maandag, juli 31, 2006

Van oude mannen en de dingen die voorbij gaan (© 15:46)

Vanavond is het weer eens zover; de oude mannen treden op in de Amsterdam Arena.
Het zat ze de laatste tijd niet mee, de een viel uit een palmboom, de ander had last van wat verslavingen, weer een ander van zijn prostaat maar de Rolling Stones houden vol tot het bittere eind.
De tour, A bigger Bang, is vast wel een succes maar hier is het niet uitverkocht, zegt men, dus als je er nog heen wilt vanavond kan dat nog. Al zag ik dat bij officiele verkooppunten het concert als uitverkocht te boek staat.

Aan personeel en materieel hebben de rockers geen gebrek, tijdens deze tour bestaat de crew in totaal uit 235 leden. De groep beschikt verder over 120 trucks om al het benodigde materiaal te vervoeren.

Gechipt en geschoren (© 12:05)

Misschien is er zo niet direct iets te zien aan Mozes en Yadid, maar er is hen vanochtend een groot onrecht aangedaan. Hun privacy is grof geschonden; ze zijn gechipt.
Het leed is geschied door dokter Rijnders van dierenkliniek Buiten-Mere.
Gelukkig hebben de mannen het dapper doorstaan en waren ze verheugd met alle complimentjes.

Het lijkt alsof Yadid vele malen groter is dan Mozes, maar de weegschaal van de dokter gaf anders aan; Yadid 2,5 kg en Mozes 2,2 kg. Ze kunnen de groeiwedstrijd dus nog even voortzetten.

Donkere wolken pakken zich samen (© 7:01)

De gasten van camping De Donkere Wolk (ja, de naam is echt) aan het Donkmere in Overmere (B) zijn erg aan hun camping gehecht, al wonen de meesten slechts 20 minuten van het terrein, toch kiezen zij er elk jaar weer voor om de zomer in hun gammele caravan door te brengen.
De sanitaire voorzieningen zijn zo ontoereikend dat men menig buurman/-vrouw geregeld gehurkt onder een boom ziet zitten.

Helaas pakken zich de donkere wolken nu pas echt samen boven de camping, de eigenaresse werd al eerder veroordeeld voor de gebrekkige sanitaire voorzieningen, maar nu inspecteur Donderwolk (nu hij daar tot zijn knieen is weggezakt heet hij ook wel inspecteur Bruine Wolk) op bezoek is geweest, moet het terrein worden ontruimd.
De bewoners, allen zeer gesteld op de "terug naar de natuur" levenswijze op de camping, zijn er zeer verdrietig over en denken erover de eigenaresse door het slijk te halen.

zaterdag, juli 29, 2006

De Gouden Gluurder van Almere (© 16:11)

Ingezonden brief d.d. 28 juli 2006;

Beste mensen van Baardwijk's Worldview,

Onlangs las ik op uw pagina dat er een klaagmuseum bestaat. Mocht dit ook in Nederland komen dan wil ik hierbij vast een klacht aanmelden. Ik woon in de Parkwijk te Almere en al heeft Almere geen goede naam, ik woon er al jaren naar volle tevredenheid, in een leuke flat.
Sinds enkele maanden echter word ik lastiggevallen door een gluurder. Hij staat beneden aan de flat en staart regelrecht mijn woning in. Dit gedurende 24 uur per dag. Zelfs als ik niet thuis ben blijft hij gluren. Ik weet niet meer wat ik er aan moet doen. Eten en drinken doet hij nooit en hij gaat ook niet naar het toilet, zijn broek is inmiddels dan ook zwart. Hij schept er zeker genoegen in want zijn gezicht heeft altijd een vreemde gloed. Mocht de klacht niet in het klaagmuseum geplaatst kunnen worden zou u er dan toch niet eens wat aan kunnen doen?

Met vriendelijke groeten,

mevrouw K. Klaagzang

Altijd bereid iets te doen aan dissonanten in iemands woongenot, togen wij vandaag naar de woning van mevrouw Klaagzang. Inderdaad troffen wij daar de gluurder aan. Hij stond onbeschaamd te turen en verroerde zich niet. Wij hebben met hem gepraat maar dit was een erg eenzijdig gesprek. Zijn kleding was inderdaad zwart en inmiddels zo vies dat deze al lichtelijk groen uit begon te slaan. Stinken deed hij echter niet.


Beste mevrouw Klaagzang,

Wij hebben uw probleem waargenomen en op bijgaande foto kunt u zien dat wij het ook verholpen hebben. Mocht u ooit een gouden potloodventer waarnemen gelieve ons dan ook te waarschuwen daar de prijs van goudstaven erg is gestegen.



Met vriendelijke groet,

Michael en Erika

Solidair 2 (© 15:46)

Yadid en Mozes samen solidair.

vrijdag, juli 28, 2006

Een voet tussen de oester proberen te krijgen (© 17:40)

Zeeland is bekend om zijn oesters. In de jaren 1962/63 brak er oesterziekte uit en heeft men een nieuwe soort uitgezet, de Japanse Oester. Deze komt uit de klasse tweekleppigen en houdt zich in leven met het zaad van mossels, dus dan kan het scheldwoord "Zeeuwse Mossel" binnenkort ook de kast weer in.

In St. Annaland hebben ze de zeer speciale Japanse oester ook en dat ondervinden ze nu elke dag. Naast dat deze oester tweekleppig, vraatzuchtig en lekker is, is hij ook vooral heel scherp.
Zijn het bij ons alleen de Jehova's Getuigen die overal een voet tussen willen steken, in St. Annaland zijn het vooral toeristen die de voet tussen de oester krijgen, met als gevolg dat het nabijgelegen restaurant De Lagune tegenwoordig meer een EHBO post lijkt dan een restaurant. Lag de oester vroeger op het bord, nu hangt hij aan de tenen van toeristen. Per dag krijgen zij soms meer dan 10 slachtoffers te verzorgen, waarvan de teen er soms half afhangt.
Gasten hebben zij niet meer want wie heeft er na zo'n ellende nu nog zin in oesters? Bovendien heeft de eigenaar het nu zo druk met verbinden dat het niet ondenkbaar is een teen of stuk voetvlees in de soep te vinden.

De gemeente wil geen bord plaatsen want de ambtenaar die ter plaatse is komen kijken vond het allemaal wel meevallen. Nu kennen wij allemaal de ambtenaren en kun je je dus al voorstellen hoe dat kijken er aan toeging. (vanuit zijn auto draaide hij het raampje 1 cm open, verder kon niet dat zou te warm zijn geweest, en tuurde hij over de zee, alvorens in slaap te vallen voor zijn gebruikelijke middagdutje.

Restaurant De Lagune aan de Havenweg in Sint-Annaland heeft ook in het verleden al wat pech gehad, zo heeft het restaurant al tot vier keer toe onder zeewater gestaan tot op vensterbank hoogte. De laatste keer was in de winter van 1983-1984.
Toch is het zeker de moeite waard eens te gaan kijken (met gepantserde schoenen) want restaurant De Lagune heeft een uitstekende kaart.
Ik wil de eigenaar René Stockx dan ook van harte uit nodigen om zich aan te melden op onze site Lunchdinner. (als alle toeristen zijn vertrokken en er een einde komt aan de stroom gewonden).

Nieuw exportproduct in Polen (© 13:17)

Polen helpt ons en de ons omringende landen vaak uit de nood als het om goedkope arbeidskrachten gaat. Nu hebben zij er weer een nieuw, wel veel duurder, exportproduct bij; priesters.
In 2004 studeerden er in Polen 6427 studenten aan een priesteropleiding, dat is een ongekend aantal.

Poolse priesters kunnen direct aan de slag in Engeland, Duitsland, Italië, Zwitserland en de Verenigde Staten. Zelfs in landen als Congo en Brazilië is vraag naar de Poolse dienaars.
Het wordt er in Polen ook al met de paplepel ingegoten: 95 % is RK en de helft daarvan gaat wekelijks naar de kerk.

Wat zou hen aantrekken? het celibaat of de ruime mogelijkheden op de arbeidsmarkt.
Je verdient natuurlijk als priester wel wat beter dan als bollenpeller en het celibaat hoeft geen probleem te zijn.

donderdag, juli 27, 2006

Klaagmuseum (© 10:23)

De New Yorker Matthew Bakkom heeft onlangs het New York City Museum of Complaint opgericht. Goed idee, alleen binnen no time is het museum natuurlijk vol.
Dat valt mee want het museum heeft vooralsnog de vorm van een klaagkrant, en publiceert alleen nog de klachten uit de jaren 1751 tot en met 1973, die per brief bij het New Yorkse gemeentebestuur zijn binnen gekomen. Misschien konden er nog niet veel mensen schrijven want er waren in sommige jaren slechts 5 klachtenbrieven.

Tegenwoordig mag een instantie en/of bedrijf blij zijn met 5 klachtenbrieven per dag.
Klagen mensen meer? Of is het ook allemaal veel slechter? In het geval van Debitel en Zonneveld natuurlijk zeker, dan hebben we niet genoeg aan een klachtenkrant, het wordt dan tenminste een 20 delige encyclopedie.

woensdag, juli 26, 2006

Wil de echte inheemse opstaan

In Suriname kregen de inheemsen gisteren, na jarenlange strijd, eindelijk hun zin; er werd beslist dat ook dit jaar op 9 augustus de Nationale Dag van de Inheemsen gevierd gaat worden en het een officiele vrije dag zal zijn.
Door de algemene vergadering van de Verenigde Naties werd in 1994 9 augustus tot internationale dag van de inheemse volken en in stamverband levende groepen uitgeroepen en wordt sindsdien elk jaar wereldwijd gevierd.

Vertegenwoordigers van Arawakken, verschillende Marrongroepen, Trio, Warau en de Akurio zullen op deze dag diverse demonstraties van cultuuruitingen geven. Het hoogtepunt zal een echte mierenproefdemonstratie zijn.

Helaas zit een extra vrije dag er voor ons niet in, wat er in ons land nog aan inheemsen rest kunnen genoeg laten zien op 30 april.

dinsdag, juli 25, 2006

Solidaridyd

Opvallend is dat sinds enkele dagen dit Yadid's lievelingsstoel is.

It's raining cats and dogs....en vis (© 7:02)

Na nog nooit van echte hondenregen (wel hondenweer), kattenregen of andere regen dan gewoon natte gehoord te hebben blijken zulke dingen nu toch echt voor te komen. Afgelopen donderdag regende het in het Indiase dorpje Manna (what’s in a name?) vissen.

Er kwamen echt levende vissen uit de lucht, omdat het in Manna was dachten experts dat de mensen daar tot het christendom waren bekeerd en iets te veel in de bijbel hadden gelezen, zij spoedden zich daarom direct naar het getroffen gebied. En inderdaad troffen zij daar diverse levende vissen als bewijsstukken aan. Degenen die nog niet op de barbecue lagen zijn meegenomen voor onderzoek.

Nu schijnt het niet heel uitzonderlijk te zijn dat het dieren regent, op verschillende plaatsen in de wereld heeft het kennelijk ook al krabben geregend.
Die zouden natuurlijk door de wind meegenomen kunnen zijn. Het schijnt echter nog nooit voorgekomen te zijn dat die vallende dieren levend uit de lucht komen.
Misschien wilde God ook eens de leukste thuis zijn? Hij moet wat nu iedereen op vakantie is.

maandag, juli 24, 2006

Dag met een kleurtje

Veel dingen duren slechts een blauwe maandag. Zo niet deze maandag, deze maandag heeft een geheel andere kleur, het is namelijk Roze Maandag. Eigenlijk geldt deze benaming alleen voor Nederlands grootste homo-evenement, het homofeest op de Tilburgse kermis vandaag, maar waarom zullen wij niet allemaal vandaag de dag door een roze bril kijken?

De Tilburgse kermis telt op Roze Maandag elk jaar maar liefst 300.00 bezoekers. Dit jaar is het thema "Sweet Sixteen". Dit betekent niet dat het evenement allen voor jonge jongetjes is, het thema verwoordt zowel het 16-jarig bestaan van het evenement als dat het een metafoor is voor de pubertijd waarin de homo-emancipatie in ons land zich op dit moment bevindt. Aan de ene kant zijn er gelijke rechten, aan de andere kant komt intolerantie en agressie regelmatig voor.

Natuurlijk zal het tevens een tropisch evenement zijn en bij veel bars zijn dan ook douches geplaatst. Als topartiest is dit jaar Jody Bernal afgestoft en uit de kast gehaald. Het is een feest voor iedereen, kun je onverhoopt niet dan kun je de mooie uitdossingen Live van achter je computer bekijken.

Jaren geleden zouden wij ook eens gaan, kaartjes gekocht voor de speciale bus die vanuit Almere zou gaan, op tijd erheen, maar alles wat wij zagen was geen bus en zeker geen roze, bovendien regende het, zo zijn wij onverrichter zake weer naar huis gegaan. Bij navraag achteraf bleek dat het niet doorging en ze ons vergeten waren te bellen, gelukkig waren wij niet in speciale uitdossing en konden wij gewoon weer in de kast.

Hoe wereldvreemd kun je zijn? (© 9:02)

Hadden we al de film Bagdad Cafe, in Belgrado hebben ze nu ook Cafe Osama. Iedereen denkt bij deze naam natuurlijk maar aan een persoon, zo niet Milomir Jeftic de eigenaar van het cafe.
Het cafe is "toevallig" ook nog eens tegenover de Amerikaanse ambassade gevestigd.
Het woord osama schijnt het servische woord voor "afzondering" te betekenen en Jeftic zegt dan ook dat hij zijn cafe naar een locale opvang voor daklozen heeft genoemd.
Milomar zegt wel eens van de naam Osama bin laden gehoord te hebben maar dat hij nooit zeker wist wie het nou precies was.

Hij moet daarin wel de enige zijn op de wereld, want zelfs de bosjesmannen in een van de meest afgelegen gebieden in Afrika zullen van hem gehoord hebben.
In ieder geval heeft Milomar de naam van zijn cafe direct gewijzigd na klachten van het ambassadepersoneel.
Misschien nu Nasrallah? hopelijk is dat dan het servische woord voor levenslange opsluiting.

zaterdag, juli 22, 2006

Recensie Far and Away

Filmrecensie door Michael Koukos

Verenigde Staten
Drama 140 minuten
Geregisseerd door Ron Howard
Met Tom Cruise, Nicole Kidman en Thomas Gibson


De jonge Joseph zweert op het sterfbed van zijn vader dat hij ooit grond en een eigen huis zal bezitten. Die wens is echter verder weg dan ooit als de landlord het huis komt platbranden. In die tijd kon men dubieuze debiteuren nog gepast aanpakken.

Joseph zint op wraak en gaat op zoek naar de landlord. Deze blijkt echter over een reeds geslachtsrijpe dochter te beschikken die hem meteen aan een hooivork rijgt.
Helemaal van slag door dit romantische gebaar wordt Joseph stapelverliefd op deze dulle griet.
Zij heeft echter een andere aanbidder, toevallig de deurwaarder die het huis platbrandde, en deze daagt Joseph uit voor een duel. Het is duidelijk dat Joseph geen schijn van kans maakt en het kersverse stel gaat op de vlucht.

Van het een komt het ander en voor zij het weten belanden zij samen in een boot naar Amerika.

Daar weet Joseph zich prima te redden als beroepsbokser, maar het minder streetwise rijkeluiskindje Shannon heeft het erg lastig met het arme bestaan.
Opeens krijgt de film de allures van “het meisje met de zwavelstokjes”,wordt Shannon herenigd met haar familie en scheiden hun wegen weer.

Uiteindelijk mondt het geheel uit in een soort hippische dollekeverrace op jacht naar een stuk grond.
De magie tussen Cruise en Kidman spat gewoon van het scherm. Het klassieke nemen van verkeerde beslissingen op sentimentele gronden loopt als een rode draad door het verhaal.
Al bij al bevat de film voor ieder wat wils, humor, actie en romantiek ook al komt het einde toch wat ongeloofwaardig over.

vrijdag, juli 21, 2006

Big Bolly (© 6:51)

Soaps en sentimenten zijn op de Indiase TV geen vreemde elementen.
Bollywood is voor velen zo levendig dat bij een van de nieuwste films onlangs iemand een personage, die in de film uit het raam sprong, nadeed in de bioscoop en zwaargewond afgevoerd moest worden.

Nu is India klaar voor nog meer reality; India krijgt binnenkort een eigen versie van "Big Brother". De versie zal nogal verschillen met andere landen: er heersen strikte kuisheidsregels voor alle bewoners. Geen naakt, geen stomende douchescènes, geen bloeiende relaties. De deelnemers krijgen strikte regels opgelegd.

Helaas ga het om 'Celebrity Big Brother' en zullen er alleen sterren uit Bollywood en van de Indiase televisie gestrikt worden voor een verblijf van 3 maanden in het 'Big Brother'-huis.
Nu was het al een saai programma en wordt het daar dus nog saaier. Ze hadden m.i. beter verschillende geloven samen kunnen zetten of mensen uit de 4 verschillende kasten.

Endemol heeft eind vorig jaar Endemol India opgericht, waardoor de Indiers nu ook zuchten onder de last van Indian Idol, Fear Factor India en zelfs Cricket is niet meer veilig; Endemol gaat ook The Cricket Match uitzenden.

donderdag, juli 20, 2006

Het is stil in het Vaticaan (© 10:30)


Het lijkt de laatste tijd wat stil in het Vaticaan. Er worden weinig uitspraken gedaan en ook op evenementen is Benedictus slechts zelden aanwezig.

Natuurlijk heeft Paus Benedictus het druk met zijn Volvo xc90 Executive, dat is echt een hele verbetering zo na die Pausmobiel.
Wordt het wat te warm in het Vaticaan dan zet hij zijn mijter op en rijdt een ritje in de Volvo met superairco.

Soms heeft hij wel eens spijt dat hij paus is geworden, veel van zijn vroegere collegae namelijk worden tegenwoordig scheepspriesters op cruiseschepen. Ach en het celibaat hangen ze zo af en toe gewoon aan de golven.
Dat is een erge aanlokkelijke functie, helaas ben je als paus daarvoor te hoog geschoold.

Er is nog een andere reden dat het zo stil is; de paus schrijft een boek over Jezus. De paus is nog niet zo thuis met de computer en daarom schrijft hij het met de hand. Dag in dag uit is hij bezig met dit monnikenwerk en dus had hij net zo goed op een cruiseschip kunnen werken.
Het nieuwe boek zal gaan over christendom in relatie tot andere religies.

woensdag, juli 19, 2006

Chemokuur voor de wereld (© 8:34)

Doordat Libanon een schuilplaats is voor terroristen is het nu het toneel van een afschuwelijke oorlog. Helaas zijn er nog steeds mensen die hier anders over denken en nog steeds denken dat Israel graag onschuldige burgers doodt en dat hun militairen niets ontziende vechtmachines zijn. Lees dan eens het verslag van een F-16 piloot in de Jerusalem Post.

Aan beide kanten hebben we gewoon te maken met mensen zoals jij en ik. Het is (zoals vaak) een kleine groep die het leven van andere mensen op deze aardkloot verziekt.
Het is niet omdat ik voor Israel ben dat ik er zo over denk. Ook Libanezen die wij hebben gesproken denken er zo over.
Hezbollah wil doen voorkomen alsof zij onschuldig zijn en het Israel alleen gaat om het vernietigen van Arabische landen en doden van onschuldige burgers.
Als ze Hezbollah echter hun gang laten gaan zal het groeien als een kankergezwel, tot het groot genoeg is om ook elders hun vergiftigende denkbeelden te implementeren.
Wij moeten blij zijn dat Israel doet wat de rest verzuimt te doen, anders lopen wij de kans dat binnen no time het weekend hier op vrijdag begint en alle vrouwen met een hoofdoek moeten lopen.

Onderwater bovenwater (© 7:37)

Op De Antillen verwacht je geen hoogstaand archeologisch onderzoek, er zou hooguit een zoekgeraakt moordslachtoffer of verdroogde leguaan gevonden kunnen worden.
Toch is er een archeoloog (Jay Haviser van archeologisch centrum Simarc) aan het werk. Er wordt namelijk naarstig gezocht naar de overblijfselen van pater Jordanus Onderwater. Onderwater werd 115 jaar geleden begraven op de begraafplaats van de katholieke kerk in Front Street (Philipsburg, Sint Maarten).

De pater deed, zoals een goed katholiek betaamt, meer dan alleen hosties uitdelen en kruizen slaan; tot nu toe zijn er slechts voodoo-attributen opgegraven: poppen, naalden, kaarsen, bijenwas. Van de pater is nog geen spoor gevonden.

De pater kwam in 1881 kwam hij vanuit Nijmegen (ook weer zo'n gemeenplaats) aan op Curaçao en werd in 1884 aangesteld als (hoofd)redacteur van de Amigoe di Curaçao.
Hij was de eerste die Papiamentu erkende als creoolse taal.

De plek waar gegraven wordt is tussen het centrale punt en een kleine grafzerk. Door de jaren heen is er het een en ander verschoven op de begraafplaats in Philipsburg. Met name als gevolg van orkanen zijn grafstenen van hun oorspronkelijke plek verdwenen en bij opruimwerkzaamheden verkeerd terechtgekomen; alle botten liggen nu dus door elkaar.
Later deze week gaat de tombe steen voor steen open. Als de botten gevonden worden zal Michael Mercuur een forensische analyse uitvoeren om te bepalen of ze van pater Onderwater zijn.

Bovenstaande maakt direct duidelijk waarom Natalee Holloway ook nog steeds niet gevonden is. Ik hoop dat als hij bovenwater komt er niet ook weer een katholiek schandaal boven komt, ze hadden er verstandiger aan gedaan hem gewoon te laten liggen waarschijnlijk.

dinsdag, juli 18, 2006

Eyal Golan maakt fatale val (© 10:47)

De Israelische topzanger Eyal Golan heeft gisteravond een vatale val gemaakt, hij is door een houten terras gezakt en 1 meter lager met een smak op de grond gekomen. Omstanders hebben nog geprobeerd hem te redden, helaas was dit tevergeefs. Het Israelische leger is gebeld, toen zij niet kwamen bleek dat ze dachten dat het om de Golan hoogvlakte ging en de eerste doden waren daar inmiddels gevallen.


Zelf hebben wij nog geprobeerd hem aan een krom stuk ijzerdraad te prikken en zo omhoog te takelen. Toen dat niet lukte hebben wij het na enige tijd op moeten geven.

Ik had nooit zonder hem gekund, ik luister zeker 2 keer per dag naar hem en ook in de auto. Gelukkig hebben wij hedenochtend een nieuwe Eyal kunnen bestellen, gewoon via internet.
En zo krijg ik deze week mijn lievelings cd weer terug.

Van de vrouw en de big (© 8:26)

Op het moment worden we weer overspoeld met slecht nieuws over oorlogen, tsunami's en andere ellende. Gelukkig zijn er nog landen op de wereld waar ze nog tijd hebben zich om andere dingen druk te maken, zoals in Guinee (West-Afrika).

Er is al 2 decennia geen Miss Guinee gekozen. Niet dat er geen knappe vrouwen rondlopen, het tegendeel schijnt het geval te zijn. De knappe vrouwen staan te trappelen om mee te mogen doen, maar ja er is dus geen enkele missverkiezing.
De laatste miss die ooit gekozen is werd opgemerkt door President Lansana Conte, die haar direct tot zijn tweede vrouw maakte (85 % van de bevolking is moslim in Guinee).
Daarna mocht er nooit meer een nationale miss verkiezing worden gehouden, reden schijnt te zijn dat Lansana Conte niet wil dat er ooit een andere miss komt dan zijn vrouw.
Guinee betekent overigens "vrouw".

Misschien doet hij het ook wel met Cavia's, want die werden vroeger Guinees biggetje genoemd en nu schijnt dat ook niet meer te mogen.
(Er zijn in ieder geval wel lekkere recepten met Cavia).

Ondanks het ogenschijnlijk druk maken om dit soort onbelangrijke zaken moet ik je een reis naar Guinee toch afraden, er is een negatief reisadvies van kracht en niet-essentiële reizen naar Guinee worden ontraden.

maandag, juli 17, 2006

Kommunikation ist alles (© 15:38)

Stel je wilt nooit en nergens bereikbaar zijn, je weet zeker dat je je mobiele telefoonabonnement levenslang (en waarschijnlijk tot ver na je dood) bij dezelfde maatschappij zult houden en als je problemen hebt met je mobieltje dan wordt je graag als een hond (of minder) behandeld. Mocht je toch opzeggen, dan vindt je het geen enkel probeem om nog elke maand een factuur te krijgen en ook niet dat ze het geld dan gewoon van je rekening afschrijven.
Kun je alle vragen volmondig met ja beantwoorden, sluit dan direct een abonnement af bij Debitel.

Ik wil er al geruime tijd vanaf en mijn Debitel nummer bestaat ook al niet meer, echter de rekeningen blijven komen. De klantenservice bellen van Debitel kan niet, want dan moet je of je nummer intoetsen en dan krijg je te horen dat het nummer niet herkend wordt of je krijgt een keuzemenu met alleen ingesproken, voorgeprogrammeerde, informatie, iemand aan de lijn krijgen kan dus niet. Mail en snailmail wordt steevast niet beantwoord.
Er zit dus maar een ding op, elke maand trouw het afgeschreven bedrag weer laten terugboeken, je zou denken dat je dan wel ooit contact krijgt, maar nee hoor ook dan niet.

Dit betekent dus levenslang elke maand 10 minuten werk voor de Postbank, 10 minuten voor mij en nog zeker 1 uur per maand ergernis. Mocht dit nog 50 jaar doorgaan dan betekent dit dat de Postbank een medewerker ruim 8 uur moet vrijmaken voor Debitel, alleen voor mij, maar misschien gaat het wel om duizenden klanten. Als ik de Postbank was zou ik nu alvast een schadeclaim indienen.

In de hemel is geen bier (© 9:34)

De Vos Reynaerde kennen we al langer, De Vos uit Oudenaarde was iets minder bekend. Het gaat hier om Lucien de Vos, een groot bierliefhebber.
Dit warme weer maakt al dorstig, daarbij kwam nog het feit dat het voor Lucien de laatste werkdag voor zijn vakantie was, hij besloot dan ook het er eens goed van te gaan nemen in een plaatselijk café.

Aan het einde van de avond ging Lucien, bij gebrek aan een Bob, te voet naar huis.
Hij zag niet alles helemaal helder meer en toen hij langs de vijver van Brouwerij Liefmans liep dacht hij dan ook te doen te hebben met een mooie droom en dook snel met kleren en al in het grote bierbad.

Dat het geen bier was dat heeft Lucien nooit meer geweten, hij is vrijwel onmiddellijk verdronken. Binnenkort wordt er een biertje naar Lucien vernoemd.

zondag, juli 16, 2006

Surimere Haven

Met je ogen dicht had je kunnen denken in Suriname te zijn; de muziek en de temperatuur waren goed. Toch zat de sfeer er niet in, gisteren op de Surinamedag in Almere. Dit was voornamelijk te danken aan de gemeente Almere die gedacht had de Markt in Almere Haven te moeten indelen naar de geografische omstandigheden in Suriname. Een heleboel mensen op een smalle strook en een heel groot leeg stuk waar niemand gebruik van kon maken. De bezoekers zaten ingeklemd tussen de kraampjes en de bankjes van de markt en van daaruit konden ze kijken naar een groot leeg plein met aan de ene kant de band en aan de andere kant Corrosia met, veel te weinig, afgeladen tafels.

Een jammerlijk mislukt evenement, dit terwijl veel mensen hun best hadden gedaan er iets van te maken. De bank bood gratis overboekingen naar Suriname, er was een reisbureau in de vorm van een laptop op een tafel voor goedkope tickets en massa's heerlijk eten, al was dit laatste moeilijk te doen zo ingeklemd zonder zitmogelijkheden.

Misschien is het later nog wat geworden maar wij hebben dit niet afgewacht en zijn met stille trom vertrokken naar de barbecue waar Michael in zijn eentje al het barbecuevlees heeft opeten omdat ik de hele avond vol zat van een broodje Pom.

vrijdag, juli 14, 2006

Rotterdamayana (© 8:23)

Veruit het bekendste hindoeistische epos komt uit de Ramayana. Al zijn dit soort verhalen al eeuwenoud, het is in India nog steeds ongelooflijk populair. Eeuwenlang, voor deze verhalen werden opgeschreven, leerden verhalenvertellers de verhalen uit hun hoofd (gezien de lengte geen gemakkelijke klus) en zwierven van dorp naar dorp om ze voor te dragen. Alle hindoekinderen horen de verhalen al van jongs af aan, er zijn stripboeken van, ze komen op TV en er worden diverse voorstellingen over vertoond.

Moesten wij het tot nu toe met onvertaalde Bollywood films doen, binnenkort is de Ramayana 3 dagen te zien in Rotterdam, weliswaar in het hindi, maar er komt ondertiteling boven te hangen. Het millennia oude Indiase epos Ramlila (toneelnaam voor de Ramayana) wordt op 21, 22 en 23 juli 2006, in het Lloydkwartier (Mullerpier) Rotterdam opgevoerd. De Ramlila is een van de oudste folkloristische kunst ter wereld (door UNESCO erkend als werelderfgoed).
Het belooft een groot openluchtspektakel te worden met 50 acteurs, zangers en dansers. Het geheel is georganiseerd door de Stichting Trisur.

Het epos gaat over hoe Rama zijn vrouw Sita weet te redden uit de klauwen van Ravana, de boze geest van Lanka. Rama (de troonopvolger) wordt 14 jaar uit het koninkrijk van zijn vader, koning Dasharatha, verbannen door toedoen van zijn stiefmoeder, die liever wil dat haar eigen zoon koning wordt. Rama gaat samen met zijn vrouw Sita en zijn broer Lakshman in het bos wonen. Tijdens de hertenjacht van Rama en Lakhsman wordt Sita ontvoerd door de duivelse koning van Lanka, de verschrikkelijke, tienkoppige Ravana. Rama en Lakshman zoeken tevergeefs het hele bos af. Ravana was ooit verteld dat, als hij met Sita zou trouwen, hij de heerser van de wereld zou worden.

Hanuman (soort aapgod), een trouwe vriend van Rama met magische krachten, komt om te helpen. Dan handelt het epos een hele tijd over de zoektocht naar en redding van Sita. Uiteindelijk wordt Ravana door Rama vermoord met een gouden pijl recht in zijn hart, waarna hij brullend van de pijn sterft. Op dat moment komt Sita uit Ravana's paleis en wordt met Rama herenigd. Samen keren ze terug naar Ayodhya, waar de ballingschap voorbij is en ze tot koning en koningin gekroond worden temiden van een ongekende feeestvreugde.

Nu nog iets verzinnen om Michael te enthousiasmeren want het geheel wordt omkleed met vegetarische hapjes en non-alcoholische drankjes, geen zaken waar hij doorgaans warm voor loopt.

donderdag, juli 13, 2006

Het zonnetje in Bos en Lommer (© 6:14)

Het blijkt dat de Zonnevelden niet alleen slechte banden leveren maar ook slechte parkeergarages. De levensgevaarlijke paarkeergarage onder het Bos en Lommerplein is geconstrueerd door Ingenieursbureau Zonneveld.

Natuurlijk had men bij de bouw beter moeten controleren maar men noemt geen Zonneveld zo bont of er is wel een vlekje aan.
Het is vast geen toeval dat er weer een Zonneveld bij betrokken is en ik het zou mij niet verbazen als alle bouwopzichters destijds een Toyota hebben gehad om hen het zwijgen op te leggen.

woensdag, juli 12, 2006

Papas in, om en uit de kast (© 18:51)

Een van de belangrijkste taken van een papas is het lofprijzen en zegenen. Het lofprijzen van zijn baas natuurlijk (in de hoop dat de Ouzobronnen dan wat harder zullen stromen) en het inzegenen van allerhande kerkgangers en voorwerpen.

Voor de Telendos-papas was het afgelopen juni ook weer raak. De papas had bedacht het eens rustig aan te gaan doen om zich op een nog rustigere zomer voor te bereiden. Na de inzegening van het nieuwe cafe vorig jaar en daarna nog een paar geboorten en sterfgevallen, had de papas inmiddels weer een heerlijke routine in zijn werkzaamheden aangebracht. 's Ochtends zo van zijn bed naast de kerk (een papas hoeft zich niet te wassen) ergens aanschuiven bij het ontbijt, daarna de lunch met Ouzo en vooruit nog een Ouzo, zo werd het alweer tijd voor het diner met nog wat alcoholische versnaperingen (mag van God want die liet zijn zoon het water al in wijn veranderen) op naar de estafettestoel (alvorens Sebastie er van afgeschopt te hebben) en zo naar het cafe voor, vooruit, nog een paar Ouzo's.

Tot het 23 juni werd. Op zich geen vervelende dag, als er niemand doodgaat geen werk (naamdagen doet de papas niet meer aan, op zijn eiland heten ze allemaal hetzelfde en ze kunnen toch niet verwachten dat hij al die aanwas nog uit elkaar kan houden) en dus tijd voor het routine-programma. De hele dag ging het goed tot aan de estafette stoel....er stonden plotseling tientallen kerkgangers en verdoemden (altijd toeristen) rond zijn stoel en Sebastie zat er nog op. Dat was lastig want met al die ogen op hem gericht was het niet mogelijk haar een schop te geven (een papas moet ergens nog zijn waardigheid behouden).

Papas zag direct dat er twee dingen loos waren: 1. Er sprongen jongens over vuur. 2. Dat vreselijke stel uit Nederland was er weer (dat verdomde brutale wijf met die halve Griek).
Die vuren had hij al vaker gezien en al wist hij nog steeds niet waar het goed voor was, afgelopen jaren was gebleken dat er nooit werk uit voortkwam. Dat stel was een ander probleem, de afgelopen jaren had papas geleerd dat dat altijd een slecht voorteken voor hem was; het ene jaar kreeg hij open TBC en het afgelopen jaar hebben ze hem over het hele eiland belachelijk gemaakt door aan diverse mensen een kerstkaart te sturen met een foto van hem.
Er zat niets anders op dan hard (voor zover dat gaat in een aangekoekte jurk) door te lopen naar het volgende onderdeel van het programma.

Bij het cafe aangekomen bleek het rotstel inderdaad voor onheil te zorgen: er zat werk op hem te wachten. De hele familie Statis zat aan zijn tafel. Hij zag dat er geen Statis ontbrak, gelukkig want een sterfgeval was wel het laatste waar de papas nu zin in had. Kokhalzend dronk de papas zijn Griekse koffie op ("gatver wat smerig", maar ja ook drinken wat gegeven wordt geeft een papas waardigheid). Toen kwam het hoge woord eruit, de volgende dag moest er in hun restaurant een en ander gezegend worden, en nog wel onder etenstijd! Om er vanaf te zijn (en snel een Ouzo te kunnen bestellen) antwoordde de papas waardig stipt op tijd aanwezig te zullen zijn in zijn inzegeningsjurk, waarna de familie Statis tevreden en snel vertrok.

De volgende dag werd papas wakker en wilde met zijn dagprogramma beginnen tot hij zich de vorige avond herinnerde. Een inzegening had hij al geruime tijd niet meer voorgehad, de laatste keer was bij de opening van het cafe (en wat was hij toen dronken geweest, hij kon zich niet eens herinneren hoe hij thuis gekomen is). Het was nu dus zaak om vast zijn inzegeningsjurk te zoeken en klaar te hangen. Helaas toen papas de inzegeningskast opendeed kwam er een ontzettende rottingslucht uit, de jurk bleek nog stijf van het kots in de kast te hangen. Nou ja, niets aan te doen dan maar de paarse sterfgevallenjurk.
Zo dat was afgehandeld, tot 18.00 uur kon de zalige routine weer doorgang vinden.

Om 18.00 uur spoedde papas zich in zijn dodenjurk en met zijn bijbel naar het restaurant. Aldaar aangekomen stond de hele familie Statis al gereed en papas begon dus maar direct met zijn 2 uur durende recital (in de hoop dat hij vanzelf wel zou zien wie er ingezegend moest worden). Het bleek de kast te zijn! (die verdomde kerkgangers dachten ook dat hij voor elk wissewasje in aktie kwam).
In ieder geval kan de familie Statis nu gezegend sieraden verkopen uit een geheiligde kast.

Joachim komt, Hubert gaat (© 17:29)

Hubert Lampo is overleden. Weer een groot schrijver die zijn goede werken niet meer op deze aardbol voort kan zetten. Er blijft geen enkele goede schrijver over, dus luister goede schrijvers; ga aan het werk en schrijf, schrijf en schrijf tot je er bij neervalt. (niet letterlijk want dan kunnen we er weer een afschrijven).

Lampo werd 85 jaar. Lucia, zijn derde vrouw, ging hem alvast voor, vorig jaar maart.
Vergeten wordt hij nooit, buiten zijn boeken zal daar ook het Hubert Lampo Genootschap voor zorgen.
Ik vergeet hem in ieder geval nooit meer. Een van de eerst echt goede boeken die ik ooit las was "De komst van Joachim Stiller", wat destijds enorme indruk op mij heeft gemaakt. De meeste verhalen ben ik alweer vergeten maar de sfeer in zijn boeken niet, die is tegelijk afstotend, onvergetelijk en ook fantastisch. Hij was de koning (of misschien zelfs god) van het magisch realisme.
In 2001 ontving Lampo de Prijs van het Vrijzinnig Humanisme.

Nette Connie (© 8:01)

Het boek van Evert Santegoeds over Connie Breukhoven is nog niet af of Connie is al aan het dreigen. Ook al is over de inhoud weinig bekend, Connie weet al dat het vol leugens staat. Zij is bang dat haar vermeende verleden als prostituee weer wordt opgerakeld. Volgens Connie is daar niets van waar en zegt zij "uit een heel net gezin te komen".
Natuurlijk geloven wij dat allemaal, want Vanessa was tenslotte een heel net meisje, dat straalt er aan alle kanten duidelijk vanaf.

Nu is Connie natuurlijk een "keurige" ondernemersvrouw maar mij doet ze toch nog altijd denken aan het danseresje uit het verhaal Dr. Jekyll and Mr. Hyde.

dinsdag, juli 11, 2006

Met 2 dobbelstenen 13 ogen gooien

Meestal is een afscheidscadeau niet erg origineel en van zo min mogelijk waarde, de werknemer gaat toch weg dus wat zou er nog in geinvesteerd worden?

Voor een Engelse Mien Dobbelsteen bleek het afscheidscadeautje van haar baas, bij haar pensioneren, zo groot dat zij met gemak pensionada had kunnen worden op een tropisch eiland en daar vervolgens elke dag bij Albert heijn boodschappen had kunnen doen.

Het was een oerlelijke vaas in goud, rood, wit en blauw die al jaren bij haar werkgever had gestaan. Dagelijks had Mien geprobeerd deze zo te poetsen dat de kleuren wat zouden vervagen en haar minder hoofdpijn zouden bezorgen.
Wat te doen met zo'n cadeau? gelukkig kwam net haar kleinzoon op bezoek en die vond het nog wel aardig voor naast de TV.
Daar had de vaas nog jaren kunnen staan, tot de kleinzoon, per toeval (keek vast naar tussen kunst en kitsch), de waarde ontdekte en hem verkocht voor 92.000 Pond.

Achteraf bleek het een verloren geraakte vaas te zijn uit de Qing dynastie, 200 jaar geleden speciaal voor de Keizer gemaakt. De vaas had met gemak 1 miljoen op kunnen brengen, ware het niet dat Mien haar werk altijd wat te serieus heeft genomen en daardoor de gouden rand totaal vervaagd was.

Brugge en het Piesende Paard

Ook in Brugge heeft men problemen, weliswaar van een heel andere aard maar voor de horecaondernemers aldaar is het niet minder erg dan een Venezuelaanse bezetting.
De terrasjesuitbaters op de markt in Brugge hebben enorme overlast van de urinegeur van koetspaarden. Volgens hen blijven de toeristen weg vanwege de ongelooflijke stank.

Vreemd want wie zou er anders in een koetsje gaan zitten dan een toerist? Als die wegblijven kunnen de koetsjes met de piesende paarden ook weg en komen dus de toeristen terug. De toeristen gaan dan weer op de terrassen zitten en drinken gewoon weer een Belgisch biertje zoals ze altijd al deden. Die worden dan dronken en misselijk en op straat urineren is dan nog maar het minste dat ze doen. En wat is nu erger? urine van een paard of van een mens?
Yin Yang


maandag, juli 10, 2006

TV spook

In Engeland spookt het regelmatig en ook nu was het weer raak bij de familie Taylor. Terwijl de 18 maanden oude dochter Faith de TV afstofte nam moeder Tracey een foto. (het is tenslotte beter zo jong schoon te maken dan dat ze zwanger was geweest). Nadat zij de foto's had laten ontwikkelen bleek er een mysterieus gezicht te zien op het TV scherm, dit terwijl de TV uit had gestaan. Dochter Faith had iets minder moeite met het bovennatuurlijke want die kende het spook wel; "dat is Ben". Gelukkig is er op spookgebied altijd een oplossing in Engeland, in dit geval zal de familie de hulp inroepen van TV-geest-jager Derek Acorah.

Volgens mij stond de TV wel aan en ik heb al een vermoeden wie daar dan te zien was.

zondag, juli 09, 2006

Eten, kunst en metamorfose

Gisteravond hadden wij weer een gezellige avond bij de kunstenaar Raed Selman en zijn familie. Zeina had weer geweldig gekookt, daar kan geen sterrenrestaurant tegenop.
In februari had ik jullie al verteld dat Raed een atelier aan huis zou krijgen; nu is het zover.
Het is echt een prachtige ruimte geworden waar veel van zijn werk te bewonderen is.

Het leuke is dat iedereen hem nu in zijn atelier kan bezoeken en kijken hoe hij werkt:
dit kan eke donderdag t/m zondag van 12.00 uur tot 18.00 uur
Suze Robertsonstraat 30 (het atelier is om de hoek)
1318 LZ Almere

Na het eten heeft Zeina mij een metamorfose gegeven. Zij heeft mijn wenkbrauwen geepileerd. Dit was behoorlijk wat werk, daar ik dit nooit eerder heb gedaan waren het inmiddels ware bezems geworden. Maar ik moet zeggen dat het resultaat verbluffend is; ik ben een ander mens.

zaterdag, juli 08, 2006

Een slimme meid bevalt op tijd

Alle overheidscampagnes ten spijt; het wil nog niet lukken om de Nederlandse vrouw jong kinderen te laten krijgen.

In Brazilië hebben ze daar geen campagnes voor nodig. Onlangs is daar een meisje van 9 jaar bevallen. Ze moest haar poppen en andere speelgoed even laten liggen omdat het een keizersnee werd.

De jonge moeder is lid van een stam in het Amazonegebied. Het schijnt dat daar wel vaker jonge zwangerschappen voorkomen, alhoewel dit zelfs voor daar erg jong was.
Er wordt nog onderzoek gedaan of er sprake is geweest van verkrachting of dat het een even jonge bevruchter betreft.
Nog even en de kinderen verdubbelen al als ze in de wieg liggen. Zeg maar nee, dan krijg je er 2. (of 3, 4...).

Misschien een uitstekend gebied voor onze pedofielenpartij, daar vallen ze niet zo op. Ahoewel ik niet denk dat de meisjes in het Amazonegebied op die lelijke mannen zullen vallen.

vrijdag, juli 07, 2006

Sexegrated bus

Terwijl in Israël de kogels weer in het rond vliegen is er in het land gelukkig ook nog minder ernstig nieuws, wat inmiddels wel de omvang van een mini-oorlog heeft aangenomen.

Begin deze week zijn er 2 nieuwe sexe-gescheiden bussen in gebruik genomen door de busmaatschappij Egged, Mehadrin lijnen genaamd, tussen Ofakim-Bnei Brak en tussen Ofakim-Jeruzalem. Er waren al 28 van zulke lijnen met daarnaast nog een aantal particuliere gescheiden lijnen.

Nu lijkt het mij geen drama om in een gescheiden bus te moeten reizen, maar het schijnt dat de Mehadrin lijnen tegen gereduceerd tarief rijden en hier ontstaat het geharrewar.
Het Israel Religious Action Center, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is dit een hervormende beweging, heeft een rechtzaak aangespannen tegen de busmaatschappij omdat zij het tegen de menselijke waardigheid en vrijheid vinden en het discriminerend is.
Egged zegt dat op alle gescheiden lijnen ook altijd een niet-gescheiden bus rijdt en dat op de betreffende lijnen het merendeel van de passagiers ultra-orthodox is.
Het is overigens wel zo dat je niet ultra-orthodox hoeft te zijn om met de Mehadrin lijn te mogen reizen.

Als ze maar niet ontploffen dan kan het mij niet schelen of ik met alleen vrouwen of gemengd moet reizen. Helaas zal dit gevaar niet minder zijn op de Mehadrin lijnen.

donderdag, juli 06, 2006

Gezondsheidsmania

Tegenwoordig moet alles gezond zijn en op den duur wordt het al als schande gezien als je een zoutje eet.

Gelukkig heeft Australische voedingsdeskundige Russell Keast hier iets op bedacht.
Hij heeft een soort kaaskoekje ontworpen dat juist gezond is. Volgens Keast, die wordt geciteerd in de Sunday Times, heeft dit kaaskoekje allerlei gunstige effecten voor onze gezondheid.

Er zit een onlangs ontdekt element in dat oleocanthale heet, in olijfolie zit en zowel het hart zou beschermen als de kans op kanker zou verkleinen. En dat is niet alles. In de aardappelen zitten ook lupinevezels, waarvan onlangs is ontdekt dat ze het cholesterolgehalte drastisch kunnen verminderen, de darmfunctie verbeteren en de eetlust afremmen, wat mooi meegenomen is in de strijd tegen de toenemende zwaarlijvigheid.
Voeg daarbij het feit dat Keast in zijn snack ook de Omega 3-zuren heeft opgenomen die je ook vindt in vette vis en die goed zijn voor de hersenfuncties en de toestand van het hart, alsmede zink, dat de viriliteit bevordert, en het is duidelijk dat we hier te maken hebben met een wondersnack.
Te mooi om waar te zijn? Het wordt dan ook voorlopig niet op de markt gebracht.

Nu nog gezonde sigaretten en gezonde alcohol en we kunnen ons weer met een gerust hart bezondigen aan de geneugten des levens.

woensdag, juli 05, 2006

Geen berg te hoog

Afgelopen weekend vond de hoogste treinreis ooit plaats; de hoogste spoorlijn ter wereld is af en officieel in gebruik genomen. Zij verbindt Tibet met (de rest van) China. De treinen zullen rijden tussen Lhasa en Beijing, Chengdu/Chongqing en Xining/Lanzhou. De trein legt 550 kilometer over permanent bevroren aarde af (van de in totaal 1142 kilometer), misschien kan de NS nog eens, in navolging van Kuifje, naar Tibet voor lessen "rails leggen en onderhouden".

Een enkele reis duurt 48 uur en voor dit onbeperkte hoogteziekte-feest betaal je slechts US$49. Elektrische apparaten stopten er acuut mee en de kotszakken kregen ze niet aangesleept. Desondanks stonden de locale boeren (verplicht) te zwaaien langs de spoorlijn en was de verwelkoming in Lhasa hartverwarmend, met meisjes in traditionele klederdracht op het perron.

Om de Tibetanen nog enthousiaster te maken dan zij al waren (het is tenslotte geweldig dat er nu helemaal geen stukje Tibet meer zonder chinees zal zijn) is het station in Lhasa rood met witte vleugels, geheel geinspireerd door het Potala paleis, de vroegere woning van de Dalai Lama. Dit, voor de Tibetanen, uiterst belangrijke symbool is zo gemaakt tot een symbool van vereniging tussen Tibet enChina en daar zaten ze nu net op te wachten.
Zelfs op de Tanggula pas op 5.072 meter boven zeespiegel klinkt het nu "Sambal bij?".

Dame van stand

Onze voormalige overburen zijn naar Almere-Hout verhuisd. Gisteravond hebben wij het nieuwe stulpje mogen aanschouwen en de gezellige avond afgesloten met een barbecue.

Gelukkig waren onze buren niets veranderd en blijkt dus dat niet alle mensen die naar Almere-Hout verhuizen het hoog in hun bol krijgen. Ook Truus is nog steeds de oude zoals je ziet.

dinsdag, juli 04, 2006

Zus en zo

De liefste vrouw op Telendos is Sebastie. Men denkt dat ze dement is omdat zij aldoor hetzelfde vertelt. Het zou natuurlijk ook zo kunnen zijn dat haar persoonlijke tragedie haar nog steeds erg dwars zit.

Elke avond maakt Sebastie een ommetje van een stoel voor haar huis naar een stoel een paar honderd meter verder voor een ander huis. Deze laatste is een echte estafette stoel want zo gauw Sebastie haar wandeling in omgekeerde volgorde begint komt de papas voor een ommetje uit zijn kerk en rust halverwege de kerk en het cafe ook even uit op de stoel.

Zo gauw je Sebastie groet, pakt ze je hand en begint in rap Grieks haar tragedie te vertellen. Helaas is het enige dat zij niet begrijpt dat niet iedereen Grieks spreekt, maar met een plaatselijke tolk kom je een heel eind.

Sebastie woont al haar hele leven op Telendos. Zij was getrouwd met een visser en kreeg 8 kinderen. Toen nummer 8 geboren was verliet haar man haar echter voor de buurvrouw. Daar zat Sebastie alleen met 8 kinderen. Terwijl zij keihard moest werken om alle kinderen te kunnen voeden zag zij dag in dag uit haar man met de buurvrouw. Helaas kun je ook geen kant op op Telendos, dus daar was geen ontsnappen aan.
Nu nog, terwijl ze waarschijnlijk al dik in de 80 is, staan de tranen in haar ogen als ze dit vertelt. Sebastie, een sterke, lieve vrouw, die zich het leven ooit heel anders voorgesteld had.

Gelukkig heeft Sebastie altijd een grote vriend op het eiland gehad, haar broer Theophilus.
Ook een visser, die de laatste jaren wat oud begon te worden en moeilijk ter been werd. Tevens was hij een grote hondenhater en zwaaide hij woest met zijn stok naar alle honden die in zijn buurt kwamen. Onlangs bleek Theophilus wonderbaarlijk genezen te zijn en liep hij als een jonge hond over het eiland. Zijn genezing blijkt ook gekomen door een jonge hond. Hij heeft nu een puppie en is daar helemaal gek op, het heeft hem jaren jonger gemaakt. De stok bungelt nog slechts als ornament losjes in zijn hand. Elke avond gaat hij samen met zijn hondje naar dezelfde taverna om zijn favoriete Griekse soaps (altijd de soaps met mooie vrouwen) te kijken.

maandag, juli 03, 2006

Eendenleed

Gisteren was het weer zover; wederom was er een baby-eendje in het rooster aan het eind van de vijver voor ons huis gezwommen. Na zelf wat vergeefse pogingen te hebben gedaan, besloten wij maar de dierenambulance te bellen.
Die hadden het erg druk met ander Almeers dierenleed dus het duurde een half uurtje. Ondertussen gilde het eendje moord en brand in het rooster en moedereend ook, bovenop het rooster. De andere familie kwam ook al aangezwommen en leken klaar voor de koffie met cake.

Gelukkig konden de mensen van de dierenambulance het eendje uiteindelijk uit zijn benarde positie redden en zwommen de begrafeniseenden teleurgesteld weg.

Het vreemde is dat dit dus regelmatig gebeurt en al jaren lang. Het schijnt 3 jaar geleden zelfs voorpagina nieuws voor de Telegraaf (wie anders?) te zijn geweest, toen er 12 babyeenden in het rooster vastzaten. Ik begrijp dan ook niet dat de gemeente het rooster niet eens goed dichtmaakt.

Filmrecensie Night Watch (Nochoi Dozor)

Filmrecensie door Michael Koukos

Regie: Timur Bekmambetov
Cast: Konstantin Khabensky (Anton Gorodetsky), Valdimir Menshov (Geser), Victor Verzhbitsky (Zavulon), Maria Mironova (Irina) e.a.
Speelduur: 114 minuten

Russische films hebben de doorgaans reputatie dat zij traag zijn. Welnu deze prent is de spreekwoordelijke uitzondering die de regel bevestigt.
Na een korte Engelstalige intro, die wel erg aan Lord of the rings doet denken.(waarschijnlijk hebben zij de kostuums en accessoires tweedehands op de kop kunnen tikken)
gaat het geheel verder in het Russisch. Dit is wel even wennen maar het razende tempo van de film zorgt ervoor dat dit geen probleem is.

De legers van het goede nemen het op tegen een troepenmacht van het kwaad. Niemand krijgt echter de overmacht en na een korte maar krachtige slachting wordt er een wapenstilstand van kracht. Om het bestand te controleren hebben beide partijen een soort bovennatuurlijke geheime dienst opgericht; de Nightwatch (vertegenwoordigers van het licht) en de Daywatch(de duistere tegenhangers).

Daarna komen wij in het heden waar wij Anton Gorodetsky van de Nightwatch volgen. Anton ontdekt dat bepaalde duistere krachten zich niet langer aan de afspraken houden en dat het evenwicht verstoord dreigt te worden. Nu is Anton een nogal knullig figuur en hij weet zich al gauw danig in nesten te werken dat zijn goede manager besluit hem een partner mee te geven. Vervelend detail is dat deze een vreselijk zooitje van de badkamer maakt telkens zij van een uil in een vrouw verandert maar dat kan de pret niet drukken.

Het decorum is typisch Russisch; grauwe flats, veel donkere beelden en iedereen zuipt wodka bij het leven. (Zelfs de Russische vampiers mengen het bloed van hun slachtoffers met wodka tot een cocktail.)
De uitstekende, spectaculaire special effects steken hier schril tegen af en doen ondanks het lage budget waarmee de film is gemaakt niet onder voor de Hollywood kaskrakers.
Het is een combinatie die wel werkt en zoals het een Russische film betaamt wordt er ondanks alle flitsende actie toch nog even een dilemma aangekaart.
Want wat als je voor het goede hebt gekozen en de opdracht krijgt om te doden?

Al bij al een erg verdienstelijke film hoewel het met alle samenraapsels uit Sin City, Harry Potter, the Crow & the Matrix niet echt een meesterwerk kan worden genoemd.

De cliffhanger op het einde is echter voldoende overtuigend om je naar het tweede deel van deze trilogie te doen uitkijken.

zondag, juli 02, 2006

Dutch Design en Onnederlands weer

Gisteren hadden wij een zakelijk etentje in een vrij nieuw hotel in Amsterdam Sloten, het Artemis Amsterdam Hotel/Dutch Design Hotel. Buiten dat het een prachtige locatie is en het eten uitstekend, hadden wij ook nog eens zeer gezellige avond samen met Wim en Anneke van Sensitif.
Bovendien is het bedienend personeel van Artemis erg aardig, iets wat tegenwoordig een uitstervend ras genoemd mag worden.

Hotel Artemis Amsterdam is geheel in de stijl van Dutch Design, de internationale stroming van hedendaagse Nederlandse ontwerpers van meubels en gebruiksvoorwerpen. Geen enkel detail is daarbij overgeslagen, tot het toilet aan toe is het Dutch Design.
Toch doet het niet koel aan, het geheel is sfeervol en gezellig. Ook buiten is het goed toeven aan het water, met ook daar weer leuke details.

Een leuke bezienswaardigheid zijn tevens de toeristen. Je ziet ze al binnenkomen met allemaal een tasje van het Van Gogh museum in de hand, allemaal opgelicht met een waardeloos souvenir. Het blijft altijd een beetje vreemd om toeristen in je eigen land te zien vind ik, alsof je in een spiegel kijkt. Op de souvenirs na dan want die kopen wij niet.

Enige smet op de avond vormde de parking; bij het uitrijden is de oprit erg stijl en uitgerekend daar hebben ze dan de paal voor het kaartje op het stijle stuk gezet. Doodsbang als ik nog steeds ben voor een helling of berg van welke aard dan ook, heeft Michael mij daaruit moeten redden.