Wordt gezocht

Ook op Telendos dringt de boze buitenwereld tegenwoordig binnen. Tot hun grote schrik, want ze zijn het nu eenmaal niet gewend daar.

Bij Zorbas is in juli een Grieks/Engelse vrouw neergestreken. Haar naam is Dora (tenminste dat zei ze zelf) en ze vertelde dat ze TV-actrice was in Athene. Nu merkte Niki gelijk wel dat ze er niet erg fris uit zag en nog minder fris rook, tevens kenden ze haar niet, maar dit weet Niki nog aan het feit dat zij zelden TV kijken.
Dora huurde een kamer en zat van 's ochtends vroeg tot diep in de nacht op het terras. Niet alleen dronk zij zelf heel veel, maar ze betaalde ook voor het hele terras. Daarnaast gedroeg ze zich uiterst vriendelijk en al gauw had ze dus een terras vol vrienden.

Niki en Maki zagen dat haar rekening enorm opliep en dat Dora ook nauwelijks spullen op haar kamer had staan. Ze besloten na een week te vragen of ze vast kon betalen. Dora betaalde zonder aarzelen contant al haar schulden en ging weer verder met haar inmiddels vertrouwde gedrag. En aan het eind van de week betaalde ze deze keer alles uit zichzelf.
De daarop volgende week begon Dora's uitgavenpatroon zich nog te verdubbelen en begon het terras op meters om haar heen leeg te stromen; Dora's dronkenschap en penetrerende stank hield nu zelfs de grootste klaploper op afstand. Aan het eind van die week kwam er geen betalingsaanbod deze keer, dus Maki, die Dora's gedrag toch al helemaal zat was, zei haar dat er die dag betaald moest worden, daar het bedrag inmiddels was opgelopen tot EUR 700,-. Geen probleem voor Dora, ze moest dan alleen even gaan pinnen op Kalymnos (er is geen bank en/of pinapparaat op Telendos). En zo verdween Dora samen met haar geur naar Kalymnos...om nooit weer terug te komen.

Ze zijn naar de politie gegaan, maar die konden (wilden) niets doen. Niki moest Dora's spullen maar in een (geurdichte) zak doen en bewaren . Vanzelfsprekend waren de spullen niet meer waard dan de huisraad van een gemiddelde zwerver.
Voor ons is het iets wat erg is, maar kan gebeuren. Voor daar is het iets wat hen nog nooit is overkomen en ze kunnen het dan ook absolut niet naast zich neerleggen, bovendien is het voor daar een enorm bedrag. Daarom besloot Maki een team te vormen met 10 andere eilandbewoners en toeristen en is men gaan zoeken op Kalymnos. Na een hele nacht zoeken en vragen (waarbij bleek dat Dora ook daar inmiddels op diverse plaatsen had toegeslagen) heeft Maki haar zowaar gevonden. Dora (weliswaar geen actrice maar toch begaafd met een enorm acteertalent) begon hartverscheurend te huilen. Maki wilde in haar tas kijken en daar kwam alleen een (gestolen) Turkse creditcard uit. Voor diegenen die nu denken dat Dora daarop direct werd overgedragen aan de politie, ik moet jullie teleurstellen. Dora verzekerde Maki al huilend dat ze de dag daarop voor het geld zou zorgen en zo kwam Maki tevreden terug op Telendos, de zaak was opgelost!
Natuurlijk kwam Dora niet (tot grote verbazing van Maki), het laatst wat men gehoord heeft is dat ze naar Kos is gegaan....

Excuses voor de slechte kwaliteit van de foto's. (dit zijn foto's van foto's). Voor de duidelijkheid Dora is de vrouw op de voorgrond met het zwarte shirt met witte bloemen. De andere mensen op de foto hebben niets met haar te maken.

Peking Express op Kos

Afgelopen week was er geen relaas over een accomodatie in Nijmegen, omdat een en ander ditmaal plaats vond in Griekenland. Natuurlijk weer Telendos, maar voor het zover was waren er eerst nog wat andere avonturen.

Vanwege de late vlucht was het onmogelijk om nog een boot naar Kalymnos te krijgen en dus nog onmogelijker om op Telendos te komen. Niet getreurd, op internet is een overnachting snel geboekt en zo was de keuze op hotel Poseidon in Kos Stad gevallen. Vooral omdat het dichtbij de haven ligt, maar ook een beetje omdat het er wel aardig en schoon uitzag. Vooral het laatste aspect leek ons wel belangrijk na eens verhalen van Telendos gangers gehoord te hebben over een kamer (en daarna natuurlijk ook koffer) vol vlooien.
Bij aankomst stond de Australische eigenaar ons al te verwelkomen zwaaiend met de kamersleutel in de vorm van een kaartje. Na een rondleiding zagen wij al snel wat Photoshop voor een hotel kan doen op internet; dit was zeker een make-over van zo'n 20 jaar.

Gelukkig bleek de kamer schoon en rustig en daar was het tenslotte om te doen. Tevreden togen wij naar beneden om nog wat te gaan drinken, alwaar wij er achter kwamen dat we op het verkeerde eiland zaten. Geschrokken constateerden wij dat we na een vlucht van 3,5 uur toch nog in Engeland waren beland. De lobby bestond uit een Engelse Pub van het meest very britische soort. De andere gasten waren ook allemaal Engels en het hoogtepunt van hun week bestond dan ook uit een barbecue karaoke avond.

Na genoeg Cliff Richard gehoord te hebben (en dat is al snel) besloten we maar te gaan slapen. Een kaartsysteem als deur- en electriciteitssleutel lijkt niet zo oud, maar moet het wel zijn want bij het openen van de deur bleek het kaartje zo vergaan te zijn dan het afbrak en in het (nog gesloten) slot bleef zitten. Dit bleek een bekend probleem te zijn en men pakte dan ook gelijk een sleutel om onze deur te openen.
De volgende ochtend genoten wij van een (niet Engels) ontbijt in de Engelse Pub met uitzicht op het zwembad type ingebouwde badkuip met ligstoelen in kont aan kont opstelling. Daar zagen wij een typisch, maar efficient, stoelreserveringssysteem: vanaf het balkon gooide men gewoon de handdoek op de stoel naar keuze, waarna men weer rustig kon gaan slapen.

Na een verontrustend bericht dat er al 3 dagen geen boten naar Kalymnos waren gegaan vanwege ' the bad weather' (het was 35 graden, zonnig, met een lichte zomerbries) spoedden wij ons naar de haven om toch een boot te gaan zoeken die deze storm van maar liefst windkracht 4 zou willen trotseren. Inderdaad ging er geen enkele boot, maar bij de haven kwam ons een telefoongesprek ter ore van een man die belde met de haven van Mastichari en toevallig hoorden wij zo hoe daar een half uur later toch een boot zou vertrekken. Wij keken die mensen aan, zij ons, en vervolgens renden we alle vier in Peking Express modus naar de taxi standplaats. Daar vielen wij neer in de eerste de beste taxi, ondertussen "go!,go!,go!" roepend.
En zo haalden wij nog net de boot en zijn wij nog diezelfde dag op Telendos terecht gekomen.