dinsdag, maart 31, 2009

Geen open mind

Over het algemeen worden sekten als eng gezien. Dit zijn ze meestal niet. Het zijn slechts afsplitsingen van gevestigde religieuze tradities. Wel zijn ze altijd min of meer wat teruggetrokken van de wereld, en daar gaat het wel eens goed mis.

Ook zijn er uitzonderingen van sekten die eigenlijk meer dan eng zijn. (Ik heb het niet over Staphorst, al begrijp ik de associatie). Het is de gevaarlijke One Mind Ministries, eigenlijk meer een cult dan een sekte.
In augustus heeft deze organisatie een moeder zo ver gekregen dat zij haar kind heeft laten verhongeren. De jongen kreeg geen eten meer omdat de moeder weigerde amen te zeggen. De vrouw was gehersenspoeld en bleef na de dood van haar kind wachten tot hij weer tot leven kwam. (En inderdaad, als je dat gelooft ben je ver heen). Toen dat na enkele dagen niet gebeurde, werd het lijk verborgen in het appartement waar ze woonden, in een koffer met mottenballen. De moeder werd werd door de rechtbank aangeklaagd voor moord.

zaterdag, maart 28, 2009

Geert Kimpen en Christine Pannebakker tonen goud

Na twee geweldige boeken te hebben gelezen van Geert Kimpen; De Kabbalist en de De geheime Newton, werd ik nieuwsgierig naar de schrijver van deze boeken. Gisteravond was er een lezing, met voorafgaande Sjabbat viering in De Kamers in Amersfoort. Hoe meer de datum dichterbij kwam, hoe meer scepsis ik echter kreeg, over zowel schrijver als de happening (door de Happinez georganiseerd). Dit voornamelijk door reacties op zijn gastenboek, welke voornamelijk afkomstig leken te zijn van tamelijk in het leven gefrustreerde vrouwen. Tel daar bij op dat De Kabbalist in 23 talen is vertaald en Geert avond aan avond lezingen geeft en mijn vooroordelen waren geboren. Wij kwamen steeds meer tot de conclusie dat Geert een enorme geldwolf moest zijn, die onnozele vrouwen het idee gaf dat hun leven toch nog ten positieve kon keren. Zo waren wij er in de auto ook al van overtuigd dat in titel van de lezing; Hoe maak ik goud van mijn leven? Een fout stond, daar goud eigenlijk geld moest zijn. In de file naar Amersfoort werd ik een aantal keer door een grote BMW gesneden, waarop wij steevast uitriepen; “oh kijk daar heb je Geert ook al!”. Ondanks alles gingen wij toch, want hoe kon het dat "zo’n" man zulke goede boeken heeft geschreven?

Aangekomen in Vathorst,een kille nieuwbouwwijk in Amersfoort, gingen wij het moderne blokvormige gebouw, vol negativiteit en vooroordelen, binnen. Daar werden we allerhartelijkst ontvangen (ik kan niet anders zeggen) en naar de wachtlounge gebracht. Deze ruimte had een enorm hoog “Happinez” gehalte; een soort blokhut met kaarsjes, een haardvuur en rondom lage bankjes met platte kussens. De medegasten leken inderdaad voornamelijk uit bovenstaande doelgroep te bestaan met nog enkele mannen, deze laatste allemaal in het wit gekleed conform de wens van Geert. Doordat de wanden allemaal van hout waren leek het alsof wij in een sauna zaten.

Precies op tijd werden wij naar de ruimte geroepen waar het Sjabbat gebeuren zou plaatsvinden. Deze ruimte was zeer sfeervol ingericht, met mooi aangeklede tafels. Wij kwamen aan een tafel te zitten met heel aardige vrouwen. Vooral een vrouw was zo leuk, vrolijk en oprecht dat ik gelijk blij was dat wij toevallig toch goed terecht waren gekomen. Deze zeer aardige vrouw bleek Christine te zijn, de vrouw van Geert Kimpen. Geert zelf was er ook al, in wit en direct wist hij ons te shockeren, wat het bleek een vreselijk gewone, en aardige man te zijn, die net als zijn vrouw een oprecht warme en vriendelijke indruk maakte. Wij waren dan ook blij dat er eerst nog diverse Sjabbat rituelen aan de maaltijd voorafgingen, zodat we op rituele wijze afscheid konden nemen van onze onterechte negativiteit en vooroordelen. Michael had als stamvader van onze tafel een belangrijke taak met het inschenken van de wijn en het breken van het brood. Tegen de tijd dat we Lilith achter ons hadden gelaten, en Shekina inmiddels onder ons was, was waren wij helemaal gereinigd en konden eindelijk onbevooroordeeld genieten.

Na de Sjabbat viering was het tijd voor de lezing Hoe maak ik goud van mijn leven?. Urenlang hebben wij ademloos gekeken en geluisterd naar Geert, die buiten een bevlogen spreker ook nog eens ontzettend veel humor heeft. Hij is heel gewoon gebleven en totaal niet zweverig, wat zijn verhaal des te geloofwaardiger maakt. De boodschap komt er op neer dat er zeven alchemistische processen nodig zijn om van onedele metalen edelmetaal te maken.

Zeven processen die de grootste alchemist die ooit leefde, Isaac Newton, ook doorliep. Het proces kon alleen plaatsvinden als ook de alchemist transformeerde. Het is een metafoor voor het zuiveringsproces van de mens. Zeven ingrijpende levensprocessen die je leven veranderen. Wie goud wil maken moet zelf goud worden. Het proces in de smeltkroes voltrekt zich gelijktijdig met het proces in de alchemist. Alles beïnvloed elkaar en ons leven zelf is de smeltkroes waarin de transformatie plaatsvindt. Wanneer we onszelf veranderen, zal de wereld om ons heen veranderen. Zo worden we scheppers van ons eigen leven en onze eigen werkelijkheid. Het hele proces begint met het vaststellen van je eigen levensmissie, waarna je in 7 processen kunt komen tot coagulatie, als je eindelijk doet waarvoor je op aarde bent gekomen, pas dan voel je jezelf echt verbonden met het universum.

De 7 processen zijn alleszins gemakkelijk, dat bleek wel uit de persoonlijke verhalen van Geert. Ook belangrijk is je aan de zeven wetten van Noach te houden, waarvan “heb je naaste lief als jezelf” een heel belangrijke is. En dat hebben wij in ieder geval geleerd. Bedankt Geert en Christine! Jullie zijn lieve, oprechte mensen, en zelf goud waard. Ik ben blij dat ik jullie heb leren kennen.

vrijdag, maart 27, 2009

Ongewenste metamorfose

Het is zo jammer dat Curaçao alleen (en steeds meer) wordt gezien als een soort Spanje uit de zeventiger jaren. Nu geldt dat ook voor een deel wel (alleen aan de door mij zo gehate Banda Riba kant), maar wie de moeite neemt Banda Bou te leren kennen ziet dat het wel degelijk een eiland is met cultuur en interessant cultureel erfgoed.

Helaas zijn er ook daar maar weinig mensen met dit cultureel erfgoed bezig, en zo kon het gebeuren dat Sociale woningbouwvereniging FKP, begin dit jaar, zonder overleg begon met het schoonmaken van Plantage Weitje - Wechi. Dit `begin` ging er gelijk rigoreus aan toe, met voornamelijk bulldozers. En zo heeft het kunnen gebeuren dat fundamenten van zeven historische huisje zijn vernietigd. De Werkgroep Archeologie van Curaçao is bezig met een inventarisatie, waarschijnlijk zullen ze daar snel mee klaar zijn, na deze totale kaalslag.
Laten we hopen dat het eiland niet verandert in een grote Breezes superclub, zou eeuwig zonde zijn.

donderdag, maart 26, 2009

Filmrecensie Hellboy II: The Golden Army

Door Michael Koukos

Regie: Guillermo Del Toro
Cast: Ron Perlman (Hellboy), Selma Blair (Liz Sherman), Doug Jones (AbeSapien), Luke Goss (Prins Nuada), Anna Walton (Prinses Nuala)
Speelduur: 120 minuten
Jaar: 2008

De film start met een Flashback naar de tijd dat Hellboy nog een aandoenlijk lief jongetje was. Helaas, ook kleine duiveltjes worden groot. Blijkbaar groeit Hellboy op tot een aso-achtigefiguur met een boksersgezicht. Hij werkt bij een geheime paranormale FBI-eenheid en mag dan ook niet in het openbaar worden gespot. Jammer genoeg zijn discretie en gezag zaken waar Hellboy geen rekening mee wenst te houden.

Niets vreemds is deze wel erg aparte superheld vreemd, zo loopt het niet altijd op rolletjes in de relatie met zijn letterlijk licht ontvlambare vriendin, rookt hij als een ketter en lust hij wel een biertje. Bovendien wil hij door iedereen aardig gevonden worden wat niet echt voor de hand ligt gezien zijn uiterlijk.

De attitudeproblemen van Hellboy zorgen ervoor dat hij een nieuwe baas krijgt; de Duitse Doctor Kraus die buiten de afwezigheid van een varkenskop en een bierpens volkomen aan alle verwachtingen van een bedenkelijke Duitser voldoet. Samen met zijn vlammende vriendin en een aandoenlijke wandelende vis trekken zij ten strijde tegen de meesterlijk neergezette foute elf, Prins Nuada. Deze probeert een onoverwinnelijk gouden leger tegen de mensheid in te zetten dat wordt geactiveerd door samenvoeging van 3 stukken, die samen een gouden kroon vormen. Nuada voldoet aan alle eisen van een elf uit de moderne fantasyliteratuur; hij is arrogant, intelligent, beschikt over uitmuntende gevechtsskills en is wat mij betreft de echte held van dit verhaal. Zijn zus prinses Nuala is, hoewel erg lelijk, vooral ook ronduit lief te noemen.

De exotische beelden van de trollenmarkt zul je niet gauw vergeten; deze zijn namelijk schilderachtig mooi en zo kleurrijk dat zij zelfs Marrakech doen verbleken. Wij kennen Guillermo Del Toro onder andere van Pan`s Labyrinth, en er zijn inderdaad wat parallellen. Wij komen weer in een bizarre, surrealistische wereld terecht, maar deze film is een stuk minder gruwelijk. Hellboy 2 moet het voornamelijk hebben van veel special effects, humor en romantiek. Waar het een beetje aan ontbreekt is de spanning (alles is erg voorspelbaar) en een echt plot maar ondanks dat krijgt Hellboy 2 toch een dikke voldoende.

woensdag, maart 25, 2009

And The Winnel Is

Er is weer een staaltje van "Wir haben es nicht gewußt"opgedoken, dit keer in China.

De Chinezen die zich de laatste jaren, in plaats van met lijst, alleen nog met business bezighouden hebben een National Business Awards Contest in het leven geroepen. Helaas lijkt het logo wel erg veel op het Nazi SS symbool.

Guy Kivetz, PR man voor de Israelische ambassade in Beijing, heeft verklaard dat de Chinezen zich van geen kwaad bewust zijn, het was niet de bedoeling en ze zijn volgens hem niet op de hoogte van het Nazi SS symbool, noch van veel andere kennis over WO II en de Holocaust. Kivetz zal met de organisatie praten over het symbool en de Chinezen enige geschiedkundige kennis proberen bij te brengen. (anders dan die over Mao).

Zonder sterren in Staphorst

Christenfundamentalisme is prima zolang de aanhangers hun bizarre regels onder hun soortgenoten houden. Problemen beginnen pas als zij ook voor andere mensen de moderniteit terug willen draaien, religie niet in de kerk laten, maar deze ook in andere systemen willen laten doordringen.

Een groep protestantse fundamentalisten uit de Bible Belt willen geen EU kentekenplaat op hun auto, omdat de krans van twaalf sterren teveel lijkt op de halo van Maria en dus onderdeel is van de Mariaverering binnen de katholieke kerk.
Ontwerper Arsene Heitz zou zich hebben laten inspireren door rapporten over Maria verschijningen in de 19e eeuw. Anderen zeggen dat het symbool al uit de Griekse mythologie stamt, lang voor het christendom.

De meeste tegenstanders van het EU symbool wonen in Staphorst, de naam heeft naar mijn idee de oplossing al in zich; laat de auto staan en ga lekker te voet; zonder sterren en met zwarte kousen.

En hoe zit het nu echt met het EU symbool?
De leden van de Raad van Europa braken zich al in 1949 het hoofd over een Europese vlag. Een cirkel met vijftien sterren zou eerst symbool staan voor de vijftien lidstaten van de Raad. Eén ster stelde Saarland voor, dat toen even een autonoom statuut had, dat door de Duitsers werd gecontesteerd. Vijftien sterren waren daarom tegen de zin van Duitsland, en veertien tegen de zin van Saarland. Dertien zou ongeluk brengen, dus werden het er twaalf. De betekenis kwam achteraf: twaalf staat voor volledigheid. Er zijn twaalf maanden in een jaar, twaalf uren op een klok, twaalf tekens in de dierenriem. Hercules moest twaalf opdrachten afwerken, Israël telde twaalf stammen en Jezus ronselde twaalf apostelen. De ontwerper van de vlag was gelovig, en dus kan de blauwe achtergrond een verwijzing zijn naar Maria. In Openbaring verschijnt die aan Johannes 'met een kroon van twaalf sterren'.  (bron: De Standaard)

maandag, maart 23, 2009

Van de kolenboer en zijn Poolse hulpje

Niets zo irritant als iets aan je gebit. Nu heb ik daar gelukkig nooit last van, tot afgelopen vrijdag. Er kwam een irritante kiespijn opzetten, die al snel van irritant tot overheersend werd. Niet veel later werd ook mijn kaak behoorlijk dik.

Al ben ik behoorlijk bang voor de tandarts, ik begreep dat het beter was deze toch te bellen, daar het niet waarschijnlijk was dat dit nog vanzelf weg zou gaan. Helaas blijken tandartsen normaal niet te werken op vrijdagmiddag, dus vanaf 13.00 uur kun je dan alleen terecht bij de spoedlijn. Na uren twijfelen of ik wel spoed was, toch maar met lood in mijn voeten (en kiezen) gebeld. En ja hoor aan het eind van de middag kon ik terecht, bij een vreemde tandarts, wel in hetzelfde gebouw als mijn eigen tandarts.

Mijn eigen tandarts heeft, na ongeveer 20 jaar, mij eindelijk zover kunnen krijgen dat ik niet met het zweet in mijn handen direct weer weghol, maar één ontmoeting met de spoedtandarts, met handen als kolenschoppen en zijn zeer norse Poolse tandartsleerlinge heeft mijn angstniveau weer tot ongekende proporties opgedreven. Zelf dacht ik wel al aan een soort wortelkanaalbehandeling of zo, en vermoedde met een zware verdoving en enige moed na een uurtje of wat van alles verlost te zijn.

Dit was wat al te optimistisch gedacht. De kolenboer keek welgeteld een halve minuut in mijn mond, tikte een keer met een stokje op mijn kies, ik sprong tegen het plafond, waarna de Poolse hulpkracht een foto moest maken van mijn zere kiezen (inmiddels deed de hele rij al pijn).

Nu was de kolenboer aanvankelijk nog best vrolijk en joviaal, tot hij samen met het Poolse monster de foto bekeek. Hij werd heel ernstig en de Poolse keek mij boos aan. (waarschijnlijk had ik iets wat zij nog niet kon, terwijl zij mij maar niet wat graag had willen pijnigen).
Mijn hart zat inmiddels in mijn keel en mijn kiezen in mijn schoenen, waardoor het lange verhaal dat de tandarts begon af te steken niet helemaal meer tot mij doordrong. Het was iets van niets meer aan te doen, kronen, bruggen en..... kaakchirurg (waarop ik direct weer alert opsprong). Toen hij zag dat ik weer aandachtig luisterde bleek mijn reputatie al vooruit gesneld te zijn, want hij vertelde direct wat er allemaal zou gebeuren als ik, na een antibioticakuur, niet meer naar de tandarts zou gaan en het dus niet zou laten behandelen. En dat was een heel gruwelijk verhaal, iets met kaken die spontaan in tweeen zouden breken en zo.

Het schijnt een erge onsteking te zijn en een cyste in de kaak, die dus operatief verwijderd moet worden. Vooralsnog werd ik naar huis gestuurd met een antibioticakuur, waarop ik het hele weekend, ondanks een overdosis Ibuprofen en nog wat andere pijnstillers, tegen het plafond hing van de pijn.

Vandaag was de pijn een heel klein beetje minder, al zie ik er nog wel uit als Holle Bolle Gijs met een gezichtsparese. En natuurlijk stond ik voor de twijfelachtige taak mijn eigen tandarts te bellen om verdere afspraken te maken en een doorverwijzing voor de kaakchirurg te krijgen.
Gelukkig had de kolenboer gezegd dat ze tijdens de ontsteking nog niets kunnen doen, dus iedere keer als ik de hoorn oppakte dacht ik weer aan deze wijze woorden, waarop ik besloot nog maar niet te bellen.
Wordt vast nog vervolgd.

zaterdag, maart 21, 2009

Nieuw woord: Talibangelist

Ook religieuze taal en uitdrukkingen gaan met de tijd mee. Er is dan ook weer een nieuwe term geboren; Talibangelist.

De term is gelanceerd door columnist Dan Savage. De definitie van de term is nog niet helemaal duidelijk, maar het lijkt mij toch een waardevolle, nieuwe uitdrukking voor het een of andere religieuze fenomeen.
Zullen we het gebruiken voor Taliban die de hele wereld willen bekeren, of voor radicale evangelisten?

woensdag, maart 18, 2009

Heksenpresident krankzinnig geworden

Stel je tante gaat dood en je bent president van Gambia, dan is het zeker dat dit veroorzaakt is door hekserij.

Tenminste dat is wat president Yahya Jammeh denkt. Naar eigen zeggen beschikt hij zelf ook over magische krachten, kennelijk niet genoeg om zijn tante te redden.
Wel gelooft hij in de toekomst zo krachtig te worden dat hij alle homoseksuelen in Gambia zal doden. Verder kan Yahya ook andere wonderen, zoals aids genezen en astma laten verdwijnen. Alhoewel hem dat eerste vreemd genoeg alleen "lukt" op donderdagen. Als geneesmiddelen maakt hij voornamelijk gebruik van een vieze, groene drab en een slijmerig geel zalfje.

Het is dan ook niet vreemd dat alle heksendokters het op de Gambiaanse president gemunt zouden hebben, en als eerste daad zijn tante hebben vermoord. Dit was voor Yayya reden om honderden heksendokters op te laten pakken en naar geheime detentiecentra te brengen.
In de detentiecentra moeten ze hallucinerende drankjes drinken. Velen hebben er nierproblemen aan over gehouden en twee mensen zijn er aan bezweken.

Mensenrechtenorganisatie Amnesty roept de regering op onmiddellijk actie te ondernemen en de schuldigen van de heksenjacht aan te pakken. Inmiddels zijn honderden inwoners van Gambia naar buurland Senegal gevlucht.

Auschwitz kun je in de pub kopen

De invloed van Williamson in Engeland blijkt groter dan verwacht; een nieuw onderzoek toont namelijk aan dat veel Engelse schoolkinderen niet weten wat Auschwitz was.

Er zijn 1000 kinderen tussen de 11 en 16 jaar ondervraagd , waarvan 10 % helemaal geen idee had wat Auschwitz was, terwijl maar liefst 2 % van de kinderen ervan overtuigd was dat het hier om een merk bier ging. Daarnaast was er nog eens 20 % die dacht dat het om gespreksrondes ging ter beeindiging van de TweedeWereldoorlog.

Een teleurstellend resultaat, alhoewel alarmerend, van de geschiedenis zouden we moeten leren, maar als niemand deze in de toekomst meer kent, zullen mensen zich steeds weer aan dezelfde steen stoten.

maandag, maart 16, 2009

Filmrecensie Slumdog Millionaire

Door Michael Koukos

Regie: Danny Boyle
Cast: Dev Patel (Jamal Malik), Madhur Mittal (Salim), Freida Pinto (Latika), Anil Kapoor, Prem Kumar (presentator), Irrfan Khan, (Police Inspector)
Speelduur: 120 minuten
Jaar: 2008

Jamal, een eenvoudige theejongen, staat op het punt om 20 miljoen te winnen in "Who Wants To Be a Millionaire?" en wordt ervan verdacht vals te spelen. De politie houdt in India niet van half werk want om de waarheid boven water te krijgen wordt Jamal zelfs gemarteld. Nu lijkt dat gegeven op zich wel er ongeloofwaarding in een land waar je elke politieagent voor een euro kan omkopen, maar soit.
Uiteindelijk blijkt Jamal toch bereid om de vragen van de inspecteur te beantwoorden. Blijkt dat elke gestelde vraag hem doet terugdenken aan een gebeurtenis uit zijn tot dan toe vooral ellendige leven.

Wanneer Jamal meespeelt in het programma is hij 18 dus de fashbacks worden door een jonger acteurtje gespeeld en dit klopt niet helemaal. Jamal wordt in allel eeftijden zeer goed neergezet maar morfologisch kan de jonge Jamal niet uitgroeien tot de oudere versie....zelfs de huidskleur is verschillend. Ook vreemd is het feit dat de wel erg dubieuze presentator van het programma na het stellen van de voorlaatste vraag samen met de kandidaat de WC`s visiteert. Al deze kleine onwaarschijnlijkheden doen echter niet veel van het geheel af.

Het hele verhaal is origineel te noemen, het camerawerk is schitterend en in de film zit voor elk wat wils. Er is actie, drama, romantiek en een behoorlijk aantal misstanden in India worden op de korrel genomen zonder dat alles erg zwartgallig wordt. Hoewel de film een aantal geweldadige elementen bevat zijn zelfs deze stelselmatig smaakvol in beeld gebracht.
Eigenlijk hebben wij dus onderaan de streep toch met een Bollywoodfilm te maken, het langverwachte typische massadansje heeft men er voor de volledigheid nog even achteraan geplakt. Toch zijn er ook heel wat Hollywoord elementen verwerkt waardoor alles er wat realistischer uitziet, ook de soundtrack is niet volledig Indiaas en geeft deze productie een wat westersere uitstraling mee.

Met 8 Oscars is deze film behoorlijk over het paard getild maar dat neemt niet weg dat het een wervelende productie met een hoog feelgood gehalte is geworden.

zondag, maart 15, 2009

Eet slakelijk

De 22-jarige Richard Shannon werd op staande voet ontslagen nadat hij in een youtube-filmpje was verschenen met sla in zijn neus. Sla die hij vervolgens weer op het bord legde van een klant van de broodjeszaak waar hij werkte.

Shannon stak ook blaadjes salade in zijn mond en spuugde die daarna weer uit. Hij werd gearresteerd toen een klant Shannon herkende in het filmpje. De klant ging overigens terug naar de beruchte broodjeszaak en wierp een stoel naar Shannon. Die bekende het voedsel inderdaad te manipuleren om economische schade aan te richten maar zei dat het gefilmde incident een "grap" was en dat de salade nadien weggesmeten werd. Shannon werd veroordeeld tot driehonderd uur taakstraf; het wassen van sla.

zaterdag, maart 14, 2009

De gehaaide haai

Altijd op zoek naar boeken om in te kopen, bezoeken wij regelmatig rommelmarkten. Zo togen wij vandaag naar Zorgcentrum (voorheen heette zo'n instelling bejaardenhuis) De Overloop in Almere Haven.

De bejaarden van Almere Haven zitten diep verscholen in de Havenkom, maar met de TomTom lukte het ons nog net op tijd bij De Overloop te arriveren. Het gebouw zelf lijkt meer op een onneembare vesting, wij moesten dan ook drie maal het hele gebouw omlopen om een ingang te kunnen vinden. Aldaar stond een bord dat ons doel in het restaurant te vinden was. Toen wij de troosteloze gangen door- en de trap opliepen begrepen wij gelijk waar de naam van dit zorgcentrum vandaan komt, aan de vreselijke urinegeur te ruiken moeten zij voortdurend last hebben van een overlopend toilet.

In het restaurant stonden 4 tafels met rommel, waarvan er maar een met boeken. Erachter zat, i.t.t. wat vaak het geval is bij dit soort evenementen, geen vriendelijke bejaarde, maar een oude gehaaide haai. Naast haar stond een vogelkooi met geld, door haar met argusogen bewaakt, en aan haar rechterzijde zaten twee aardige, maar erg onderdanige, vriendinnen van de haai.
Veel goede boeken had zij niet, toen ik er dan ook maar een stuk of 4 kocht snauwde zij mij het bedrag toe, waarna ze met een boze beweging het geld uit mijn handen graaide. Direct daarna werd mij nog een doos in handen geduwd en schreeuwde de haai mij toe "Hier! kijken!".
Toen ik de doos terug gaf en wij zo snel als wij konden de aftocht bliezen, voelde ik de blik van "Jaws Boeken" in onze rugggen priemen.

Tot onze onsteltenis had de verkoopster van "Jaws Boeken" er ook nog voor gezorgd dat wij het pand nooit meer zouden kunnen verlaten, alle deuren zaten op slot. Gelukkig was er nog een vriendelijke receptioniste met een sleutel, en zo reden wij er als een haas op de vlucht voor jaws vandoor.

Wiliamson niet katholiek

Voor de paus in mei daadwerkelijk Israël gaat bezoeken, zitten ze daar opgescheept met de pauselijke Nuncio (aankondiger) Antonio Franco. Het is een soort PR man die moet zorgen dat de lucht geklaard is voor zijn baas de Israelische grond zal kussen.

Allereerst zitten ze natuurlijk met de zaak Williamson in hun maag. Daarvoor was er een akkefietje met Yad Vashem; de paus dreigde twee jaar geleden niet te komen voor de jaarlijkse herdenkingsdag (en daar waren ze eigenlijk al blij om), omdat er een foto hing van paus Pius XII (je weet wel die fout was in de oorlog), met daaronder het opschrift dat zijn reaktie op de Holocaust zeer twijfelachtig was en hij weinig gedaan heeft om joden te helpen.

Franco sprak nu op een conferentie van Yad Vashem en had wat mondelinge offergaven meegenomen, om de komende vakantie van zijn baas niet in duigen te laten vallen. Zo had hij de eer te mogen verklaren dat Holocaust ontkenners niet katholiek verondersteld kunnen worden.
Maar of ze dan ook uit een kerkelijk ambt gezet kunnen worden?
Verder benadrukte de pauselijke aankondiger dat Benedictus' tour door Israël meer gezien moet worden als een religieuze pelgrimage dan als een politieke missie. Hij zal zijn bezoek dan ook eindigen met het bezoeken van een mis in Galilea.

vrijdag, maart 13, 2009

Afrikaan op winterspelen als sneeuwluipaard

Al zag de 33-jarige Ghanees Kwame Nkrumah-Acheampong pas 5 jaar geleden voor het eerst sneeuw, toch heeft hij zich als eerste Afrikaanse skiër te kwalificeren voor de Winterspelen.

Toen Kwame als student in de UK was leerde hij het fenomeen sneeuw kennen. Een bijbaantje had hij snel gevonden; receptionist in een sportcentrum met indoor skipiste. Hij kreeg de smaak te pakken en bleek een natuurtalent.

De laatste vier winters heeft Nkrumah-Acheampong in de Italiaanse Alpen doorgebracht, met dank aan de financiële steun van zijn vrouw en de klusjes die hij tijdens de zomer opgeknapt heeft. Al zijn inspanningen werden nu beloond met 140 punten op de ranglijst, voldoende om volgend jaar de slalom en reuzenslalom te mogen afwerken in Vancouver.
Een bijnaam heeft hij ook al: bijnaam: het sneeuwluipaard.

donderdag, maart 12, 2009

Filmrecensie Watchmen

Door Michael Koukos

Regie: Zack Snyder
Genre: actie, science fiction
Tijdsduur: 163 minuten
Jaar: 2009
Acteurs: Patrick Wilson, Jackie Earle Haley, Billy Crudup, Jeffrey Dean Morgan, Malin Akerman, Matthew Goode, Carla Gugino, Stephen McHattie, Niall Matter, Matt Frewer, Carrie Genzel, Sonya Salomaa, Brett Stimely, Laura Mennell, Danny Woodburn, Leah Gibson, Dan Payne, Apollonia Vanova, Salli Saffioti, Jay Brazeau, Patrick Sabongui, Darren Shahlavi, Rob LaBelle, Marsha Regis, Matthew Harrison, Isabelle Champeau, Jerry Wasserman, Jesse Reid, Manoj Sood, Gary Houston, Bernadeta Wrobel, Stephanie Belding, Greg Travis, Tyler McClendon, Nhi Do, Chris Weber, L. Harvey Gold, John Tench, Parm Soor, Tony Ali, Alexander Mandra, Heidi Iro, Cristina Menz, Mary Ann Burger, Suzanne Clements-Smith, Matt Drake, Colin Lawrence

Een langdradig begin met een saaie Bob Dylan song en gefingeerde historische beelden doen al meteen het ergste vermoeden....het feit dat deze ellende over zowat 5 minuten wordt uitgesmeerd maakt het er al niet beter op maar uiteindelijk gaan wij dan toch in comic mode. Wij bevinden ons blijkbaar in een alternatieve USA waar Nixon nog steeds president is en er dreigt een nucleaire oorlog uit te breken.

Wij zien een Rorschach (een wandelende psychologische test) zeurend door een Sin cityachtig décor struinen nadat wij net getuigen waren van de liquidatie van ene "comedian".
Rorschach vermoedt een complot tegen de Watchmen die ooit een elite-eenheid van de overheid waren en hij zoekt de anderen op.

Zo komen wij bij nog meer superhelden, zo ook een prachtig vormgegeven Dr. Manhattan (die meer weg heeft van Aladdin), een vrouw in een catsuit, een wat vage batman en nog een popie jopie mediageil supermens. Het originele idee van de strip om de zogenaamde superhelden als het ware te ontmaskeren is erg origineel gevonden maar helaas zijn de karakters in de film over het algemeen niet voldoende uitgediept om een en ander tot zijn recht te laten komen. Hierdoor blijft er niet veel meer over dan een bende vechtmachines dat zich als gajes gedraagt. In plaats van altruistisch de mensheid te helpen is iedereen alleen maar met zichzelf bezig. Alleen de orthopeden zullen er in Zack Snyders wereld beter op worden want in de verschillende gevechten worden er buitensporig veel ledematen gemolestreerd.

Nog gekker wordt het wanneer Doctor Manhattan met totaal oninteressante relatieproblemen lijkt te kampen. Alsof dit nog niet erg genoeg is blijkt hij iedereen in zijn omgeving kanker te bezorgen want mijnheer is radio-actief,....... daar sta je dan als voormalige volksheld.
Aan originaliteit van het verhaal ligt het dus niet, maar het komt allemaal gewoon niet tot zijn recht op het scherm. Pluspunten zijn de zeer sterk neergezette Rorschach en de muziek.

Vooral Leonard Cohen die een anders veel te lange sexscene (want ook daar zijn deze pseudohelden niet vies van) dragelijk maakt met zijn Halelujiah, is een van de lichtpuntjes van deze film...maar helaas is dit niet voldoende om deze 163 minuten uit te zitten. Wij hadden na 300 toch meer verwacht van Snyder, hoewel wij moeten toegeven dat deze stripverfilming een zo goed als onmogelijke opdracht was.
Ondertussen heb ik vernomen dat de DVD versie nog 3 kwartier langer wordt, u bent gewaarschuwd!

woensdag, maart 11, 2009

Arrow is niet meer

Afgelopen nacht zijn er weer twee goede radiozenders uit de lucht gehaald; Arrow Classic Rock, samen met broer Arrow Jazz FM, al heb ik het zelf met die laatste wat minder moeilijk.

De Arrow-zenders verloren hun FM-frequenties omdat Arrow een betalingsachterstand heeft van bijna 9 miljoen euro bij de Nederlandse overheid voor het gebruik van de frequenties. Beide zenders zijn alleen nog op de kabel en internet te beluisteren. En dat is jammer, want Arrow Classic Rock was nu juist alleen maar leuk in de auto.

Het ministerie van Economische Zaken begon dinsdag met de voorbereidingen om de frequenties vanaf woensdag opnieuw te verdelen. Eventuele gegadigden voor de FM-plekken van de rockzender zijn Radio 10 Gold van Talpa Radio, Kink FM en Erik de Zwart. Interesse voor de jazzfrequenties is er gek genoeg niet.

zondag, maart 08, 2009

(Un)Happy consumer: Wat is er toch gebeurd met Albert Heijn Parkwijk?

Jaren was ik een groot fan van Jumbosupermarkten. Echter de zeer terechte zondagsopening van alle supermarkten in Almere heeft daar een behoorlijke verschuiving in teweeg gebracht.
Jumbo reageerde niet adequaat en zette te weinig personeel in waardoor er onder andere nooit vers brood op zondag was te krijgen. Dus besloot ik voortaan voor de wekelijkse boodschappen naar Albert Heijn Parkwijk te verkassen. Zeer geruime tijd ging dit goed. De Albert Heijn heeft een ruim assortiment en er is voldoende parkeerplaats om de enorme stroom klanten op te vangen, bovendien zijn de zeer ruime openingstijden een zegen voor alle werkenden.

De laatste weken gaat het echter mis met dit Albert Heijn filiaal. En of dat komt doordat dit filiaal slachtoffer wordt van zijn eigen succes danwel ten onder gaat aan een stijgende arrogantie is nog maar de vraag. Wat in ieder geval erg opvalt is de chronische leegstand van een behoorlijk aantal budgetproducten. Op zich ook niet gek als je de populaire euroshopper cola in het vak een facing 4 geeft terwijl de 5 keer duurdere coca cola zeer ruim uitgemeten staat. Hetzelfde geldt voor een groot aantal goedkopere producten, zij zijn in AH Parkwijk nagenoeg niet meer verkrijgbaar. Ook op de broodafdeling wringt het schoentje wel eens. Stokbrood is vaak op de meest gekke momenten uitverkocht en tot mijn verbazing hoorde ik gisteren dat hele broden niet langer worden gehalveerd wanneer de halve op zijn. Je wordt dus nu als klant al verplicht een heel brood te kopen en de helft weg te gooien!

Dit is natuurlijk geen overmacht meer maar pure onwil. Het valt dan ook op dat er de laatste tijd nagenoeg geen leidinggevenden meer op de werkvloer worden gesignaleerd. Nu heeft deze consumer jarenlang als manager bij een aantal retailketens gewerkt en ik kan je dus uit ervaring zeggen dat het altijd fout gaat als het managementteam stelselmatig op het kantoor bivakeert. Op deze manier wordt je dus als klant helemaal overgeleverd aan de wil en vooral onwil van een stelletje puisterige pubers die aan de oude personeelswebsite te zien wel andere dingen aan hun hoofd hebben.

Gelukkig gloort er nog hoop aan de horizon want onlangs ontdekte ik het Albert Heijnfiliaal in Kruidenwijk. Tot mijn verbazing heeft dit filiaal met zijn kleinere oppervlakte een in verhouding groter assortiment, is uitstekend bijgevuld en alles is ook gewoon verkrijgbaar. Wat mij betreft het ommetje meer dan waard!

Een nieuw leven

De boulevard van Sosua bestaat uit niet meer dan een (lang) modderig zandpad met een reeks artisinaal gebouwde barretjes en winkeltjes. Het is precies ook hier waar de, minder zakelijke, buitenlanders hun "horecazaak" hebben. Zij hebben voornamelijk elkaar als klant, wat ze nog meer in de handen van armoede drijft. Het is bij velen een vicieuze cirkel; ze onvluchten hun eigen land door schulden, beginnen zonder geld een barretje van golfplaten op de boulevard van Sosua, hebben geen klanten, beginnen uit verveling en van ellende te drinken, zoeken medeslachtoffers om samen te gaan drinken, waardoor het weinige dat ze nog verdienen ook weer op gaat. Uiteindelijk kunnen ze ook niet meer weg, want geld voor een vliegticket, etc. hebben ze niet.

Een van die zaakjes zag er echt wel heel zielig uit, die had alleen zichzelf als klant en had de (voor daar) opvallende naam "Zeezicht". Het zou extra zielig zijn om van die ellende ook nog een foto te maken, vandaar dat Michael net zou doen alsof hij een foto van mij zou maken. Helaas dacht ik dat de zielige Zeezichman toch net opkeek en sprong ik maar snel echt voor de camera, wat de foto dus jammerlijk heeft doen mislukken, wat dan toch weer een metafoor is voor het leven van de zielige Zeezichtman.

zaterdag, maart 07, 2009

Van stuurboord naar Bakboord

Door de DiningCity-restaurantweek-tip van Remco konden wij gisteravond genieten van een heerlijk diner. Wij kozen Brasserie Bakboord in Almere Haven.

Aangekomen bij het restaurant bleek er van kredietcrisis weinig sprake en stond de parkeerplaats overvol. De enige vrije plaats was er een die een andere auto zou blokkeren, dus zochten wij nog even verder. Tegelijkertijd zagen wij Remco ook al aan komen rijden die, tot onze verbazing, wel op de blokkerende plaats ging staan. Toen wij eindelijk een plaatsje hadden gevonden zagen we, wederom tot onze verbazing, Remco op een andere plaats dubbelparkeren. Buiten dit voor hem vreemde gedrag vonden we het ook eigenaardig dat hij erg chagrijnig deed en niet naar ons zwaaide. Tevens bleef hij wel 5 minuten in de auto zitten en stonden wij in de kou te wachten. Net toen Michael Remco's portier wilde opentrekken reed hij in volle vaart weg, en zagen wij pas dat het Remco helemaal niet was....

Binnengekomen bleek de echte Remco al die tijd al aan tafel op ons te hebben gewacht, en was hij dus wel in vrolijk humeur. Het was dan ook een hele gezellige avond. Wij waren lang niet bij Bakboord geweest, maar het is echt heel goed geworden. Vriendelijke, niet overdreven bediening en heerlijk eten. Er valt niets negatiefs te verzinnen, na lang nadenken slechts een kleine smet; bij de voormalige ingang zijn ze aan het verbouwen, toen ik door die (nu achter-) deur naar buiten wilde, gaapte er een grote diepe bouwput direct onder deur. Ik zag het gelukkig op tijd, maar het zou handiger zijn om die deur op slot te doen. Gezien het vele eten wat ik naar binnen had gewerkt had ik het nog wel een tijdje volgehouden in de put, maar aangezien wij ons fototoestel vergeten waren wachtte er nog een fotosessie thuis met de zelfontspanner.

donderdag, maart 05, 2009

Filmrecensie The curious case of Benjamin Button

Door Michael Koukos

Regie: David Fincher
Genre: drama, romantiek, fantasie
Tijdsduur: 166 minuten
Jaar: 2008
Cast: Brad Pitt, Cate Blanchett, Tilda Swinton, Elle Fanning, Jason Flemyng, Julia Ormond, Julia Ormond, Faune A. Chambers, Elias Koteas, Taraji P. Henson, Josh Stewart, Spencer Daniels, Mahershalalhashbaz Ali, Patrick Holland, Chandler Canterbury, Peter Donald Badalamenti II, Madisen Beaty, Ed Metzger

De film begint erg deprimerend met de bejaarde Daisy, die op de dag dat orkaan Katrina de US teistert, op haar sterfbed het dagboek van Benjamin Button laat voorlezen. Deze beginscene swingt er niet echt in en ook het verhaal van de terugdraaiende klok dat Daisy met krakende stem probeert te vertelllen laat het ergste vermoeden.

Gelukkig krijgen wij vervolgens opnames te zien van het Button verhaal zelf en dat mag er wel wezen. Benjamin wordt als oud mannetje geboren maar daar staat wel tegenover dat hij met de dag jonger wordt. Hij zit gevangen in het lichaam van een bejaarde maar speelt gewoon met andere kinderen en ontmoet zo Daisy als jong kind. Beiden evolueren dus in tegengestelde richting en op het midden van beider leven ontstaat een romance tussen de twee. Het uitgangspunt (een verhaal van F. Scott Fitzgerald uit 1921) is dus uitermate origineel en zet aan tot nadenken. Hoe mooi zou het niet zijn om stokoud te beginnen en uiteindelijk met alle levenservaring van een gezond jong lichaam te kunnen genieten? Helaas, ook in dit scenario komt alles ooit tot een einde.

Brad Pitt zet een ijzersterke Benjamin Button neer, die in alle levensfasen van oud tot jong, erg reeel overkomt. Qua beelden en magisch realistische sfeer is deze productie dan ook een pareltje. Wel jammer is dat men regelmatig terugvalt op het deprimerende ziekbed met de stervende Daisy. Dit zet namelijk een behoorlijke domper op het ontroerende verhaal, het is gewoon overdone en het weglaten van deze scenes had het geheel een stuk compacter en wat minder langdradig gemaakt. Het moment waarop Benjamin tijdens een religieuze viering zijn eerste stapjes zet en de onverwacht heftige oorlogsscene zijn dan weer wel gedenkwaardig.
David Fincher heeft al een aantal topfilms op zij palmares staan, denk maar aan Panic room, Seven en Fight Club. Hoewel hij hier een wat ander genre in stapt, past het toch mooi in het rijtje en een aantal oscarnominaties is dan ook zeker verdiend. Dit is er weer eentje om te zien al is het maar om erover mee te kunnen praten.

woensdag, maart 04, 2009

Het 06 nummer van God is 06-44244901

Tegenwoordig moet iedereen altijd en overal maar bereikbaar zijn. Er was slechts de Ene die zich hieraan kon onttrekken. Kunstenaar Johan van der Dong vond dit niet eerlijk, en heeft daarom een mobiel nummer opengesteld voor God. Noch God noch Johan nemen dit nummer helaas op, je kunt alleen een boodschap inspreken. Terugbellen is er bij het duo ook al niet bij, de bedoeling is zuiver contemplatief bedoeld. Een boodschap inspreken schijnt een uitstekende manier te zijn om je gedachten te ordenen. Het 06 nummer van God is 06 44244901. (let op, pas vanaf 7 maart gaat God’s abonnement in).

Dit alles lijkt verdacht veel op eenrichtingsverkeer, maar volgens Johan zullen mensen die geloven dat niet zo ervaren. Met de telefoonlijn “van God” is er de mogelijkheid van een modern communicatiemiddel waarbij je door de voicemail als het ware contact voelt met God. Thuis wil Johan al dit gebel niet en daarom is de telefoon neergelegd op het station Groningen Noord. Om dit niet al te vervelend te laten klinken is ook hieraan een diepere betekenis gegeven; Een treinstation symboliseert dat het leven een voortdurende reis van moment naar moment is. Nederland is qua godsdienstbeleving veranderd. Net als cultuur is religie geen statisch gegeven, maar veranderd voortdurend en wordt bepaald door de mensen.

dinsdag, maart 03, 2009

Heilige koeien

Het treinstation van de Chinese stad Beihai heeft zo weinig reizigers dat er diverse dieren staan te grazen op het grasperk voor het gebouw.

Dat men liever de auto pakt is best te begrijpen; er gaan slechts 2 treinen per dag vanaf dit station. Stilaan werd het grasperk voor het stationsgebouw ingepalmd door grazende koeien, eenden en scharrelkippen. Stationschef Wang Haibo ziet het tafereel met lede ogen aan, hij houdt niet van koeien, alleen van treinen. En daarom hoopt Haibo dat er meer toeristen zullen gaan komen, want de stad heeft een aquarium en een mooi strand (wel eerst schoonmaken).

maandag, maart 02, 2009

(Un)happy consumer: Vistaprint en anderen vaak onterecht door Tros Radar op de korrel genomen

Een tijdje terug hadden wij toevallig nog eens een keertje Tros Radar aanstaan.
Wat wij zoal te zien kregen stemde ons niet bepaald vrolijk. Antoinette Hertsenberg, de heldin van Tros opgelicht stond als altijd getooid in haar grefopakje (lange rok en laarzen) de verkiezing van de Loden leeuw aan te kondigen.

Al jaren is de consumer enthousiast klant bij Vistaprint. Dit is ook niet zo gek want voor bijna scratch kun je er professioneel ogend drukwerk laten maken.Regelmatig krijgen wij nieuwe aanbiedingen in de mailbox en laten wij wel wezen, het drukken van de kaartjes is op zich gratis, je betaalt alleen de verzendkosten en eventueel een kleine extra bijdrage als je ze bijvoorbeeld in glans wil. Je vraagt je af hoe een bedrijf op deze mannier kan blijven overleven maar, zij doen het wel. Een nog prangendere vraag is welke schooier op het idee komt om Radar te bellen omdat hij boos is, dat hij na een uur met de layout te kloten, erachter komt dat hij voor het versturen van gratis visitekaartjes verzendkosten dient te betalen.

Wat moet een dergelijk achterstandsfiguur in godsnaam met visitekaartjes?
Een ander exemplaar wilde gratis kerstkaarten maar was daar te laat achter gekomen en was verontwaardigd dat voor een snellere levering een klein bedrag moest worden betaald.
Het is zeer terecht dat malafide bedrijven hard en openlijk worden aangepakt. Maar nu begint het er naar uit te zien dat elk bedrijf zomaar voor schut wordt gezet zonder dat een en ander wordt gecheckt. Ook de verhalen van de warme douches getuigen meestal van een erg hoog naiviteitsgehalte van zowel de consument als de leverancier. Meestal wordt een totaal achterlijke klacht toch nog door een, meestal in klantennood verkerend, bedrijfje in behandeling genomen.
Allemaal leuk en aardig maar het is ook logisch dat een normaal functionerend bedrijf niet 8 keer kan langs komen om even een geleverd bankstel recht te komen zetten omdat de nieuwe eigenaars slecht ter been zijn. En wie een financieel product koopt zonder zich van te voren goed te laten informeren over de risico`s en de kleine lettertjes niet leest....die vraagt er gewoon om...be real.

Tros opgelicht is terecht een hooggewaardeerd programma. Radar was dat ook maar moet nu echt gaan opletten dat het geen wekelijse spijkers op laagwater zoekerij wordt. In ieder geval proberen een behoorlijk aantal uitvreters misbruik te maken van dergelijke programma`s en fora en dat kan niet de bedoeling zijn.