Door de crisis gekruisigd

Al heeft Jezus nooit een echte baan gehad, laat staan gestaakt omdat hij deze niet bestaande baan niet meer had, toch heeft een groepje ontslagen Paraguyaanse buschauffeurs zichzelf, in navolging, aan het kruis geslagen.

De acht buschauffeurs liggen op hun rug, met de handen door middel van spijkers aan een kruis geslagen, dit omdat ze ontslagen zijn. Het is vreemd, maar deze bizarre actie heeft er inmiddels al voor gezorgd dat vijf van de buschauffeurs hun baan terug kunnen krijgen. Vanzelfsprekend blijven ze aan het kruis genageld, tot ze alle acht terug mogen komen.

Inmiddels zag ook de vakbondsleider wel iets in dit tafereeltje, daarom maakte hij een negende kruis en spijkerde hierop zijn vrouw vast. De vrouwen van de  buschauffeurs doen ook mee uit solidariteit; zij spelen om en om een dagje Jezus. Vreemd en bizar dit soort taferelen, maar ik ben zelfs al tegen staken, dus ik wil het niet eens begrijpen.

Welvaart brengt geen uitmuntendheid voort, maar uitmuntendheid brengt welvaart voort en alle andere publieke en private zegeningen. (Aristoteles)

Nationaal Monument Kamp Vught

Vorig weekend hebben wij Kamp Vught bezocht, wat diepe indruk op ons maakte. Het blijft vreemd en vooral gruwelijk, dat zoiets in Nederland heeft kunnen gebeuren. Het museum is dan ook indrukwekkend, met alle eenzame getuigenissen van een ongekende tragedie.

Nationaal Kamp Vught is gevestigd op een deel van het voormalig Kamp Vught, tijdens de Tweede Wereldoorlog het enige SS-concentratiekamp buiten Duitsland. Er waren hier ruim 31.000 mensen gevangen en voor 12.000 joden was het een voorportaal naar de hel van de vernietigingskampen.

Het museum is bijzonder goed opgebouwd, modern, sober en respectvol. In een vaste expositie kun je zien hoe mensen dader, slachtoffer of omstander konden worden. Er zijn diverse foto's, brieven en dagboeken bewaard gebleven. Zo kun je onder andere zien hoe Philips werk uitbesteedde aan gevangenen. Ongelooflijk, hoe is het mogelijk dat niemand door had wat zich hier afspeelde? Of wilde men het niet zien?

Het meest indrukwekkend vond ik het crematorium. het is zo luguber allemaal. Hier werden de lichamen verbrand van de lichamen van de mensen die in het kamp omkwamen of werden gedood. Ook indrukwekkend waren de stille getuigen in het museum, zoals een enkele afgesleten schoen, etc. het lijkt bijna onmogelijk, maar deze kleine voorwerpen doen je des te meer beseffen dat het allemaal echt gebeurd is.

Dat er nog steeds zieke geesten zijn kun je zien aan de bekladding van de gedenktekens op de fusilladeplaats in 1995 en 1997. De daders zijn helaas nooit gevonden. De bekladde panelen hebben en vaste plaats gekregen bij Nationaal Monument Kamp Vught. Een onbekende maakte een gedicht vast aan het hek bij de fusilladeplaats, het hangt er nog steeds.

Whistleblower

Revolution Graffiti

Alaa Awad

Voor de revolutie was er in Egypte nauwelijks street art te bekennen, inmiddels is er een nieuwe generatie Egyptische graffiti artiesten opgestaan. Het interessante is dat deze street art een mengeling is van invloeden uit het oude Egypte, moderne kunst en de huidige politieke situatie.

Veel van deze nieuwe street art is te zien in de Mohamed Mahmoud straat, een zijstraat van het Tahrirplein. De veelal kleurrijke taferelen laten nauwelijks nog een stukje muur leeg. Terwijl de meesten zich uitten door middel van geweld, lieten hier kunstenaars hun stem horen via verfkwast en spuitbussen.

Sad Panda

Een van de symbolen op de muren is door de street graffiti zelfs uitgegroeid tot een echte held geworden: Sad Panda. De Panda heeft afhangende schouders en een droevige blik, hij representeert het passieve verzet tegen geweld en de aanhoudende onzekerheid in Egypte.

De Revolution Graffiti lijkt mij een prima vorm van protest, en in tegenstelling tot het gewelddadige protest, nog leuk om naar te kijken ook. Of het zal helpen van Egypte een stabiel land te maken betwijfel ik.