Wittgenstein zei het al: "Waarover men niet spreken kan, daarover moet men zwijgen. Als het aan de tegenstanders van Batabang ligt zou men over de dood beter zwijgen, zij vonden het festival totaal smakeloos. Toch waren er genoeg mensen die de Progeria tent, waar men kinderen er als bejaarden uit liet zien, het kinderbordeel en de Laatstegroetkamer, om het testament op te maken, wel konden waarderen. Ook van het fotograferen van kinderen in doodskisten werd gretig gebruik gemaakt.
Het is dan ook allemaal als humor bedoeld, de makers hadden geen enkel doel met het festival, slechts "bezoekers laten genieten van onnozeliteiten die ze nergens anders vinden". En dat is toch eigenlijk heerlijk? Ik vraag mijzelf af of dit in Nederland had gekund. Waarschijnlijk niet, wat dit soort zaken betreft heerst er toch nog een soort calvinistische moraal. Geen humor over de dood, en al zeker niet als er kinderen bij betrokken zijn, want waar men bang voor is, daar zwijgt men liever over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten