maandag, juli 31, 2017

Unhappy Consumer: De lotgevallen van Stinkende Thomas

Onze oude AEG stofzuiger was na jarenlange trouwe dienst aan vervanging toe. Toevallig zagen wij een erg enthousiast reclame-uiting van de Thomas Perfect Air Animal pure: leest u even mee?


Wow een stofzuiger die meer levensvreugde belooft en ons zelfs kan behoeden voor allerlei sluimerende allergieën. Zoiets wilden wij als echte “frisse luchtfans” natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. Wij zetten ons even over de stevige aanschafprijs heen en besloten dit wonder der hedendaagse techniek online te bestellen via Bol. Al gauw mochten wij de heilige Thomas, die voor ons op dat moment al synoniem was voor de patroonheilige van alle frisse momenten, in ontvangst nemen. Wat ons meteen opviel was de enorme omvang + het bijbehorende gewicht. Maar goed, je kan verwachten dat levensvreugdescheppende technieken van Duitse makelij nu eenmaal wat meer wegen dan een doorsnee stofzuiger. De eerste ervaringen waren ook niet verkeerd. Het loeiende geraas voor lief nemend besloten wij het achterste van Thomas in actie te besnuffelen en hoewel de lucht eerder neutraal dan fris te noemen was…en onze levensvreugde zo een beetje op het oorspronkelijke niveau bleef, waren wij niet echt ontevreden.

Helaas was het plezier echter van korte duur. Na 2 dagen begon Thomas de geur van uitgekotste kattenbrokken en natte hond te verspreiden. Tijd om de tank even te verversen dachten wij zo. Wij hadden op Youtube al een filmpje gezien waarin deze klus met gemak werd verricht maar helaas was de realiteit toch anders. De filter, het mondstuk en de tank waren volledig verstopt met kattenharen dewelke slechts met veel moeite konden worden verwijderd omdat ze in allerlei hoeken en kanten vast zaten. Bovendien was de stank in de tank zo ondragelijk dat zelfs in volle buitenlucht ons riante terras er helemaal naar stonk. Onze levensvreugde begon al flink te tanen.

Wij hadden ons er uiteindelijk bij neergelegd dat wij voortaan 2-3 keer per week de nare klus van het reinigen van Thomas over onszelf hadden afgeroepen maar het werd nog erger.

Na een 6 tal weken begon het toestel ook na het reinigen een zeer kwalijke geur te verspreiden die het midden hield tussen versgedraaide fecaliën en rotte eieren. Omdat ik het vage vermoeden had dat wij iets fout deden, vermits dit fenomeen al helemaal niet meer strookte met de productomschrijving op Thomas Perfect air besloot ik de hulp in te roepen van de klantenservice.

Tot mijn grote schrik wist deze te melden dat het de bedoeling is dat de tank na elk gebruik moet worden geleegd, schoongemaakt en vervolgens open moet blijven staan tot alles binnenin droog is. Bovendien moet de filter regelmatig als een oude luier worden gewassen en als dat niet meer helpt, moet je hem vervangen. Het komt er dus eigenlijk op neer dat de Thomas Perfect Air Animal pure meer verzorging nodig heeft dan een pas geboren baby.

Van even snel stofzuigen is met een dergelijke vernuftige uitvinding natuurlijk geen sprake meer. Wij hebben de misselijkmakende Thomas na 6 weken gebruik bij het groot vuil buitengezet. Tot onze verbazing was hij, ondanks zijn stank, toch nog door iemand anders meegenomen vooraleer het afval werd opgehaald. Wellicht was Mozes een betere naam voor het onding geweest maar iets zegt ons dat ook de nieuwe adoptieouders hun vondst erg snel zullen betreuren.


Fletcher vakantieveilingen-omzet

Er even een nachtje tussenuit gaan is heerlijk. En het fijne is: bij deze veiling kun je zelf kiezen in welk Fletcher Hotel je verblijft. Waai uit aan zee, trek eropuit op de Veluwe of ontdek een stad die je nog niet kent. Jullie komen lekker uitgerust weer thuis.
Aldus de wervende tekst van Vakantieveilingen over de Flecher Hotels. In werkelijkheid is het pure oplichterij waar Fletcher een behoorlijk extra inkomen mee verdient.

Menigeen weet dat wij sinds jaar en dag regelmatig te vinden waren in onze favoriete hotel, Willibrordhaeghe. Door een faillissement en wat onfortuinlijke latere eigenaars, was Willibrordhaeghe lang gesloten. Tot ons grote geluk is het onlangs weer heropend en is het een Fletcher hotel geworden. Al staat dat niet zo goed bekend, dit hield ons niet tegen om weer eens een weekendje Deurne te boeken.

Nu staat Fletcher al jaren elk uur op Vakantieveilingen. Elk uur gaat er een overnachting uit. je zou denken dat alle hotels van Fletcher inmiddels de komende tien jaar vol moet zitten hierdoor. Maar nee, ook wij konden de bon krijgen. Alle weekenden staan nog vrij, met wel een enorme bijbetaling. Gek genoeg stond er op de bon dat deze niet geldig was in het weekend. Dat is vreemd, want bij bieding staan alle weekenden nog groen.
Niet getreurd, wij mailden Willibrordhaeghe zelf en wat bleek, het kon gewoon in het weekend, we hoefden alleen de boekingslijn maar te bellen. En daar bleek dat het komende weekend vol was. Boeken voor een weekend verder kon niet, we moesten elke week maar bellen.
Afgelopen weekend belden wij weer en toen werd ons gezegd dat de bon niet geldig is in het weekend. We moesten de e-mail maar doorsturen, dan zouden ze ernaar kijken. Nou, bij kijken is het gebleven, want sindsdien is het stil aan de overkant, heel stil.

Al bij al was het natuurlijk al vreemd dat Fletcher elk uur een bon aanbiedt op Vakantieveilingen. Als die allemaal geïnd zouden worden zouden Fletcher hotels altijd vol zitten. In werkelijkheid word je gelokt met alle weekenden die (weliswaar met forse bijbetaling) nog vrij zijn, heb je eenmaal betaald blijkt het niet in het weekend te kunnen (en waarschijnlijk nooit). Hierdoor worden de meeste bonnen nooit geïncasseerd en rinkelt bij Fletcher elk uur de kassa, zonder dat ze ooit een gast hoeven te ontvangen. Wij hebben nu al een heel naar gevoel over Fletcher en zijn zeer teleurgesteld, hopelijk stopt de Vakantieveilingenoplichterij van Fletcher spoedig en wordt hotel Willibrordhaeghe gewoon weer een zelfstandig hotel.


maandag, juli 17, 2017

Sun Moon Lake Taiwan

Het Sun Moon Lake is een echte must-see in Taiwan. Van Tainan nemen we daarom de HSL naar Taichung. Vandaar vertrekt de Nantou bus naar Suishe. Bij het Visitor Center kun je dan the round lake bus nemen. En daar zou op onze eindbestemming Ida Thao onze gastheer Eric ons ophalen. De aanblik van het Sun Moon Lake is oogverblindend. De mierenhoop van Chinese toeristen bij het bezoekerscentrum doet je echter de schrik om het hart slaan. Gelukkig bleek deze drukte zich alleen tot dit soort plaatsen te beperken.

 Na een busrit van een half uurtje langs het mooie meer, stond Eric ons al op te wachten. Een eindje de berg op stond ons een geweldige verrassing te wachten, onze geboekte accommodatie bleek een prachtig houten huis te zijn in een tropisch oerwoud. Eric had ook nog de heuglijke mededeling dat zijn moeder brewed koffie bij het ontbijt had, hij was hier reuze trots op. Wij waren ook blij na al het koffietekort tot nu toe. Helaas kwam de moeder 's ochtends met een glazen koffiekannetje met een zwarte, koud geworden substantie. Het feit dat we op ons balkon een prachtig vogelconcert hoorden en een formidabel uitzicht hadden, maakte dit ongemak echter meer dan goed. We waren dan ook helemaal klaar voor twee dagen Sun Moon Lake.

Wordt vervolgd.




zaterdag, juli 01, 2017

Taiwan - Tainan

Vanaf het klooster moesten we eerst weer met de bus naar Kaohsiung om met de High Speed Rail naar onze volgende bestemming in Taiwan, Tainan, te gaan. Tot onze grote vreugde stopte er een taxichauffeur bij de bushalte die onze voor een schappelijke prijs naar Tainan kon brengen. Het gevolg was dat we daar veel te vroeg bij het hotel aankwamen.


The Prince Hotel
Wij hadden The Prince Hotel gereserveerd, een leuk hotel midden in het centrum van Tainan. Bij aankomst schrok de receptioniste nogal, ze kon echter haar zorgen alleen in het Taiwanees uiten, wat wij dan weer niet begrepen. Gelukkig had ze vaker met dit soort toeristen te maken gehad en daarom pakte ze haar telefoon voor de vertaling. Hierop lazen wij in grote letters: Room not good! De receptioniste bleef ons vrolijk toelachen, dus na enige verbazing begrepen wij dat we gewoon te vroeg waren. Opgelucht toetste ze in dat de kamer om 12.00 uur wel klaar zou zijn. Met een flesje water en een kaart in de hand besloten wij dan maar vast wat van Tainan te gaan bekijken. Ze lieten ons echter niet gaan alvorens met het voltallige personeel een voor een op de foto te gaan.
Ons verdere verblijf is goed bevallen. Je krijgt in dit hotel echt value for money. Het ontbijt is bij de buren die een soort straatrestaurantje hebben. Dat is even schrikken, maar ze bleken de heerlijkste gerechten te hebben en geweldige thee (nee, ook hier geen koffie bij het ontbijt).











Tainan
Tainan ligt verder naar het zuiden in Taiwan en is totaal anders dan de steden in het noorden. Wat je in Taipei nauwelijks ziet zijn terrasjes. In Tainan zie je op elke straathoek terrasjes. Ook zijn er hier wat meer restaurants waar je binnen kunt zitten, alhoewel ook hier in elke straat lustig op straat gekookt wordt. Verder is het er wat groener en de mensen lijken er wat vrolijker en gemoedelijker. Tainan bestaat uit verschillende delen, in Anping zijn de meeste bezienswaardigheden te vinden.
Schuin tegenover The Prince Hotel zit een geweldig restaurant waar wij onze eerste Hot Pot (soort Chinese fondue) hebben gegeten en dit zeker zou niet de laatste te zijn. Zelfs thuis eten we tegenwoordig Hot Pot bij Tang Dynastie in  Almere. Ook in Tainan zijn de inwoners geen gezelligheidseters, waar wij de hele avond Hot Potten, gooien zij zo snel mogelijk al het eten in de Hot Pot, om hooguit twintig minuten later weer buiten te staan.


Confucius Tempel
Niet ver van ons hotel vonden we de Confucius tempel, dit is de belangrijkste van Taiwan en stamt uit 1665. De tempel doet heel Chinees aan, wat klopt want de bouw vond plaats onder keizer Yongli van de Ming-dynastie. Er worden nog confucianistische rituelen gehouden, die wij helaas niet zagen. Wel werden er veel wensen-briefjes opgehangen. Tegenover de tempel is een oude Chinese poort waarachter de creative good market met naast een aantal leuke kunstwinkels, een paar kleine prachtige tempels.
Na dit avontuur gingen we maar weer eens, tegen beter weten in, op zoek naar koffie. Na lang zoeken vonden we uiteindelijk een kattencafé waar koffie geserveerd werd. Zoals overal in Taiwan maakten ze er weer een heel kunstwerk van, wat wederom minstens een half uur duurde. Ondertussen konden wij naar klassieke muziek luisteren (vreemd genoeg zetten ze dat in Taiwan vrijwel altijd aan als er Europese toeristen binnenkomen). De enige kat die aanwezig was, was een vals kreng, dus daar hadden we niet veel aan.


Anping
Anping heeft vele bezienswaardigheden, waardoor het er een stuk toeristischer is. We kwamen hier zelfs de eerste en enige Nederlandse toeristen tijdens onze reis tegen. Nu heeft dit plekje ook wel wat Nederlandse geschiedenis (There Came the Netherlanders :-). Fort Zeelandia was een fort van de VOC.


Verder is het Anping Treehouse zeker een bezoek waard, naast de banyanbomen die door een huis gegroeid zijn, is hier een prachtig museum, waar je de geschiedenis van de VOC in Tainan kan zien. Na dit alles schijn je heerlijk vis te kunnen eten in Anping. Wij waren helaas vast in het verkeerde restaurant, toen we de half dode vis in een viezig bassin zagen drijven, besloten wij het maar bij een Taiwanees biertje te houden. Natuurlijk wel met de plaatselijk specialiteit: lobster crackers (overigens heerlijk).