Om van de sneeuw en andere winterellende af te zijn, besloten wij begin januari voor 2 weken naar Curaçao te gaan. Dat is allemaal naar verwachting verlopen, prachtig weer, deze keer geen ongelukken, etc. Minpuntje is dat het bij terugkomst in Nederland wederom begon te sneeuwen.De vlucht met KLM was overvol, zo vol zelfs dat er de hele reis mensen op de klapstoelen van de stewardessen moesten zitten. (Gelukkig hadden wij nog net een plaats in de Comfort Zone kunnen bemachtigen, wat trouwens buiten wat extra ruimte maar weinig extra comfort oplevert voor je geld) Het is de vraag of dit wel mag i.v.m. de veiligheid? Nou ja in ieder geval hadden de stewardessen het toch veel te druk om te zitten, temeer daar ze maar liefst een hele werkneemster moesten missen, namelijk de purser. De purser had voor zichzelf een aantal andere taken bedacht; zij gaf zowel literatuurafvies (tegen een passagier die Dan Brown las zei zij dat hij beter de Donald Duck kon lezen omdat die nog meer inhoud zou hebben), spraakles (het napraten van Antillianen) als ander ongevraagd commentaar (over een passagier met een beugel zei zij "zou die bijten?"). Terwijl zij zich met bovenstaande bezighield, hing zij steevast aan een van de karren die door een andere stewardess werd voortgetrokken. Op zich was het wel te verklaren waarom zij zich zo goed moest vasthouden, ze had namelijk hele lange, zware (kunst) wimpers (waar kun je die nog krijgen sinds de jaren 60?), wat haar de bijnaam De Wimper opleverde.
Met slechts een half uur vertraging (kapotte vliegtuigdeur) landden wij op Curaçao. Daar bleek niets veranderd. Ook Landhuis Daniel waar wij verbleven was nog als altijd, met als enige tijdelijke verschil dat de kerststal nog stond en permanente verschil dat er een elektrisch hek was geplaatst.Labels: Curaçao, Curaçaofreaks, Landhuis Daniel, KLM, stewardess, overboekingen, kunstwimpers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten