maandag, mei 28, 2012

Zwanenmeer

Het is echt een bijzonder vruchtbaar jaar, nu zijn er bij ons weer zwanen geboren.


zondag, mei 20, 2012

Golf zonder naam

Iran en een aantal Arabische landen zijn woest op Google Earth. Reden: het water dat hen scheidt (naast de Golf van Oman), is naamloos.

Normaal gesproken wordt het naamloze water door Iran Perzische Golf genoemd, terwijl de Arabische landen het Arabische Golf noemen. De National Geopgraphic Society had dit conflict in 2004 zeer diplomatiek opgelost door het water in hun wereldatlas te vermelden met beide namen. Een woordvoerder van Google verklaarde dat ze niet elk gebied een naam hebben gegeven, hij kon echter zelf geen ander voorbeeld geven.

Een ander gevolg van het hele naamgevingsdrama is dat als je in Google zoekt op Arabische Golf, je de melding krijgt dat deze Golf niet bestaat. Een merkwaardige zaak in deze tijd, waarin toch bijna elke centimeter van de aardbol is ontdekt en een naam heeft gekregen.


dinsdag, mei 15, 2012

Twitteren in de lucht

Luchtvaartmaatschappij Virgin Atlantic gaat het gebruik van mobiele telefoons toelaten op langeafstandsvluchten. Nu dacht ik altijd dat dat levensgevaarlijk was, maar dat schijnt mee te vallen. Er komt een soort telecomstation dat signalen doorstuurt naar een satelliet en dit schijnt de boordinstrumenten niet te beïnvloeden.

Er hangt wel een prijskaartje aan; Virgin gaat voor de service internationale roamingtarieven rekenen. Verder kunnen er maar 10 personen tegelijk gebruik van maken. Gelukkig geldt het alleen voor O2 en Vodafone klanten en van deze laatste zijn er vast niet veel meer.

maandag, mei 14, 2012

Olifanten bewijzen Olifanten Fluisteraar laatste eer

In maart is Olifanten Fluisteraar Lawrence Anthony op 61 jarige leeftijd overleden aan een hartaanval. De intelligentie van olifanten is al vaak geprezen, of het in dit geval intelligentie was of instinct, opmerkelijk is dat na Anthony's dood olifanten de laatste eer kwamen bewijzen bij zijn huis.

Lawrence, een bekend natuurbeschermer en auteur is vooral bekend geworden door zijn interventie in de Bagdad Zoo in 2003 tijdens de Irak oorlog. Verder was Lawrence eigenaar van het Thula Thula Game Reserve in Kwazulu-Natal. Daar stond hij vooral bekend als de Olifanten Fluisteraar. Hij redde veel olifanten uit handen van jagers en had in de loop der jaren een speciale band opgebouwd met een grote groep olifanten.

Enkele dagen na Anthony's dood arriveerden er een aantal olifanten die twee dagen bij zijn huis bleven staan. Twee daarvan had Anthony vroeger gered. De olifanten hadden ongeveer 12 uur moeten  lopen naar zijn huis om hem de laatste er te komen bewijzen, ze waren daarvoor minstens 1,5 jaar niet bij het huis geweest. Na twee dagen gingen de olifanten weer op weg naar de bush. Het is ongelooflijk hoe de olifanten wisten dat Anthony overleden was.

Het is uit onderzoek al langer bekend dat olifanten rouwen om hun doden, ook om mensen. In India krijgen babyolifantjes vaak een vaste beschermer toegewezen. Als die dood gaat, schijnt de olifant niet lang daarna ook te sterven.

vrijdag, mei 11, 2012

Mitt Romney van pestkop tot "vrome" Mormoon

De Amerikaanse presidentskandidaat Mitt Romney mag dan nu een vrome kwezel zijn, klasgenoten herinneren zich hem vooral als grote pestkop

Op de prestigieuze Cranbrookschool in  Michigan kan men zich Romney, die daar halverwege de jaren 60 leerling was, nog goed herinneren. Meerdere klasgenoten weten nog hoe Mitt een groep leerlingen aanvoerde die het haar afknipten van John Lauber, een leerling waarvan men dacht dat hij homo was.  Ze hebben Lauber op de grond gedrukt toen hij op een dag met geblondeerd haar op school kwam.

Romney ontkent natuurlijk alles en doet het af als "dat hij op school wel eens een grapje uithaalde". Vanzelfsprekend kan hij als menslievende Mormoon en vooral als presidentskandidaat dit soort vlekjes op zijn blazoen niet gebruiken. Helaas blijkt vaker dat mensen die zich zeer gelovig voordoen in feite helemaal niet zo vroom zijn, integendeel. Tja,als het kwaakt als een eend en als het loopt als een eend....

.

dinsdag, mei 08, 2012

Bevrijd in roermond

Heel toevallig was het ook nog bevrijdingsdag, het was mooi meegenomen dat wij na het bezoek aan de Kleinzelfstandige ons in dat gevoel heel goed konden inleven.

Alvorens naar ons favoriete Kasteeltje Hattem te gaan, besloten wij nog wat in Roermond te vertoeven. We begonnen bij de Designer Outlet, als je niet van de conservatieve Duitse snit houdt is dat geen aanrader. Met lege handen en een wederom zeer volle blaas renden we de eerste de beste gelegenheid binnen. Dat bleek De Pastorie te zijn, een restaurant waar mensen met een beperking te werk worden gesteld. Het moet gezegd, hier zou de Kleinzelfstandige nog heel wat van kunnen leren. De inrichting is prachtig en eigentijds en de bediening geweldig. Wij hebben niet kunnen achterhalen wie nu degenen met de beperking waren, dit komt waarschijnlijk omdat we kort daarvoor met de beperking in Malden hadden kennis gemaakt.

Als er een feestje te vieren is, staan de Roermonders paraat. Er was dan ook niet gewoon 1 bevrijdingsfestival, er waren bevrijdingsfestivals door de hele stad. Daarnaast waren er diverse markten, waar aan alle onderdrukte wereldbewoners was gedacht, of het nu Tibetanen, Chipito's of Hottetoten waren, de Roermonders wilden ze allen bevrijden. Ook op het grootste festival in het centrum, waar honderden Limburgers opeen gepakt stonden, ging het er allemaal gemoedelijk aan toe; groepjes bejaarden en jongeren stonden zij aan zij met de Hells Angels en er viel geen onvertogen woord met zachte G. De enkele politieagent die er tussendoor liep vermaakte zich dan ook zelf prima.

Nog maar net op tijd arriveerden we bij Kasteeltje Hattem. Tja en daar is alles al over gezegd; in een woord geweldig. Ook nu weer was het eten en de service top, en genoten we van de kamer met het lekkere bubbelbad. We kunnen slechts een klacht verzinnen; het weer, maar waar moeten we die klacht indienen?

En omdat het zo leuk is in Roermond heeft ook De Sint besloten dit jaar zijn intocht in deze stad te houden.



zondag, mei 06, 2012

Bezoek aan een kleinzelfstandige

Ons geweldige weekendje naar kasteeltje Hattem begon op de heenreis met hoge nood van mijn kant. Toevallig reden we net in de buurt van Nijmegen en ik dacht dat ik daar alles wel kende. Dit gold niet voor de enige stopplaats met toilet aan de dichtst bijzijnde afrit; Wegrestaurant Malden.

Alles in dit restaurant straalt ongastvrijheid uit, dat begint al bij de voordeur, waar je over een bord struikelt met de eigenaardige tekst "Als u geen gebruik maakt van het restaurant, bent u ook van ons toilet geen klant. Of u betaald 1 euro per persoon aan de bar". Buiten de foutieve grammatica, wat al ergert, nodigt het bord eigenlijk alleen maar uit tot het met piepende banden wegrijden. Helaas ging dat niet vanwege de eerder genoemde hoge nood. Naast het bord hangt voor de verdere feestvreugde nog een grote nee/ nee sticker. Het geheel is omsloten met een ongastvrij hek met vreselijk scherpe punten. De eigenaar van dit restaurant heeft er echt alles aan gedaan om zo min mogelijk mensen binnen te krijgen. 

Terwijl ik van het (zeer onwelriekende) toilet gebruik maakte, stond Michael te wachten in de gang tussen het treurige jaren 70 meubilair. Het bleek dat de eigenaar van het soort is waar Herman den Blijker steeds naar op zoek is; zo iemand die de schuld van de trieste omzet niet bij zichzelf zoekt, maar bij zijn klanten, de economie, de regering, etc. etc. Er hing een bord in de gang waar de "zielige" eigenaar zijn beklag doet over het leven van de "Kleinzelfstandige".

Omdat we van geen kleintje vervaard zijn raapten we al onze moed bij elkaar en bestelden tegen beter weten in een drankje. Blijkbaar werd de trend van de buitenkant binnen gewoon voortgezet, het personeel stond elkaar uit te schelden en ook wij werden op boze blikken getrakteerd. Betalen moest aan de bar, alwaar de volgende onheilstijding ons tegemoet schreeuwde; "Betalen met 50 euro is verboden, omdat iedereen hier met vals geld betaalt". Het zit de Kleinzelfstandige ook met niets mee. 

donderdag, mei 03, 2012

Nooit te oud om te leren

De 70 jarige Bruce Berry uit West Yorkshire heeft inmiddels 11 universitaire titels op zak en is momenteel bezig aan zijn tweede PhD. In 2002 stopte Bruce met zijn baan op het postkantoor om meer tijd aan zijn studie te kunnen besteden. Nu heeft hij naast zijn studie een baan als klaarover op een lagere school om zijn collegegeld te kunnen betalen. Het collegegeld in Engeland moet wel enorm laag zijn, in Nederland zou je van zo'n baan het langstudeertarief niet kunnen betalen.

woensdag, mei 02, 2012

Scheiden op de radio

Ook in Saoedi-Arabië is scheiden hot,  alleen gaat het daar wel wat gemakkelijker dan hier. Een man hoeft slechts drie keer te zeggen dat hij zijn vrouw verstoot (talaq, talaq, talaq) en de zaak is rond. Helaas geldt dit niet voor vrouwen, zij moeten hiervoor naar de rechter en deze procedures zijn moeilijk en tijdrovend.

Een Saoedische man is onlangs zelfs live op de radio gescheiden, omdat zijn vrouw ongehoorzaam was geweest, ze was namelijk zonder zijn toestemming op zakenreis gegaan. Presentator van het programma was de geestelijke Sjeik Ghazi al-Shammari. Deze vond het gedrag van de vrouw ongehoord en adviseerde de man dan ook direct te scheiden. Hierop werd direct de daad bij het woord gevoegd en werd de echtscheiding live uitgesproken. Dat is nog eens met recht een flitsscheiding.