Door Douwe Booij
Avond
de witte huisjes,
opgebouwd vanuit
de blokkendoos
van mijn jeugd,
steken lichtend af
tegen de berg
van Telendos.
daartussen
de groene concertzaal
van de eeuwige vogels.
de zwart gejurkte vrouw,
donker silhouet
in de grijze schemering,
schuifelt voorbij,
op weg
naar de nacht.
concertmeester
tikt af,
snaveltjes sluiten zich.
ik zit
open-blij,
bevredigd
door de stilte,
op mijn balkon.
Leven is Liefde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten