Best Regardz

Onlangs had ik een vergaderdag bij een van de locaties van Regardz. Wat mij opviel waren de kleine, originele details. Zo lag er bij de stiften een handgeschreven briefje dat deze al geprobeerd waren en ze het deden. Waar ik vooral helemaal weg van was waren de notitieboekjes die er lagen. Deze hebben aan de zijkant spreuken met een foto van bekende mensen, zoals bijvoorbeeld Moeder Teresa, de Dalai Lama en Albert Einstein. Ze zien er gewoon heel apart uit en hebben ook nog eens een handig formaat.

Be kind whenever possible. It is always possible.
Dalai Lama

Op mijn bureau lag dat leuke notitieboekje mij daarna steeds aan te staren. Toen besloot ik Regardz te e-mailen om te vragen of ik er een paar kon kopen. En tot mijn grote verbazing en vreugde kreeg ik er gewoon twintig gratis opgestuurd, omdat ik zo'n groot fan ben van de notitieboekjes van Regardz. Dat is toch wel ontzettend aardig. We moeten er snel weer eens vergaderen, want er werd mij verklapt dat er een nieuwe versie van de boekjes in de maak is.

Selamat makan bij het Indisch Veerhuys in Almere

Het was lang geleden dat wij nog eens Indisch gegeten hadden. Vroeger was de Indische keuken nog erg populair in Nederland. En was er geen Indisch restaurant voorhanden, dan was er altijd wel een Pasar Malam in de buurt waar je vaak ook heerlijk kon eten. Tegenwoordig lijken alle Indische restaurants wel gesloten en ook Pasar Malams worden een zeldzaamheid. En als je dan iets gevonden hebt blijkt het vaak niet aan onze (nostalgische) verwachtingen te voldoen. Zelfs op Bali moesten wij dagenlang zoeken naar een authentieke maaltijd. Wij waren dan ook erg blij te horen dat er in Almere een nieuw Indisch restaurant kwam.

En dus togen wij onlangs, nog een beetje met lage verwachtingen, naar het Indisch Veerhuys in Almere Haven. De buitenkant doet het ergste vermoeden, maar al direct bij het binnenstappen werden we blij verrast door een aardige serveerster en een warme inrichting, die een beetje het midden houdt tussen authentiek en modern. Vooral van de houten vloer was ik weg. Nu waren we niet van plan direct van de vloer te gaan eten, dus zijn we toch maar aan een tafeltje gaan zitten. Hier vandaan hadden we een leuk uitzicht op het water. Er is ook een terras, dus bij mooi weer lijkt mij dat ook een goede optie. De serveersters hebben een Indonesisch pakje aan, maar komen uit alle windstreken. Een kniesoor die daar op let als je verheerlijkt naar de kaart aan het kijken bent. Kiezen is gewoon onmogelijk, dus dan maar de rijsttafel met 19 gerechtjes.

De rijsttafel arriveerde na een aanvaardbare tijd op een soort vergroot high tea bouwsel. Bovenop stonden de koude gerechten en onderop de warme. Vreemd was wel dat er geen warmhoudplaatje bij was, maar de serveerster verzekerde ons dat als er ook maar iets een beetje af zou koelen, wij gewoon nieuw konden bestellen. Dit gold ook voor gerechten die op waren. En het moet gezegd, de bediening kwam regelmatig vragen of er nog iets vervangen of aangevuld moest worden. En met dat afkoelen viel het overigens erg mee, wij hebben niets laten vervangen (of eten wij zo snel?) en ook niets bij gevraagd, want het is meer dan genoeg.

Dan het eten zelf. Daar kan ik alleen maar lyrisch over zijn. Eindelijk weer echt lekkere Rendang, Gado Gado, vers gemaakte Atjar, Sajur Lodeh, Rempah balletjes en nog veel meer. Alles had een heel authentieke smaak en was heerlijk klaargemaakt. Het vlees, precies goed, de vis precies goed. Echt waar, ik kan over niets ook maar iets negatiefs zeggen. Wij dronken Bintang en wijn, maar wat ik ook top vind is dat je hier nog gewoon een gratis karaf water kan krijgen. Als ik toch een klein negatief puntje moet noemen, het was jammer dat ik mijzelf zo volgegeten had dat ik mijn favoriet Cendol niet eens meer op kon en we dus zonder nagerecht zijn vertrokken. Dit is zeker voor herhaling vatbaar! (Wanneer gaan we weer?)

Grieks Pasen: verbranden van Judas

De Grieks-Orthodoxe kerk is in Griekenland zo verweven met de cultuur, dit brengt mooie rituelen met zich mee. Bijna al deze markeringen van de tijd worden gezien als godsdienstig, terwijl het toch ook juist een vermenging van de cultuur met de religie is. Zo is het voor Pasen de gewoonte om een groot vreugdevuur te maken bij de kerk, om Judas te verbranden, de verrader van Christus. 

Hoog boven het vuur bungelt een levensgrote pop. De pop is meestal door kinderen gemaakt. Als de pop af is, wordt aan iedereen geld gevraagd en in de pop gestopt. De pop wordt voor Pasen met brandstof overgoten. Als de pop eenmaal brandt, vallen de muntjes eruit. Degenen die een muntje te pakken hebben, mogen het houden. 

Voordat de pop in brand wordt gestoken, wordt het "testament" van Judas voorgelezen, hierin worden allerlei buurtbewoners op de hak genomen. Dan beginnen de vrouwen te gillen, om het onheil af te wenden. Kinderen slaan de pop en er wordt vuurwerk naar Judas gegooid. Terwijl Judas brandt, luiden de kerkklokken.

Het klinkt logisch natuurlijk om de verrader van Christus te verbranden voor Pasen. Toch heeft het aansteken van een paasvuur een voorchristelijke oorsprong. Het wordt in verband gebracht met Ostara, de godin van de dageraad en de lente. Het paasvuur zou voor vruchtbaarheid zorgen. Pas later zou deze traditie gekerstend zijn en werd in het vuur Judas Iskariot symbolisch verbrand. Maar waar het gebruik ook vandaan komt, dit zijn toch prachtige rituelen?

Abdij Koningshoeven en Landgoed De Rosep

Met een leuk weekend in Landgoed De Rosep in het vooruitzicht daalden wij af naar het zonovergoten Brabant. Op de heenweg besloten wij Abdij Koningshoeven te bezoeken. Altijd geïnteresseerd in religie, dacht ik het prachtige klooster te bezoeken en de rust en stilte van de monniken te kunnen ervaren. Dit bleek niet helemaal mogelijk, de ingang voor de bezoekers leidde tot een apart gedeelte, regelrecht naar het Proeflokaal en de brouwerij. Het klooster was slechts op gepaste afstand te bewonderen, achter een hermetisch afgesloten kloostertuin.

Er zat niets anders op dan de stilte dan maar te gaan proeven in het Proeflokaal. Proeven kon je er uitstekend, de stilte was echter ver te zoeken. Het Proeflokaal blijkt een zeer geliefde attractie te zijn. Naast de diverse soorten La Trappe Trappist, bleek je er prima te kunnen lunchen. Wij hebben er heerlijk gegeten. Daarna was het tijd voor de rondleiding in de brouwerij. Hier konden we toch nog een glimp opvangen van het monnikenleven. Onder het genot van een La Trappe Trappist mochten we kijken en luisteren naar de humoristische Toon en een mooie film over het klooster en de productie van de monniken.

Daarna gingen we met Toon de brouwerij in. Op zich is het wel aardig, de meerwaarde zit hem echter in de dynamische uitleg van gids Toon. Samen met een blonde medereizigster mocht ik als demo dienen voor het verschil tussen een blonde en een donkere Trappist. We weten nu dan ook alles over Trappist. De moraal van het verhaal en het allerbelangrijkste was volgens Toon het feit dat Trappist op fles nog twee jaar doorrijpt en dat de lekkerste Trappist dus eigenlijk de Trappist is die over datum is.
Er zijn slechts twaalf Trappistbrouwerijen op de wereld. Om een bier Trappist te mogen noemen moet het aan drie voorwaarden voldoen:

• Productie vindt plaats binnen de muren van een trappistenabdij.
• Onder toezicht van monniken.
• Een deel van de opbrengst gaat naar goede doelen.

In de kloosterwinkel kun je alle monnikenproducten kopen en die noeste werkers zitten zeker niet stil; er zijn zelfs La Trappe bitterballen te koop.

Hierna was het tijd om naar Oisterwijk te vertrekken voor het Asperge Diner Dansant. Zoals gewoonlijk was dit weer geweldig. Onder de gezellige klanken van Mistral genoten wij van een heerlijk vijfgangendiner. Na heerlijk geslapen te hebben, reden wij voldaan terug naar Almere.