Filmrecensie Dunya & Desie

Door Michael Koukos

Regie: Dana Nechushtan
Cast: Maryam Hassouni (Dunya), Eva van de Wijdeven (Desie), Tygo Gernandt (Pim), Theo Maassen (Jeff), Christine van Stralen (Monique, moeder Desie), Rachida Iaallala (Kenza, moeder Dunya)
Speelduur: 98 minuten
Jaar: 2008

Aanvankelijk hadden wij de verwachting om weer met een politiek correct fakeverhaal te worden geconfronteerd, en omdat politiek correct nou eenmaal nooit leuk is waren de verwachtingen niet erg hoog gespannnen.
Daardoor werden wij echter blij verrast. Wanneer de Marrokaanse Dunya wordt gedwongen om met haar slungelige neef in Marrokko te trouwen, besluit haar beste vriendin Desie haar achterna te reizen, om op zoek te gaan naar haar vader. Deze is zich ooit ergens in Marokko gaan vestigen.

Het grote verschil tussen de 2 vriendinnen geeft de film een extra drive. Dunya stelt zich de levensvragen van een 12-jarige terwijl zij toch al op de universiteit studeert en lijkt gedoemt tot een leven in onderdrukking. Aso slettebak Desie ( met idem dito moeder) lijkt zich helemaal geen vragen te stellen en leeft er lekker op los. Een aantal clichées wordt ook niet uit de weg gegaan; het typische broertje van Dunya blijkt een hoog hangjongere gehalte te hebben. Hij rookt, zuipt en dealt drugs alsof het een lieve lust is maar waakt er streng over dat zijn zus nooit aan een pleziertje toe komt.

Het is vrij normaal dat men op het decor van Amsterdam Noord snel is uitgekeken daarom zijn de oogstrelende beelden van Marokko echt een verademing, er gaat een bijna voelbare warmte van uit. Ook de lotgevallen van de 2 meiden aldaar bevestigen weer een aantal klassieke vooroordelen, zo worden zij al gauw geript door de corrupte politie en ook nog eens opgelicht wanneer zij verdwalen in de Medina van Marrakech (heel erkenbaar).

Als je dit allemaal leest zou je bijna denken dat het om een zwaarwichtig drama gaat maar niets is minder waar. Alles wordt op een heel luchtige wijze gebracht, zo luchtig zelfs dat men zich nooit van de indruk kan ontdoen dat men naar een jeugdfilm zit te kijken.
De sfeer is er een van "de dingen zijn gewoon zoals ze zijn" en er wordt ook nergens een echt waardeoorddeel aan vastgeknoopt.
Uiteindelijk blijkt dit alles heel goed te werken; Dunya & Desie is een erg leuke feel good movie geworden die ik aan een zeer breed publiek kan aanraden.