maandag, december 08, 2014

Opgelet ING skimmt eigen klanten via de pin


Wij gingen er altijd vanuit dat betalen met de pin vrij veilig was. Helaas zijn wij nu erg bedrogen uitgekomen. Na een gezellig etentje wilden wij dit afrekenen met de pin. Helaas leek dit niet te lukken; 3 keer kregen wij de melding "transactie mislukt". Pas bij de derde poging met een andere pas leek het dan toch gelukt te zijn.
De dag later bleek echter dat het bedrag van  € 77,50 vier keer van onze rekeningen was afgeschreven. Toen wij bij het restaurant informeerden was daar het bedrag maar 1 keer bijgeschreven.....€ 232,50 lost in cyber space dus.

Maandagochtend dan maar de ING gebeld. Op zich is de helpdesk van de ING altijd heel aardig maar meestal kunnen ze verder ook niet veel meer dan excuses aanbieden en dat was ook nu weer niet anders. De man gaf aan dat zo een storING wel eens voorkwam maar dat dit meestal na een paar werkdagen wel weer vanzelf goed kwam. Mijn ervaring leert dat over het algemeen weinig vanzelf goed komt maar ok...ik gaf het nog een keer het voordeel van de twijfel. Op vrijdag had het euvel zichzelf inderdaad nog steeds niet verholpen dus pleegde ik tegen beter weten in opnieuw een telefoontje richting ING.
Na een kwartier excuses zou ik worden doorverbonden naar een andere, gespecialiseerde afdeling. Maar helaas om 8:19 was deze bijzondere afdeling nog niet bereikbaar. Ik begrijp dat men goed uitgeslapen aan zo een uitzonderlijke taak moet beginnen dus ik vroeg of : "De AfdelING" mij wellicht ff kon terugbellen. Maar nee De AfdelING verlaagt zich niet tot het terugbellen van gedupeerde klanten.
Ik moest dus nog een keer op een later tijdstip terugbellen….nu is er niets zo frustrerend als steeds achter je eigen geld aan moeten bedelen dus ik heb het er maar even bij gelaten. Vervolgens heeft de restauranteigenaar het CCV gebeld alwaar werd verzekerd dat alles zou worden rechtgezet.

Uiteindelijk is het allemaal wel weer goed gekomen maar je kunt je wel afvragen hoe vaak dit soort akkefietjes voorvalt en of het inderdaad altijd wordt gecorrigeerd als je het niet opmerkt.
Het vervelendste is nog dat hoewel het verdwenen bedrag als “reservering” staat aangemerkt, het wel van je saldo wordt afgehaald.
Als het verdwenen bedrag vervolgens weer staat bijgeschreven vind je daar nergens meer een melding van terug. Je moet dus zelf maar uitzoeken of het nu wel of niet klopt en dat is behoorlijk lastig met alle transacties van meer dan een week ertussen.
Dus stel dat wij voor een veel groter bedrag hadden gepind ( ik heb ook wel eens een auto met de pin betaald) en rood waren komen te staan…gaat ING dan ook nog eens rente hierover berekenen??

Ik zou dan ook iedereen aanraden om voortaan daar waar mogelijk met credit card te betalen….sneu voor de handelaar want dit knabbelt behoorlijk aan zijn marge, maar als consument weet je dan wel zeker dat er niets meteen van je saldo af gaat bij een vergissing.
Als je toch wil pinnen, voer dan in geen geval meer dan 1 keer je pincode in want anders gaat het dus ongeacht de foutmelding direct van je rekening af.

Wat de Service van ING betreft : ING ontslaat 1700 mensen om, naar eigen zeggen, de klanttevredenheid te verhogen???  Is Niet Gelukt!!

zondag, november 23, 2014

Nie op kantoor nie

Geen taal is zo grappig als het Afrikaans, dat bleek maar weer eens toen ik gisteren deze automatische reply uit Zuid-Afrika ontving:

Goeiedag,

Ek is ongelukkig in op kantuur gedurende die naweek nie.  Vir enige dringende navrae, skakel gerus een van ons vriendelike agente op 085 999 2018 of jy kan vir Ben epos by ben@gmail.com.

Geniet die naweek.

Baie dankie.

Vriendelike groete,

dinsdag, oktober 14, 2014

ME Company 12 jaar!

Vandaag bestaat ME Company 12 jaar, wat gaat de tijd snel. Iedereen bedankt voor het vertrouwen de afgelopen 12 jaar. Op naar het volgende jubileum!



zondag, juli 13, 2014

Even voorstellen

Dit is onze nieuwe huisgenoot, Balthasar van Koordes, roepnaam Gidon. Gidon is een Maine Coon en hij is geboren in de Achterhoek.

Tot nu toe heeft hij zich voorbeeldig gedragen. Twee uur in de auto was voor hem geen probleem. Het mandje wat we voor hem hadden gekocht bleek overbodig; Gidon zat liever op schoot om lekker naar buiten te kunnen kijken.

Thuis is hij alles op zijn gemak gaan verkennen, ook hier besloot hij gewoon zijn eigen hoekjes te kiezen en de door ons gekochte mandjes links te laten liggen, behalve de kattenbak waar hij (gelukkig) wel graag gebruik van maakt. Gidon speelt heel graag, vindt het heerlijk om op schoot te zitten, loopt ons steeds achterna om met een een nieuwsgierig kopje alles in de gaten te houden en eet en drinkt al goed. Kortom wij zijn een prachtige, lieve huisgenoot rijker.

Gidon met moeder en halfbroer



vrijdag, juni 13, 2014

Terug op Telendos

Na een lange winter zonder Telendos, zijn we eindelijk weer terug. Zoals al eeuwen, is er hier nauwelijks iets veranderd. De vriendelijkheid, de gezelligheid, de zon, de berg, de zee, de bootjes, de mensen en de vetes, het is er weer allemaal. De eerste dag begon al goed met de vangst van een tonijn en de verjaardag van Yiannis.





dinsdag, mei 13, 2014

Te koop: Kasteel van Dracula

De huizenmarkt komt slechts moeizaam in beweging, toch zijn er soms van die buitenkansjes die je eigenlijk niet kunt laten liggen. Dracula's kasteel in het Roemeense Transsylvanië, bij het dorpje Bran, staat te koop. In 2007 stond het te koop voor een vraagprijs van 60 miljoen euro, dat is toen niet gelukt. De huidige vraagprijs is niet bekend, zeker is dat het helaas niet binnen mijn budget zal passen.De huidige eigenaars zijn de Amerikaanse architect en aartshertog Dominic Habsburg en zijn beide zusters, zij zijn over de zeventig en kunnen het kasteel niet langer beheren.

Als je wat drukte in de tuin kunt verdragen, dan brengt Dracula's stulpje ook inkomsten met zich mee; jaarlijks mag het kasteel zich verheugen op zo'n half miljoen bezoekers die per persoon 6 euro betalen.
Gehandicapten hebben gratis entree, al is het kasteel momenteel niet erg rolstoel-vriendelijk.
Het kasteel stamt uit 1388 en heeft maar liefst 57 kamers. Al schijnt het in redelijke staat van onderhoud te zijn, er is nog wel wat werk te verrichten, zo is er geen enkele badkamer in het kasteel te vinden.


Kasteel Bran (zoals het officieel heet) heeft zijn bijnaam te danken aan Bram Stoker's verhaal Dracula uit 1897, al is Stoker er zelf nooit geweest. De echte Dracula, de Walachijse prins Vlad Tepes, heeft ook nooit in het kasteel gewoond, maar zou er hoogstens een tijdje gevangen hebben gezeten. Tepes, ook wel bekend als Vlad de Spietser, was uitzonderlijk wreed, hij liet zijn Turkse vijanden op staken spietsen. Er zouden naar schatting tussen de 40.000 en 100.000 mensen op deze wijze vermoord zijn.

Interesse? Je kunt je bod deponeren bij het New Yorkse Herzfeld & Rubin.

woensdag, april 30, 2014

Van Duffel tot Lier

Afgelopen weekend zijn we gastvrij onthaald bij onze nicht Caroline en haar familie. Naast dat we vreselijk verwend werden, hebben we ook eens een heel ander stukje België leren kennen; Duffel en Lier, heel verrassend.

De patroonheilige van Lier is de heilige Gummarus, deze wordt aangeroepen bij alle mogelijke breuken, van beenbreuken tot echtbreuken, en ook tegen kwaadaardige vrouwen, vanzelfsprekend was dit laatste deze keer zeker niet nodig. Misschien dat dit vroeger anders was, door het Begijnhof van Lier. Vanaf de 13e eeuw begonnen buiten de omwalling spontaan een aantal ongehuwde vrouwen samen te gaan wonen. Uiteindelijk groeide het Begijnhof uit tot een domein van 2 ha met straatjes en zo'n 200 huisjes. Inmiddels is het prachtig gerestaureerd en kan iedereen er gaan wonen, enige vereiste tegenwoordig is een flinke zak met geld. Het Begijnhof van Lier staat sinds 1998 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Ook heel oud is de Corneliustoren in Lier, nu bekend onder de naam Zimmertoren. De toren is een deel van de voormalige stadsomwalling uit de 14e eeuw. In 1930 werden de restanten van de toren heropgebouwd en gerestaureerd, Louis Zimmer schonk de klok aan Lier, vanwege dit cadeautje draagt de toren nu dus nog zijn naam, dit terwijl architect Careels toch het meeste werk heeft verricht.

Verder is Lier bekend om haar streekproducten, onder andere het Liers Vlaaike. Sinds begin dit jaar is daar nog de koffie van de Doornen Kroon bijgekomen. Ernest van Ouytsel startte reeds in 1876 zijn koffiebranderij op de Grote Markt in Lier. Inmiddels wordt de winkel gerund door kleindochter Judith, die je er alles over kan vertellen, vol enthousiasme. En uit eigen ervaring kunnen we nu ook zeggen dat de koffie geweldig lekker is.

Ook Duffel is een leuk plaatsje. Meest indrukwekkend vonden wij de spookruïne Ter Elst. Al hebben wij zelf deze keer geen vreemde activiteiten waargenomen, vele anderen schijnen die ervaring wel te hebben. Het deed ons inderdaad wel een beetje denken aan Castle Rising. Het Kasteel Ter Elst stamt uit de 12e eeuw en was destijds eigendom van de gebroeders Hildincshusen. In 1584 brandde het kasteel af, nadat het weer was opgebouwd fungeerde het als pastorie en steenbakkerij. Tijdens de Eerste Wereldoorlog liep het kasteel zware schade op en verviel het uiteindelijk tot een ruïne.

Het was een zeer geslaagd weekend, bedankt Caroline, Patrick, Axel en Morgan!





donderdag, april 17, 2014

Paaskuikens

Vandaag is onze eend bevallen van 14 gezonde paaskuikens. De eieren kwamen veel te vroeg uit, maar gelukkig zijn de kuikens allemaal levensvatbaar. Daar ik zelf verloskundige moest spelen, is er helaas maar een foto. Er was er deze keer geen een die zelf uit de pot sprong. Moeders zat in het water en keek gillend toe, terwijl ik haar krijsende kuikens een voor een uit de bak heb gegraven en in het water heb gezet. Moeder en kinderen maken het prima en zijn gelijk vertrokken voor een verre zwemvakantie.

maandag, april 07, 2014

Willibrordhaeghe; einde van een tijdperk

Deurne was na alle commotie bij de juwelier, afgelopen weekend weer zo rustig als altijd. Wel merkwaardig was dat, zonder dat we het ons aanvankelijk bewust waren, dit ons allerlaatste bezoek aan hotel Willibrordhaeghe was.

In het hotel was globaal gezien nog niet zoveel aan de hand. Tenminste niet als je van niets weet. Natuurlijk viel het ons wel op dat er geen terras meer was, terwijl dit er normaal hartje winter wel staat. Tot we in Deurne van betrouwbare bron vernomen dat Hotel Willibrordhaeghe per 1 juli gaat sluiten. Het hotel blijkt niet rendabel te zijn. Navraag bij het personeel bevestigde de geruchten: zij bleken 2 maanden geleden al gehoord te hebben dat zij per 1 juli op straat staan, een soort Willi Morris dus, heel triest. Wat er met het pand gaat gebeuren zegt niemand te weten. Wij hebben het vermoeden dat het een verpleeghuis gaat worden, het naastgelegen patershuis is immers ook al omgeturnd tot een verzorgingshuis, en heeft al een gigantische wachtlijst. Ook zagen wij dat er van enkele hotelkamers aan de achterkant al een soort huiskamer was gemaakt.

De treurigheid ten top was dat we zondagochtend al een kunstenaar al zijn beelden zagen weghalen uit het hotel. Met een klein karretje, haalde hij het hotel leger en leger, want er stonden nogal wat beelden van de goede man. Of het er tot 1 juli nog gezellig vertoeven is? Wij hebben in ieder geval afgelopen weekend maar vast afscheid genomen van dit unieke plekje.

vrijdag, april 04, 2014

Donderdag regeldag

Zelfs in het digitale tijdperk is het soms noodzakelijk om nog bij instanties langs te gaan. Het handigste is om dit dan allemaal maar op een dag te doen, vooral om alle ergernis te beperken tot slechts enkele uren. Het digitale tijdperk blijkt zelfs geheel nieuwe, extra werkzaamheden op te leveren, het is dan ook een wonder dat de werkloosheid nog steeds zo hoog is in Nederland.

Eerst maar eens naar de Nieuwe Bibliotheek, omdat je op bibliotheek.nl e-books kan lenen, moest ik toch maar weer lid worden van de bibliotheek. Nadat ik online een pas had aangevraagd, omdat ik ook alleen online wil lenen, bleek dat de pas toch persoonlijk moest worden afgehaald in Almere. Tot mijn grote verbazing haalde de medewerkster een grote ordner tevoorschijn, met allemaal met de hand ingevulde formulieren. Kun je het je voorstellen? Ik heb dus online een formulier ingevuld, en dit komt handgeschreven uit een ordner. Dit betekent dus dat er een medewerkster bestaat die de hele dag online formulieren met de pen overschrijft. Ik zal je verder besparen hoe traag en omslachtig de procedure verder verliep, maar uiteindelijk verliet ik toch het filiaal met een fysieke bibliotheekpas. Een pas waarvan ik alleen het nummer maar nodig had om in te kunnen loggen op bibliotheek.nl. Achteraf blijkt dat er op de site slechts enkele e-books staan die geschikt zijn om op een e-reader te lezen en vanzelfsprekend zijn dat nu juist de boeken die ik niet wil lezen (streekromans, etc.). Alle overige e-books kun je alleen op een gewone computer lezen, lekker handig om mee te nemen. Nu heb ik wel een e-reader waarmee je online kunt, maar de site van bibliotheek.nl blijkt zo gemaakt te zijn dat deze niet geschikt is voor dit soort schermen; het inlogveld valt er dan namelijk af, zodat ik dan dus niet het nummer van mijn bloed-zweet-en tranen-pas kan invullen.

Op naar het gemeentehuis, daar zou het vast allemaal veel efficiënter gaan. Ik had immers online een afspraak gemaakt en deze was precies om 14.52 uur, de afspraken zijn dus allemaal tot op de minuut geregeld. Een SMS-je had mij nog gewaarschuwd om beslist op tijd te komen. Tot mijn  grote verrassing bleek kosten noch moeite gespaard om het de Almeerse burger naar de zin te maken. Een splinternieuwe afdeling burgerzaken fonkelde mij tegemoet. Licht, ruim, modern en als apotheose een groot vierkant met allemaal balies, waarin in het midden de teamleider stond opgesteld als een dirigent in een orkestbak. Ik kende de man nog van onze ondertrouw, die hij bijna verpest had door Michael als een soort illegaal af te schilderen (een soort overcompensatie van de man, die zelf in het verleden het illegaliteitsschap maar met moeite van zich af heeft kunnen schudden) . Inmiddels was het al 14.52 geweest, en (vanzelfsprekend) mijn  nummer nog niet verschenen op het display. Dus nam ik maar plaats op een van de moderne loungebanken, waar je zo in wegzakt dat ik bijna bij mijn  buurvrouw op schoot zat. Daar ontdekte ik nog een andere onhebbelijkheid van de nieuwe entourage; de burgers zitten niet meer op stoeltjes voor de balie, maar moeten nu staan. De loungebanken zijn laag + de balies hoog = uitzicht op de achterwerken van je medeburgers, en ik kan je zeggen dat er maar weinig mensen bestaan waarbij dit een prettig uitzicht is. Uiteindelijk was ik dan toch aan de beurt en jawel ook hier werd mijn digitale aanvraag met een traagheid en inefficiëntie behandeld, die je zelfs bij een ambtenaar nog versteld doet staan. De pasfoto werd met pritt-stift op een papiertje geplakt, waarna de medewerkster teksten met een knalroze arceerstift begon te arceren, dit alles met een tempo waarvoor het woord slow-motion nog een eufemisme is.

Vele euro's armer en uren verder kon ik dan eindelijk zelf weer aan het werk, om alle verloren uren in te halen. Lang leve het digitale tijdperk.

woensdag, maart 12, 2014

Orthodox reisbureau redt klant van Malaysia Airlines vlucht MH 370

Dat ultra-orthodoxe joden niet langer uitgezonderd zijn voor de dienstplicht in Israël, is mijns inziens geheel terecht, al zullen hier veel mensen anders over denken. Het is een discussie waar nooit een einde aan zal komen; moeten er voor mensen uitzonderingen worden gemaakt op grond van religie of niet? Een persoon is in ieder geval ontzettend blij dat hij zijn ticket nu juist bij een orthodox reisbureau boekte, die geen uitzondering wilde maken.

Ene Andy wilde een vlucht boeken met Malaysia Airlines, zijn orthodoxe reisbureau weigerde deze echter te boeken daar de vlucht op sabbat viel, dan is het verboden te vliegen. Gelukkig voor Andy geldt het verbod ook voor het faciliteren van anderen om te vliegen. Andy besloot daarop zelf te boeken. Even later kwam hij hier op terug en boekte bij het reisbureau toch een vlucht eerder. Dit redde zijn leven, want de sabbat vlucht was de fatale Malaysia Airlines vlucht MH 370. Soms zijn religieuze regels dus zo gek nog niet.

donderdag, februari 20, 2014

Merkwaardig uitzicht

Afgelopen weekend waren wij weer eens in Willibrordhaeghe. Vanaf onze kamer hadden wij deze keer een merkwaardig uitzicht op de kapel. Uit het gras was een uitsnede, die erg leek op een wegrennende monnik (met zijn handen naar voren). Of heb ik een te grote fantasie?




vrijdag, februari 14, 2014

WatWasWaar

Altijd al willen weten waar je nu precies woont? Of eigenlijk; waar je nu precies op woont. Misschien wel op een kerkhof, of op andere interessante historische resten. Op WatWasWaar kun je het allemaal te weten komen, deze site brengt historische informatie over heel Nederland via een GIS-applicatie. En mocht het erg tegenvallen; de huizenmarkt trekt weer wat aan.

Je kunt op de site op plaatsnaam of postcode zoeken. De kaart zoomt direct in op de gezochte locatie. Je kunt ook zelf in- of uitzoomen. Aan de rechterkant vind je extra informatie; minuutkaarten, kadastergegevens en/of andere bronnen. Van sommige percelen kun je zien wie de eigenaar of pachter was, waarvoor het gebruikt werd en wat de waarde van het perceel was. De kaart van Almere gaat maar liefst terug tot 1973, natuurlijk alles slechts in ontwerp. Niet getreurd, er zijn vele plaatsen waar ik heb gewoond, een speeltje dus om nog uren plezier aan te beleven.

dinsdag, februari 11, 2014

Voor Mandela van U2 - Long Walk to Freedom

U2 - Ordinary Love

The sea wants to kiss the golden shore
The sunlight warms your skin
All the beauty that’s been lost before
Wants to find us again

I can’t fight you anymore
It’s you I’m fighting for

The sea throws rocks together 
But time
Leaves us polished stones

We can’t fall any further if
We can’t feel ordinary love
And we cannot reach any higher
If we can’t deal with ordinary love

Birds fly high in the summer sky
And rest on the breeze.
The same wind will take care of you and I
We’ll build our house in the trees

Your heart is on my sleeve
Did you put it there with a magic marker?
For years I would believe
That the world couldn’t wash it away

Cause we can’t fall any further if
We can’t feel ordinary love
And we cannot reach any higher
If we can’t deal with ordinary love

Are we tough enough
For ordinary love

We can’t fall any further if
We can’t feel ordinary love
And we cannot reach any higher
If we can’t deal with ordinary love

We can’t fall any further if
We can’t feel ordinary love
And we cannot reach any higher
If we can’t deal with ordinary love


zondag, januari 26, 2014

Amerikaans leger staat religieuze symbolen toe

Sinds kort staat het Amerikaanse leger religieuze symbolen toe. Iedereen die zo'n religieus extraatje wil dragen, moet dit wel eerst aanvragen en vanzelfsprekend wordt het symbool aan het legerpakje aangepast.

Inmiddels hebben drie sikhs al toestemming gekregen tot het dragen van een tulband. Deze voldeden aan de eisen waaraan de religieuze symbolen moeten voldoen: ze mogen de veiligheid niet in gevaar brengen, mogen geen afbreuk doen aan de orde en discipline en mogen de cohesie in de groep niet verstoren. Er zal bij de aanvragen geen onderscheid worden gemaakt tussen religies, iedereen mag toestemming vragen voor het dragen van religieuze symbolen. Het is een klein begin, maar mijns inziens een grote stap voor een logge instelling als het leger. Ik ben benieuwd wanneer Jeanine Hennis-Plasschaert dit voorbeeld zal volgen. In Noorwegen is het dragen van religieuze symbolen in het leger overigens al sinds 2012 toegestaan.

vrijdag, januari 17, 2014

Duivelse baby terroriseert New York

Onlangs reed een draadloos bestuurde kinderwagen door de sneeuw in New York. Voorbijgangers verbaasden zich hierover en wilden dit vreemde fenomeen wel eens van dichtbij bekijken. Op dat moment kwam er plotseling een duivelse, bezeten baby tevoorschijn. De baby keek de mensen bezeten aan en begon dan hard te spugen. Het fenomeen bleek een promotie te zijn voor de film Devil's Due. Bedenker van deze actie is het New Yorkse bureau Thinkmodo, gespecialiseerd in virale communicatie.


donderdag, januari 09, 2014

Aartsbaliliek van Sint Jan van Lateranen Rome

De Pauselijke Aartsbasiliek van Sint Jan van Lateranen, aan de Piazza del Latarano, is de oudste van Rome en de voornaamste van de 4 pauselijke basilieken. Formeel is het de hoofdkerk van de RK wereldkerk en dus belangrijker dan de Sint Pieter.

De Basiliek is gesticht door Constantijn de Grote ter ere van het Edict van Milaan in 313. Het feest van de wijding op 9 november wordt jaarlijks in de hele Latijnse kerk gevierd. De Aarstbasiliek is opgedragen aan Jezus Christus zelf, maar ook toegewijd aan Johannes de Doper een Johannes de Evangelist. Van de oorspronkelijke Basiliek is weinig over, vanwege een aardbeving in 869.
Volgens traditie zou in het pauselijk altaar dat in de basiliek staat, een deel van een houten altaar van Petrsu zijn opgenomen. Aan dit altaar mag alleen de Paus de mis opdragen. Paus Franciscus hebben wij hier echter niet gezien.

Eigenlijk is de aan de overkant van het plein gelegen Scala Sancta (Heilige Trap) veel leuker om te zien. Deze trap zou Christus nog tijdens zijn proces hebben beklommen; de trap leidde naar het praetorium van Pontius Pilatus in Jeruzalem. Helena, de moeder van Constantijn de Grote, heeft de trap destijds naar Rome laten komen. Het is de bedoeling dat je de trap op je knieën op gaat, dit ter boetedoening. Er waren meer dan genoeg gegadigden, dus hebben wij deze eer maar aan de ware gelovigen gelaten. De trap leidt naar het Sancta Sanctorum (Heilige der Heiligen), dit was in de middeleeuwen de persoonlijke bidkapel van de pausen.