De Grieks-Orthodoxe kerk is in Griekenland zo verweven met de cultuur, dit brengt mooie rituelen met zich mee. Bijna al deze markeringen van de tijd worden gezien als godsdienstig, terwijl het toch ook juist een vermenging van de cultuur met de religie is. Zo is het voor Pasen de gewoonte om een groot vreugdevuur te maken bij de kerk, om Judas te verbranden, de verrader van Christus.
Hoog boven het vuur bungelt een levensgrote pop. De pop is meestal door kinderen gemaakt. Als de pop af is, wordt aan iedereen geld gevraagd en in de pop gestopt. De pop wordt voor Pasen met brandstof overgoten. Als de pop eenmaal brandt, vallen de muntjes eruit. Degenen die een muntje te pakken hebben, mogen het houden.
Voordat de pop in brand wordt gestoken, wordt het "testament" van Judas voorgelezen, hierin worden allerlei buurtbewoners op de hak genomen. Dan beginnen de vrouwen te gillen, om het onheil af te wenden. Kinderen slaan de pop en er wordt vuurwerk naar Judas gegooid. Terwijl Judas brandt, luiden de kerkklokken.
Het klinkt logisch natuurlijk om de verrader van Christus te verbranden voor Pasen. Toch heeft het aansteken van een paasvuur een voorchristelijke oorsprong. Het wordt in verband gebracht met Ostara, de godin van de dageraad en de lente. Het paasvuur zou voor vruchtbaarheid zorgen. Pas later zou deze traditie gekerstend zijn en werd in het vuur Judas Iskariot symbolisch verbrand. Maar waar het gebruik ook vandaan komt, dit zijn toch prachtige rituelen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten