Aartsbaliliek van Sint Jan van Lateranen Rome

De Pauselijke Aartsbasiliek van Sint Jan van Lateranen, aan de Piazza del Latarano, is de oudste van Rome en de voornaamste van de 4 pauselijke basilieken. Formeel is het de hoofdkerk van de RK wereldkerk en dus belangrijker dan de Sint Pieter.

De Basiliek is gesticht door Constantijn de Grote ter ere van het Edict van Milaan in 313. Het feest van de wijding op 9 november wordt jaarlijks in de hele Latijnse kerk gevierd. De Aarstbasiliek is opgedragen aan Jezus Christus zelf, maar ook toegewijd aan Johannes de Doper een Johannes de Evangelist. Van de oorspronkelijke Basiliek is weinig over, vanwege een aardbeving in 869.
Volgens traditie zou in het pauselijk altaar dat in de basiliek staat, een deel van een houten altaar van Petrsu zijn opgenomen. Aan dit altaar mag alleen de Paus de mis opdragen. Paus Franciscus hebben wij hier echter niet gezien.

Eigenlijk is de aan de overkant van het plein gelegen Scala Sancta (Heilige Trap) veel leuker om te zien. Deze trap zou Christus nog tijdens zijn proces hebben beklommen; de trap leidde naar het praetorium van Pontius Pilatus in Jeruzalem. Helena, de moeder van Constantijn de Grote, heeft de trap destijds naar Rome laten komen. Het is de bedoeling dat je de trap op je knieën op gaat, dit ter boetedoening. Er waren meer dan genoeg gegadigden, dus hebben wij deze eer maar aan de ware gelovigen gelaten. De trap leidt naar het Sancta Sanctorum (Heilige der Heiligen), dit was in de middeleeuwen de persoonlijke bidkapel van de pausen.

De evolutie van Jezus

De 81 jarige Cecilia Gimenez restaureerde enkele maanden geleden een fresco van Jezus Christus in de Spaanse plaats Borja. Kennelijk had de dame haar restauratie gereedschap al ettelijke jaren in de kast laten liggen, met als gevolg dat Jezus er nu uit ziet als een harige aap met een slecht passende tuniek. Pluspunt is wel dat het kerkje in Borja nu een grote toeristische trekpleister is, Ryanair kan maar amper aan de vraag voldoen.

Vanzelfsprekend zal de kerk haar geen vergoeding geven voor deze wanprestatie. Het 102 jaar oude portret is niets meer waard. Gimenez vindt dit, vreemd genoeg, onacceptabel. Ze zegt toestemming te hebben gekregen voor de restauratie van de priester van het kerkje. Die had kennelijk wat te diep in het glaasje gekeken en liet haar haar gang gaan om van het gezeur af te zijn. Misschien kan Cecilia bij Ryanair aankloppen, er zijn vast nog meer bestemmingen zonder bezienswaardigheden.

De ene voet wast de andere

Gisteren was het voor Paus Benedictus XVI weer tijd voor het onsmakelijkste klusje van het jaar; de voetwassing.

In navolging van Jezus, die tijdens het Laatste Avondmaal de voeten van zijn leerlingen waste als toonbeeld van nederigheid, waste Benedictus gisteren de voeten van enkele priesters. Elk jaar is dit weer een moeilijke dag. Buiten dat het een enorm vies klusje is, zo schoon zijn de voeten van die priesters niet, is nederigheid een begrip dat absoluut niet bij onze paus past.

Goede Vrijdag is gelukkig heel wat rustiger in het Vaticaan. Er worden dan slechts enkele missen gehouden ter nagedachtenis aan de dood van Jezus Christus aan het kruis. Door de kruisdood heeft Jezus de mens van zijn zonden verlost. Het is de vraag of dit voldoende is voor de zonden van alle foute priesters. Gelukkig gaat Benedictus daar niet over, zodat hij alvast gelukzalig kan denken aan het heerlijke paaslam dat zondag geslacht zal worden, en door de Vaticaanse chefkok met port en pruimen geserveerd zal worden.

Skaten voor Christus

Skateboarden is nog steeds hot in de US. Voor een toenemend aantal jongeren is het nu ook een manier om te evangeliseren.

Er zijn al ongeveer 300 skateboard-parochies in Amerika, onder andere de Christian Skaters en de Figure Skaters for Christ (Canada). De laatste hebben een website met onder andere de Figure Skaters for Christ Prayer Chain, alwaar je bijvoorbeeld gebeden kan neerzetten voor een nieuw skateboard.
En zo wordt skaten steeds meer een manier om het woord van Jezus te verkondigen.
Skaten is hot, maar religie blijkbaar ook. Ik ben benieuwd van welke hobby's nog meer kerken zullen verschijnen. Of van welke religies skateboard-kerken; halfpipe for Mohammed, downhill voor Boeddha of drop-in voor Shiva.

Een stukje hemel op aarde

In 1989 is bij Asten (Gruttoweg 7) het orthodoxe klooster gesticht van de Geboorte van de Moeder Gods. Het is een kleine leefgemeenschap van orthodoxe zusters. Oorspronkelijk was de kapel een kippenschuur, het zusterhuis een boerderij.

Daar wij gezien hadden dat eenieder altijd welkom is en de kapel altijd open wilden wij dit het afgelopen weekend, toen wij toch bezig waren met een tocht "Mystiek Brabant", niet missen.

Zoals het goede zusters betaamt ligt het klooster erg afgelegen. Na diverse landwegen doorkruist te hebben en de stilte steeds stiller werd zagen wij een kleine parkeerplaats en een boerderij met kapel. Het was even zoeken naar de ingang (in de verre omtrek was geen levende ziel te bekennen om de weg te vragen), maar uiteindelijk zagen wij midden in het landschap een poortje met een kruis en kwam het toch nog goed.

Bij binnenkomst in de kapel stap je als het ware een andere wereld binnen. Er valt een deken van rust over je heen, je ogen moeten even wennen aan het donker in de ruimte die slechts door enkele olie-lampjes en kaarsen verlicht wordt. Het ruikt naar wierook en kaarsen en het is er stil.

Je komt binnen in de narthex, dit is een soort overgangsruimte tussen de drukte van buiten en de stilte en heiligheid van de kapel. In een zijgangetje zijn enkele Relieken (stukjes beenderen van heiligen) uitgestald ter verering. Uit alle hoeken kijken ogen je aan, dit zijn niet de zusters maar iconen waarvoor olielampjes branden. In de kerk zelf is recht voor je de Ikonostase te zien, een wand met deuren en gordijnen die de afscheiding vormt tussen het schip van de kerk en de altaarruimte.
Op de Ikonostase hangen iconen van de Moeder Gods, Christus, Johannes de Doper, de icoon van het Kerkfeest (8 september), Joachim en de vier Evangelisten. Achter de Ikonostase bevindt zich de enige plaats waar je niet welkom bent; de altaarruimte, het is als het ware de plaats waar hemel en aarde elkaar raken. Hier ligt het evangelie-boek en worden de mystieke gaven bereid en bewaard worden. Deze ruimte is alleen toegankelijk voor de geestelijkheid.

Op vallend is dat de zusters die wij gezien hebben nog vrij jong waren, terwijl de meeste katholieke kloosters vergrijzen lijkt dat in de Orthodoxe Kerk helemaal niet het geval te zijn. De zusters leven volgens de orthodoxe tradities, met als voorbeeld het kloosterleven in Griekenland. En dat trekt kennelijk wel jongere aanwas. De zusters worden niet door de overheid gesteund en ontvangen ook geen uitkering, ze leven van giften (bankrek: 10 24 167 t.n.v. Stichting Geboorte van de Moeder Gods te Asten) en proberen door het schilderen van iconen in eigen onderhoud te voorzien.

Na afloop wilde ik nog wat boeken kopen in de kiosk (ze hebben echt geweldige boeken die je nergens ziet), een zeer vriendelijke zuster begeleidde ons. Helaas had ik niet genoeg contant geld bij me (en zuster financia accepteert geen creditcards en pin), maar geen probleem ik kon alles gewoon meenemen en het geld aan het klooster overmaken, wat een vertrouwen! (wat ik niet heb geschonden, ik heb het thuis gelijk overgemaakt).

Het is vreemd dat een kapel zo'n vrede en harmonie kan uitstralen, het is echt een andere sfeer wat ik in andere kerken nog nooit gezien en gevoeld heb. Achter in de kapel stond een zuster rustig op ons te wachten. Ook zij straalde een serene rust en vriendelijkheid uit die je niet vaak ziet, zelfs niet bij zusters. In de verte hoorde je een zuster uit de bijbel lezen terwijl de zusters koffie dronken, zelfs haar stem klonk as een engel uit de hemel. De sfeer die je overvalt in de kapel is moeilijk uit te leggen, je moet dat zelf eens gaan ervaren.

Religie in plaats van hersencellen (© 7:17)

Voor het hoofd van Fundamentalistische Kerk van Jezus Chistus van de Heiligen van de Laatste Dagen, Warren Steed Jeff, is de laatste dag afgelopen maandag inderdaad geweest, want hij is opgepakt. Noemde hij zichzelf eerst nog profeet, nu blijkt dat er een hoop zaken zijn die de "profeet" niet heeft voorzien.
Hij wordt ervan verdacht talrijke polygame huwelijken te hebben gesloten tussen minderjarige meisjes en oudere mannen. Steed Jeff werd in Utah en Arizona gezocht omwille van seksuele delicten en stond op de FBI lijst van tien meest gezochte mensen.

Het is een afscheiding van de mormonenkerk en tevens de grootste groep binnen die richting. De naam is naar hun zeggen geopenbaard (zoiets verzin je inderdaad niet). In tegenstelling tot de meeste andere Christelijke gemeenschappen, ziet de Kerk niet Israël, maar Amerika als het beloofde land, het land waar Jezus spoedig zal wederkomen zeggen ze.
De leden van Jeffs' sekte leiden een polygyn leven: een man leeft samen met meerdere vrouwen. Hierbij zijn huwelijken met minderjarigen heel normaal en worden vrouwen onderdrukt. Jeffs kan als sekteleider vrouwen en huizen aan een andere man toe te wijzen bij wijze van straf. De "profeet" huwt niet alleen minderjarige meisjes uit, hij werkte de laatste jaren ook honderden jongens het dorp uit, zodat er meer meisjes voor de mannen overbleven.

Grootste gevaar was een boek, ironisch genoeg The Joy Book geheten, waarin de vaders de namen noteerden van hun dochters die oud genoeg waren om te worden uitgehuwelijkt. Colorado City, op de grens van de staten Utah en Arizona, is bijna volledig bevolkt door leden van de sekte. Vrouwen en meisjes dragen lange pioniersjurken en hebben hun haar in vlechten, alsof ze zo uit de huifkar zijn gestapt. Paarden grazen tussen de huizen.

Het zoveelste voorbeeld van criminaliteit onder de dekmantel van religie. In en in triest dat er zoveel mensen intrappen. Waar "religie" verschijnt lijkt men het zelfstandig denken op te geven. Gelukkig worden uit de polygame huwelijken nog weldenkende kinderen geboren; de laatste jaren lopen er veel weg om elders een ander leven te beginnen, als prijs moeten zij hiervoor wel alle familiebanden verbreken.