Waarom zijn er in Nederland zoveel journalisten die slechts uit lucht en een hoop blablabla bestaan? De hautaine houding van diverse Nederlandse journalisten is zo tenenkrommend dat dit afleidt van het eigenlijke onderwerp. (Wat mij betreft is Jeroen Pauw hier het meest sprekende voorbeeld van). In België daarentegen gedragen journalisten zich niet alsof ze beter, leuker en intelligenter zijn dan de hele mensheid, ze zijn gewoon goed in hun vak, namelijk het vergaren van informatie. Grote voorbeelden daarvan vind ik persoonlijk wel Jan Leyers met zijn programma De Weg naar Mekka. Sinds kort is daar nog een geweldig programma bijgekomen, In Godsnaam van Annemie Struyf.In Godsnaam is elke maandagavond om 21.10 uur te zien op Eén (Belgische zender). In het gezelschap van Vlamingen die een radicale levenskeuze maken, leeft Annemie Struyf wekenlang in kloosters, tempels en ashrams. Gisteren was de derde aflevering van In Godsnaam en bezocht Annemie in Bali Cathy, een succesvolle zakenvrouw die alles achterliet om een nieuw leven te beginnen in Bali, in de ashram van haar goeroe Ratu Bagus. Ratu Bagus is een hogepriester of brahmaan in de hindoeïstische traditie, met een grote aantrekkingskracht op westerlingen. Via 'shakingsessies' streven zijn volgelingen een totale zuivering na. Wat op het eerste gezicht een idyllische gemeenschap lijkt, blijkt een beklemmende wereld.
Annemie werd samen met Cathy als koninginnen onthaald op de ashram. De goeroe en zijn vrouw zijn (of in ieder geval doen) uitzinnig van vreugde en zeggen dat ze iedereen gelukkig willen maken. Het was een geweldige reportage, vooral door de vele, zeer kritische vragen van Annemie. Al snel zie je de goeroe en zijn (Engelse) vrouw steeds chagrijniger worden en uiteindelijk zelfs ronduit vijandig. De vragen van Annemie zijn helder en zeker niet beledigend, maar ze kijkt goed en vraagt vooral verder dan het oppervlakkige utopische plaatje. En als ze dan ook nog eens de vinger op de zere plek legt van het geheimzinnige "tabak" snuiven, worden Annemie en haar cameraploeg zonder pardon de ashram uitgezet, waarbij nog wordt gedreigd een rechtzaak tegen hen te beginnen als het materiaal uitgezonden zal worden. Annemie blijft, heel terecht, zeggen dat het vreemd is dat ze over veel dingen zo geheimzinnig doen als er zogezegd niets te verbergen zou zijn. Aan het eind van het programma is er van het motto van de goeroe ("Light, Life, Love, Laughter") niets meer over.
Annemie wordt helaas erg ziek tijdens de uitzending en haar wordt door Cathy en een vrouw, die zegt dat door het shaken een aantal grote tumoren in enkele maanden zijn verdwenen, gezegd dat zit geen ziek zijn is, maar slechts een proces naar verlichting. Bij de aftiteling van het programma valt te lezen dat Cathy direct bij terugkomst in België in het ziekenhuis is opgenomen in verband met een tropische ziekte en dat bij de tumorloze-vrouw alle tumoren weer bleken teruggekomen.
Journalistiek van de bovenste plank; In Godsnaam, elke maandagavond om 21.10 uur te zien op de Belgische zender Eén.
Labels: Annemie Struyf, In Godsnaam, Ratu Bagus, Bali, De weg naar mekka, Jan Leyers, ashram, journalist, journalistiek
10 opmerkingen:
Heer Baardwijk,
Ik zag het ook. Inderdaad uitstekende televisie. En dan durfde die Engelse echtgenote van Ratu Annemie nog beschuldigen van oneerlijkheid of van het breken van haar beloftes, terwijl net zij (de volgelingen van Ratu) gezwegen hadden over het essentieelste van wat er eigenlijk aan de hand was: het gebruiken van geestverruimende stoffen om een staat van malligheid te bereiken. Zo kan ik het ook.
Dit ging helemaal niet over godsdienst. Zonde van de tijd. Had Annemie dat geweten, ze had ongetwijfeld die hele reis en die reportage niet laten doorgaan.
Met vriendelijke groeten,
De Drs.
Sorry,
Ik schreef 'Heer', maar u blijkt een dame te zijn.
Waarvoor excuus,
De Drs.
Het is inderdaad een interessant programma. Ikzelf ben geen echt televisiefanaat, maar dit programma kan me wel bekoren.
Helaas werd de editie van gisteravond betiteld als "hindoeïsme", wat bij religieuze leken helaas een vertekend beeld zal bijbrengen.
Het ging om niets meer dan een sekte, ter verheerlijking en materiële verrijking van de leider Ratu (deelnemingsgeld is immers 45 euro per dag)...
Ja en dat is nog maar vanaf, als je in dat hok waar je gestopt wordt een eigen wastafel wilt is het wel 85 Euro. En dan waren er mensen al jaren, reken maar uit wat dat voor winst oplevert voor Ratu en zijn Engelse golddigger.
het is maar hoe je het bekijkt, als je genoeg snuift haal je die € 45,- er gemakkelijk uit.
lol
Voor Belgische commentaar:
http://www.blogmi.be/2010/02/09/in-godsnaam-loopt-uit-de-hand/comment-page-1/#comment-3413
Goeie blog trouwens! Leuk te zien dat in Nederland ook Belgische tv gevolgd wordt.
Groeten uit West-Vlaanderen!
Nav je artikel over Ratu Bagus bij het Belgische programma IN Godsnaam:
Toevallig was ik tezelfdertijd als de vrouw die deze film heeft geproduceerd over Ratu Bagus, in Bali. Zij was heel erg enthousiast, en deed overal hartelijk aan mee, heeft heerlijk gelachen met Ratu Bagus op mijn verjaardagsfeest en met de andere deelnemers - geen sprake van beklemming - totdat ze zelf door het een en ander heen moest gaan, ze werd geconfronteerd met haar eigen onbewuste pijn, is daarvan beroerd geworden, wat ze niet kon uitstaan, en heeft vervolgens de meest lelijke film gemaakt die jij je kunt bedenken. Wanneer worden mensen nou eens wakker en zien ze dat TV en nieuws er van leven om dingen negatief af te schilderen? Jij noemt het een uitstekend programma. Wat mij betreft druipt de hypocrisie er van af, ik was er namelijk bij. Deze filmmaakster is een leugenachtig schepsel gebleken - what's new in de tv-wereld? -, en Cathy is helemaal niet in het ziekenhuis opgenomen na terugkeer. Dat jij dit allemaal klakkeloos gelooft, mevrouw Baardwijk, is veelzeggend over de diepgang waarmee je de zaken bestudeert. Met vriendelijke groeten
Sadhya van Os
@Sadhya,
Dit is een blog en het gaat om een recensie, niet om een diepgaand onderzoek. Ik vind het wel tekenend voor dit soort organisaties dat een eigen mening niet wordt getolereerd. Als er niets te verbergen is, heeft men ook niets te vrezen zou je denken.
Een eigen mening wordt wel getolereerd bij Ratu bagus, niets liever dan dat.
Maar men is in deze ashram niet geinteresseerd in mensen die zich anders voordoen dan ze zijn, want wat hier ten beste wordt gegeven is geen eigen mening, dit is gewoon een ordinair schandaalpers tv programma, wat altijd geliefd is bij de massa, want negativiteit verdient geld. Het gaat om geld en niets anders.
Je gaat overigens niet echt in op mijn kritiek op jouw respons, welke ik nog steeds oppervlakkig vindt. Je kletst een eind weg over iets waar je helemaal niets van weet en wat je in al je zogenaamde intelligentie zo maar klakkeloos overneemt. Wat voor nut heeft zo'n blog, nog meer stompzinnigheid op het net?
groeten Sadhya van Os
@Sadhya
Jij hebt geen idee hoeveel ik er vanaf weet. Een eigen mening die afwijkt van jouw idee mag ook niet als ht aan jou ligt. Juist bij Ratu Bagus gaat het om geld, maar ja dat hebben zijn gehersenspoelde aanhangers niet in de gaten.
Een reactie posten