maandag, februari 08, 2010

Bo-stam uitgestorven

Net als dieren kunnen ook mensen uitsterven. Vorige week is het laatste stamlid van de Bo op de Andaman eilanden (India) uitgestorven. Hierdoor houdt de 65.000 jaar oude Bo-stam op te bestaan.

Bo senior stierf op 85 jarige leeftijd. Ze overleefde in 2004 de tsunami. Taalkundig professor Anvita Abbi kende de stamoudste al jaren. Omdat Bo de enige was die haar taal nog sprak, was ze erg eenzaam, omdat ze niemand had om mee te praten. Maar ze had een goed gevoel voor humor en haar lach was aanstekelijk. Helaas was haar taal wat minder aanstekelijk, want de Bo-taal, een van de oudste op de wereld, is met Bo ook uitgestorven.

Waar zijn al die Bo's dan toch gebleven? Helaas kunnen we daar kort over zijn; ze zijn eerst afgeslacht, toen bijna helemaal uitgeroeid door paternalistische politiek, epidemieen en ziekten terwijl hun land en onafhankelijk van ze werd ontnomen.

Toch is er nog wel wat werk voor antropologen op de Andaman eilanden; de Sentinelezen wonen er nog, een stam waar nog nooit contact mee is geweest. Ze wijzen elk conact met buitenstaanders af. In 2001 werden ze door de Indiase overheid geteld en bleken er nog 39 leden van deze stam te bestaan, erg betrouwbaar is deze telleng echter niet, ze werd van grote afstand gedaan. Hoeveel er de tsunami van 2004 hebben overleefd is ook niet bekend, wel is er daarna nog leven gesignaleerd.

Bronnen
BBC
Columbus
Wikipedia

Labels: Bo, Bo-stam, Andaman eilanden, Sentinelezen, antropologen, oudste taal, stamoudste, uitsterven

1 opmerking:

Drs. Johan Arendt Happolati zei

Vrouwe Baardwijk,
Kijk, zo'n bericht grijpt mij aan. Moest ik de laatste Vlaming op deze planeet zijn, ik zou mij ontroostbaar eenzaam voelen. Inderdaad, met wie moet je dan nog praten? Ik bedoel, je kunt wel met iemand praten, maar er is in elk geval niemand meer die is opgegroeid in datzelfde specifieke referentiekader. Vlamingen begrijpen elkaar met een half woord. Zo ook Nederlanders, denk ik. En zo zal het ook wel geweest zijn met de Bo's.
Stel, je wordt gestraft en verbannen naar een verre planeet. Nou, daar zit je dan als aarbewoner tussen al die aliens... En geen hoop dat je ooit nog iemand van je eigen ras zult zien. Heeft het leven dan nog wel zin? Ik herhaal het: wat een verpletterende eenzaamheid.
Met vriendelijke groeten,
De Drs.