In theorie zou Curaçao nu een internetparadijs moeten zijn. Praktisch overal kun je inloggen op Linksys. Ook Landhuis Daniel heeft tegenwoordig WIFI. Helaas, zoals zo vaak, liggen theorie en praktijk mijlenver uit elkaar. Bij Daniel bleek er sinds juni al geen verbinding meer te zijn op het WWW, ook op andere plaatsen in Banda Bou bleven onze laptops eenzaam en alleen van internet verstoken. Dan maar naar Willemstad.Het beste bereik zou Plein Café Wilhelmina hebben werd ons verteld. Daar aangekomen werden we helemaal blij, want inderdaad zat iedereen op het terras met een laptop in de zon en op internet. Dolgelukkig vonden we nog net een tafeltje en startten onze laptops op, op hetzelfde moment zien we iedereen hun laptop dichtklappen en opstaan. De internetverbinding was er zojuist mee gestopt. Ook na een uur wachten was er nog geen teken van internet leven, dus besloten we de moed maar op te geven en wat oude herinneringen te gaan ophalen.
Zo kwamen we bij Hotel Otrabanda terecht. Een aantal jaar geleden, toen ik met een geklapte blindedarm in het Sehos was opgenomen, hebben ze ons in dit hotel ontzettend goed geholpen, ook Michael's vader heeft er tijdens zijn werkverblijven altijd een warm thuis gevonden. Het werd dus de hoogste tijd voor een bedankje. Helaas bleek het daar volkomen uitgestorven te zijn, enig levend wezen dat wij aantroffen was de portier van het casino. De receptie beneden bleek leeg, volgens de vriendelijke portier was deze naar boven verhuisd. Dat was het geval, alleen ook daar troffen wij niemand aan. Zelfs het gezellige terras met superuitzicht was stil en verlaten. Een vreemde gewaarwording, want wij hebben zoveel herinneringen aan dit hotel.
Eigenlijk was er verder niet veel veranderd in Willemstad, op de Pontjesbrug (Koningin Emmabrug) na. De "Swiging old lady" ziet er na negen maanden van restauratie weer uit als een jonge bloem. In 1888 nam de Amerikaanse zakenman en consul L.B. Smith het initiatief om de pontonbrug te bouwen. Daarvoor vond het transport tussen de twee oevers voornamelijk plaats op wrikponden (Ponchi). Vroeger mochten voetgangers die geen schoenen bezaten zonder tol de brug oversteken, veel andere voorbijgangers stopten stiekem hun schoenen onder hun kleding, tegenwoordig is dat niet meer nodig want de brug is nu voor iedereen gratis (sinds 1934). In de jaren 70 werd de brug gesloten voor motorvoertuigen.Labels: Curaçao, Pontjesbrug, Cafe Wilhelmina, Koningin Emmabrug, Linksys, Landhuis Daniel, Hotel Otrabanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten