Nu het 's avonds alweer vroeger donker begint te worden begonnen de insecten ons danig uit te lachen. Dit deden ze het liefst binnen, zoemend rond onze hoofden en bed. Wij hadden ook geen hor, slechts een soort raster wat een aantal jaar geleden nog diende om onze katten binnen te houden, maar sinds hun vertrek eigenlijk geen functie meer heeft. Het gevolg was dat Michael elke avond en soms ook nog midden in de nacht met de stofzuiger op spinnenoorlog moest.
Er moest dus hoognodig een hor komen. Na alle HORror verhalen van Remco, wisten wij zeker dat dit geen Tesa hor moest worden. Michael besloot er dus zelf een te maken. Gelukkig was daar nog het raster van de kattengevangenis als basis, jaren geleden nog in elkaar gezet door de helpende hand. En ik moet zeggen het is enorm goed gelukt, en veel steviger dan een Tesa hor.
Zo zitten wij nu dus 's avonds binnen met het licht aan en de insecten, spinnen en ander gespuis moeten ergens anders gaan lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten