dinsdag, december 30, 2008

Filmrecensie Cloverfield

Door Michael Koukos

Regie: Matt Reeves
Cast: Lizzy Caplan (Marlena Diamond), Jessica Lucas (Lily Ford), TJ Miller (Hud Platt), Michael Stahl-David (Rob Hawkins)
Speelduur: 85 minuten
Jaar: 2008

Cloverfield begint op het eerste gezicht met een stevige valse noot, men ziet een filmopname van een afscheidfeestje van ene Rob, een balletje dat wegens een promotie naar Japan gaat verkassen. Dit wel erg oninteressante gerommel begeleid door stupide dialogen duurt ongeveer een dik kwartier. Het enige positieve is dat deze periode je de gelegenheid geeft om aan de zenuwachtige manier van filmen te wennen.Voor de rest kun je alleen maar hopen dat de aankomende ramp, wat die ook mag zijn, dit zootje ongeregeld rigoureus onder handen neemt.
En dat geldt vooral voor de wel erg irritante Hub die het geheel filmt....gelukkig zal gerechtigheid geschieden.

Na deze zware kluif slaat de vernietiging keihard toe en vanaf dat moment gaat de film als een achtbaan zo snel. Wat er precies gebeurt blijft aanvankelijk onduidelijk. Heel af en toe krijgt men een glimp te zien van wat deze vernielingen veroorzaakt maar het blijft erg lang koffiedik kijken over wat er precies aan de hand is. Terwijl het vage monster heel Manhattan in puin legt blijken vooral onreele sentimenten te rulen. Dat Hub op gevaar voor eigen leven blijft filmen is er daar een van.

Rob hoort zijn zwaargewonde vriendin aan de telefoon en besluit haar tegen beter weten in te gaan redden. Geholpen door een soldaat die wel erg vroeg op de hoogte blijkt te zijn van een aankomende Hammer down procedure (tapijtbombardement), gaan zij op reddingstocht uit.
Uiteindelijk blijken de verwondingen van de vriendin redelijk mee te vallen, althans,...zij is gespiest als een kipsaté maar eenmaal het stokje eruit kan zij weer rennen als een haas.

Er zitten dus heel wat vreemde kronkels in het verhaal en dan gaat men niet eens in op de vraag hoe en waarvandaan dat gigantische beest plotseling in Manhattan is beland. De originele wijze van filmen zorgt er voor dat men zich midden in de film waant en dat maakt Cloverfield tot een erg beklemmende ervaring. Ik heb het grootste deel van de film achter een zeer goed glas wijn gekeken zonder een slok te nemen. Cloverfield was in de USA erg omstreden omdat men vond dat het niet kon dat New York na 9-11 nog eens een keer filmisch in puin werd gelegd. Matt Reeves is weer de eerste die dit waagt. Ook met een trailer en een DVD hoes waarop men de onthoofding van het vrijheidsbeeld prominent toont maakt men in de USA blijkbaar geen vrienden...maar dat zal ons een zorg zijn, dit is er echt een om te zien.

Geen opmerkingen: