Duizend-en-een-nacht op Slot Loevestein

Je hoeft niet ver weg te gaan om mooie plaatsen te bezoeken, dat bleek afgelopen weekend wel. Binnen een uur waren we al in Poederoijen om op Slot Loevestein te gaan overnachten in de prachtige Suite & Breakfast.

De weg ernaartoe is alleen al mooi. Wilde paarden, moerassen, dood gras, je hebt het gevoel in een ver buitenland te rijden. Slot Loevestein is alleen te bereiken via een lang kronkelig weggetje of over het water met het veer. Het veer bewaarden we voor later.

Bij aankomst werden we vriendelijk ontvangen door de moeder van de gastvrouw. Het beheerdersstel zelf was op vakantie. Wij hadden de comandeurskamer, een prachtige suite met uitzicht op het kasteel. De kamer was zeer compleet, inclusief gevulde koelkast en ventilator. Het was er ook brandschoon, op het plafond en de balken na, deze zaten onder de spinnenwebben (de makers zaten er nog in), maar dit zal vast gedaan zijn om het kasteelgevoel te vergroten.

Slot Loevestein zelf is prachtig. Je kunt jezelf rondleiden met een sleutel, hiermee kom je het kasteel binnen en je kunt er diverse interactieve tentoonstellingsgedeelten mee openen. Ik moet zeggen dat dit toch allemaal veel leuker is dan bijvoorbeeld een Muiderslot. Daarnaast zijn er nog verhalenvertellers en diverse attracties voor kinderen zoals ridderspelen en verkleedspullen. Iedereen kent het verhaal van de ontsnapping van Hugo de Groot wel, maar naast deze grote verhalen worden in het kasteel ook de onbekende, gewone mensen voorgesteld. Zoals bijvoorbeeld Bastiaan Pippeling, de blinde veerman. Bastiaan heeft meer dan 40 jaar, zonder ongelukken, het veer over de Maas bediend. Soldaten van Loevestein zette hij gratis over. Even verder in de tentoonstelling zie je een krantenbericht waarin wordt vermeld dat Bastiaan in elkaar is geslagen.

Iets minder vermeldenswaardig is de taveerne. De bediening daar is vreselijk, met als gevolg een lange rij. Ook het eten en het interieur zijn allesbehalve uitnodigend. Voor ons was dit geen probleem, wij konden onze gevulde koelkast plunderen. Bovendien is de taveerne vanaf 17.00 uur gesloten, net als het hele kasteelterrein. En dat moment is eigenlijk het meest bijzondere aan het verblijf. Als iedereen weg is, valt er een weldadige rust over het terrein. De poort wordt gesloten (wij konden aanbellen, dan deed de moeder open) en het lijkt alsof het kasteel zijn laatste adem uitblaast. Dat hebben er daar vanaf de middeleeuwen velen gedaan en daarom is het vast geen toeval dat op de foto die wij 's avond gemaakt hebben orbs te zien zijn.

Dineren deden wij bij Kruiden en Jasmijn in de sfeervolle beeldentuin. Extra leuk was dat wij heen en terug met de taxiboot gingen, dat geeft toch weer een extra cachet aan het geheel. Kruiden en Jasmijn is een uitstekend restaurant overigens.
Bij terugkomst hebben wij nog lang in het donker naar het prachtig verlichte kasteel gekeken. De sfeer was sereen en eng tegelijk. Je voelt dan de geschiedenis pas echt.

Nadat moeder een heerlijk biologisch ontbijtje had gemaakt, gingen wij op weg naar Woudrichem voor een wel heel bijzondere wandeling. Daarover later meer.