vrijdag, juli 31, 2009

Nederlanders op vakantie: de caravan

Waargebeurd en nog wel met Almeerders. De man van het Almeerse stel was aan het slapen in zijn caravan en werd even later letterlijk in zijn onderbroek gezet.

Nel en Kees Janssen uit Almere waren met hun sleurhut op weg naar Spanje, toen Kees besloot om even te gaan slapen. Met alleen zijn onderbroek aan kroop hij onder de wol in zijn caravan, terwijl zijn vrouw de auto bestuurde. Na een tijdje rijden moest Nel plassen en parkeerde ze de auto in Frankrijk langs een toiletgebouw van een benzinestation. Kees werd even later wakker en merkte dat de auto stil stond. Hij opende de deur van de caravan om poolshoogte te gaan nemen. Maar wat hij niet in de gaten had, was dat Nel inmiddels al weer in de auto zat. Op het moment dat hij in zijn onderbroek de caravan verliet, reed zij weg en daar stond Kees dan bij de pomp, helemaal alleen in zijn onderbroek.

Even later draaide een politieauto toevallig het parkeerterrein van het benzinestation op. Kees haalde opgelucht adem en vertelde de agenten zijn verhaal. Ze pikten hem op en zetten gauw de achtervolging in. Gelukkig was Nel nog in de buurt en kon Kees weer voorin naast zijn vrouw plaatsnemen. Hij kreeg wel een bekeuring voor het slapen in een caravan.

woensdag, juli 29, 2009

Filmrecensie: May

Door Michael Koukos

Regie : Lucky McKee
Genre : drama, horror, thriller
Tijdsduur : 94 minuten
Jaar : 2002
Acteurs: Angela Bettis, James Duval, Anna Faris, Kevin Gage, Chandler Hecht, Nichole Hiltz, Merle Kennedy, Jeremy Sisto, Rachel David, Nora Zehetner, Will Estes, Roxanne Day, Samantha Adams, Brittney Lee Harvey, Connor Matheus, Mike McKee, Ken Davitian

May is een meisje dat reeds van kinds af aan door zowel andere kinderen als door haar ouders belachelijk werd gemaakt omwille van haar luie oog.
Als zij met een ooglap op een feestje verschijnt dan is zij even het middelpunt van alle aandacht tot zij toegeeft geen piraat te zijn, dan laat men haar meteen links liggen.

Het spreekt voor zich dat May dan ook niet opgroeit tot een extraverte bloem maar wat er uiteindelijk uit het ei kruipt is wel erg eng.
Aanvankelijk zijn haar wanhopige zoektochten naar liefde en haar stuntelige manier van communiceren ontroerend. Vooral als zij haar eerste vriendje Adam ontmoet,
maar al gauw slaat dit om in een duistere obsessie. Adam krijgt het, niet geheel onbegrijpelijk Spaans benauwd van May en probeert haar zoveel mogelijk te ontlopen.
May vindt dan kortstondig liefde in een lesbische relatie met een losbandige collega. Als deze haar blijkt te bedriegen, slaan alle stoppen door, zeker wanneer zij Adam ook nog eens met een ander vriendinnetje ziet.
Het mondt allemaal uit in een indrukwekkende geweldsexplosie.

In het horrorgenre valt zelden wat nieuws te beleven en daarom is dit een echte aanrader. De hele atmosfeer is huiveringwekken terwijl de spanning rustig wordt opgebouwd.
Het geheel doet erg Tim Burton-achtig aan maar dan met echte acteurs. De geweldscenes zijn vaak bloederig maar toch is dit een van die zeldzame films waar de genremix uitstekend is gelukt. Daarom zou je deze film net zo goed als een zwarte komedie of een bloederig drama kunnen bestempelen. Dit is echt een knappe prestatie van debuutregisseur McKee. Komt daar de bijzonder kille doch efficiente acteerstijl, vergezeld van het sombere camerawerk bij en je krijgt een echt pareltje met wel een wat experimenteel tintje. Het einde zal zelfs de filmhuisliefhebber kunnen bekoren.
Voor wie eindelijk nog eens een verrassende horrorfilm wil zien zeker een toppertje!

Zelf-schrijf bijbel in Glasgow

Het Vaticaan is niet te spreken over een kunstwerk in Glasgow, waarbij bezoekers worden uitgenodigd hun eigen verhaal toe te voegen aan een bijbel. Naast de bijbel staat een bak pennen met een briefje: “If you feel you have been excluded from the Bible, please write your way back into it.” In plaats van serene, persoonlijke bijdragen, schreven ze het boek vol met obscene teksten. "Het is walgelijk en beledigend. Zoiets zouden ze nooit met een koran durven doen," zegt een woordvoerder van paus Benedictus.

De tentoonstelling 'Made in God's Image' in de prestigieuze Gallery of Modern Art (Goma) is een initiatief van de Schotse kunstenaar Anthony Shrag. Hij wil homo's en transseksuelen die zich buitengesloten voelen, een mogelijkheid geven zichzelf 'terug te schrijven' in de Bijbel. Anthony Shrag zelf zegt niet in een God te geloven, maar dat hij door het vooronderzoek voor zijn project wel veel meer respect heeft gekregen voor mensen die wel geloven.

De museumdirectie plaatste de bijbel al achter glas na klachten. Nu kunnen mensen hun commentaren alleen nog kwijt op lege vellen papier, die later in het boek worden gebonden.

Eigenlijk vallen die "obscene" teksten best mee volgens mij. Zo staat er bijvoorbeeld “This is all sexist pish, so disregard it all", een andere bezoeke schreef op de eerste pagina van Genesis: “I am Bi, Female & Proud. I want no god who is disappointed in this.”

dinsdag, juli 28, 2009

Zingen voor regen in India

Landbouwers in de Indiase deelstaat Bihar doen niets anders dan bidden voor regen, helaas blijken de goden hier niet gevoelig voor. Nu hebben ze dan maar hun dochters de velden opgestuurd.

De meisjes worden na zonsondergang spiernaakt de velden ingestuurd om oude gezangen te chanten. De bedoeling is dat ze de weergoden daarmee zo boos zullen maken, dat die hen zullen straffen met vreselijk veel regen. Tot heden is er nog geen regen gevallen, wat ons dan weer niet verbaast.

maandag, juli 27, 2009

Oplaadfietsers

In Kenia hebben wel veel mensen een mobiele telefoon, maar niet veel mensen elektriciteit om deze op te laden. Ook daar is weer een handeltje uit ontstaan: er zijn speciale oplaadwinkels, waar mensen voor $2 hun telefoon kunnen laten opladen, helaas moeten de meesten daar eerst uren voor lopen en tegen de tijd dat ze terug zijn is de telefoon alweer bijna leeg.

Twee Keniaanse studenten, Jeremiah Murimi, 24, and Pascal Katana, 22, hebben hier wat op gevonden; de "smart charger", hiermee kunnen mensen de telefoon al fietsend opladen. Het kost ongeveer 1 uur om een mobiele telefoon volledig op te laden. Het apparaatje moet $4.50 gaan kosten.

Goed verzonnen, ware het niet dat er al iets veel handigers op de markt is; opladers die op zonne-energie werken. Wel iets duurder, maar tijdbesparend, in dat uur kunnen de Kenianen dan nuttiger dingen doen. Alhoewel er dan waarschijnlijk weer een nieuw beroep verloren gaat, dat van de oplaadfietser.

A (H1N1) Paniek voor niets

Eigenlijk dacht ik afgelopen week ook dat ik Mexicaanse griep had. Ik had alle symptomen. Toen deze echter na een dag of twee weer wat wegtrokken besloot ik toch maar geen alarm te slaan, want het bleek allemaal wel mee te vallen.

Volgens de Franse professor medische wetenschappen Bernard Debré is de Mexicaanse griep ook helemaal niet gevaarlijk en wellicht zelfs iets minder gevaarlijk dan de normale seizoensgriep. Alles wat gedaan wordt is volgens hem alleen paniek zaaien en angst aanjagen. Het enige is dat het virus zich erg snel verspreid, maar het blijft maar een griepje en het gaat niet om het Ebola- of Marburgvirus, want dan zou enige paniek toch wel op zijn plaats zijn lijkt mij.

Debré vindt dat de overheden "geen andere keus" hadden dan zo draconisch op te treden "nadat de Wereldgezondheidsorganisatie met dagelijkse berichten en veelvuldige persconferenties de paniekknuppel in het hoenderhok had gegooid. Maar de regeringen dragen wel schuld "door te bezwijken voor de politieke overmediatisering van de gebeurtenis".

zaterdag, juli 25, 2009

Mexicaanse griep en religie: De Hajj

De Mexicaanse griep gaat nu ook gevolgen hebben voor de jaarlijkse bedevaart naar Mekka, de hajj. Dit jaar zal de hajj in november plaatsvinden, over het algemeen nemen er ruim 2 miljoen mensen deel aan de bedevaart.

Ibrahim al-Kerdani van de WHO wil mensen onder de 12 jaar, boven de 65 jaar en degenen met chronische ziekten uitsluiten van deelname aan de hajj. De minister van Volksgezondheid van Saoedi-Arabië wil echter niet het aantal visas verlagen dat aan pelgrims wordt gegeven, wel verwacht hij minder pelgrims dit jaar. De verantwoordelijkheid wordt dus bij de deelnemers zelf gelegd. In het Midden Oosten zijn tot nu toe 952 gevallen van de Mexicaanse griep geregistreerd.

De hajj is de jaarlijkse bedevaart naar Mekka, die iedere volwassen moslim die daartoe de middelen heeft ten minste eens in zijn leven moet verrichten. De afscheidsbedevaart van Mohammed in zijn sterfjaar werd het voorbeeld voor het huidige hajj ritueel. Het hajj ritueel begint met het aannemen van de ihraam, de gewijde staat van de pelgrim. Dit is verplicht zodra men het heilige gebied rond Mekka betreedt. Voor mannen betekent dit dat zij gekleed gaan in twee witte ongenaaide doeken, voor de vrouwen geldt slechts dat haar handen en gezicht onbedekt moeten blijven. Seks, scheren en knippen van haar en nagels is niet toegestaan.

Onmiddellijk na aankomst in Mekka wordt een bezoek aan de Ka'ba gebracht. Beginnend bij de zwarte steen, die in de oosthoek is ingemetseld, gaat de pelgrim rechtsom en maakt vervolgens tegen de wijzers van de klok in een zevenvoudige omgang (tawaaf) rond de Ka'ba.

Daarna verricht de pelgrim de sa'j, de loop tussen de met de grote moskee verbonden heilige plaatsen Safa en Marwa, eveneens zevenmaal.

Meestal op de 8e dag begeven de pelgrims zich naar de 30 kilometer ten oosten van Mekka gelegen vlakte van Arafa, waar zij in tenten de nacht doorbrengen. Op de 9e dag begeeft men zich in een massale wedloop in westelijke richting naar Moezdalifa, waar men de nacht doorbrengt. Daarna volgt opnieuw een wedloop, nu naar Mina, waar men rond zonsopgang moet aankomen. Hier gooit iedere pelgrim zeven steentje op een steenhoop. Dit wordt gezien als navolging van Abraham die hier de duivel zou hebben verdreven toen deze hem wilde verleiden zijn zoon niet te offeren.

Als laatste vindt het offeren plaats van een schaap of ander vee. Het vlees is grotendeels voor de armen bestemd. Nadat men vervolgens het hoofd heeft laten scheren (bij vrouwen wordt slechts een symbolische lok afgeknipt) is de hajj ten einde.

donderdag, juli 23, 2009

Now you see me, now you don't

De Chinese kunstenaar Liu Bollin kan zichzelf (bijna) onzichtbaar maken. Hij reist de wereld rond om één te worden met zijn omgeving. De man gebruikt zichzelf als levend doek zodat hij bijna niet meer te onderscheiden valt van de achtergrond.

Bollin doet het niet zomaar, al ziet het er wel leuk uit, hij wil er wel degelijk een statement mee maken. Hij wil ermee laten zien wat de plaats van de mens is in de samenleving. Hij ziet zichzelf als een buitenstaander, wiens werk niet erg gewaardeerd wordt in zijn geboorteland. In 2005 werd zijn studio in China door de autoriteiten gesloten.
Met zijn werk wil hij ook laten zien hoe een stadse omgeving mensen beinvloed. Tevens was het idee ook een beetje bedoeld als een protest tegen de vervolging van kunstenaars in China.

Liu wordt vaak de "onzichtbare man" genoemd, dat vind hij niet erg want voor hem is juist het niet zichtbare in een schilderij datgene wat het verhaal vertelt.

woensdag, juli 22, 2009

Gruwelijke praktijken in Iran

Een militielid en aanhanger van de religieuze leider Ali Khamenei klapt uit school in de krant The Jerusalem Post. Hierdoor wordt nog duidelijker hoe erg het leven voor, met name, vrouwen is in Iran.

Vrouwen worden om het minste of geringste in de gevangenis gestopt. Als ze, vaak ook voor iets kleins, ook nog eens de doodstraf krijgen ontstaat vaak een ander probleem. Het executeren van maagden is in de islam namelijk verboden. En daar heeft men wat op gevonden; leden van de Basiji-militie in Iran verkrachten de maagden in gevangenissen. De mannen van de gevreesde militie stappen in de nacht voor de executie in het huwelijksbootje met de vrouwen. Het huwelijk geeft hen het recht om de vrouwen te verkrachten.

De klokkenluider vertelt: " de verkrachtingen waren vreselijk en de vrouwen verzetten zich hevig. Ze kregen vaak slaappillen toegediend om hun verzet te breken. Ze vreesden de verkrachtingen meer dan hun executie. Ik hoorde vaak vrouwen huilen en schreeuwen. Ik vergeet nooit meer het beeld van een meisje dat zichzelf compleet verminkt had met haar lange nagels."

dinsdag, juli 21, 2009

Professor heeft moeite met praktijk

Theorie en praktijk kunnen ver uit elkaar liggen, zelfs op het prestigieuze Harvard, waar professor Henry Louis Gates Junior deze week wat moeite had zijn eigen theorie in de praktijk te brengen.

Een zwarte professor van de prestigieuze universiteit van Harvard, die vorige week werd opgepakt toen hij thuis kwam, heeft de politie van Cambridge beschuldigd van racisme. De 58-jarige Henry Louis Gates Junior, die beschouwd wordt als een autoriteit op het vlak van Afro-Amerikaanse studies, werd afgelopen donderdag in verdenking gesteld voor "tegenwerking en belediging van een agent in functie".

Volgens het politieverslag had een vrouw gezien hoe Gates met een schouderduw zijn voordeur opende. Omdat ze dacht dat het om een inbraak ging, meldde ze dit bij de politie, die (anders dan in Nederland) gelijk in aktie kwam. Gates weigerde zijn identiteit aan de agenten bekend te maken en noemde de politiemannen "racisten", waarna hij uitriep: "Dit is hoe men de zwarten in de Verenigde Staten behandelt". "Jullie weten niet met wie jullie te maken hebben", voegde de professor er nog aan toe. Gates werd nadien vrijgelaten. Gates heeft geen publieke verklaringen over het incident afgelegd en gaat gewoon verder met zijn colleges over tolerantie en verdraagzaamheid in de Amerikaanse samenleving.

maandag, juli 20, 2009

Gay for a day; Roze Maandag in Tilburg

Vandaag eens geen Blue Monday, maar een gezellig gekleurde Roze Maandag. Sinds 1990 is Roze Maandag uitgegroeid tot een vaste traditie tijdens de Tilburgse kermis. Destijds is de Gaykrant ermee begonnen; na een oproep kwamen enkele honderden gays en lesbo's naar het centrum van Tilburg. Dit jaar worden er 300.000 bezoekers verwacht en of je nu komt om te kijken of gezien te worden, het is de bedoeling in het roze te verschijnen. Motto dit jaar is "Gay for a day".

Het gekke is dat de keren dat wij zijn uitgenodigd om mee te gaan naar het Roze spektakel, het enorm slecht weer was. Al weken was de Roze bus gereserveerd, en kregen wij het steeds benauwder omdat wij niet wisten wij wat wij aan moesten trekken, want wij hebben nauwelijks roze kledingstukken. En het is ook geen kleur om nog eens vaker te dragen, stemmig roze past ons niet echt. Door dit praktische probleem hadden wij er altijd steeds minder zin in, en de weergoden waren ons dus ook altijd enorm gunstig gezind; het weer was altijd zo slecht dat er niemand meer ging en wij ons ook met een geweldig excuus, gewoon in stemmig zwart, konden terugtrekken.

Voor de artiesten hoef je dit jaar niet te gaan: Jamai, Bonnie St. Clair en Ronnie Tober. Wat ben ik blij dat wij dit jaar niets hebben afgesproken, want het weer zou ons vandaag niet te hulp zijn geschoten.

Neturei Karta, luis in de pels voor Israël

Orthodoxe joden die Hamas bezoeken; een vrij surrealitisch beeld. Niet voor de Neturei Karta, die zijn er kind aan huis. Afgelopen week bezochten vier leden van de Neturei Karta Hamas leider Ismail Haniya.

De Neturei Karta (Aramees voor "Hoeders van de stad") staan bekend om hun zeer antizionistische houding. De stichting van de staat Israël wordt door hen als ongehoorzaamheid aan God beschouwd, want alleen de Messias zou de Joodse staat mogen herstellen. Deze hoeders omarmen daarom ook de vijanden van de staat. De beweging heeft naar schatting enkele duizenden aanhangers, de meesten wonen in Jeruzalem en Ramat Beit Shemesh Bet. De meeste leden zijn nakomelingen van Litouwse joden die rond 1830 naar het Heilige Land trokken.

Natuurlijk werd het illustere viertal hartelijk ontvangen door Haniya. Ze hadden er ook wel een reisje voor moeten maken; ze gingen via Egypte naar Gaza. Tijdens de thee kon Rabbi Yisroel Weiss niet ophouden met uitroepen van medeleven met de "arme, arme Palestijnen". Als dank kregen zij van Haniya de titel "helden".

Eerdere akties van Neturei Karta waren het bezoeken van een Holocaust-ontkenningsconferentie in Teheran en het bejubelen van Mahmoud Ahmadinejad's uitspraken over het wegvegen van Israël van de kaart. Onbegrijpelijk want denken ze nu echt dat ze bij een aanval op Israël gespaard zullen blijven? Of zouden ze dan ook hopen als martelaren te sterven?
Een gevaarlijk groepje binnen Israël lijkt mij.

zondag, juli 19, 2009

Race-non

Een Italiaanse non moet een fikse boete betalen en is haar rijbewijs voor een maand kwijt nadat ze te snel over de autoweg scheurde. Reden voor die haast? Ze maakte zich zorgen om de gebroken pols van Benedictus XVI.

Toen de 56-jarige non gisteren gehoord had wat de kerkleider in zijn chalet in de Aostavallei overkomen was, stoof zij samen met een 65-jarige en een 78-jarige andere non weg uit Rome om de paus te gaan bezoeken. Ter hoogte van Turijn werd zij staande gehouden door de politie omdat zij met 180 kilometer per uur over de snelweg raasde.
"U hebt gelijk, mijn jongen", kreeg de agent te horen. "Wij rijden echter zo snel uit bezorgheid omtrent de gezondheid van de Heilige Vader." De agenten waren niet onder de indruk.

vrijdag, juli 17, 2009

Haan zonder kop als melkkoe

Naar aanleiding van het verhaal over de zee-egels, die doormidden gekliefd nog uren blijven leven, had Remco een verhaal over een kip zonder kop die nog maanden is blijven leven. Een onwaarschijnlijk verhaal, maar het blijkt toch dat dit waargebeurd is.

Op 10 september 1945 kreeg boer Lloyd Olsen uit Fruita (Colorado) zijn schoonmoeder op bezoek. Die was erg hongerig en zo trok Olsen naar de tuin om een kippetje de nek af te gaan hakken. De keuze viel op Mike, een lekkere sappige haan. Helaas sloeg Olsen een beetje mis met zijn bijl en daardoor bleef de halsslagader, een oor en een deel van de hersenen intact. Hierdoor bleef Mike in leven en besloot Olsen verder voor hem te zorgen en zijn schoonmoeder maar een vegetarische salade voor te schotelen.

Mike zonder kop kon natuurlijk niet op de gebruikelijke wijze eten, dus gaf Olsen hem een mengsel van water en melk, met een oogdruppelaar rechtstreeks in zijn keel.
De boer en zijn vrouw versliepen zich wel elke dag, want kraaien kon Mike ook niet meer. Dat was geen probleem want de familie Olsen kon voortaan toch uitslapen; Mike werd namelijk zo beroemd dat de familie besloot entree geld te heffen voor de bezichtiging van Mike, samen met de inkomsten uit bladen en tv optredens konden ze daar makkelijk van leven. De haan was namelijk goed voor $4,500 per maand, wat in die tijd een hoop geld was.
Olsen kreeg veel kritiek te verduren dat hij de haan in leven liet, maar zo'n melkhaan laat je natuurlijk niet gaan. Tevens waren er veel mensen die dit ook wel zagen zitten, dus vele kippen en hanen werd de kop half afgehakt, geen enkele bleef echter langer dan een dag in leven.

Mike is nog 18 maanden blijven leven. Uit onderzoek bleek dat Mike niet geleden heeft, en zo lang heeft kunnen leven doordat de halssalgader intact was en een vitaal deel van de hersenen.
Mike verblijft, nu op sterk water, in een instituut in Fruita. Er wordt nog jaarlijks een "Mike the Headless Chicken Day" gehouden het derde weekend in mei.

donderdag, juli 16, 2009

Filmrecensie: Angels & Demons - Het Bernini Mysterie

Door Michael Koukos

Regie: Ron Howard
Cast: Tom Hanks (Robert Langdon), Ewan McGregor (Camerlengo Patrick McKenna), Ayelet Zurer (Vittoria Vetra), Stellan Skarsgård (Commander Richter)
Speelduur: 138 minuten
Jaar: 2009

Hoewel de verfilming van de Da Vinci Code erg tegenviel waren de verwachtingen rond Angels & Demons toch nog hoog.
De film begint in een razend tempo waardoor men in enkele minuten zoveel informatie moet opnemen dat men, als men het boek niet heeft gelezen, meteen al het spoor bijster is.
Wat wel meteen ook opvalt is het zeer gelikte camerawerk.
Als echter eenmaal de klopjacht op de moordenaar van de kardinaals begint zie je pas de echte boodschap van deze film. Het is een ordinaire 2 uur durende reclamespot voor de Lancia Delta.

Verder zijn er weinig verrassingen te melden; de regisseur heeft behoorlijk goed de lijn van het boek gevolgd. Het op zich al ongeloofwaardige verhaal van de belachelijk grote hoeveelheid antimaterie en de zelfreflexie van een Vaticaan dat in realiteit wordt geleid door een oud-nazi maken het er allemaal niet veel realistischer op. De stommiteiten die professor Langdon samen met de Lanciarijdende politieagenten op mekaar stapelt grenst aan het ergerlijke.

Toch zijn de acteerprestaties niet verkeerd op Ayelet Zurer als jammerlijke uitzondering na; zij loopt er de volledige 138 minuten bij alsof zij vreselijke kiespijn heeft. Tom Hanks zit deze keer wel goed in zijn rol, wat niet gezegd kon worden van The Da Vinci Code.
Ondanks dat alles zijn er ook een paar pluspuntjes. De prachtige beelden van Rome zijn erg mooi om naar te kijken, en de special effects zijn op zijn minst indrukwekkend te noemen.
Daar staat dan wel tegenover dat ondanks de flitsende klopjachten het geheel behoorlijk langdradig is.
Jammer, alweer een gemiste kans dus.

Wie echt de achtergronden van de Illuminatie wil kennen kan beter een Alex Jones film kijken.

Rituele zelfmoord-berg

De berg Salève, op de Frans-Zwitserse grens, torent hoog boven Genève uit en is niet alleen populair bij paragliders maar volgens de burgemeester van het dorpje Collonges-sous-Salèves ook bij allerhande andere springers. Burgemeester Pierre-Henri Thévoz is het grote aantal zelfmoorden op zijn berg meer dan zat. Ook vreest hij veel negatieve publiciteit die het toerisme in zijn gemeente kan schaden, als het op bestedingen aankomt is het triest gesteld met de zelfmoordenaars.

Deze keer wordt een soort rituele zelfmoord onderzocht. Een man en een vrouw werden dood onderaan de berg gevonden. Het stel was zwaar verminkt want kennelijk zijn ze gewoon gedoken, met het hoofd naar beneden. Naast de tas van de man vond men een Nederlandse bijbel. Op het lichaam van het vrouwelijke slachtoffer waren strepen getrokken met kaarsvet. Het vermoeden is dat het te maken heeft met een of ander duister ritueel dat voor haar dood heeft plaatsgevonden. Gezien de bijbel gaat men ervan uit dat het om een Nederlandse man gaat, de vrouw zou waarschijnlijk Spaans zijn. Beiden zijn tussen de 30 en 40 jaar.

Een wandelaar zag het mysterieuze duo op 7 juni, de laatste keer dat iemand ze in leven heeft gezien. De politie is nog niet achter de identiteit van de zelfmoordenaars. De Nederlander had op zijn schouder de tekst 'EBL' getatoeëerd en droeg een T-shirt met de letter A en vleugels. Vooralsnog heeft niemand hen als vermist opgegeven.

woensdag, juli 15, 2009

Telendos: geloof, bijgeloof, of waarheid ?

Geloof en bijgeloof liggen dicht bij elkaar op Telendos. Voor de inwoners is er zelfs geen enkel verschil tussen de twee. Alles is gewoon waar, daar zijn geen bewijzen voor nodig. Iedereen heeft dan ook wel enkele "waargebeurde" spannende verhalen te vertellen.

Zo komt de hele familie na een begrafenis nog enkele keren op bezoek bij de overlevende; na 1 maand, 3 maanden, 9 maanden en na 1 jaar. Iedereen brengt dan speciale cakejes mee. Bij het bakken moet je uitspreken dat alleen familie welkom is, want als je uitspreekt dat iedereen welkom is dan komen er geesten van alle overledenen. Het verhaal gaat dat een baldadig kind snel zei dat iedereen welkom was, de gevolgen laten zich vanzelfsprekend raden: de hele dag had men last van honderden geesten en zombies die in een niet aflatende stroom het huis van de overlevende bezochten. Er moesten 3 papassen aan te pas komen om dit euvel weer op te lossen.

Het gedeelte van het eiland achter het kerkhof wordt dead city genoemd. Natuurlijk niet voor niets! Over dit gedeelte van het eiland zijn tientallen getuigenissen van mensen die er hebben gewandeld en/of gekampeerd en 's nachts moesten vluchten, uit angst, omdat ze omsingeld werden door vele kinderstemmen. Onlangs gingen de twins, om stoer te doen, daar toch weer kamperen. Nadat hun tent omringd werd door voetstappen gingen ze voorzichtig buiten de tent kijken, niemand te zien natuurlijk, maar direct zwol het kinderkoor weer aan. De twins renden daarop gillend naar huis.

Het meest recente verhaal gaat over Yiannis, toch een van de stoerste jongens van het eiland. Hij werd, in mei dit jaar, midden in de nacht gebeld door een vriend, waarmee hij de volgende ochtend naar het Constantinus klooster zou lopen. De vriend drong aan dat het beter was nu al te vertrekken en zei dat hij direct moest komen, zelf was hij al onderaan het pad naar het klooster en daar zou hij op Yiannis wachten. Yiannis vond het vreemd van zijn vriend, maar besloot toch gevolg te geven aan het telefoontje. Het was inmiddels doodstil en pikkedonker. Vlakbij het hotel is een erg donker pad (in juni is hier eindelijk verlichting gekomen) langs een afgelegen strandje. 's Nachts zie je daar nooit iemand. Echter nu zag Yiannis een man bij het water zitten, hij had zijn handen tot een kommetje gevouwen en dronk daarmee water uit de zee. Yiannis riep de man, waarop deze zich oprichtte en zo'n 2 meter lang bleek te zijn, hij was helemaal in het zwart en had geen gezicht. Direct daarop sprong de man het pad op richting Yiannis, die met het hart in zijn keel het hazenpad koos. Rennend, buiten adem en trillend over zijn hele lichaam spoedde hij zich naar huis. Yiannis was er van overtuigd dat het de duivel was en al is hij anders niet bijzonder gelovig, hij is 2 dagen op bed blijven liggen geheel omringd door iconen. Zijn ouders waren behoorlijk bang door het verhaal en besloten papas uit te nodigen voor een gesprek. En ja hoor papas wist het zeker; het was de duivel geweest. Het advies luidde: vaker de kerk bezoeken en meer iconen kussen. En zijn vriend? die had inderdaad die nacht helemaal niet gebeld, hij lag gewoon thuis te slapen.

En ja zo zijn er nog tientallen verhalen, er is van de weduwen bijvoorbeeld niemand die hun overleden echtgenoot niet eens op bezoek heeft gehad 's nachts, terwijl andere overledenen constant dingen zoek maken en ze dan op vreemde plaatsen weer boven water toveren. Allemaal niet te bewijzen verhalen, maar het tegendeel hebben we ook nog niet kunnen bewijzen....

dinsdag, juli 14, 2009

Crisis verhoogt calvinisme in Nederland

Calvinisme is een woord dat de rillingen over mijn rug doet lopen. Het brengt bij mij associaties teweeg van sombere, sobere kerken, fundamentalisme, huichelarij en bovenal het reduceren van elke levensvreugde tot nul.

Helaas kun je er dit jaar niet helemaal omheen, het is nu eenmaal het 500ste geboortejaar van Johannes Calvijn (om precies te zijn was dit op 10 juli) Dit betekent vele artikelen, tentoonstellingen en last but not least een test van Lodewijk Dros (Trouw): Bereken je C-factor. Ik besloot met dit laatste te beginnen. Tot mijn grote schrik scoorde ik nog 42 % ("Je hebt wat calvinistische trekjes"!). Toch nog een klap van de molen meegekregen dus. Ter vergelijking; calvinistisch boegbeeld André Rouvout had een uitslag van 68 procent op de C-factor.

Het calvinisme is een stroming van het protestantse christendom gebaseerd op de theologische en daaruit voortvloeiende sociale en politieke leer van de hervormer Johannes Calvijn (1509-1564). Wat bijzonder goed uitkomt voor zijn huidige aanhangers is dat de kredietcrisis enkele waarden van Calvijn noodzaakt; hard werken, zuinig zijn en soberheid. Hierdoor wint het muggenzifterige calvinisme weer aan terrein.

Was je C-factor erg hoog? dan kun je nog tot en met 31 oktober naar de overzichtstentoonstelling Calvijn & Wij in de Grote Kerk te Dordrecht. Deze stad heeft verder gedurende de zomer nog een uitgebreid Calvijn-programma, zoals De Calvijn filmweek, Psalmzingen en zelfs een religieuze modeshow.
De spruitjeslucht zal nog lang blijven hangen deze zomer.

maandag, juli 13, 2009

Amersfoort 750 jaar: Geen geit, geen feest

De grootste attractie van Amersfoort is toch altijd, zonder twijfel, de Geit van Amersfoort geweest. Ook afgelopen vrijdag konden wij niet om deze beroemdheid heen, al bleek zijn woning van haspel en tuin deze keer een stukje naar achteren verplaatst.

Vol verwachting liepen wij zijn nieuwe woning binnen en zagen zijn haspel al staan. Helaas wachtte ons een onaangename verrassing; de haspel was leeg en ook in de rest van het tuintje was onze geit niet meer te bespeuren. Wel liepen er wat nieuwe bewoonsters rond, wij vragen ons af of dat een antikraakwacht is.

Teleurgesteld liepen wij verder en al snel zagen wij een enorme geitenshredder staan, op dat moment wisten wij dat wij onze geit nooit meer terug zouden zien.

Nog geen paar meter verder stond een metalen draak, bij nadere inspectie bleek dit kunstwerk "Sofia en de draak" te heten en daar geplaatst te zijn vanwege het feest Amersfoort 750 jaar. Onbegrijpelijk, want voor ons kon er van enig feest geen sprake meer zijn. Op de draak waren diverse briefjes geplakt met geschreven boodschappen. Bij nadere inspectie was daar een wel heel mysterieuze bij, waar wij het ten volle mee eens zijn: Geen geit geen feest! Waar is onze haspelgeit? Schande! Foei!!!!
Helaas worden prominente attracties in Amersfoort blijkbaar snel vervangen. In de gracht dreef een grote namaak-taart, het zag er leuk uit maar levenloos. Voor ons blijft Amersfoort immer verbonden met De Geit, en die komt helaas niet meer terug. Tijd om te verhuizen Remco!

foto's: met dank aan R. Schade

zaterdag, juli 11, 2009

De Pastinaeck is top

Gisteravond was het tijd om eens een kijkje gaan nemen bij De Pastinaeck in Amersfoort, winnaar van Mijn tent is top 2009. Rianne en Lie waren destijds superenthousiast, dus wij waren erg benieuwd wat hier na 2 maanden nog van over zou zijn.

Samen met Remco werden wij enthousiast en gastvrij ontvangen door Lie. Alhoewel het restaurant overvol zat, voelde de sfeer direct goed. Trendy en toch huiselijk. Na aan de tafel te hebben plaatsgenomen kwam er direct een ober het apertitief opnemen, zo zien wij het graag. In vlot tempo volgde de amuse en de kaart. Ondertussen spotten we ook Rianne al, ook nog even vrolijk.

Wij waren erg nieuwsgierig naar de vergeten groente, maar hadden verder een saaie Hollandse kaart verwacht, niets is minder waar, de kaart is erg verrassend. Als voorgerechten kozen wij het staartstuk met Reypenaar V.S.O.P. en de zalm met zoet-zure pompoen. Allebei prima van smaak en ook de presentatie liet niets te wensen over. Als hoofdgerechten kozen wij de Kibbeling van Schelvis met mosselen en de parelhoen gevuld met o.a. pistachenoten, dit laatstse vooral omdat dit geserveerd werd met de langverwachte Pastinaak. En ook dit was weer een schot in de roos. De Pastinaak proefde zoetig en helemaal niet saai-Nederlands.

De filosofie van De Pastinaeck berust op de volgende sleutelwoorden: laagdrempelig, gezellig, informeel, gezond, passievol en eerlijk. En wij kunnen volmondig beamen dat deze filosofie volledig bewaardheid wordt, dit alles ook nog eens tegen zeer schappelijke prijzen. Tevens hebben wij kunnen constateren dat het enthousiasme van de dames nog niets heeft ingeboet, integendeel zelfs. Ook het commentaar tijdens de uitzendingen van zelfingenomen blaaskaak Herman den Blijker bleek in het geheel niet tot uiting te komen. Zo zouden Rianne en Lie het personeel niet voldoende onder controle hebben, nu zijn wij echt niet de gemakkelijkste klanten, maar wij ervaarden de bediening als perfect; correct en toch niet te formeel.

Wij kunnen niet anders concluderen dat De Pastinaeck inderdaad top is en dus de terechte winnaar van Mijn tent is top. Ons zullen ze er in ieder geval nog regelmatig zien, daar rijden wij graag voor naar Amersfoort.

vrijdag, juli 10, 2009

Planten die zichzelf water geven

Planten die zichzelf water geven, dat zou nog eens handig zijn. Je zou de planten niet te drinken willen geven die hier bezweken zijn aan het "vergeten-water-te-geven" syndroom.

Onderzoekers van de Universiteit van Haifa zijn een vreemdsoortig plantje tegen gekomen, in de Negev woestijn, dat zichzelf water geeft. Het plantje is dan wel niet erg groen, maar mooi rood is niet lelijk toch? Deze handige plant, genaamd Rheum palaestinum, is gezegend met speciale bladeren met kanaaltjes die zelfs een druppel water kunnen omzetten in een voedzaam survival dieet. Tot heden is de Rheum palaestinum alleen nog in Israel en Jordanie gevonden.

Track and trace met urine

Een hond is na zo'n 10 jaar een lid van de familie geworden. Het is dan ook pijnlijk als dit familielid de poten neemt.

De familie Baltesz uit Clifton (UK) verloor hun 10-jarige Labrador Simon. Ze waren radeloos en zochten overal, zonder resultaat. Ook het ophangen van tientallen posters mocht geen baat hebben. Driftig zochten ze op internet naar effectieve opsporingsmethoden. Uiteindelijk bleef daarvan nog een, vrij onorthodoxe methode, over; het trekken van een spoor van urine. Zo gelezen, zo gedaan, dus begon de hele familie urine te verzamelen in flessen. Daarmee werden door de hele wijk en later de hele stad, urinesporen getrokken. De City Council was not amused over deze methode, er hangt de incontinente familie dan ook een fikse boete boven het hoofd.

En Simon? Die is nog steeds zoek, diverse dierenartsen verklaren dat de urine-spoor-methode geen enkel effect heeft, deze zou alleen kunnen werken als de familie altijd al incontinent was geweest en er in huis een permanente urinegeur had gehangen.

donderdag, juli 09, 2009

Homoseks bedreigt weefsel in India

Yoga kan goed zijn, ik weet er zelf alles van. Hier kennen we voornamelijk de westerse vormen zonder al te veel religieuze poespas. In India is yoga onlosmakelijk verbonden met religie. En religie is er vaak weer gekoppeld aan een goeroe. Helaas zijn er goeroes en goeroes en er is nu eenmaal geen goeroekeurmerk en/ of consumentenbond voor goeroes, hier profiteren de (vaak) zelfbenoemde religieuze meesters graag van door het doen van de meest vreemde uitspraken, die dan "vanzelfsprekend waar" zijn.

Zo is er Swami Baba Ramdev, een invloedrijke yoga-expert, die in India ook een bekend tv-figuur is (Televangelist). Deze "alwetende" goeroe beweert dat homoseks een ziekte is, die kan genezen worden door yoga. Het kan behandeld worden zoals elke andere aangeboren afwijking. Zulke neigingen kunnen behandeld worden door yoga pranayama (ademhalingsoefeningen) volgens Ramdev. Seks tussen dezelfde seksen zou het weefsel van de Indiase maatschappij bedreigen.

Uluru (Ayers Rock) gaat sluiten

De grote rode rots in het midden van het land is het bekendste symbool van Australie: Ayers Rock, of zoals Aboriginals hem noemen; de Uluru (Grote Rots).

Helaas is alleen kijken naar de Uluru voor veel reizigers niet voldoende. Op jaarbasis klimmen er maar liefst 300.000 mensen naar de top van de rots. Dit is echter een doorn in het oog van de Aboriginals aangezien Uluru voor hen van grote culturele en religieuze waarde is. Al duizenden jaren vormt de rots voor de Aboriginals een heilige plek die met respect moet worden behandeld. Archeologisch onderzoek wijst uit dat er al 22.000 jaar Aboriginals bij de Uluru wonen en er vele heilige ceremonies hebben plaatsgevonden. Op de rots zijn dan ook veel tekeningen en schilderingen te vinden die daarvan getuigen. De Anangu, een Aboriginalstam, geloven dat de Uluru is ontstaan toen het landschap is geschapen door hun voorouderlijke geesten. Toen zijn er regels opgesteld, waaronder de bescherming en het beheer van de rots, waaraan zij zich nog steeds houden. Het beklimmen van de rots voor de Aboriginals is daarom heiligschennis en een pijnlijke attractie.
Al rust er geen vloek op, het is een zware tocht die tot nu toe zo'n 30 reizigers er niet levend af hebben gebracht.

Het Nationale Park, waarin de Rots is gelegen, wil nu een volledige afsluiting van de rots. Eigenlijk om verdere schade aan de Uluru te voorkomen, en een (klein) beetje om de Aboriginals te respecteren. Helaas wil de Centrale Overheid hier niets van weten, het is namelijk een van de grootste toeristische attracties van het land. Dus zal geld het wel winnen van religie en milieu. Als je dus nog wilt gaan doe je dat het best zo snel mogelijk.

woensdag, juli 08, 2009

Leugen-veteraan

Howard Manoian wordt er van verdacht dat hij jarenlang gelogen heeft over zijn rol in de bevrijding van Normandië tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zo heeft hij altijd verklaard dat hij met een parachute in Normandië is geland. Volgens het Amerikaanse dagblad Boston Herald is dit echter niet correct en is hij per boot aan land gekomen.

De veteraan, die sinds 1984 een deel van het jaar in Chef-du-Pont, vlakbij Sainte-Mère, verblijft, raakte ook niet zwaar gewond tijdens de strijd. Hij zou enkel een vinger hebben gebroken. De burgemeester van Sainte-Mère-Eglise is onthutst. Hij denkt dat het respect voor de veteranen misschien wel een beetje te groot is, waardoor te weinig verhalen daadwerkelijk onderzocht worden. Manoian is momenteel teruggekeerd naar de Verenigde Staten.

Ach ja, een boot en/ of vinger meer of minder maakt toch niet echt uit. Zolang hij meegedaan heeft aan de bevrijding is het toch een veteraan die wel wat respect verdient?

dinsdag, juli 07, 2009

Telendos; Recycling van Quantum Touch beloning

Na Michael's succes met Quantum Touch op Telendos in april, stonden de zieken en gebrekkigen nog net niet in rijen op de kade, maar de eerste behandelingsaanvraag liet toch niet lang op zich wachten.

Natuurlijk was de oma, met de knie als de berg van Telendos, er als de kippen bij om Michael te claimen. Ze was uitzinnig van vreugde om Michael weer te zien, want de knie had na de behandeling van vorige keer nog slechts het formaat van een Hollandse heuvel. Oma kon weer redelijk lopen en haar verwachtingspatroon was evenredig bijgesteld; deelname aan de Olympische spelen voor senioren was nog slechts een paar behandelingen verwijderd van de realiteit.

Oma is niet rijk en vanzelfsprekend is in haar geval dankbaarheid het behandelingstarief. Deze keer stond oma er echter op Michael niet met lege handen naar huis te laten gaan. Het salaris bestond uit een grote tas met daarin een pot inlandse honing en 10 grote, zeldzame schelpen. Trots vertelde oma hoe zeldzaam de schelpen waren, waarop wij haar beteuterd aankeken. Wij zagen namelijk al de hoge boete opdoemen, die bij invoer in Nederland de beloning van de douane zou zijn. Tegen beter weten in probeerden wij dit nog uit te leggen, maar de mensen daar begrijpen daar niets van, het is immers toch een prachtig cadeau, wie zou daar nu iets van kunnen zeggen?

De schelpen lagen de dagen daarop als stenen op onze maag, want op zo'n klein eiland kom je daar niet ongezien vanaf zonder iemand te beledigen. En de sociale controle is extreem groot, dus zelfs het ondankbare plan ze ergens in een vuilnisbak te dumpen was onuitvoerbaar.
Na lang nadenken besloten wij, op een moment dat iedereen aan het eten is of anderszins druk bezig, tijdens zonsondergang, de schelpen stiekem verspreid over het eiland neer te leggen op diverse strandjes, alsof ze waren aangespoeld. (we wisten niet of de schelpen wel voorkwamen in die regio, dus misschien zou een eventuele vondst wel miraculeus worden). Sneaky stopten wij de douane-Damocles in een rugtas en terwijl Michael op de uitkijk stond, legde ik bij elk strandje waar we voorbijkwamen een schelp op het strand. In zee had ook gekund, maar dan heb je hetzelfde probleem dat je ze moet verspreiden, het zou namelijk niet ongemerkt voorbij gaan als er plotseling 10 bijzondere schelpen tegelijk zouden aanspoelen, en dat zou oma zeker ter ore komen.

Een van de schelpen hadden wij expres op een strandje neergelegd waar wij vaak komen, omdat ik vreselijk moest lachen bij het idee getuige te kunnen zijn van het vinden van de schelp. Aangezien op dat strand alleen het kruidenvrouwtje komt, om het geld van de ligbedjes te komen incasseren, wisten wij al bijna zeker wie de gelukkige vinder zou zijn. Temeer daar het kruidenvrouwtje in haar winkeltje ook schelpen verkoopt. En ja hoor, we hoefden nog geen half uur te wachten en het kruidenvrouwtje kwam langs, ze zag het direct, bukte en stak de schelp verheugd in haar tas. En zo eindigde een deel van de gift van oma in het winkeltje van het kruidenvrouwtje. Nu maar hopen dat de schelp niet een of ander uniek kenmerk had wat wij over het hoofd hebben gezien.

zondag, juli 05, 2009

Festival Afrique Carib Stadhuisplein Almere

Gezien de tropische temperaturen van de laatste dagen past het Festival Afrique-Carib, dat vandaag in Almere wordt gehouden uitstekend. Een en ander is georganiseerd door de Afrique-Carib Breathtaking Foundation, met het festival pogen zij een muzikaal platform te creëren waarbij uiteenlopende bevolkingsgroepen op verschillende wijze met elkaar in contact kunnen treden, informatie uitwisselen en ervaringen kunnen delen. Een mooi initiatief en streven in ieder geval.

Wat mij het eerste opviel was het fotografieverbod (Filming, taken pictures of the performance of any artists is strictly forbidden!), dat er natuurlijk om vraagt om overtreden te worden. Na dit ten uitvoer te hebben gebracht, pal naast een groepje groot uitziende evenementenbeveiligers, gebeurde er niets. Ik zou ook niet weten waarom je geen foto's mag nemen.

Wat mij in tweede plaats opviel was de sfeer, of eigenlijk de vaststelling dat die er niet was. Ergens past de hele setting van het Stadhuisplein gewoon niet bij dit soort festivals. Het blijft het Stadhuisplein, kaal, kil en vooral heel groot, waardoor de Afrikaanse mark, aan het andere eind van het plein dan het podium, geheel in het niet viel.

De muziek klonk op zich uitstekend, maar daar moet je van houden. In de middag bestond het publiek dan ook alleen nog maar uit een handjevol rasta's. Een bevolkingsgroep die wel oververtegenwoordigd was, was die van de insectachtigen. Het plein zag zwart van een soort kruising tussen een vliegende mier, mug en vlieg. Ik weet niet wat het was maar het was ontzettend irritant, ze waren ook uiterst moeilijk van gezicht en lijf af te slaan. Daarom kon ook ons laatste aktiepunt geen doorgang vinden, het eten van een overheerlijke kabrita. Er stonden veel geweldig uitziende kraampjes, maar helaas met de irritante vliegen was het niet echt aantrekkelijk om er te eten.

Jammer want het festival heeft op zich best potentie en de organisatie verdient deze toch enigszins teleurstellende entourage zeker niet. Misschien volgende keer op Almeerderzand?

Programma:
12:00 - 12:40
CSI (Steelpan,
T&T, UK)
12:45 - 13:30
Maikal X (Reggae, NL)
13:30 - 13:40
Flexclusive (Hip Hop, NL)Music
13:50 - 14:20
La Fiesta (Allround,
Curaçao, Suriname, NL)
14:25 - 15:10
Soca Twins (Soca, Germany)
15:15 - 16:15
Prince Malachi feat. RasItes (Reggae,
Jamaica / UK)
16:15 - 17:00
Conquering Lion (Reggae, St. Maarten,
UK)
17:05 - 18:05
Junior Kelly feat. Roots Harmonics Band (Reggae,
Jamaica)
18:10 - 18:25
Celebration Time
18:30 - 19:30
Conjunto Latinos (Kaseko, SU / NL)
19:30 - 19:55
El Che (Dominicaanse Republiek)
20:00 - 21:00
Benicia feat. Mercadonegro (Cumbia & Salsa
,
Colombia)

Politie in Almere op zoek naar mysterieuze geluidsoverlast

Afgelopen nacht om een uur of 1.00 begon er zich een ongelooflijke herrie over het Almeerse Tussen de Vaarten te verspreiden. We hadden al een aantal keer op het terras geluisterd waar het vandaan kwam. Diverse andere buren, in vele variaties van ontkleding en ergernis, deden hetzelfde en we kwamen tot de conclusie dat het vanuit Almere Buiten moest komen. Tegen 3.00 uur besloot Michael de politie te bellen.

De Politie bleek al veelvuldig over dezelfde klacht gebeld te zijn en vreemd genoeg al uren op zoek te zijn naar de mysterieuze geluidsoverlast, tot dan toe zonder resultaat. Ongelooflijk toch weer, want wij wisten zeker dat als we zouden gaan rijden zoiets toch binnen een minuut of 10 wel hadden kunnen vinden.

Al wachtend kwamen we tot de conclusie dat het eigenlijk best leuke muziek was. Michael besloot daarop dat we dus van de nood beter een deugd konden maken en ook maar naar het feest moesten gaan. Nu was ik op dat moment nog niet echt party-geschikt, dus toog eerst naar de badkamer. En ja op dat moment had de politie, met kennelijk een bepaalde vorm van gehoorafwijking, de daders toch gevonden, en keerde de rust rond 3.30 uur weer boven Almere terug.