Kerstster Bij Jef op Texel

In plaats van oud en nieuw hebben wij dit jaar onze jaarlijkse Texel-uitje verschoven naar kertsmis. Natuurlijk wel weer Bij Jef, oud, vertrouwd en goed. Helaas sloeg de schrik ons om het hart toen wij hoorden dat hij onlangs bekroond is met een Michelin ster. Niet dat wij het Jef niet gunnen, maar wij hebben slechte ervaringen met de bekakte sterrenzoekers die zulke restaurants na het behalen bevolken. (en die je bij het verliezen van een ster ook nooit meer terugziet, alsof alleen Michelin bepaalt wat lekker is).

Bij aankomst op Texel kregen wij direct een staaltje oud-hollandse opvoedkunde te zien; een deur ging open, er kwam een schreeuwende arm uit, met daaraan een gillend kind bungelend aan zijn oksel, waarna de arm het kind scheldend in een schuur gooide, en de deur op slot draaide. Een half uur later hoorden wij nog gekrijs uit de schuur komen.

Lopend door Den Hoorn viel ons ook direct het vernieuwde uiterlijk van Restaurant Het Kompas op, en niet alleen het uiterlijk, ook de prijzen en tafelschikking hadden een upgrade ondergaan. Nu was het altijd al zo dat de eigenaars (oudere, behoudende Texelaars), als enige focus hun jaloezie op Jef hebben. Het is ook een bar en als zij ons zien begint altijd direct de laster richting Jef, dit jaar was het gefoeter op MichelinJef natuurlijk erger dan ooit, maar daarover later meer.

Jef en zijn partner Nadine bleken nog steeds de gewone Noord-hollanders te zijn die wij kenden. Jef reageerde erg nuchter op zijn ster, precies zoals hij is: "Oh ja dat, nou dat hadden we inderdaad nog niet verwacht". Tegelijkertijd was zijn kookkunst nog subliemer geworden als wij al van hem gewend waren. Dat zat dus wel goed. Qua andere gasten viel het gelukkig ook nog redelijk mee, al hadden de meesten het hoger in hun bol over de ster dan Jef zelf.

Na het avondvullende diner, besloten wij ons licht toch nog even op te steken bij het Kompas. En ja hoor, wij waren nog niet binnen of de eigenaar vroeg of het wel vol had gezeten Bij Jef, toen wij hierop bevestigend antwoordden kon hij alleen met een strak kopje vol ironie uitbrengen "Gelukkig, want hij had het echt nodig". ( vanzelfsprekend is niets minder waar). Dit opende direct de deur voor zijn roddelzieke vrouw, die aangespoord door de sterrenjaloezie zich helemaal liet gaan. Zo wist zij ons zelfs te melden dat Jef zich schuldig maakt aan kinderarbeid en zij (terwijl zij er nooit een voet binnen zet) er regelmatig kinderen in de bediening had aangetroffen. Ook spuide zij weer haar (ons inmiddels bekende) verhaal over de porties bij Jef, die je met een vergrootglas zou moeten zoeken. (het zijn dan ook wel met amuses erbij 13 gangen). Hierop belsoten wij maar te vertrekken en te gaan genieten van een heerlijke nachtrust in de zachte bedden van Bij Jef.