maandag, juni 12, 2017

Internationale FIFe kattententoonstelling van Mundikat

Gisteren kwamen wij uit onze comfortzone, uit onze biotoop en deden wij iets ontzettend out of the box: wij gingen naar een kattenshow. En ik moet zeggen, het was een vreemde gewaarwording, waar ik achteraf ook nog steeds weinig van begrijp.

Al kun je als bezoeker naar een kattenshow (en moet je daar zelfs entree voor betalen), het bleek toch niet de gewoonte te zijn. Voor zover ik kon nagaan waren wij de enige bezoekers zonder (deelnemende) kat. Er stonden wat leuke kraampjes met kattenartikelen, maar ook daar waren wij de enige klanten. Toen wij een valeriaankussentje voor Gidon wilde afrekenen, bleven de twee verkopers druk met hun telefoon bezig. Ze schrokken zich een ongeluk toen ze zagen dat er klanten stonden. In tegenstelling tot de verkopers, bleek het kussentje overmatig te werken, want na thuiskomst heeft Gidon de hele middag en avond geslapen en ook wij konden onze ogen nauwelijks openhouden.

Verder was de sporthal gevuld met kooien met daarin slapende katten. Valeriaankussentjes zag ik daar echter nergens, het is dus gissen wat de oorzaak van dit comaslapen was. Achter de kooien zaten de baasjes, vrijwel allemaal met een boek of telefoon. Al snel zagen we toch een enorme activiteit in een hoek van de sporthal, hier bleken de keurmeesters aan het werk te zijn.

Deze keuringen bleken geheel conform de spreekwoordelijke veekeuring te zijn, enige kattenliefde was niet te bespeuren. Als een hansworst werden
de katten ondersteboven gehouden, werden ongewenst intiem
aangeraakt en tot slot werd er een speeltje voor hun neus heen en weer bewogen. Dit alles moest uitmaken wie de mooiste van het land zou zijn. Tenminste van de katten die meededen, want niet om het een of ander, er waren veel Maine Coons, maar ik ken er zelf diversen die veel mooier zijn dan degenen die daar aanwezig waren (en nee, niet alleen Gidon).

Al bij al is zo'n kattenshow toch een vreemde gebeurtenis, waar geen kat echt blij van wordt. Het is duidelijk een hobby van de baasjes, die we Gidon maar al te graag besparen. Laat het Marianne Thieme maar niet ter ore komen.



zaterdag, juni 10, 2017

Taiwan - Fo Guang Shan Buddha Museum

Bij het Fo Guang Shan klooster in Taiwan is een Boeddha museum. Groot, groter, groots, echt gigantisch en prachtig opgezet. Het leven van de Boeddha wordt belicht, er zijn honderden Boeddhabeelden, pagodes en overal staat personeel dat heel erg enthousiast is in het uitleggen van alle facetten van het boeddhisme. Tevens bevinden zich in het museum enkele heel bijzondere stukken: de Jade Boeddha met de tandreliek en de gouden Boeddha.


Het museum is een Mahayana boeddhistisch centrum. Het museum is in 2011 voor het publiek geopend. Toen wij er waren was het er ontzettend rustig. De parkeerplaats ervoor die ruimte heeft voor tientallen bussen en honderden auto's was nagenoeg verlaten. Vreemd want het museum is een bezoek meer dan waard.


De tandreliek is geschonken aan Master Hsing Yun door Rinpoche Kunga Dorje tijdens zijn bezoek aan Bodh Gaya in 1998. De Boeddharelieken zijn niet bedoeld om te aanbidden, ze moeten de mens inspiratie geven om goede gedachten te hebben, de geest te zuiveren en de lessen van de Boeddha in het dagelijks leven toe te passen. De Boeddha heeft geen memorial nodig, maar de mens wel.


Op het enorme plein voor het museum staan acht pagodes. Ze vertegenwoordigen allemaal een wijze les. Je kunt de pagodes binnengaan, er zijn allerlei centra in gehuisvest, zo is er in een pagode bijvoorbeeld een trouwzaal. Verder staan er achttien Arhats, Tien ervan vertegenwoordigen discipelen van de Boeddha, drie komen voor in de Amithaba Sutra en drie komen uit de Chinese folklore.
Boven alles uit torent een enorme gouden Boeddha van veertig meter hoog.


Heel speciaal en ook een tikje mysterieus is een kastje met wat witte stukjes, dit schijnen nieuwe tanden van de Boeddha te zijn, die hier groeien. Hier had men niet echt een uitleg voor, men vond het heel bijzonder, maar verder is het een boeddhistisch mysterie. Zoals een religie betaamt had men hier verder weinig vraagtekens bij.
In het museum kregen we een mooi boek van Master Hsing Yun en vele folders. In elke zaal werden offers uitgereikt die je aan de Boeddha kon offeren en water wat je kon laten wijden.

Het Fo Guang Shan Buddha Museum is zeker een van de meest indrukwekkendste musea die ik ooit gezien heb.