Trouwen in Almere en zo

Ja, dat kan in Almere. En al denken de meeste mensen dat dat niets is, ik kan je nu zeggen dat het heel leuk is om in Almere te trouwen. We zouden in stilte trouwen, en daarom is het extra hartverwarmend dat we toch zoveel felicitaties en cadeaus hebben gehad, bedankt iedereen! Het is een onvergetelijke dag geworden. Helaas zijn alle leuke feesten altijd weer veel te snel voorbij.

We hadden gekozen om ook geen toespraken te doen, geen ringen, eigenlijk dus alleen het trouwen. Daarom dachten we dat we binnen 2 minuten wel weer buiten zouden staan. De ambtenaar van de burgerlijke stand en de bode bleken echter zulke leuke mensen te zijn, dat ze er met gemak een half uur van hebben gemaakt. Helaas weten we hun namen niet meer, maar echt grandioos hoe zij het allebei deden. De vrouw vertelde ook nog een en andere over de trouwzaal en de architect Cees Dam. Zo weten we nu waarom de ramen van het gemeentehuis rond zijn; dit is twee keer de letter C van de naam van de ontwerper. Alles aan de inrichting van de trouwzaal heeft een betekenis. Zo is er zoveel rood omdat het de kleur van de liefde is en zijn de stoelen goudkleurig voor voorspoed. Aan het eind van de ceremonie kregen we nog een leuke verrassing (ik zal niet zeggen wat, om de verrassing voor andere bruidsparen nog leuk te houden).

Eenmaal getrouwd zijn we afgereisd naar ons geliefde Kasteeltje Hattem. Ook daar kregen wij nog een aantal leuke verrassingen. Na een overnachting in de bruidssuite trokken we verder naar Deurne om mijn verjaardag te gaan vieren in Willibrordhaeghe.
En dan is nu zomaar weer alles voorbij, trouwen, verjaardag en kerst. Het is weer moeilijk wennen aan het gewone leven. Gelukkig is het bijna weer oud en nieuw en Michael´s verjaardag.

Een fijn jaarwisseling alvast en veel geluk en gezondheid in het nieuwe jaar!

Leuven; Koutoubia en laatgotiek

Leuven is een stad met vele gezichten en zo is het dat je op een dag terug kan gaan naar zowel Marokko als de laatgotiek.

De eerste avond besloten we eerst maar eens uit eten te gaan. Restaurantjes zijn er in vele soorten en maten, vooral in de Muntstraat, maar kennelijk heeft de Leuvenaar toch vooral een voorkeur voor Italiaans en Tibetaans.

Wij kozen uiteindelijk voor Marokkaans in Restaurant Koutoubya. Het interieur is prachtig. Stijlvol, Marokkaans maar niet kitscherig. Het eten is nog beter. Wij kozen een tajine en hadden zelfs in Marokko nooit een betere gegeten. Helaas was er wel een verschil met Marokko te betreuren, buiten de temperatuur, bleek ook het personeel nogal onderkoeld en afstandelijk.

Leuven blijft natuurlijk de studentenstad bij uitstek. Al waren de meeste studenten in de kerstperiode vertrokken, overal waren de sporen nog te zien. Nog niet getergd door hoge collegegelden (voor beursstudenten slechts 80 euro per jaar en zonder beurs 564,30 euro per jaar) en langstudeerboetes is het leven er voor studenten nog een paradijs.

Het stadhuis van Leuven is een bezienswaardigheid. In laatgotische stijl siert het en groot deel van de (niet al te grote) Grote markt. In de nissen tussen de ramen bevinden zich 236 beelden die allen voorstellingen over zonden en straf uit de bijbel uitbeelden. Samen vormen ze het Leuvense pantheon.

Enig minpuntje was dat musea en bezienswaardigheden zoals het stad huis allen gesloten waren in de kerstperiode. Misschien is dat ook wel expres zo gedaan door de toeristische dienst, na alles van buiten te hebben gezien moet je beslist nog eens terugkomen om overal binnen te kunnen gaan.

Wordt vervolgd.