zondag, juli 27, 2008

Twister II; barbeque in Almere

Al vanaf juni hadden wij Remco een barbequefestijn beloofd. Gezien het wisselvallige weer kon dit steeds geen doorgang vinden. Vorige week zag het weer er voor dit weekend plotseling veelbelovend uit en ondanks dat de voorspellingen alweer richting mineur gingen, besloten we het er gisteravond toch maar op te wagen.

Remco arriveerde met een bijzonder streekproduct uit Amersfoort, nee niet de geit, maar Drie Ringenbier, een zuiver ambachtelijk Amersfoorts product. Zo speciaal dat wij binnenkort de brouwerij maar eens gaan bezoeken. Een highlight die wij vorige keer zijn vergeten.
Na het uitpakken van het bier en een rondleiding langs de Hartman slachtofferberg installeerden wij ons aan de tuintafel. Waarna de eerste donkere wolken zich al samenpakten boven onze regio. Bij het braden van de eerste stukjes vlees was er een ware wolkbreuk en sloeg het onweer langs alle kanten langs ons heen. Al was het wat donker, de parasol hield ons nog redelijk droog. Onze gast bleek een ware expert in het positief denken, steeds verzekerde hij ons dat het de laatste klap was waarna het ongetwijfeld weer zonnig zou worden. Ook het uitzicht op het spookhuis aan de overkant (waar de afgelopen maanden zich 3 mensen verhangen hebben) kon Remco's humeur niet bederven.

Het weer werd echter van kwaad tot erger waardoor wij samen met de tuintafel en barbeque toch naar binnen moesten verhuizen. Op zich ging dat prima, opmerkelijk was alleen dat er plotseling vlees begon te verdwijnen. Natuurlijk kreeg ik, als liefhebber van bijna nog rauw vlees, direct de schuld. Het verloren stukje bleek echter onder mijn stoel te liggen op het tapijt. Misschien toch het werk van de spoken aan de overkant?
Enige tijd later was het weer een beetje beter (in vergelijking met daarvoor tenminste) en dus werd alles weer naar buiten verhuisd.
Toen de parasol het uiteindelijk ook begaf en de lucht al zwart en oranje kleurde voor een nieuwe onweersaanval zijn wij dan toch maar definitief naar binnen verhuisd.
Het was een gezellige avond, al was de enige zon die wij te zien kregen die op de vakantiefoto's van Remco. Ook dat bleek voor ons een gemiste highlight, zodat binnenkort ook Lissabon op ons programma staat.

woensdag, juli 23, 2008

Mr. Islam 10:04

Stephen Demetre Georgiou, vroeger bekend als Cat Stevens, en sinds eind jaren 70 bekend onder de naam Yusuf Islam, heeft weer eens van zich laten horen.

Vroeger had hij enige hits, nu niet meer. Dat is niet verbazingwekkend als je zijn saaie folkliedjes hoort die hij tegenwoordig ten gehore brengt, deze liedjes zijn voornamelijk islamitisch geinspireerd, daar Mr. Islam zich in 1978 tot de islam heeft bekeerd (was vrij gemakkelijk want de baard had hij al). Deze bekering kwam natuuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen; in 1977 was, toen nog, Stephen in de buurt van Malibu dronken aan het zwemmen, een golf bracht hem terug aan land en hoe kun je dit anders opvatten dan als een geschenk van God (Allah in dit geval).

Daar Mr. Islam vorig jaar beledigd was door World Entertainment News Network stond de islamistische afgezant vrijdag voor de rechter te Londen, opmerkelijk genoeg had Mr. Islam zich aan de Sharia gehouden, maar ging toch zijn gelijk halen in de Engelse rechtspraak. Het nieuwsagentschap had een bericht gepubliceerd dat Cat, Stephen Islam tijdens een award uitreiking niet tot vrouwen wilde spreken die niet gesluierd waren (behalve tegen zij eigen vrouw). Natuuuurlijk was dit niet waar (?) en dus kreeg Mr. Islam een leuk bedragje uitgekeerd, wat de gelovige aan goede doelen (lees islamistische) doelen zal schenken.

zondag, juli 20, 2008

Skilos met patriottische halsband

De ultieme vorm van patriottisme is toch wel deze hondenriem met Griekse vlag. Alle skilos in de buurt zullen jaloers zijn op deze outfit. Neem je je hond mee naar Griekenland op vakantie dan zal hij aan aandacht in ieder geval geen gebrek hebben. Misschien mag hij zo zelfs nog wel een hapje mee eten bij de plaatselijke Griek.

zaterdag, juli 19, 2008

Telendosreünie te Utrecht

Gisteren hadden wij weer eens een ouderwets gezellige avond met Dichter Douwe. Dit keer niet op Telendos maar in Douwe's eigen biotoop, Utrecht.

We hadden afgesproken bij het meetingpoint op Centraal station Utrecht. Dat leek eenvoudig, maar was het niet, daar dit een beeldje betrof, iets wat wij al verscheidene keren waren voorbijgelopen. Uiteindelijk kwam het met behulp van NS inlichtingen toch nog goed.

We begonnen de avond met een terrasje (onder een parasol, gezien het authentiek Nederlandse zomerweer). Daar kon ik niet wachten tot ik Douwe zijn cadeautjes van Petroula en Rita kon overhandigen. Met name die van Petroula, ik wist namelijk dat daar een mysterieuze kaart bij zat. Toen Petroula in juni hoorde dat wij Douwe in juli zouden ontmoeten was zij razend enthousiast en wilde zij perse een "special message" voor Douwe meegeven. Uren heeft ze er op zitten schrijven, in opperste concentratie. Toen Rita en ik het resultaat wilden zien rende zij ermee weg en pakte het zorgvuldig in, het was alleen voor Douwe bestemd.
Wij zagen het romantische er wel van in en ik hoorde de bruilofstklokken dan ook al luiden.
Helaas viel het een eindresultaat een beetje tegen (alhoewel natuurlijk lief bedoeld van Petroula). Er stond een algemeen verhaaltje op over het weer, over Telendos en dat ze Douwe misten. Op zich nog geen aanzoek, alhoewel dat missen misschien wel zo bedoeld is.

Na weer wat bijgekletst te hebben werden wij door Douwe uitgenodigd bij restaurant Mykonos. Dat bleek een geweldige keus, erg gezellig ingericht en fantastisch eten. Het menu was in de vorm van een Griekse krant, "Het Nieuws" (Ta Nea).
Na een zeer geslaagd etentje togen we de binnenstad van Utrecht in. We kenden Utrecht niet zo goed, maar het moet gezegd, het is een zeer gezellige stad, je zou er als Almeerder bijna jaloers op worden. We vielen midden in het evenement De Parade. Zodat we op een terrasje nog wat van de muziek konden genieten.

Tevreden gingen we huiswaarts en keken terug op een zeer geslaagde avond, zeker voor herhaling vatbaar.

donderdag, juli 17, 2008

Afrikaans christendom: doodshoofden in de kerk 6:40

Het christendom is in opkomst in Afrika, zij het in een wat andere versie dan we in het westen kennen. Het is er vaak een prosperity religion; alles wordt gedaan om het beter te krijgen in het leven, en krijgt Jezus dit niet snel genoeg voor elkaar dan worden er gewoon nog wat rituelen uit het oude bokkiebokkie geloof tegenaan gegooid.

Zo ook een Nigeriaanse pastor en zijn vrouw (Benjamin en Patiene Ojobu), die bij bezweringrituelen voor kerkleden een menselijk hoofd gebruikten. Het hoofd moest hekserij tegengaan en voorspoed bevorderen. De Ojobu's gebruikten daar onder andere een hoofd voor van een tienermeisje. Het stel verdedigde zich nog, het hoofd was namelijkc "eerlijk" gekocht van iemand die op een begraafplaats werkt.

Welke kerk het precies betreft is niet bekend, in ieder geval een kerk met witte gewaden en doodshoofden.
Volgens Ojobu is hij zowel een inlandse dokter als een man van God. Hij zou de rituelen uitvoeren in aansluiting op zijn werk in de kerk en zou dit alleen in zijn vrije tijd doen. Laten we maar hopen dat zijn vrije tijd spaarzaam zal zijn.

dinsdag, juli 15, 2008

België-Nederland 4-0

Afgelopen weekend vierden Michael's ouders hun 40 jarige (robijnen) bruiloft en zo konden wij wederom genieten van het Grieks huis in Antwerpen.

Het was een gezellig etentje, zoals alle etentjes in België want in tegenstelling tot Nederland hebben ze in België geen beknottende regering (meer) en zo kunnen de Belgen, als een van de weinigen in Europa, een bourgondisch leven blijven leiden.
Zo kan er nog steeds gezellig gerookt worden in cafes, discotheken en...restaurants met bar, kortom sinds het rookverbod in België, mag er nog bijna overal gerookt worden in de horeca.
En dan het eten zelf, vers, lekker en bourgondisch maar in tegenstelling tot Nederland wel tegen een zeer betaalbare prijs. Bij het afrekenen bleek dit ongeveer de helft van dat in Nederland te zijn.
Tevreden keerden wij huiswaarts, maar niet voordat wij nog even hadden vol getankt, voor maar liefst 10 eurocent per liter minder.

Bijna was het in België ook om zeep, maar gelukkig hebben de christendemocraten daar gisteren zelf hun ontslag ingediend, iets wat de pilarenbijters in Nederland ook beter zouden doen.

zaterdag, juli 12, 2008

Cadeautip 9:04

Niets is moeilijker dan cadeautjes bedenken voor bruid en bruidegom. Verder dan het geijkte peper en zoutstel of een envelop rijkt onze fantasie vaak niet.
In Israël is het nu gemakkelijk; gasten op een Israelische bruiloft hebben nu de mogelijkheid om hun creditcard in een apparaat te stoppen, een bedrag in te toetsen en de gift voor het bruidspaar is gedaan.

Wel kost het het bruidspaar 115 dollar voor de huur van het apparaat, maar dan heb je ook wat. De giften staan de andere dag al op rekening van het kersverse paar. Op de bonnen staat de naam van de gast, dus mochten ze zich de andere dag al gelijk vervelen, kunnen ze bedankjes sturen.
Hartstikke handig en bovendien loop je niet het risico dat een of andere ober er aan het eind van de avond met de enveloppen vandoor gaat.

woensdag, juli 09, 2008

Telendos IV; Ik, Saki

Er was eens een beroemde advocaat op Kalymnos. De advocaat, Saki, kwam uit een rijk en intellectueel gezin, zijn broer was eveneens zeer geslaagd, als arts in het ziekenhuis van Kalymnos en tevens verdienstelijk in de politiek.

Saki studeerde rechten in New York, de wetenschap sprak hem direct aan. Nadat hij afgestudeerd was keerde hij terug naar zijn geboorteeiland Kalymnos, alwaar hij een advocatenkantoor oprichtte. Al snel groeide dit als kool en had hij diverse personeelsleden. Daarnaast bleef Saki de wetenschap een warm hart toedragen en promoveerde zelfs.

Toen werd het 1993 en knapte er iets in Saki's hoofd. Hij ging niet meer naar kantoor en had nergens meer zin in. Eenzaam thuis begon hij na te denken hoe hij zich toch zo ellendig kon voelen. Al snel had hij de oplossing gevonden; mensen hadden het op hem en zijn kantoor gemunt, en niet alleen op hem, maar ook op Kalymnos en zelfs heel Griekenland. Het kon niet anders of de inlichtingendienst van Turkije moest hier achter zitten. Dit moest Saki natuurlijk voorkomen, en zo begon hij mensen te waarschuwen. Helaas bleken die mensen zijn adviezen helemaal niet meer te geloven. Gedesillusioneerd begon hij over straat te zwerven. Zijn kantoor ging failliet, zijn huis werd openbaar verkocht. Saki begreep er niets van, het was overduidelijk dat iedereen zich tegen hem had gekeerd, terwijl er zoveel gevaar dreigde. Gelukkig was hij nog wel welkom bij Yiannis, Rita en Petroula op Telendos. Eens per week nam het bootje hem gratis mee en kon hij naar zijn vrienden van Rita's taverna, die lekker voor hem kookten en hem een warm thuis gaven.


Nu is het 2008 en Saki woont op een kamertje in Pothia, betaald door zijn broer. Psychiatrisch patienten worden op Kalymnos niet geholpen door de overheid en medicijnen of therapie krijgen ze niet. Gelukkig gaat de bevolking op Kalymnos wel goed met dit soort mensen om en zo brengen ze Saki eten, mag hij gratis met bus en boot en is hij overal welkom.

Regelmatig gaat hij nog naar zijn vrienden op Telendos en zo mochten wij kennismaken met deze bijzondere persoonlijkheid. Saki is bijzonder vriendelijk, en het duurde dan ook niet lang voor hij overal trots vertelde dat hij Nederlandse vrienden had. Hij zocht ons verscheidene keren op en zette zijn theorieen uiteen tijdens een van de 3 warme maaltijden (achter elkaar!) die Petroula voor hem kookte. Op een dag ging hij zelfs met ons zwemmen, al duurde dit maar kort, daar Saki zich erg onveilig voelde buiten de voor hem vertrouwde gebieden. Wat ons wel opviel waren de rare blikken van de andere inwoners van Telendos toen wij met onze vriend liepen. Het leek wel of zij uit de middeleeuwen kwamen (Telendos is daar geeltelijk wel mee te vergelijken), en dachten dat Saki's aandoening besmettelijk was. Gelukkig was het vuurfeest al voorbij, anders hadden ze hem nog op de brandstapel willen leggen.

Saki bleek een zeer oprechte, aardige vriend te zijn. Ook bleek hij naast zijn complottheorieen eigenlijk heel normaal te zijn. Zou het dan niet zo zijn dat hij eigenlijk een heel mooi leven heeft zo? En zou dit een bijkomstigheid zijn van een psychiatrische ziekte, of zou het heel misschien wel eens een beetje gespeeld kunnen zijn? Wij hebben onze bevindingen met zijn vriendin Petroula besproken, die hem al 15 jaar kent en ook zij moest bekennen dat zij daar af en toe wel eens aan twijfelt.
Saki heeft het erg vaak over het boek dat hij aan het schrijven is (onderwerp onbekend), en ik moet bekennen dat op zulke momenten toch wel eens de naam Günter Wallraff door mijn hoofd speelt.

Beijing 2008; Chinese Homestays weg-geinspecteerd 7:24

Bezoekers van de Olympische spelen kunnen in Beijing het echte authentieke China ontdekken, bij mensen thuis. Meer dan duizend Chinese huishoudens zullen hun huis openzetten voor bezoekers.

Eindelijk eens de echte lijst proeven, slapen in veel te kleine bedden en hoofden stoten aan de lage plafonds. Het zou een unieke ervaring kunnen worden, ware het niet dat de Chinese overheid ook dit spektakel tot in de puntjes heeft gereguleerd. Alle deelnemende huizen worden van tevoren uitgebreid geinspecteerd op ventilatie, verlichting, sanitair, brandveiligheid, locatie, transport en huisdieren (mits nog niet in de pan). Tevens worden de families zelf gekeurd op kleding, goede manieren, bereidheid tot het spelen van reisleider en zelfs kennis van de Olympische spelen.
Met zo'n overheid wordt elk goedbedoeld initiatief weer de grond ingeboord en zijn de enige winnaars de homestay websites die de gekeurde families ook nog eens het vel over de neus halen.

dinsdag, juli 08, 2008

Betaald plassen 7:34

Het is in India niet ongewooon dat mensen op het platteland gewoon aan de kant van de weg gaan zitten als ze naar het toilet moeten. De bestuurders van Tamil Nadu (zuid India) waren dit helemaal zat en besloten mensen te gaan betalen voor gebruik van een openbaar toilet.

Nu zijn de openbare toiletten ook niet erg smakelijk in India, maar nu men tot ongeveer 1 Dollar per dag kan verdienen, staan er lange rijen voor de stinkende, openbare toiletten.
De urine wordt verzameld en gebruikt voor onderzoek naar gebruik als een soort kunstmest om het land vruchtbaar te maken.

Gefeliciteerd Melitta 7:14

De koffiefilter is jarig, voor maar liefst de 100e keer.

Een eeuw geleden werd de Duitse huisvrouw Melitta Bentz het patent voor de papieren koffiefilter toegekend. Melitta ontwikkelde de uitvinding vanuit haar keuken. Zij ergerde zich aan het koffiedik bij het zetten van koffie. Een filter bleek de eenvoudige maar geniale oplossing voor dat probleem. De koffiefilter kende een overweldigend succes en tegen 1914 had het bedrijf al vijftien werknemers in dienst. Pas in 1932 kreeg de filter zijn kenmerkende kegelvorm, waardoor de koffie sneller doorliep. De firma wordt nog steeds geleid door familie van de oprichtster, die in 1950 op 77-jarige leeftijd overleed.

zondag, juli 06, 2008

Telendos III; Vuurfeest

Een van de taken van een papas is de inwoners atent maken op de feestdagen. Sinds er op Telendos alleen nog af en toe een interimpapas is zijn de bewoners danig in de war wat de data van feestdagen betreft.

Zo is er in juni altijd het vuurfeest, de stoere jongens van het eiland springen dan over vuren heen. Hiertoe wordt er al dagen van tevoren hooi verzameld. Dit jaar was er van voorbereidingen niets te zien, dus heb ik er toch maar eens naar gevraagd. Ze schrokken vreselijk, want wat bleek ze waren het hele vuurfeest vergeten! Ook wist men niet meer precies de datum, dus zijn alle kalenders erbij gehaald en ja hoor het zou 23 juni moeten plaatsvinden.
In allerijl werden de jongens van het eiland aan het werk gezet, want er waren op dat moment nog maar 2 dagen te gaan. Normaal kost de voorbereiding wel zo'n 2 weken.

Toch is het allemaal nog gelukt en konden de stoere jongens, onder leiding van Yiannis, toch nog een staaltje van durf laten zien. Het ging gelukkig, en tot onze verbazing, weer goed. Dit terwijl het eigenlijk levensgevaarlijk is, er is op Telendos namelijk geen brandweer, geen ambulance, zelfs geen dokter.

Wordt vervolgd

vrijdag, juli 04, 2008

Paus wordt verwelkomd door fraudeur 7:04

Priesters zijn net mensen en zijn daarom niet zo smetvrij als de kerk zou wensen. Raymond Zambelli (65), rector van de heiligdommen in het Franse bedevaartsoord Lourdes, zou giften van vrome pelgrims naar zijn eigen bankrekening hebben gesluisd. Er is een onderzoek gestart. De zaak is extra delicaat omdat de paus in september een bezoek brengt aan Lourdes.
Normaal gezien zou Zambelli op 13 september de paus verwelkomen voor de viering van het 150-jarig bestaan van het bedevaartsoord, dat jaarlijks ruim 6 miljoen pelgrims aantrekt.

Zambelli zelf zegt natuurlijk dat hij het geld niet heeft verduisterd. Op zijn bankrekening staat 427.000 euro terwijl hij per jaar slechts 8700 euro verdient. Het grote bedrag zou te danken zijn aan persoonlijke giften die aan hem zijn gedaan en die zou hij zeer goed belegd hebben. De priester weigert dan ook ontslag te nemen.

Raymond Zambelli werd op 5 mei 2003 als rector van de heiligdommen benoemd en op 18 juni van dit jaar officieel geïnstalleerd als beheerder van het secretariaat-generaal en de schatkist. Volgens een uitgelekte nota zou de procureur-generaal aan de Franse minister van Justitie gevraagd hebben het onderzoek te verdagen tot na het bezoek van de paus.
De paus mag wel uitkijken, voor hij het weet keert hij berooid terug naar Rome.

donderdag, juli 03, 2008

Beter een verre vriend dan een goede buur 13:40

Prins Filip van België is stukken minder vriendelijk voor buren die anders leven dan de buurman van Jozef van den Berg.

Begin dit jaar streek een dakloze man van Marokkaanse afkomst, Elhassan, neer naast het koninklijk domein in Laken. De man was het zwerven zat en besloot zelf een vaste woon- en verblijfplaats te bouwen in de vorm van een hutje. Het hutje werd best leuk met zelfs verschillende kamers en een douche van regenwater.
Filip was hier helemaal niet blij mee, maar kon er weinig aan doen omdat het het hutje net buiten het koninklijk domein stond.
Terwijl Filip en Mathilde zich tegoed deden aan de copieuze koninklijke banketten, moest buurman Elhassan het doen met wat brood en drinken, dat als hij geluk had, door andere, wel gulle, buren werd gebracht.

Elhassan kon al de ellende niet meer aan en heeft zichzelf van het leven beroofd, hij werd pas na enkele dagen gevonden (Filip had hem niet gemist) door buren die eten kwamen brengen.
En zo leefden de prins en prinses nog lang en gelukkig.

Aanslagpleger Jeruzalem woonde samen met joodse vrouw 08:01

De identiteit van de bestuurder van de bulldozer, die gisteren met zijn vervoersmiddel een aanslag pleegde in Jeruzalem, is bekend. Het gaat om de 30 jarige Husam Taysir Dwayat, uit Oost-Jeruzalem.
Volgens familie, vrienden en collegae was Husam geen extremist en ging hij vriendschappelijk met joden om. Hij heeft zelfs samengewoond met een joodse vrouw. Verder was hij nooit aangesloten bij een politieke organisatie en deed niets aan politiek.

Als zelfs dat soort mensen al aanslagen plegen, van welke Arabier kun je het dan niet verwachten?

Telendos II: Emporios

Vanaf Telendos kun je elke dag om 10.00 uur met het bootje van Theophillos (door ons ook wel Theofidel genoemd gezien zijn gelijkenis met Fidel Castro) naar Emporios. De tocht duur 45 minuten.

Wachtend op het bootje alvorens het vertrek hoorden wij een enorm gegil en gekrijs opstijgen uit het tegenoverliggende cafe Naftikos. Verbaasd op dit vroege uur al zo'n tumult te horen, zagen wij het kruidenvrouwtje aan haar arm naar buiten geduwd worden door haar zoon. Wat bleek; de familie van de eigenaar van Naftikos had het kruidenvrouwtje (onterecht) beschuldigd van het stelen van zee-egels. De avond ervoor had de Naftikos familie een bak met zee-egels buiten gezet om te drogen en het kruidenvrouwtje was op dat moment zee-egels aan het steken in de zee. Na afloop bleek de Naftikos bak plotseling half leeg te zijn.
Onwaarschijnlijk dat zij de dader is, maar voor hen staat dat, zonder bewijs, te hebben vast. Daarbij zitten er daar echt honderden zee-egels in de zee die gemakkelijk te steken zijn, dus waar hebben we het over. Voor Telendos in ieder geval dat er weer een nieuwe vete is.
Hopelijk gaat het nu bij Naftikos voor deur niet op Napels lijken, want de zoon van het kruidenvrouwtje is de enige vuinisman op het eiland.

Na een rustig tochtje kwamen we bij Emporios aan, in een prachtige baai. Rond de baai zijn wel wat toeristenfuiken in de vorm van irritante restauranteigenaars, maar die zijn gemakkelijk te omzeilen als je direct links omhoop het dorpje ingaat. Het ziet er allemaal leuk uit met een prachtig kerkje. Na een uurtje heb je dit allemaal echter wel gezien en wordt het tijd voor een boek op het mooie zandstrand van Emporios. Natuurlijk niet voor de lunch, en daarvoor hebben we het boven op de berg gelegen Barba Nikolas gekozen.Dat is een aanrader; naast het geweldige uitzicht is er een authentieke yaya die de sterren uit de hemel kookt.Helaas nemen weinig mensen de moeite de klim te maken, waardoor de hele familie wat triest en werkloos aan een tafel zat.

De oma's hebben de economie in handen in Emporios; ook op het strand werd de ligstoelbetaling opgehaald door een authentieke yaya, die ons bovendien nog waarschuwde voor zonnebrand.
Na een heerlijke middag gingen wij weer eilandwaarts met Theofidel. Bij thuiskomt stonden zijn 2 zoons, (door ons ook wel de hongerige tweeling genoemd) al hongerig op ons te wachten. Van het geld van de overtocht werden direct de dagelijkse boodschappen gekocht. Dat was die dag niet veel, daar wij de enige passagiers waren.

Wordt vervolgd.

dinsdag, juli 01, 2008

Telendos I; Etsi Ketsi

De afgelopen weken hebben wij wederom op Telendos doorgebracht. En weer zagen wij waar een klein eiland groot in kan zijn; roddel, achterklap en een doorlopende stroom van gebeurtenissen. In een stad als Amsterdam gebeurt er nog geen fractie van wat er op Telendos, slechts 60 inwoners groot, plaatsvindt. Een verjaardag van een ezel, een lijk op de stoep een gek in een restaurant, en dat is nog maar een kleine greep uit het nieuws van de afgelopen twee weken.
Dit alles maakt dat het voor ons en de paar andere bezoekers nooit saai is, voor de inwoners is het echter maar zo zo.

Nadat wij op Schiphol door een look alike van Sonja Bakker eindelijk waren ingecheckt (het was een slow motion versie), konden we op weg naar Kos. Het was inmiddels te laat voor de boot naar Kalymnos, dus hebben wij de nacht in Mastichari Bay op Kos doorgebracht. Dat hotel beviel ons zo goed dat wij bijna spijt kregen te vertrekken de andere dag.

Op Telendos aangekomen had Yiannis gelukkig ons appartement vrijgehouden en zo konden wij onze vakantie doorbrengen midden in het dorp en bovenop de nieuwtjes.
Door de gebrekkige communicatiemiddelen worden het nieuws en de roddels nog op authentieke wijze overgebracht; elke ochtend en middag onder een boom. De boom stond naast onze woning, dus konden wij een en ander goed volgen. Dagelijks rond 10.00 en 18.00 uur komt het consiglio samen. Aan het aantal en het geluidsvolume kun je het belang van de nieuwsfeiten bepalen.

De buurman was erg stil deze keer, hij lag namelijk opgebaard. (gewoon open, bloot en dood op de eetkamertafel met de deur open), dus zichtbaar voor de al dan niet geinteresseerden. Het was de 97-jarige schoonvader van het kruidenvrouwtje van Telendos. Hij was die nacht overleden en aangezien de huizen en stegen erg klein zijn was het passen en meten om de kist er nog in te krijgen, dus die bleef buiten in de steeg staan. Dit had tot gevolg dat toen zijn bovenburen (toeristen) die nacht bij hun appartement arriveerden een geheel geblokkeerde steeg en trap vonden. Eerst moest de kist er weer uit, het lijk opgeschoven, toen de koffers er in en daarna lijk weer op zijn plaats en kist op zijn kant voor de deur.
Het lijkt allemaal luguber, maar dat is het niet doordat de dood op Telendos zo dicht bij het leven ligt. Iedereen loopt in en uit, de kinderen spelen gewoon voetbal naast het lijk en familieleden maken alvast ruzie over de erfenis.

Het bleek dat in Griekenland de mensen snel begraven worden (moet ook wel bij 40 graden zonder koeling), en zo kon het gebeuren dat wij op een vol terras zaten te eten en plots een lijk (ditmaal in open kist) langs onze borden zagen trekken. De rouwstoet werd geleid door 4 papassen. Iedereen in het restaurant stond op, Yiannis pinkte een traantje weg en na een lange stilte ging alles weer door alsof er niets gebeurd was.

Wordt vervolgd.