkele punten worden pas later geregeld. Zo is het niet zeker of op Bonaire, St. Eustatius en Saba de euro wordt ingevoerd en wordt er nog onderzocht of het Nederlandse belastingstelsel wordt overgenomen.
En natuurlijk de grote hamvraag; wie wordt er burgemeester?

Helaas voor velen; uitkeringen en pensioenen op Nederlands niveau zitten er niet in. De eilanden zijn namelijk niet zo groot en zouden zinken als al deze mensen er naartoe zouden trekken. Nederlanders die verwachten een tropische uitkering te kunnen krijgen, word aangeraden in Nederland te blijven. En dat is nou jammer, want ik heb altijd pensionada op Bonaire willen worden, en aangezien ik met kerst 40 word lag dat al aan de horizon te gloren. Nog even sparen dan maar.

maandag, oktober 16, 2006

Filmrecensie White Oleander

Door Michael Koukos

US/DE 2002 1:50
Genre: Drama
Van: Peter Kosminsky
Met: Michelle Pfeiffer, Alison Lohman

De film begint met een sprookjesachtige mix van prachtige beelden maar al heel gauw heb je door dat al dit moois maar kortstondig zal zijn. Wij zien eerst een wat vreemde moeder/dochterrelatie, waarbij de dochter mams in de auto opwacht wanneer deze haar minnaar frequenteert (en dat vonden wij toch een beetje raar). Als de minnaar daarna dood wordt gevonden gaat ma onherroepelijk de gevangenis in.
Daar begint ook meteen de lijdensweg van de dochter.

Eerst belandt zij in een pleeggezing waar de pleegmoeder, aan haar kleding te oordelen, van rare kleurencombinaties houdt.Wat erger is, is dat de zij ook nog eens een godsdienstwaanzinnige nymfomane blijkt te zijn. Al gauw ziet zij Astrid als rivale en als deze dan ook nog eens teveel aandacht krijgt van vriend Jay, dan weet je dat dit fout gaat aflopen.

Hier begint de film in een vage, onbestemde richting te dobberen. Astrid belandt van de ene nare leefsituatie in de andere terwijl criminele mams haar vanuit de gevangenis blijft terroriseren. Moeder lijkt aanvankelijk op Cruella zonder dalmatieers. Naar het einde toe profileert zij zich bijna als Hannibal Lector en die rol gaat zelfs Michelle Pfeiffer niet echt goed af.
Het begon allemaal veelbelovend maar het is duidelijk dat het scenario niet voldoende is uitgewerkt om de kracht van de roman uit te stralen.
De verhaallijn is flinterdun waardoor het moeilijk is om met je aandacht bij het verhaal te blijven. De acteerprestaties zijn erg wisselend en het onechte oversentimentele einde betekent meteen ook de definitieve doodsteek voor deze film.

zaterdag, oktober 14, 2006

War Mart (© 8:45)

In Nederland zijn er in vergelijking met andere landen goede arbeidsvoorwaarden. Er blijven altijd mensen die toch nog klagen maar die willen waarschijnlijk gewoon helemaal niet werken.

In Amerika is het over het algemeen iets minder, alleen al het het aantal vakantiedagen is schrikbarend laag, iets van 11 per jaar als je geluk hebt.
Nu blijkt het daar wel zo te zijn dat een pauze verplicht is bij een werkdag van langer dan 6 uur, want een jury in de Amerikaanse stad Philadelphia heeft de winkelketen Wal-Mart vrijdag veroordeeld tot het betalen van 78 miljoen dollar schadevergoeding aan een groep voormalige werknemers die tijdens hun dienstverband ten onrechte vaak geen lunchpauze kregen. Ook werden werknemers vaak gedwongen onbetaald over te werken als ze hun baan wilden houden.

De zaak in Philadelphia is er een in een hele reeks van vergelijkbare zaken tegen Wal-Mart verspreid door de hele VS. De advocaten van de winkelketen, de grootste ter wereld, hebben aangekondigd in beroep te gaan tegen de veroordeling. Er lopen ook nog civiele zaken tegen Wal-Mart wegens het ongelijk belonen van mannen en vrouwen.

Dit alles terwijl het werken bij Wal-Mart toch al niet meevalt. Heb je wel eens een Wal-Mart filiaal gezien? Daar is een schapje bijvullen wel iets anders dan bij Albert Heyn, daar zijn hijskranen en hoogwerkers bij nodig.
En als je dan in Nederlandse supermarkten kijkt dan lijkt het wel alsof ze de hele dag pauze hebben. Om 8.00 uur begint de dag al met pauze en tegen 11.00 uur zitten ze je nog gapend aan te kijken bij de kassa.

vrijdag, oktober 13, 2006

Filmrecensie The League of Extraordinary Gentlemen (LXG)

Door Michael Koukos

Regie:Stephen Norrington
Starring: Sean Connery, Peta Wilson, Stuart Townsend e.a.
Genre: Actie/science fiction

Uk 1899: De film brengt ons meteen aan batman denken door de donkere cartoonachtige atmosfeer en de zware klassieke muziek.
Men valt direct met de deur in huis want er is volop actie.
Vervolgens reizen wij naar een koloniale setting waar Allan Quatermain wordt verzocht om eventjes de UK te komen redden. Er gebeuren namelijk allerlei verdachte zaken die een totale wereldoorlog zouden kunnen veroorzaken.
Quatermain, gespeeld door de inmiddels 73 jarige Sean Connery, kan zich voor zijn leeftijd behoorlijk redden, tenminste als hij zijn bril op heeft.

Uiteraard moet hij de klus niet alleen opknappen. Er wordt een team samengesteld dat bestaat uit een soort kapitein Nemo, chemicus & vampier Ms. Harker (ja ja, de ex van Van Helsing), en Skinner de onzichtbare dief.

Deze club wordt in Prijs aangevuld door dokter Jekyll die als Hyde veranderd in een super sterke aapmens van gigantische proporties. Al snel ontstaat er wrijving omdat het hele team, behalve de sexist Quartermain, een boontje krijgt voor de sexy vampier. Zelfs nadat zij haar wel erg aparte tafelmanieren ten toon spreide blijven de heren zich aan haar vergapen. Zal het dit bonte gezelschap lukken om de actie tot een goed eind te brengen?

Het gaat om een wat verfijndere "want Britse" actieprent die zichzelf niet al te serieus neemt. Er zijn tal van verwijzingen naar klassiekers als Tom Sawyer & Dracula en de Britse humor en spitse dialogen maken de film zeker de moeite waard. Ook de special effects en de beelden zijn schitterend. Het is een ongecompliceerde film voor een lekker avondje hersenloze ontspanning.

Geheugen van Almere

Heb je last van geheugenverlies? In ieder geval kun je dan nog alles te weten komen over Almere op de site Geheugen van Almere. Grappig zijn vooral de verhalen die erop staan van Almeerders zelf. Jammer is dat het gastenboek door enkele mensen misbruikt wordt om persoonlijke vetes uit te vechten.

donderdag, oktober 12, 2006

Moriaantje Koreaantje (© 8:31)

Koreaantje zo zwart als roet
Was met zijn chemiedoos jaren zoet
Maar de wereld bedreigde zijn bolletje
en het was toch zo'n mooi parasolletje
Koreaantje zo zwart als roet
ze noemden hem Kim zoals iedereen daar doet
Maar de wereld lachte niet om zijn lolletje
en daarom kruipt hij nu beschaamd in zijn holletje (krater ontstaan door de laatste kernproef)

Recensie The Magdalene sisters

Door Michael Koukos

Regie: Peter Mullan
Jaar: 2002
Land: Engeland
Genre: Drama
Cast: Geraldine McEwan , Anne-Marie Duff , Nora-Jane Noone, Dorothy Duffy , Eileen Walsh , Mary Murray , Britta Smith , Frances Healy e.a.
Duur: 119 minuten

De film speelt zich af in het strenge katholieke Ierland gedurende de jaren `60, een periode waarin de katholieke kerk nog bijna net zo erg was als de islam nu. Meisjes die waren verkracht, onwettig waren of een keertje te vaak naar jongens keken, werden als "verleidsters" opgesloten in gevangenisachtige wasserijen. Deze werden gerund door vaak sadistische, gefrustreerde nonnen.

De bewaaksters wisten wel hoe zij de verdwaalde schapen goed onder de duim dienden te houden. Wat de nonnen vooral leuk vonden was het kaalscheren (nog net aan niet scalperen) en het vernederen van naakte gevangenen. Gelukkig groeide het er bij de meesten in een tel weer aan (of is dat een kleine tekortkoming in het scenario???).

Het ziet er dus allemaal behoorlijk uitzichtsloos uit. De half zwakzinnige Crispina probeert zich van kant te maken nadat zij haar St. Chistopherhangertje kwijt is. (ironisch genoeg de beschermheilige van reizigers). Dit mislukt en nadat Crispina mijnheer pastoor eens flink de waarheid zegt, wordt zij overgeplaatst naar een gekkenhuis. Met Kerstdag wordt er voor ieders vermaak een film getoont over,...jawel,...devote nonnen.

De film was in 2002 gigantisch populair door alle ophef die de katholieke kerk maakte over de prent. Hierdoor werd de film veel drukker bezocht dan wat je van dit minder commerciele product kon verwachten.
De film is gebaseerd op waar gebeurde feiten; in totaal werden meer dan 30 000 vrouwen in dergelijke wasserijen opgesloten. De laatste Magdalena wasserij sloot zijn deuren in 1996.

En de film zelf? Het verhaal, de sfeerzetting en de acteerprestaties zijn erg sterk. Wat ontbreekt is enige vorm van nuance maar daar had blijkbaar alleen het vaticaan last van.

Met Femke door de bocht (© 7:11)

Niets is meer zoals het geweest is. Zelfs Groen Links is niet meer groen. Om aan te geven dat Groen links haar kleur verloren heeft, en zij nu voor i.p.v. tegen de auto is, hebben zij nu wel een zeer eigenaardig stuk campagne gereedschap ontwikkeld: de FemFem.

"Ga aan het einde van de weg linksaf. Kom op Wouter, jij ook!", zegt Femke Halsema. De stem van de GroenLinks-fractievoorzitter leidt de bezitter van een TomTom-navigatiesysteem naar hun plaats van bestemming. De FemFem is gratis te downloaden op de website van GroenLinks en vervangt de normale stem van de TomTom door die van de GroenLinks-fractievoorzitter. Vervolgens leidt Halsema, net als het normale systeem, de autorijder naar de juiste plek, met af een toe een politieke uitspraak. "Je bent op de plaats van bestemming gearriveerd. Zie je wel, links kan best goed leiden!"

Vreemd, hoe zelfs een partij met "principes", die als het aankomt op verkiezingen , alles overboord gooit. Heel erg lang geleden, in mijn jonge jaren, had ik een jeugdzonde; ik was aangesloten bij Groen Links. Niet zomaar, ik stond zelfs op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Frappante is dat er toen een ingezonden brief naar de krant werd gestuurd door een anonieme schrijver die klaagde over het feit dat het erg schijnheilig was dat ik autorijlessen had en toch op de lijst van Groen Links stond. Ik zou graag nog eens kijken wat deze anonieme klager nu te zeggen zou hebben, nu Groen Links zelfs de TomTom promoot.
Maar misschien is hij/zij net als ik tot inkeer gekomen en heeft de jaren des onderscheids bereikt waardoor ik nu al jaren VVD stem en daar volkomen achter sta.

woensdag, oktober 11, 2006

Recensie Underworld evolution

Door Michael koukos

Regisseur: Len Wiseman
Scenario: Danny McBride
Jaar: 2006
Taal: Engels
Speeltijd: 106 minuten
Cast: Kate Beckinsale, Scott Speedman, Tony Curran, Derek Jacobi

Het verhaal gaat over een eeuwen oude strijd tussen vampieren en weerwolven. De vampieren lijken de laatste eeuwen de overhand te krijgen en de lycans (weerwolven) gaan op zoek naar een mens die, indien hij de kant van de weerwolven kiest, de strijd zou kunnen beslechten.
Al meteen bij het begin valt het grote verschil tussen de twee groepen op. De weerwolven zijn lompe, primitieve bullebakken terwijl de vampiers sexy, elegant en ontwikkeld zijn. Bovendien houdt de laatste groep wel van een feestje terwijl de lycans in de vrije tijd elkaar tot moes slaan.

Al gauw wordt er een duister complot ontsluierd met de mens Michael als speelbal. Hoofdfiguur is de vampier Selene die er erg stoer uit ziet in haar lederen pakje, maar achter het stuur toch gewoon een vrouw blijkt te zijn. Om het plan van de Lycans te torpederen besluit zij om haar oude meester uit de dood op te wekken. Deze is hier echter niet helemaal van gediend.

De vampierenwereld lijkt verder niet erg veel van de mensenwereld te verschillen; onmogelijke liefdes, jaloezie, ruzies over werktijden,......niets is hen vreemd.

In dit soort films kun je standaard termen als acteerprestaties, verhaallijn en dialogen maar beter opzij schuiven. Wie dit doet zal zich met deze film ongetwijfeld vermaken.
Er zit een lekker stevig tempo in het geheel, de special effects zijn super en de Gothic beelden zijn prachtig. Met al het geratel van automatische wapen denk ik wel af en toe met nostalgie terug aan de tijd dat vampieren en weerwolven nog gewoon beten,...maar ondanks deze persoonlijke verzuchting is het toch een aanrader.

Een boterham met tevredenheid (© 7:52)

Alles wat ik laat vallen valt altijd met de verkeerde kant naar beneden, bijvoorbeeld gesmeerd brood met de beboterde kant naar beneden.
Deze ergenis schijnt niet alleen mij altijd te treffen, want er is nu zelfs wetenschappelijk onderzoek naar gedaan.

Onderzoekers zijn er achter gekomen dat, als je het brood op de juiste manier smeert, de boterham juist met zijn beboterde kant naar boven valt: je moet hard en snel met het mes op het brood drukken tijdens het smeren. Het oppervlak van de boterham verandert dan wat dus een eventuele val gunstig doet uitkomen.
Het schijnt namelijk dat ook blaadjes van een boom de neiging hebben met de nerven naar boven de vallen.

dinsdag, oktober 10, 2006

Er is er een jarig (© 7:34)

Eind september/ begin oktober is bijna elke bezoeker van Telendos jarig. Ik betwijfel of er allemaal mensen met hetzelfde sterrenbeeld komen, waarschijnlijk heeft de hausse aan verjaardagen meer te maken met de gratis taart die door Yiannis beschikbaar wordt gesteld.

Het werd bijna een klucht, elke avond om een uur of 10 ging het licht uit en verdween Yainnis met en geheimzinnig gezicht (een kunst op zich om dat elke avond vol te blijven houden) naar de keuken, om er met een stralende glimlach en een brandende taart weer uit te komen.

Elke dag is het er zeker 1 tot 2 keer raak. Bij onze engelse vrienden was dit werkelijk zo, want ook vorig jaar waren wij bij hun verjaardag.
Ik kan mij de verjaardag van Louisa goed herinneren, zij werd toen namelijk 40, een getal wat mij toen al vreselijke angst inboezemde en waar ik mijzelf dit jaar met kerst zelf aan moet overgeven. Geruststellend was wel dat Louisa niet veranderd was nu ze 41 werd en ook geen zichtbare tekenen van seniliteit vertoonde.

Ook Julie, die 53 werd, was nog springlevend en vrolijk.

Het leuke van de taarten van Yiannis is dat ze zo zoet zijn dat je tanden na 1 hap al in je mond beginnen te rammelen en daardoor 1 taart genoeg is om het hele terras te trakteren.

maandag, oktober 09, 2006

Knutselen in Almere (© 7:47)

Almere krijgt geen Klein-Ruigoord. Bewoners van de Amsterdamse vrijplaats Ruigoord kondigden vier jaar geleden aan opnieuw te willen beginnen in Almere. Het plan liet echter zo lang op zich wachten dat de Ruigoorders er alsnog zijn uitgestapt. Voorzitter Eelco Schaap van de Vereniging Ecudorp Alminde verklaarde gisteren dat de wijk toch doorgaat. Alleen het idee voor het stukje Ruigoord is geschrapt.

De nieuwe ecologisch-culturele wijk moet een broedplaats worden voor ecologen, kunstenaars, artiesten en andere creatievelingen. De bewoners van de zestig atelierwoningen gaan onder meer hun eigen riool- en regenwater reinigen. Van de groep Ruigoorders is niemand meer over, ze hebben andere huisvesting gezocht. De bouw van het ecudorp begint volgend jaar in het Kathedralenbos.

Dat lijkt mij nu precies het tegenovergstelde van Almere Hout, waar het toch naast komt te liggen, daar zit meer "kouwe kak", in de nieuwe wijk zal dit meer warme kak zijn daar zij eerst nog zelf het rioolwater moeten reinigen.

zondag, oktober 08, 2006

Biechtsite

Biechten heb ik nooit gedaan en ik zie er zelf ook niet zoveel heil in. Leuk wordt het echter wel als je het op internet doet, of nog leuker de zonden van andere mensen bekijken. Op de site My Secret zijn de bekentenissen per categorie gerangschikt. Het is wel anoniem dus helaas kun je niet bekijken wat je buren en andere bekenden allemaal fout doen.

Dus begin met een schone lei en lees de fouten van een ander.

zaterdag, oktober 07, 2006

Dubbele rashond (© 8:24)

Op Telendos is een zeer speciaal hondenras ontstaan, namelijk de "dubbele rashond".
In het hotel hebben ze een hele lieve bastaard Spaniel van 12 jaar oud, ze heet Hero, waarvan ze overigens al 12 jaar denken dat het een Ierse setter is. Hero komt weinig beneden in het dorp, maar een tijdje terug, bij het wegbrengen van gasten, zag ze toch kans om er even vandoor te gaan met een Griekse Adonis. De Adonis is een soort Collie, maar zo te zien ook niet van het zuivere ras.

Ondanks haar hoge leeftijd is Hero toch zwanger geraakt van het onderonsje.
Haar baasjes zijn erg trots en denken nu dat ze de puppies voor erg veel geld kunnen verkopen omdat ze naar hun zeggen van het soort "dubbele rashond zijn".
We hebben ze maar niet wijzer gemaakt, al was het wel sneu hoe ze elke dag weer teleurgesteld keken als er wederom potentiele kopers boos de berg weer af gingen.

vrijdag, oktober 06, 2006

Recensie Anything else

Door Michael Koukos

Regie: Woody Allen
Cast: Woody Allen (David Dobel), Jason Biggs (Jerry Falk), Christina Ricci (Amanda), Danny de Vito (Harvey), Jimmy Fallon (Bob) e.a.
Duur: 108 min.

De film begint druk zoals het Woody Allan films betaamt. De sympathieke Jerry Falk is een jonge comedy schrijver die dol is op zijn vriendinnetje Amanda.
Waarom is een raadsel dat als een rode draad door de gehele film blijft lopen. Amanda is een onuitstaanbaar verwend wicht en heeft de uitstraling van een oorwurm.

Jerry heeft Amanda blijkbaar van een vriend ingepikt en zoals dat gaat met ingepikte dames, ziet het er naar uit dat zij die truuk nog wel eens een paar keer wil overdoen.
Het stel heeft al 6 maanden geen seks meer gehad en tot overmaat van ramp komt de neurotische moeder van Amanda ook nog eens bij hen inwonen.

Daar moeders ook nog een piano met zich meesleept ( zij is een mislukte muzikante) wordt het toch al krappe flatje nu wel erg klein. Bovendien maken haar voortdurende repetities Jerry het schrijven onmogelijk.
Gelukkig wordt Jerry geregeld op sleeptouw genomen door zijn knettergekke mentor David Dobel.

Het is weer een typische Allen film vol Joodse zelfrelativering en lange dialogen die worden afgewisseld met series one liners.
Danny De Vito is erg vermakelijk als Jerry`s dubieuze manager en ook Allen zelf speelt de pannen van het dak. Ook Jerry Falk wordt door Jason biggs erg sympathiek neergezet Jammer van Chrisina Ricci die er gedurende het hele verhaal wat verveeld bijloopt. Gelukkig kan dit de pret niet drukken; het is niet Allens beste film maar het blijft een amusante prent.

Gratis borsten (© 10:24)

Veel mensen schijnen maar niet te begrijpen dat als je iets koopt het ook betaald moet worden, vooral niet als het niet direct betaald hoeft te worden.

Zelfs borsten worden niet betaald. Daar heeft een plastisch chirurg uit Duitsland iets op gevonden. De chirurg, Michael König, is het spuugzat dat steeds meer vrouwen na de ingreep weglopen zonder te betalen. Om de dames alsnog op te sporen heeft hij foto's van ná de operatie doorgespeeld naar de politie. En naar boulevardkrant Bild.
De krant toonde donderdag foto's van de nieuwe borsten van ene Tanja. "Dit zijn de borsten van 'Tanja' (26) uit Würzburg. Ze is van cup 75A naar cup 75C gegaan. Ze ging er direct na de operatie vandoor. Schade: 8000 euro", staat onder de foto.

Volgens König komt het steeds vaker voor dat dames met borsten na de ingreep verdwijnen. De vrouwen geven een valse naam op en rennen weg na de operatie. Werken met identiteitspapieren zou een oplossing kunnen zijn, maar volgens de arts is dat niet gebruikelijk in privéklinieken.

Goede methode, ik stel voor dat ik dat ook ga doen met debiteuren. Of het werkt is een tweede, maar in ieder geval ben je zelf wel van je ergernissen verlost.

donderdag, oktober 05, 2006

Niets aan te geven (© 7:26)

In Rusland is een pijpleiding ontdekt die Wodka pompte naar Letland.
De leiding lag diep onder de grond en is ontdekt doordat er bomen geplant werden in het gebied. Een geweldig idee om te smokkelen natuurlijk, ik vraag mij dan ook af waar en waarvoor er allemaal nog meer pijpleidingen zullen liggen.

En biologen maar verbaasd zijn waarom de wormen en insecten zich zo vreemd gedragen in die gebieden; vast een lek in de Wodkaleiding.
Een leuk effect zou het ook geven als een aansluiting van de Wodkaleiding nog eens verward zou worden met de waterleiding.
Nastrovje!

Ontdek de verschillen

Zoals beloofd in de vorige post; de foto's van Douwe (in het groen) en Jan (in het blauw).





woensdag, oktober 04, 2006

Persoonsverwisseling (© 9:11)

Vanzelfsprekend kennen wij niet alle bezoekers op Telendos heel goed. Zo was dit ook het geval met Jan Havelska. Voor wij naar telendos gingen had hij contact met ons opgenomen omdat hij (net als wij) ook een website van Telendos heeft. Vooral met Michael mailde hij veel en hij was er erg op gebrand om kennis met ons te maken. Jan zou samen met zijn vrouw nog een halve week met ons op het eiland zijn en ze logeerden in hetzelfde hotel.

De eerste de beste ochtend zaten wij aan het ontbijt nieuwsgierig te wachten wie Jan wel zou zijn. En ja hoor daar kwam hij de trap af, hij was erg vriendelijk maar kon maar weinig engels en geen andere taal dan Tsjechisch wat de communicatie aanzienlijk vermoeilijkte.
De rest van de vakantie bleek hij toch wat eigenaardig gedrag te vertonen, wat niet alleen veroorzaakt werd door zijn geringe talenkennis maar ook door zijn non-verbale communicatie.
Eerst begon hij steeds te zeggen dat hij erg verlegen was en ging er dan als een haas vandoor. Nu kunnen wij eng zijn maar toch niet zo afschrikwekkend?
Met zijn non-verbale communicatie heeft Jan o.a. bijna een heel reddingsteam op Kalymnos op de been gekregen. Hij had besloten dat het comfortabeler zou zijn om samen met zijn vrouw in een hooggelegen grot te gaan slapen. Toen hij daar 's avonds laat aan kwam besloot hij te seinen met een zaklamp om iedereen te laten weten dat hij veilig aan was gekomen. Helaas wordt zulk gesein op het buureiland Kalymnos aangezien voor een noodoproep en dus zat het reddingsteam al in de helikopter, alleen een telefoontje vanaf Telendos kon de nutteloze operatie nog tot stoppen brengen.

Voor het kerstfeest hadden wij aan de gastvrouw Niki gevraagd of onze vriend Douwe ook mocht komen, dat vond ze goed, na eerst een uitgebreide beschrijving van zijn uiterlijk te hebben gevraagd. Hierbij kwam zijn baard toch wel als meest kenmerkend naar voren. Diezelfde dag kwam onze communicatieve ster daar het terras op stormen om foto's van ons te maken. Toen hij weg was bleek Niki in alle staten, want zij dacht dat hij Douwe was en de man die zij net gezien had daar was volgens haar een grote crimineel.
Pas toen zei zag dat Douwe iemand anders was kwam zei een beetje tot rust.
Alhoewel het enige criminele feit dat zei wist over Jan was dat hij haar gevraagd had een website voor haar te maken tegen kost en inwoning. Ook toen wij Niki uitlegden dat Tsjechie niet zo rijk is en het een mooie gelegenheid voor die mensen is om zo toch op vakantie te kunnen, vond zij dat "ze zonder geld maar beter gewoon thuis kunnen blijven".

Vreemd is wel dat er buiten de baard helemaal geen overeenkomsten zijn tussen Jan en Douwe.
Op het moment is er op blogger een storing en kan ik geen foto's uploaden maar zo gauw dit kan zal ik van hen beiden een foto tonen.

maandag, oktober 02, 2006

Dierenarbeid op de Thunder Horse (© 14:38)

Ook Mozes en Yadid zijn zojuist teruggekomen van hun vakantie. Zij zijn niet zo ver geweest, naar Lelystad in het dierenhotel van Martin Gaus.
Helaas leek het meer alsof zij tewerk waren gesteld op een olieplatform.
Ze zagen pik en pik zwart, helemaal vies en vet en leken doodmoe te zijn. Dat laatste klopt wel daar zij 8 dagen nachtdienst achter de rug hadden, de "experts" van Gaus waren namelijk bang dat, als ze overdag bij de andere hotelgasten zouden verblijven, hun huid beschadigd zou worden.

Al met al denk ik dat de Sphynx toch een categorie gasten is waar de Gaussen weinig kaas van hebben gegeten.
Iemand die een betere vakantiebestemming voor Sphynxen kan verzinnen?

Filmrecensie The Brothers Grimm

Door Michael Koukos

Regie: Terry Gilliam
Cast: Heath Ledger (Jacob Grimm), Matt Damon (Wilhelm Grimm), Peter Stormare (Cavaldi), Jonathan Pryce (Delatombe) e.a.
Speelduur: 125 minuten

Duitsland, de 18e eeuw.
De gebroeders Grimm zijn 2 oplichters die tegen woekerprijzen duivels en heksen uitdrijven. Het kost wat maar dan krijg je wel een prachtshow van deze Ghostbusters, met special effects, stuntlui en technici. De Gebroeders Grimm zijn dus erg avantgarde voor deze periode.
De Fransen houden Duitsland bezet en hebben daar, om begrijpelijke redenen, vooral uit culinair optiek spijt van.

De gebroeders kunnen lekker hun gang gaan tot Roodkapje & Hans en Gretta (het hedendaagse synoniem voor heks) worden ontvoerd door duistere krachten.
Een wat irritant neergezette Italiaanse procureur Cavali, voor overacting moet je blijkbaar bij Stormare zijn, krijgt de 2 charletans te pakken en bedreigt hen met de doodstraf tenzij zij het mysterie van de verdwenen sprookjesfiguren weten op te lossen.

Geholpen door de stoere vouwelijke trapper Angelika en onder bewaking van de gestoorde Cavali gaat het gezelschap de strijd met de duistere machten aan. Deze strijd wordt hoofdzakelijk door Angelika gestreden terwijl de Grimmetjes paniekerig in het rond rennen. Op dit punt begint de film aardig te irriteren daar Gilliam helemaal geen grip meer op het verhaal lijkt te hebben.

De erg kunstmatige decors scheppen een duistere, sprookjesachtige sfeer die erg aan Sleepy Hollow doet denken.
Het combineren van allerlei sprookjesfiguren is leuk, hoewel de 7 dwergen ontbreken, maar de verhaallijn is flinterdun en de acteerprestaties zijn ronduit beschamend.
De humor is erg vlak en de tegenstelling tussen de zakelijke Will en idealistische Jacob verzuipen in het goedkope slapstickgedoe.

Al bij al misschien een leuke film voor kinderen vanaf 12 jaar, het volwassen publiek zal echter nauwelijks onder de indruk zijn.

Kerst in september (© 7:50)

Wederom hebben wij ons een weekje vermaakt op ons geliefde Telendos. Daar het erg klein is, en de weinige mensen die er komen steeds terugkomen, kennen wij inmiddels niet alleen alle eilandbewoners maar ook veel bezoekers. Deze keer kenden wij eigenlijk alle gasten wat resulteerde in veel uitnodigingen voor uiteenlopende feesten. Iedereen wil op Telendos met ekaar alle feesten vieren die in een jaar te vieren vallen en daarom was al in juni besloten dat kerstmis dit jaar op 25 september zou vallen.

Helaas, maar in dit geval ook wel gelukkig, is de plaatselijke pappas, die eerst nog een wonderbaarlijke genezing heeft doorgemaakt, overleden. Zeker is dat hij zo'n ketterse verschuiving van de kalender niet op prijs had gesteld.
Wij hebben nu een gezellige kerst kunnen vieren, zonder kerkelijke invloeden.

Het zomerse kerstfeest deed niet onder voor de winterse variant en er was dan ook een echte "Christmas cake", een kerstman,kerstboom,cadeautjes,veel eten, drinken, dansen en feest.
Een voor een moesten wij bij de kerstman komen, gelukkig kende kerstman Dick niet al onze slechte daden van het afgelopen jaar, waardoor ook dat onderdeel gezellig bleef.

Een en ander werd op Griekse wijze met muziek, Griekse dans en Ouzo afgesloten waarna iedereen zijn weg naar zijn bed, in het donker, gewapend met zaklamp, uiteindelijk heeft gevonden.