Met hooggespannen verwachtingen, en bedekte armen en benen, ging ik op weg naar het bedevaartsoord Ta' Pinu op Gozo. Volgens de overlevering zou zich op deze plaats diverse malen een mirakel hebben afgespeeld. Dit trok zoveel bedevaartgangers dat men in 1920, naast de oude kapel, begon aan de bouw van een grote basiliek in Romaanse stijl. In mijn fantasie zag ik honderden mensen allerlei interessante religieuze dankbaarheidsrituelen uitvoeren, in werkelijkheid bleek de dankbaarheid toch niet zo groot en was de plaats vrijwel verlaten.
Op 22 juni 1883 bezocht de 40 jarige Karmela Grima de kapel. Volgens de overlevering hoorde zij daar een stem. Nuchtere Karmela was dan wel gelovig, maar schrok zich toch bijna een ongeluk en rende hard weg. Daarop riep de stem haar terug naar de kapel. Dit deed ze en er gebeurde verder niets, tot zij kort daarna erg ziek werd. Na ongeveer een jaar was zij weer beter.
Een beetje het omgekeerde bedevaartsverhaal dus, normaal kom je toch niet ziek terug van een kapel.
Karmela vertelde het verhaal tegen haar goede vriend Francesco Portelli, die bleek iets soortgelijks te hebben meegemaakt, al was het bij hem wel in de juiste volgorde. Een stem had Francesco geroepen gebeden op te gaan zeggen in de kapel, kort daarop genas zijn moeder van een ernstige ziekte. Toen dit alles bekend werd onder de bevolking van Gozo werd Ta' Pinu een bedevaartsoord. Om de feestvreugde nog te vergroten verklaarde bisschop Pietru Pace dat de stem echt uit de hemel afkomstig moet zijn geweest.
Misschien waren wij er op het verkeerde moment, want in de ruimtes achterin de basiliek zijn diverse kamers die van onder tot boven volhangen met bedankjes voor Maria. Je ziet er echt de gekste dingen, zelfs diverse houten en gipsen benen. Bij sommige bedankjes staat ook het verhaal geschreven, zo zijn er bijvoorbeeld mensen die bedanken dat ze 9/11 hebben overleefd.
Naast de kerk is een tuintje dat er dan weer niet erg dankbaar uitziet. Er staat onder andere een standbeeld in van Karmela Grima met haar voeten in een verzameling dode, verdorde planten. De rest van de tuin ziet er al niet veel beter uit.
Karmela vertelde het verhaal tegen haar goede vriend Francesco Portelli, die bleek iets soortgelijks te hebben meegemaakt, al was het bij hem wel in de juiste volgorde. Een stem had Francesco geroepen gebeden op te gaan zeggen in de kapel, kort daarop genas zijn moeder van een ernstige ziekte. Toen dit alles bekend werd onder de bevolking van Gozo werd Ta' Pinu een bedevaartsoord. Om de feestvreugde nog te vergroten verklaarde bisschop Pietru Pace dat de stem echt uit de hemel afkomstig moet zijn geweest.
Misschien waren wij er op het verkeerde moment, want in de ruimtes achterin de basiliek zijn diverse kamers die van onder tot boven volhangen met bedankjes voor Maria. Je ziet er echt de gekste dingen, zelfs diverse houten en gipsen benen. Bij sommige bedankjes staat ook het verhaal geschreven, zo zijn er bijvoorbeeld mensen die bedanken dat ze 9/11 hebben overleefd.
Naast de kerk is een tuintje dat er dan weer niet erg dankbaar uitziet. Er staat onder andere een standbeeld in van Karmela Grima met haar voeten in een verzameling dode, verdorde planten. De rest van de tuin ziet er al niet veel beter uit.
Ta' Pinu gaat in ieder geval wel met de tijd mee. Zo is het tegenwoordig op hun website ook mogelijk om Maria online te bedanken. Je moet daarna wel het Onze Vader bidden, drie Weesgegroetjes en het volgende gebed opzeggen: In gratitude for heaving heard my prayers, o gracious Lord, i now bind my will to Yours: not my will but Yours be done. Ik heb het maar bij de aankoop van een Maria boekenlegger gelaten, je weet nooit waar het goed voor is. In ieder geval hebben wij de vlucht met Transavia toch maar weer mooi overleefd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten