Taiwan culinair

Het eten in Taiwan is heerlijk, maar gezellige eters zijn het daar niet. Taiwanezen slaan in no time alles achterover, niet gehinderd door het eten met stokjes. Dat is misschien ook wel de reden dat ze in Taiwan zoveel Night Markets hebben, waar je heerlijk, goedkoop maar vooral ook ultrasnel, grote hoeveelheden eten naar binnen kunt werken. Dat was voor ons, echte gezelligheidseters die uren kunnen tafelen, wel even slikken. Gelukkig ontdekten we de Hot Pot, een soort Chinese Fondue. Ook helemaal geweldig in Taiwan zijn de dumplings, het Din Tau Fung restaurant heeft er zelfs een Michelin ster mee verdiend.

Straatrestaurantjes zijn er echt duizenden in Taiwan. Overal staat men te koken en te bakken. Het ruikt dan ook overal naar heerlijk eten, afgewisseld met de penetrante geur van 's lands specialiteit: stinkende tofu. Dat laatste hebben wij maar niet geprobeerd, de geur was niet bepaald eetlust opwekkend. Van het begin af aan moesten we steeds uren zoeken naar een restaurant waar je wel een beetje gezellig kon zitten. Vaak stonden er voor deze restaurants rijen met mensen. Aanvankelijk liepen we dan ook maar door. Al snel bleek echter dat de rijen binnen no time als sneeuw voor de zon verdwenen. In de rij krijg je een menukaart in je handen gedrukt en moet je ook eigenlijk direct beslissen. Men neemt de bestelling op en binnen enkele minuten kun je naar binnen, waar alle gerechten dan al op je tafel staan. Jassen en tassen stop je in een soort wasmand onder de tafel. Met stokjes eten went snel, het schrokken ging ons echter minder goed af. Vaak waren wij nog halverwege ons hoofdgerecht als we al drie keer nieuwe buren hadden gehad. Gelukkig werden we nergens van de tafel gerukt, hooguit waren we een bezienswaardigheid. Let wel even op met de stokjes; je mag er nooit mee wijzen en al helemaal niet rechtop in je eten laten staan (ongeluk, dood en verderf).

Gelukkig hebben we na enkele dagen de Hot Pot ontdekt. Een soort Chinese Fondue. Echt geweldig. Je krijgt borden vol vlees, vis en groente en ook de Hot Pot zelf zit bij aankomst al vol heerlijkheden. Het is ook erg gezellig om te doen. Niet voor de Taiwanezen, die gooien gewoon borden vol tegelijk in de Hot Pot, waarna ze het er in razend tempo uit eten. Bij de Hot Pot wordt thee gedronken, zoals eigenlijk bij alles. Wijn is heel moeilijk te krijgen in restaurants. Wel bij de 7-eleven en het schijnt dat je dat ook rustig mee kan nemen naar een restaurant, maar dat hebben wij toch maar niet geprobeerd.

Ook koffie is een schaars product, net als terrasjes. De weinige gelegenheden die koffie hebben, maken deze in omgekeerd tempo met hoe ze gedronken worden. Je wacht gauw een half uur op een kopje koffie, maar dan krijg je ook een heel koffiestilleven met vernuftige figuren op het schuim getekend. Vaak zijn deze gelegenheden kattencafés. Dit houdt in dat er 2 of 3 katten in de zaak lopen, meestal zeer schuwe, mensenhatende exemplaren, zodat je ze vooral niet kan aaien of aanhalen. Zo gauw men in dit soort tentjes westerlingen ontwaart, gaat er vreemd genoeg direct klassieke muziek aan.

Pas helemaal aan het eind van onze vakantie, hadden wij in Taipei buren die een soort familierestaurant hadden. Dat was eigenlijk de enige zaak waar je gezellig kon zitten en ook na afloop nog een biertje kon drinken. De mensen waren hier ook heel anders dan de doorsnee Taiwanees. Ze waren er heel extravert en bleven lang zitten. Het grapje dat Aziaten niet tegen alcohol kunnen, werd hier wel elke avond bewaarheid. Ze zeggen wel eens dat dronken mensen de waarheid zeggen, ik moet zeggen, dan komt buurland China er niet al te best vanaf.

Ook naar Taiwan? Mail voor informatie en/ of een offerte naar: info@globefreakstravel.nl

Just-Eat; als je geen keukenprinses bent

Zoals bekend, heb ik een hekel aan koken. Ten eerste kan ik het niet, ten tweede heb ik geen tijd en ten derde vind ik het gewoon niet leuk. Michael is een goede kok, maar heeft het ook druk. Gelukkig is er de handige site van Just-Eat, waar we nu vaak online eten bestellen.

Het werkt heel simpel, je geeft je postcode op en je krijgt alle restaurants in jouw woonplaats die eten bezorgen. In Almere is dat echt van pizza tot vis, van roti tot catering, je kunt het zo gek niet bedenken. Heel fijn is ook dat je bij Just-Eat direct de recensies over het restaurant kan lezen. Dat voorkomt teleurstellingen, want wat hebben we in het verleden niet een ergernissen gehad met het laten bezorgen van eten. Heel genant ook als je gasten hebt. Ik moet zeggen dat ons dat bij de bezorg-restaurants van Just-Eat nog niet overkomen is.

Leuk is ook dat Just-Eat een wereldwijd concern is, dus heb je tijdens de vakantie eens geen zin om uit eten te gaan, dan kun je in veel landen ook gewoon via de site eten op je vakantieadres laten bezorgen, het kan al snel want het van oorsprong Deense bedrijf zit inmiddels op 4 continenten. Op Telendos zitten ze nog niet (zie je het al voor je dat Yiannis de giros via internet boven komt brengen? dat zou pas echt vooruitgang zijn), maar in India bijvoorbeeld wel.

Ik zeg dus; Just-Eat en eet smakelijk!

Zo druk, zo lekker, zo goedkoop (© 7:28)

Het wordt nog eens wat met Almere; in ieder geval op culinair gebied want de restaurants rijzen als paddestoelen uit de grond.
Ik probeer graag eens wat nieuws uit, terwijl Michael liever naar bestaande, goede, restaurants gaat om niet voor onaangename verrassingen te komen te staan.

Gisteravond wilde Michael naar de Griek maar ik vond dat nu wel weer eens even genoeg. Ik mocht kiezen en ben gek op chinees, dus togen wij naar Almere Stad (normaal gaan wij naar Parkwijk, die is goed maar ja, ik wilde eens wat anders). Nu bleek er in heel Almere Stad (tenminste in het centrum) geen enkele chinees meer te bestaan, die zijn allemaal naar China vertrokken en hebben daar nu een booming business.

Dus sta je daar op de Grote Markt tussen allemaal "hippe" tenten waarvan je van de meeste al weet dat het niets is. Zo waar was daar weer een nieuw restaurant verschenen, wat er ogenschijnlijk heel leuk uitzag; "Zo blauw" (website is er nog niet maar binnenkort wel).
Het bleek een mediterraans restaurant te zijn, het terras met mosaictafeltjes zag er in ieder geval al zo uit. Binnen was het ook leuk ingericht alleen kwam het lawaai je bij de deur al begroeten. Het was ook al druk en al leek het een hippe bedoening het publiek was dat zeker niet.

Er was nog net een tafeltje bij het raam beschikbaar en nadat wij onze jassen uittrokken konden die gelijk weer aan, vanwege de koude wind die aan alle kanten door het hippe, mediterraanse nepraam kwam getrokken. De kaarten werden gebracht en wij konden nog net boven het lawaai uit (van de akoestiek waardoor het leek of alle stemmen door een microfoon klonken en vanwege de te harde punkachtige muziek die de, zeer jonge, barman uit zijn priveverzameling had meegenomen) onze bestelling aan de serveerster doorgeven.

Hierop werd er een blik (a la grootmoeders voorraadbus) met rechtopstaand bestek met zwarte servetten op tafel gezet. Na niet al te lange tijd kwam ons eten (pizza Calzone met 4 soorten kaas en Rucola) en dat zag er goed uit. Ook met de rode wijn waren ze zeer royaal. Het eten hoefden wij niet te kauwen, door de dreun van de bass werd dit vanzelf tussen onze kaken heen en weer bewogen.
En, dat moet gezegd, het smaakte voortreffelijk. Ook de andere gerechten die wij er zagen en de saladebar zagen er geweldig uit. Van de rekening word je helemaal blij, de bedragen stammen nog uit lang vervlogen tijden.

Michael vond het ook heel erg lekker en wilde zeker nog eens terug. Dit terwijl hij er alles aan gedaan had om te zorgen dat ik nooit meer iets nieuws uit zou willen proberen. Zo heeft hij er voor gezorgd dat wij erg ver weg moesten parkeren en overal mensen met sproeiers op de daken laten zetten zodat ik zowel op de heen- als terugweg tot op mijn hemd nat was. Waarna de subtiele uitspraak van Michael: "Het eten was dan wel lekker, maar bij Wallie had je gezegd dag, zat je een tel later droog in de auto en was je nog 2 tellen later lekker droog en warm thuis geweest".