Door Michael KoukosUSA
Horror
84 minuten
regie Mark L. Smith
met Adrian Paul, A.J. Lamas en Mike Kimmel
Een groepje studenten hokt samen in een studentenhuis waar ook een spookmeisje (Cara Furia) huist. De pubertjes besluiten een seance te houden om met Cara in contact te komen maar helaas, in plaats van het aardige spookje roepen zij de eveneens dode moordenaar van het meisje op. Je leest het al het verhaal is cliché en daar blijft het niet bij.
De film valt al meteen met de deur in huis met een niet erg overtuigende "enge" scene. Het is allicht de bedoeling om de toeschouwer meteen bij de keel te grijpen maar regisseur Mark Smith grijpt glansrijk mis. Een zekere opbouw van de spanning had allicht meer effect gesorteerd dan meteen bruut met de deur in huis te vallen. Niet alleen het gebrek aan voorspel is opvallend. De personnages blijken de diepte van een petrischaaltje niet eens te halen ( misschien niet heel erg gek gezien hun leeftijd, maar dit clubje spant toch echt de kroon).
Bovendien worden wij getracteerd op alweer de gebruikelijke horrorclichés; de onvermijdelijke stuiterende bal in de kelder, een fluitende vreemdeling, lichten gaan aan en uit, de kranen lekken en uiteraard speelt er ook een vervelend deuntje op de achtergrond.
Het gegil van de angstige tieners is alleen maar irritant en Spence, de boze geest van dienst komt nooit echt eng over, hoogstens een beetje arrogant.
Om het drama helemaal te af te maken bestaat de finale uit een overdreven sentimenteel einde dat staat als een kers op een hondendrol.
Een wanprestatie die je beter in de schappen kan laten liggen.
Horror
84 minuten
regie Mark L. Smith
met Adrian Paul, A.J. Lamas en Mike Kimmel
Een groepje studenten hokt samen in een studentenhuis waar ook een spookmeisje (Cara Furia) huist. De pubertjes besluiten een seance te houden om met Cara in contact te komen maar helaas, in plaats van het aardige spookje roepen zij de eveneens dode moordenaar van het meisje op. Je leest het al het verhaal is cliché en daar blijft het niet bij.
De film valt al meteen met de deur in huis met een niet erg overtuigende "enge" scene. Het is allicht de bedoeling om de toeschouwer meteen bij de keel te grijpen maar regisseur Mark Smith grijpt glansrijk mis. Een zekere opbouw van de spanning had allicht meer effect gesorteerd dan meteen bruut met de deur in huis te vallen. Niet alleen het gebrek aan voorspel is opvallend. De personnages blijken de diepte van een petrischaaltje niet eens te halen ( misschien niet heel erg gek gezien hun leeftijd, maar dit clubje spant toch echt de kroon).
Bovendien worden wij getracteerd op alweer de gebruikelijke horrorclichés; de onvermijdelijke stuiterende bal in de kelder, een fluitende vreemdeling, lichten gaan aan en uit, de kranen lekken en uiteraard speelt er ook een vervelend deuntje op de achtergrond.
Het gegil van de angstige tieners is alleen maar irritant en Spence, de boze geest van dienst komt nooit echt eng over, hoogstens een beetje arrogant.
Om het drama helemaal te af te maken bestaat de finale uit een overdreven sentimenteel einde dat staat als een kers op een hondendrol.
Een wanprestatie die je beter in de schappen kan laten liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten