zondag, januari 30, 2011

Ook mummies in Cairo de dupe van Mubarak protesten

De protesten gaan maar door in Egypte, het ergste is dat er weer heel wat mensen dit met hun leven moeten bekopen. Toch hebben ook de doden er last van.

Plunderaars hebben vrijdag twee mummies van enkele duizenden jaren oud vernield in het Egyptisch Museum in Caïro. Dat heeft het hoofd van de Egyptische oudheidkundige dienst, Egyptoloog Zahi Hawass, gezegd tegen de Egyptische staatstelevisie.
Het Egyptisch Museum heeft de grootste verzameling voorwerpen uit het Oude Egypte ter wereld. Het staat naast het gebouw van de regerende Nationale Democratische Partij. Dat kantoor werd gisteren in brand gestoken bij demonstraties tegen president Hosni Mubarak.

BronHLN
Labels: Egypte, Caïro, protest, Hosni Mubarak, Nationale Democratische Partij, doden, slachtoffers, mummies, betogers

Cambodja: platteland

De andere dag werden we op gehaald door een geheel nieuw laken, deze reed de hele dag niet harder dan 30 km, geen probleem zo konden we het platteland van Cambodja in ieder geval goed bekijken. De benzinemeter stond vanaf het begin van de dag op 0, dus we verwachtten nog wel wat geschud, wat niet gebeurde, stilvallen deden we echter ook niet.

We hadden vandaag een nieuwe gids, Tin genaamd. Vanzelfsprekend hadden mensen hem al eens een t-shirt van Tintin gegeven. Tin was een goede gids en ook nog eens prima te verstaan. We weten nu dan ook alle ins en outs van de tientallen huisnijverheidsctiviteiten waar mensen op het platteland zich mee bezighouden. Dit ging van het maken van dadelpalmsuiker snoepjes, kleien van potten, maken van vispasta, het houden van vechtvissen, tot het kweken van eetbare slangen aan toe en wat al niet meer zo de revue passeerde. Ook hier waren de mensen allemaal even vriendelijk. Toch had Tintin steeds een wijze les voor hen; dat ze blij moesten zijn dat ze hard konden werken en met het hele gezin nog bij elkaar woonden. Zijn lessen begrepen wij toen nog niet helemaal, de mensen trouwens ook niet. Hij begreep ons wel uitstekend, zo had hij er helemaal geen problemen mee dat wij niet met de beroemde bamboe trein mee wilden. We hadden namelijk inmiddels gehoord dat dit veel mooier klinkt dan het is, in werkelijkheid is het gewoon een plank op wielen.
Het platteland van Cambodja is arm, stoffig en ook wel mooi door de rijstvelden, het authentieke, maar het zijn hier toch ook weer vooral de mensen die het hem doen.



Labels: Cambodja, Battambang, bamboo train, bamboe trein, platteland, rijstpapier

zaterdag, januari 29, 2011

Cambodja: Battambang

In Battambang logeerden we in het hotel met de originele naam Battambang I. Het hotel was enorm Aziatisch, de stad vies en stinkend. Gelukkig zouden we hier maar twee dagen blijven en was het juist onze bedoeling om hier het platteland op te gaan zoeken.

Op zich was het hotel super luxe. Er logeerden echter slechts Japanners, Chinezen en Koreanen die zich enorm onbeschoft gedroegen. De Khmers deden er echter alles aan om het de Chinese boeren naar de zin te maken. Zo was er een gigantisch Karaoke complex waar je Karaoke kamers kon huren voor 1 persoon tot 100 personen. Bij het ontbijt ontbrak het brood, dit was vervangen door een rijsttafel, echter wel een met ondefinieerbare onderdelen. De Aziaten schijnen ook nogal veel spullen mee te nemen van de hotelkamers, wat niet werd getoleerd, want er hing op elke kamer een prijslijst met letterlijk elk onderdeel van de hotelkamer erop, tot de wc pot aan toe.

Battambang is niet toeristisch, het is echter niet moeilijk te verzinnen hoe dit komt, de stad is lelijk, stinkend en vies. Het enige fatsoenlijke restaurant is hier van een Amerikaan, het Gecko café. Al staat dit in de Lonely Planet en wordt het dus druk bezocht door de weinige toeristen die er nog wel komen. Onze tuktuk rijder had echt geen idee waar het te vinden was (dit terwijl wij het adres hadden en dit een hoofdstraat in het centrum bleek te zijn). Leuk was wel dat wij zo direct een rondtour kregen door Battambang en een groot gebied er omheen.
Het goede aan het Gecko café is niet alleen het uitstekende eten, maar ook dat het hier wemelt van het personeel, dit zijn allemaal straatkinderen die hier een gratis horeca-opleiding krijgen en bij gebleken geschiktheid ook een vaste baan.

De volgende dag zouden we het platteland rondom Cambodja bezoeken, samen met een vers laken in Camry en een nieuwe gids.

Labels: Battambang, Gecko, cafe, straatkinderen, tuktuk, Lonely Planet, hotel Battambang I, Toyota Camry

Er waren eens een rabbijn, imam en een dominee, die gingen samen wandelen

Op woensdag 9 februari gaan de hoogste geestelijken van het jodendom, christendom en de islam in Nederland samen wandelen in Amsterdam-West. De wandeling voert hen langs een moskee, een kerk en een synagoge en zou de tolerantie in de stad moeten verhogen.

De organisatoren, waaronder de Raad van Kerken, het Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap, het Contactorgaan Moslims en Overheid en het Verbond voor Progressief Jodendom, kozen er juist voor de eerste dialoogwandeling te houden in Amsterdam-West. Dit deel van Amsterdam is gekozen als locatie voor de wandeling, omdat in de afgelopen tijd sprake is geweest van intolerant gedrag ten opzichte van joden die met keppels op straat lopen en moslima’s met hoofddoeken.

Door de eeuwen was Amsterdam een tolerante stad, die bereid was vluchtelingen en buitenlanders op te nemen, zoals hugenoten, Portugese en Asjkenazisch-joodse vluchtelingen, Marokkanen en Turken. Onlangs is de gemeente Amsterdam een anti-discriminatiecampagne gestart om de waarde van de tolerantie in Amsterdam te onderstrepen en mensen uit te nodigen ruimhartig met elkaar om te gaan. De geestelijken willen dat van harte ondersteunen door juist in dit stadsdeel te gaan wandelen. Deelnemers aan deze interreligieuze wandeling zijn onder meer rabbijn Raphael Evers, moslimgeestelijke Sefa Bagci, bisschop Hans van den Hende en ds. Arjen Plaisier.

Een mooi initiatief, maar of het helpt?

Bron
NIK

Labels: dialoogwandeling Amsterdam, 9 februari, NIK, tolerantie, Raad van Kerkene, moskee, synagoge, Raphael Evers, Sefa Bagci

donderdag, januari 27, 2011

Winnie Madikizela Mandela verlaat ziekenhuis in tranen

De mededeling van de Nelson Mandela Foundation dat de opname van Mandela in het Milpark ziekenhuis (Johannesburg) een routine onderzoekje betreft lijkt onwaarschijnlijk, Mandela's ex-vrouw Winnie verliet vanmiddag rond 13.30 uur in ieder geval in tranen het ziekenhuis.

Belangstelling heeft Nelson in ieder geval voldoende, de bekende Zuid-Afrikanen lopen het ziekenhuis inmiddels plat. Minder blij is hij met de grote groep journalisten uit binnen- en buitenland die de voorgevel van het ziekenhuis barricaderen. Een drietal uit China lukte het zelfs voorbij de beveiliging en binnen in het ziekenhuis te komen.
Inmiddels zijn alle media van het ziekenhuis terrein verbannen en staan ze nu op een nabijgelegen brug (hopelijk is deze sterk genoeg).



Bron
News24

Labels: Nelson Mandela, onderzoek, Winnie Mandela, tranen, ziek, Zuid-Afrika, Nelson Mandela Foundation, Milpark Hospital, Johannesburg

Rochus Misch met looprek klem tussen de post

Na verloop van tijd sterft de geschiedenis uit, doordat de langst levende die het nog had meegemaakt ook overlijdt. Zo ver is het nog niet met Rochus Misch, maar deze oud telegrafist van Hitler is inmiddels al wel 93 jaar, onkruid vergaat niet zeggen ze wel eens. Misch is de laatste die uit eigen ervaring kan vertellen hoe Hitler zich in 1945 van het leven beroofde. In 2008 bracht hij zijn memoires uit, die momenteel worden verfilmd.

Misch voelt zijn ouderdom wel, hij is dan ook hij niet meer in staat de scheepsladingen aan fanmail te beantwoorden. Misch krijgt naar eigen zeggen brieven uit alle windstreken. "Ze komen uit Korea, Amerika, Finland en IJsland en geen enkele brief heeft een negatieve toon", aldus Misch. Nee dat begrijp ik wel, je moet wel een zo'n idioot zijn om zo iemand nog fanmail te sturen. Vroeger stuurde de hoogbejaarde Duitser zijn fans gesigneerde oorlogsfoto's van zichzelf in een SS-uniform. Hij was lid van de Leibstandarte-SS Adolf Hitler. Nu loopt hij met een looprek door zijn appartement, tussen de post die zich maar blijft opstapelen.

Bron
HLN

Labels: Hitler, SS, Misch, Rochus Misch, memoires

woensdag, januari 26, 2011

Opvouwbaar hotel

Na een ijshotel, vuilnishotel en een rothotel is er nu ook het opvouwbare hotel.

Een tent is zo 2010, wie in 2011 een groot sport-, cultuur- of publieksevenement gaat bijwonen slaapt in een opvouwbare hotelkamer. In de flexotels kunnen twee gasten verblijven in een kamer van 6 bij 2,5 meter groot, die volledig ingericht afgeleverd wordt. Door een ingenieus inklapbaar systeem zijn de flexibele hotels op elke locatie te plaatsen. In de kamers is elektriciteit en licht en ze zijn ook nog eens rolstoelvriendelijk. Helaas zijn ze niet geschikt voor in de rugzak.

Bronnen
Vakantiekanaal
Flexotels

Labels: hotelkamer, flexotel, opvouwbaar, hotel

Cambodja: Blauwalg en Battambang

Na drie intensieve dagen was er eindelijk tijd voor een dag rust. Wij besloten dan ook om maar eens helemaal niets te doen dan eten, drinken, zwemmen en luieren in Lotus Lodge (Cambodja).

Het zwemmen ging helaas niet door, daar er een uitbraak van blauwalg in het zwembad was getrokken. Vanzelfsprekend was dat er niet vanzelf gekomen. Eigenaar Menno was enkele dagen weg geweest en had het zwembadmannetje duidelijke instructies gegeven hoe het zwembad tijdens die dagen te onderhouden. Menno was dan ook verbaasd bij thuiskomst een knalgroen/ blauw troebel zwembad aan te treffen. Nu komt het er met een zoutwaterbad erg op aan in welke verhoudingen je het zout en de chemicaliën er elke dag ingooit, daarover had hij dan ook vele lessen aan de verantwoordelijke daarvoor gegeven. Geheel op zijn Khmer's was het mannetje dat de andere dag alweer vergeten en had er gewoon elke dag maar wat pakken zout ingegooid. Helaas is dat ook niet zomaar te verhelpen, uren werd er met een heel team gediscussieerd, het mocht geen baat hebben. Gelukkig woog de fles wijn die wij als genoegdoening kregen er ruimschoots tegenop.

Erg leuk bij Lotus Lodge is de Vulcano Pot, het is een soort kruising tussen fondue en gourmet. Bovenop de vulkaan rooster je stukjes vlees en in de bak waarin het staat kun je dingen koken in bouillon. We lieten het ons smaken.
De andere dag zouden wij met de boot naar Battambang vertrekken. Gelukkig werden wij nog net van deze ramp gered door twee Nederlanders die naast de Vulcano Pot plaatsnamen. Van hen hoorden wij dat het een gammele boot is die er regelmatig mee stopt en dat de reis maar liefst 9 uur duurt als je geluk hebt. Het allerergste voor mij was echter wel dat de boot geen toilet heeft! In het water springen is niet mogelijk daar krokodillen nog de liefste beesten zijn die erin rondzwemmen. Gelukkig weet Menno overal een oplossing voor en zo had hij binnen 5 minuten geregeld dat wij per taxi naar Battambang gingen, een rit van slechts 3 uur.

En zo kwam er de andere ochtend een laken (van hetzelfde laken een pak, wij zouden nog vele klonen van deze chauffeur ontmoeten deze reis) voorrijden. Lakens rijden steevast in een Toyota Camry en lakens hebben ongeveer elk uur een lunchpauze nodig, geef je ze die niet dan vallen ze letterlijk bijna met hun hoofd op het stuur. Bij een van deze stops bestelde ik een ijskoffie en kreeg een wel zeer opmerkelijk bouwpakket.
Verder rijden lakens altijd te hard, juist op momenten dat er kinderen, waterbuffels, kippen en varkens oversteken. Onderweg moest het laken ook nog tanken, wij bleven zitten. Dit bleek met een handpomp te gaan, toen de tank vol was werd de auto (en wij) zo'n 10 minuten geschud, dit om de benzine te mengen.
Het was een wonder dat wij heelhuids Battambang bereikten.

Labels: Cambodja, Siem Reap, Lotus Lodge, zwembad, Toyota Camry, tanken, Battambang, taxi

Cambodja: Khmer logica

De Khmer zijn hele lieve en aandoenlijke mensen, die vrijwel altijd lachen. Wel met een eigen gebruiksaanwijzing, dit omdat zij een geheel eigen logica hebben. Een logica waar zij vanzelfsprekend zelf heilig in geloven. Ook onze gids Kea was wat dat betreft een product van zijn cultuur, hij heeft ons menigmaal versteld doen staan met zijn uitspraken.


  • Eenden duiken steeds onder water omdat zij vis zoeken om te eten.
  • De visnetten die je overal in het water ziet worden door de politie uitgezet, verder houdt de politie eenden en kappen zij bomen.
  • Mensen die mondkapjes voor hebben zijn dokters en koeriers, zij dragen de mondkapjes om hun tanden te beschermen.
  • In de oude tijd reed de general manager van het leger op een olifant.
  • Hanuman was gewoon een aap net als alle andere apen.
  • Angkor is verlaten omdat de koning de hoofdstad heeft verplaatst.
  • Alles wat wetenschappers niet weten weet Kea wel.
  • Een onverharde weg met veel gaten en kuilen heet een Dancing Road.
  • Khmer moeten meer slapen gedurende de dag omdat zij veel minder sterk zijn dan Europeanen.
Nog verbazingwekkendere logica maakten wij in Battambang mee:
  • No Sir, you can't order a medium pizza, because you are too small for medium pizza. (En Michael kreeg de pizza niet, zelfs niet toen we dan maar het restaurant verlaten hebben).
  • No I can't sell the cigarettes, because I don't know the price. (Al zei ik nog zo vaak dat deze op het pakje staat en wees ik naar de tientallen pakjes die hoog opgestapeld lagen, de verkoopster bleef haar zinnetje herhalen en ik kreeg ze niet. Even later is Michael terug gegaan en zei haar dat deze overal 1 dollar 50 zijn, wat waar was, hierop was zij zeer verbaasd en na overleg met 3 collega's mocht Michael ze dan toch kopen).

    Labels: Cambodja, Siem Reap, Kea, Khmer, logica, volk, gids, Battambang

dinsdag, januari 25, 2011

Cambodja: Slachtoffers van landmijnen

Al is de oorlog in Cambodja al zo'n 30 jaar verleden tijd, dit is helaas niet het geval voor de meer dan 25.000 slachtoffers van mijnen. Zij missen allen een of meerder ledematen en zijn daarnaast vaak blind. Al zijn er veel mijnen geruimd, toch maken ze nog elke maand rond de 20 slachtoffers.

Een deel van de landmijn slachtoffers zijn te werk gesteld in orkestjes. Bij bijna elke tempel of andere bezienswaardigheid zit zo'n orkestje op een soort verhoging. Je hoort ze altijd, ze beginnen direct te spelen als de niet blinde van het gezelschap iemand aan ziet komen, zo gauw je weer uit het zicht bent stopt het orkestje weer. Al is het idee geweldig, het ziet er toch wel heel erg zielig uit. Er zijn er zelfs orkestleden bij die uit niet veel meer bestaan dan uit een romp.

Cambodja heeft het grootste landmijn-probleem ter wereld. Het begon halverwege de jaren 80, toen de Vietnamezen een 700 kilometer lang mijnenveld aanlegde langs de Cambodjaans-Thaise grens. Na de Vietnamese terugtrekking heeft de Cambodjaanse overheid mijnen gelegd om bepaalde gebieden te beschermen en daarna heeft de Rode Khmer er nog eens honderden mijnen bijgelegd. Tegenwoordig is men druk met mijnenruimen, maar gebieden als Battambang, Krong Pailin en Pursat liggen er nog vol mee. Ga in die gebieden nooit van de bestaande weg af als je geen aspiraties hebt om in een orkestje in Cambodja te eindigen.

Labels: landmijnen, mijnen, Cambodja, Rode Khmer, Vietnam, orkestjes, slachtoffers

zondag, januari 23, 2011

Brits stel uit hotel gegooid na negatieve recensie op TripAdvisor

Recensie-sites zoals TripAdvisor zijn voor veel hotels een nagel aan hun doodskist. Het kan nog zo goed zijn, toch zullen er altijd mensen zijn die ontevreden zijn. Je kunt er als eigenaar maar weinig aan doen. Wij waren onlangs in een hotel dat een briefje op de kamer had gelegd; "Ben je ontevreden vraag naar de manager, ben je tevreden geef je commentaar op TripAdvisor". Het Golden Beach hotel Blackpool (UK) pakt de amateur recensisten heel anders aan; zij gooien ze gewoon stante pede op straat.

Een Brits stel werd onlangs uit het Golden Beach hotel in Blackpool gegooid nadat zij een negatieve recensie op TripAdvisor hadden gepubliceerd. Toen het stel weigerde te vertrekken heeft de mananger zelfs de politie gebeld, zo werden zij alsnog gedwongen om te vertrekken. Een refund hebben ze nooit gekregen.

De moraal van dit verhaal: wacht met het publiceren van een slechte recensie totdat je weer thuis bent.

De recensie op TripsAdvisor
So we arrived at the hotel in the afternoon, and no one was at the desk when we got there. We had to wait about a minute but it was no big deal. After that everything went pretty normal, until the next night the manager busts into our room and says we overused the hotel services or something like that by asking for an extra towel. He also said we broke the rule of eating hot food in our hotel room and posted a bad review of the hotel on there website. (apparently he really doesn't like bad reviews). So he kicks us out of the hotel for an extra towel and a "bad review" even though we hadn't used our computers once on the trip so far. I would recommend staying at any other hotel other than this one, as they are complete jerks.

Bronnen
Gadling
USA Today
TripAdvisor

Labels: recensie, amateur, hotel, TripAdvisor, Blackpool, Golden Beach hotel

zaterdag, januari 22, 2011

Cambodja: Banteay Srei

Banteay Srei is een wat verder gelegen tempelcomplex in de buurt van Angkor te Cambodja. De tempel is opgedragen aan de Hindoe god Shiva. Met behulp van Zwitserland is de tempel gerestaureerd, waardoor het hele authentieke, wat de Angkor tempels nog wel hebben, totaal weggemoderniseerd is.

Banteay Srei is tot een toeristisch openluchtmuseum geworden. Je komt al binnen in een gigantische bezoekersruimte, groter dan het tempelcomplex zelf. Daarnaast is er nog een megarestaurant en een fototentoonstellingsruimte. De tempelresten zelf staan achter afzettingen.

Kea was ons eigenwijze gedoe meer dan zat, en ofschoon Hanuhman duidelijk zijn apenkop toont op de tempel, wist Kea stellig te zeggen dat dit niet Hanuhman was. Op de vraag wie het dan wel was hebben wij nooit antwoord gekregen. De minder gelukkige beelden die helemaal geen hoofd meer hadden waren volgens Kea `destroyed by the people`.

Ook hier kregen wij straftijd en die werden wij geacht in de fototentoonstellingsruimte door te brengen. Het ministerie van werkverschaffing had hier een heel blik Khmer meisjes tewerkgesteld, die samen een statistiek moesten vervaardigen van de meningen van bezoekers. Hiertoe hadden zij een schrift waar je je land van afkomst in moest vermelden met daarnaast in een paar woorden wat je van de tentoonstelling vond. De meisjes moesten dit dan weer overbrengen (een streepje zetten) naar een groot schema waar alle antwoordcategorieën naast elkaar opstonden. Helaas hadden ze geen meisjes kunnen vinden die naast Khmer nog een of meerdere andere talen spraken. Om elke categorie/ antwoord braken ze dan ook in een zenuwachtig gegiechel uit. Zelfs van de veel voorkomende categorie "good" hadden de meisjes geen kaas gegeten. Je kunt je voorstellen dat aan het eind van een bepaalde periode hun baas, die ook alleen Khmer spreekt, de cijfers naar zijn meerdere brengt. Die..je begrijpt het al.. En zo kon het voorkomen, na ons bezoek, dat ze een categorie "good" hadden, een categorie "beautiful" en een categorie "sambal bij".

Labels: Angkor, Wat, Cambodja, Banteay Srei, restauratie, Zwitserland, fototentoonstelling, bezoekerscentrum

Cambodja: Ta Prohm

Een van de hoogtepunten van Angkor is Ta Phrom. De tempel ziet er nog net zo uit als bij de ontdekking in 1860 en is helemaal overwoekerd door bomen, planten, mossen en lianen. Je zou bijna het gevoel hebben dat je de tempel zelf voor het eerst ontdekt, een gevoel dat snel verdwijnt doordat Ta Phrom ook het meest gefotografeerde object door Japanners is. Als je die wegdenkt is Ta Prohm een sprookjesachtige ruïne.

Ta Prohm is door Jayavarman VII gebouwd ter ere van zijn moeder. De bouw begon in 1186 en werd uitgevoerd door maar liefst 80.000 bouwvakkers. De tempel was boeddhistisch opgezet, maar heeft ook wel wat hindoeïstische trekjes.
Ook Angelina Jolie heeft nog goede herinneringen aan de tempel, zij heeft deze bezocht in haar rol van Lara Croft. Een gedeelte van de film Tomb Raider werd in 2001 in de tempel opgenomen.
Tegenwoordig is men druk bezig met restaureren, dus als je de tempel nog in oorspronkelijke staat wilt zien moet je snel zijn.

De wetenschap staat nog voor vele vragen, zoals waarom de tempel en de stad er omheen plotseling verlaten is in de 15e eeuw. Gelukkig wist Kea overal wel het antwoord op; het waren zijn voorouders en Angkor werd verlaten omdat Phnom Penh de hoofdstad werd. Niet alle wetenschappelijk vragen zijn moeilijk te beantwoorden.

Labels: Cambodja, Ta Prohm, Jayavarman, Angkor, Tomb Raider, Lara Croft, Angelina Jolie

vrijdag, januari 21, 2011

Vuinishotel

Wil je eens was anders, ga dan in januari naar Madrid. Je kunt er logeren in een hotel dat gemaakt is van 12 ton vuilnis; het Beach Garbage Hotel. De naam wil niet zeggen dat je er lekker aan het strand kunt vertoeven, wel dat het afval afkomstig is van Europese stranden.

Het hotel met vijf kamers op het Plaza de Callao is gebouwd door de Duitse kunstenaar Ha Schult, vorig jaar deed hij hetzelfde in Rome. Schult wil met het hotel de aandacht vestigen op de enorme hoeveelheden afval die het massatoerisme in Europa met zich meebrengt. "Ik heb het Beach Garbage Hotel gebouwd, omdat de oceanen van onze planeet de grootste vuilstortplaatsen zijn", zei hij.

Waar het hotel te boeken is gaat het verhaal niet. Mocht het je toch lukken, dan niet klagen over een vuile kamer.

Bronnen
HLN
NOS Nieuws

Labels: Vuilnis, hotel, Madrid, vervuilde stranden, Europa, Plaza de Callao, Ha Schult, Rome, garbage

donderdag, januari 20, 2011

Cambodja: en de zon ging onder

Nadat wij genoodzaakt waren Kea strak onder de duim te houden, hadden wij, op al zijn onlogische Khmer uitspraken, na geen enkele last meer van hem. Aan het eind van de eerste Angkor dag had hij wel nog een enorme verrassing voor ons; de zonsondergang. Op zich niet echt spectaculair, dat zou het pas geweest zijn als de zon eens niet onder was gegaan.

Kea stond er echter op, het hoorde bij zijn programma en niet gaan zou ons minstens 2 uur straftijd kosten. Vanzelfsprekend is dit gloedvolle spektakel slechts echt een beleving op een hoge berg. Er was nog de mogelijkheid om de klim boven op een "ielefant" te maken, maar Kea zou dan achter de "ielefant" moeten lopen, wat we dan ook wel weer zielig vonden. Zo gingen wij gedrieën toch maar lopend op weg naar het evenement. De klim viel best mee, op de olifanten na, want het was maar een smal pad en iedere keer als er een olifant passeerde had je de keus onder zijn poten verpletterd te worden of aan een tak boven een afgrond te gaan hangen. Gelukkig bereikten wij de top van de berg ongeschonden. De blijdschap daarover was helaas van korte duur, want boven bleek een tempel met een enorme trap te wachten om beklommen te worden. Tegen beter weten in probeerde Kea ons wederom te trap op te krijgen. Hierop besloten wij niet eens de zonsondergang af te wachten maar gewoon het olifantenpad te kiezen.

Labels: Angkor, zonsondergang, gids, Cambodja, tempel, berg

woensdag, januari 19, 2011

Saki, in memoriam

Helaas hebben wij het verdrietige nieuws ontvangen dat onze vriend Saki na een kort ziekbed overleden is. Ik hoop dat Saki nu eindelijk rust kan vinden in zijn hoofd. Rust zacht Saki, we zullen je nooit vergeten.

Ter nagedachtenis aan Saki een gedeelte van een stukje over zijn leven dat ik in 2008 heb gepubliceerd:

Er was eens een beroemde advocaat op Kalymnos. De advocaat, Saki, kwam uit een rijk en intellectueel gezin, zijn broer was eveneens zeer geslaagd, als arts in het ziekenhuis van Kalymnos en tevens verdienstelijk in de politiek. Saki studeerde rechten in New York, de wetenschap sprak hem direct aan. Nadat hij afgestudeerd was keerde hij terug naar zijn geboorteeiland Kalymnos, alwaar hij een advocatenkantoor oprichtte. Al snel groeide dit als kool en had hij diverse personeelsleden. Daarnaast bleef Saki de wetenschap een warm hart toedragen en promoveerde zelfs.

Toen werd het 1993 en knapte er iets in Saki's hoofd. Hij ging niet meer naar kantoor en had nergens meer zin in. Eenzaam thuis begon hij na te denken hoe hij zich toch zo ellendig kon voelen. Al snel had hij de oplossing gevonden; mensen hadden het op hem en zijn kantoor gemunt, en niet alleen op hem, maar ook op Kalymnos en zelfs heel Griekenland. Het kon niet anders of de inlichtingendienst van Turkije moest hier achter zitten. Dit moest Saki natuurlijk voorkomen, en zo begon hij mensen te waarschuwen. Helaas bleken die mensen zijn adviezen helemaal niet meer te geloven. Gedesillusioneerd begon hij over straat te zwerven. Zijn kantoor ging failliet, zijn huis werd openbaar verkocht. Saki begreep er niets van, het was overduidelijk dat iedereen zich tegen hem had gekeerd, terwijl er zoveel gevaar dreigde. Gelukkig was hij nog wel welkom bij Yiannis, Rita en Petroula op Telendos. Eens per week nam het bootje hem gratis mee en kon hij naar zijn vrienden van Rita's taverna, die lekker voor hem kookten en hem een warm thuis gaven.

Zo hebben wij kennis mogen maken met deze bijzondere persoonlijkheid. Saki is bijzonder vriendelijk, en het duurde dan ook niet lang voor hij overal trots vertelde dat hij Nederlandse vrienden had. Hij zocht ons verscheidene keren op en zette zijn theorieën uiteen tijdens een van de 3 warme maaltijden (achter elkaar!) die Petroula voor hem kookte. Op een dag ging hij zelfs met ons zwemmen, al duurde dit maar kort, daar Saki zich erg onveilig voelde buiten de voor hem vertrouwde gebieden.

Saki bleek een zeer oprechte, aardige vriend te zijn. Ook bleek hij naast zijn complottheorieen eigenlijk heel normaal te zijn. Zou het dan niet zo zijn dat hij eigenlijk een heel mooi leven heeft zo? En zou dit een bijkomstigheid zijn van een psychiatrische ziekte, of zou het heel misschien wel eens een beetje gespeeld kunnen zijn? Wij hebben onze bevindingen met zijn vriendin Petroula besproken, die hem al 15 jaar kent en ook zij moest bekennen dat zij daar af en toe wel eens aan twijfelt. Saki heeft het erg vaak over het boek dat hij aan het schrijven is (onderwerp onbekend), en ik moet bekennen dat op zulke momenten toch wel eens de naam Günter Wallraff door mijn hoofd speelt.

Labels: Telendos, Saki, in memoriam, advocaat, psychiatrie

Duif gearresteerd wegens drugsmokkel

In Colombia is een drugskoerier gearresteerd die drugs de gevangenis binnensmokkelde. Het gaat om een duif.

De duif werd ontmaskerd toen ze op enkele meters van een cel werd aangetroffen met 45 gram drugs 'op veren'. Door het gewicht was de duif zo vermoeid dat ze gewoon op de grond gevallen was. Agenten hadden de duif zien vallen en wilden haar ter hulp snellen. Pas toen zagen ze dat de drugs aan haar vleugels waren vastgemaakt. Gelukkig kon de duif in de soep, dat scheelde weer een cel.

Bron
De Standaard

Labels: drugs, Colombia, gevangenis, drugskoerier, duif, smokkelen

dinsdag, januari 18, 2011

Cambodja: Angkor Wat

En het was nog lang onrustig in Siem Reap. Met de stemmetjes en het gelach van de Khmer nog in ons hoofd vielen wij als een blok in slaap. In mijn dromen hoorde ik plotseling een hoog en schel "hello, hello, hello", ik kon niet echt thuisbrengen wie dit zei. Tot Michael mij wakker maakte en we beiden beseften dat het stemmetje zich aan de andere kant van de deur bevond. Daar stond de receptioniste in paniek, want de door ons bestelde gids en tuktuk met chauffeur stonden al een tijdje op ons te wachten.

Rennend en half aangekleed met twee slaapkoppen kwamen wij twee uur na de afgesproken tijd het hotel uitgerend. Daar stond gids Kea ("mijn vrienden noemen mij Nokea") als een stralend aureool op ons te wachten. Het was allemaal geen probleem, want slapen doen de Khmer graag en zo hadden Kea en de chauffeur nog lekker even wat extra uurtjes kunnen snurken in de tuktuk.

Vandaag stonden er wat grote tempels van Angkor op het programma, beginnende bij de beroemdste: Angkor Wat. Het was ongeveer een halfuurtje rijden en het was gezien het chaotische verkeer een boeddhistisch wonder dat wij heelhuids het Angkor complex bereikten. Onderweg viel ons naast het drukke verkeer met de vele brommertjes, tuktuks, waterbuffels, fietsen, auto's en alle vervoer wat verder maar denkbaar is, vooral de geur op. Het is een typische geur die wij overal in Cambodja roken; een mengeling van verkeersgassen, gekookte rijst en het nationale gerecht Amok.

Aangekomen bij het 25 vierkante kilometer grote Angkor complex werden wij direct voor een camera geplaatst, dit voor de driedaagse toegangspas waar een foto op moest.
Na nog een paar kilometer in de tuktuk kwamen wij als eerste bij Angkor Wat aan. Een indrukwekkende tempel en nationale trots. Angkor Wat staat op de vlag, Angkor is het merk bier en de Khmer praten er allemaal vol trots over, alsof ze het allemaal eigenhandig hebben gebouwd.

Gids Kea zijn kennis van het Engels was in de tuktuk al niet erg uitgebreid gebleken, veel verder dan het praten over zijn grote hobby Karaoke ging dit niet en het Cambodjaanse Engels bleek tevens in elk woord een extra en/of vervangende ie te bevatten wat het verstaan een extra complicatie gaf. In Angkor Wat bleek tevens dat ook zijn kennis van het werelderfgoed niet erg groot was. Tijdens de rondleiding door Angkor Wat kwam Kea dan ook niet veel verder dan het enthousiast wijzen op onderdelen van het complex, waarbij hij steevast dolenthousiast riep "Teempul". Verder had Kea een fixatie op olifanten, bij elke afbeelding die ook maar een klein beetje op het dier leek riep Kea: "Iellefant". Gelukkig was Angkor Wat van zichzelf indrukwekkend genoeg en hadden wij een boek van Michael's collega Bart bij ons met alle informatie. Dit boek bleek overal op elke meter van Cambodja in gekopieerde versie zeer actief verkocht te worden, waardoor wij tijdens de hele reis elke dag tientallen keren zeiden "oh het boek van Bart weer".

Angkor Wat is een hindoeïstische tempel, gebouwd onder koning Suryavarman II (1113-1150). De tempel is gewijd aan de god Vishnu. Waar er beelden staan van Vishnu is steevast een altaartje ingericht waar men wierook brandt en bidt. Het monument is omgeven door 5 naar de windrichtingen georiënteerde hoven, die telkens een beetje hoger liggen. Het buitenste hof wordt omgeven door een muur en een gracht. Het centrale complex heeft op de 4 hoekpunten torens met lotusvormige spitsen. In het centrum bevindt zich de hoofdtoren van 42 meter hoog. De toegang tot de tempel was via het oosten door een aarde-wegje en via het westen op een weg aangelegd door zandsteen. De tempel wordt regelmatig gerestaureerd en is nog vrij goed intact.

Grote complicatie voor ons waren echter een paar erg steile trappen. Wij hebben beide een enorme hoogtevrees en weigerden dan ook de trap te betreden. Dit bracht Kea's programma danig in de war en voor elke trap die wij niet klommen moesten wij van hem vijf minuten straftijd uitzitten. De eerste keer deden wij dat nog braaf, nou ja braaf, wij waren eerder zo verbaasd dat we dachten dat het een grapje was. Toen het serieus bleek te zijn hebben wij, inmiddels ook weer klaarwakker, de touwtjes maar wat strakker in eigen handen genomen.

Wordt vervolgd.

Labels: Cambodja, Angkor, Siem Reap, Angkor Wat, gids, chauffeur, entree, dagpas, tuktuk, Vishnu, hindoeisme