De Dolittles in Chalkidiki

Het leuke van reizen vind ik het leren kennen van mensen uit heel andere culturen. Toch trekken dieren mij juist ook altijd erg aan in andere landen, terwijl daar nou juist het leuke aan is dat die overal hetzelfde gedrag vertonen. Waar we ook komen ter wereld, altijd slepen we grote zakken voer achter ons aan en we hebben dan ook vele dierenvrienden gemaakt, overal ter wereld. Ze noemen ons ook weleens de Dolittles.

Bij Petrino Suites in Griekenland konden wij onze lol op. Door de zeer natuurlijke tuin wemelde het van de dieren, zowel leuke als minder leuke. De laatste bestreden wij met Deet, voor de eerste groep kochten wij vrijwel dagelijks allerlei heerlijkheden bij de naastgelegen Lidl.

Het hotel deed zelf veel aan bescherming van dieren. Zo hadden ze aan alle daken planken gemaakt om de vele zwaluwnesten die daar hingen te beschermen (of misschien was dat meer om de vogelpoep niet op je hoofd te krijgen). Verder hadden ze een geweldige huishond, Boubou. Die kwam natuurlijk dagelijks voor zijn Lidl-hondenkluifjes. Hij was heel goed opgevoed, want hij bleef altijd keurig voor de deur staan.

Onze grote vriendin was een kat met haar jongen. Eerst kwam ze een altijd alleen bij ons in de tuin lief doen. Al gauw zagen we ze dat ze drie kittens zoogde op het dak. Op zich waren die kittens al zo groot dat ze aan vast voer toe waren, maar ja hoe moesten ze van het dak afkomen? Uiteindelijk sprong er toch een zijn moeder achterna en volgden de andere twee al snel. Terug het dak op ging niet meer natuurlijk, dus bleven ze daarna met moeder in de tuin wonen. Het was zo leuk om te zien hoe ze langzaam aan steeds meer van de kattenbrokjes genoten.

De meest bijzondere vrienden die we leerden kennen, waren naaktslakken. Het is ongelooflijk dat dat ook gewoon best slimme dieren zijn en nog tam ook. Het begon er met een, die kwam de hele avond het gruis van de kattenbrokjes van een schoteltje likken. De andere dag kwam hij weer 's avonds langs, maar nu met een vriendje. Samen genoten ze daarna avond na avond van de restanten van de kattenbrokjes. En ze moesten behoorlijk ver lopen/ schuiven voor het feestbuffet, want we zagen dat ze helemaal van de andere kant van de tuin kwamen.

Tijdens een boottocht konden we genieten van de Glaros, echt prachtige vogels. Zie filmpje.
De Dolittles hebben weer een geweldige tijd gehad in Griekenland.

Even voorstellen

Dit is onze nieuwe huisgenoot, Balthasar van Koordes, roepnaam Gidon. Gidon is een Maine Coon en hij is geboren in de Achterhoek.

Tot nu toe heeft hij zich voorbeeldig gedragen. Twee uur in de auto was voor hem geen probleem. Het mandje wat we voor hem hadden gekocht bleek overbodig; Gidon zat liever op schoot om lekker naar buiten te kunnen kijken.

Thuis is hij alles op zijn gemak gaan verkennen, ook hier besloot hij gewoon zijn eigen hoekjes te kiezen en de door ons gekochte mandjes links te laten liggen, behalve de kattenbak waar hij (gelukkig) wel graag gebruik van maakt. Gidon speelt heel graag, vindt het heerlijk om op schoot te zitten, loopt ons steeds achterna om met een een nieuwsgierig kopje alles in de gaten te houden en eet en drinkt al goed. Kortom wij zijn een prachtige, lieve huisgenoot rijker.

Gidon met moeder en halfbroer

HORror ten einde

Nu het 's avonds alweer vroeger donker begint te worden begonnen de insecten ons danig uit te lachen. Dit deden ze het liefst binnen, zoemend rond onze hoofden en bed. Wij hadden ook geen hor, slechts een soort raster wat een aantal jaar geleden nog diende om onze katten binnen te houden, maar sinds hun vertrek eigenlijk geen functie meer heeft. Het gevolg was dat Michael elke avond en soms ook nog midden in de nacht met de stofzuiger op spinnenoorlog moest.

Er moest dus hoognodig een hor komen. Na alle HORror verhalen van Remco, wisten wij zeker dat dit geen Tesa hor moest worden. Michael besloot er dus zelf een te maken. Gelukkig was daar nog het raster van de kattengevangenis als basis, jaren geleden nog in elkaar gezet door de helpende hand. En ik moet zeggen het is enorm goed gelukt, en veel steviger dan een Tesa hor.

Zo zitten wij nu dus 's avonds binnen met het licht aan en de insecten, spinnen en ander gespuis moeten ergens anders gaan lachen.