De afgelopen weken werden wij van alle kanten bestookt met loftuitingen en waarschuwingen over de vermeende horror shocker Hereditary. Deze film zou zo eng zijn dat speciale teams in de bioscopen moesten worden ingezet om angstige toeschouwers te kalmeren. In België maakte men het zelfs zo bont dat de schrikmedewerkers hiervoor een speciale cursus moesten volgen. Tevens werd er in verschillende landen een noodnummer ingesteld om mensen na de film verder op te vangen.
De hele pers van links tot rechts struikelt over elkaar heen om deze productie, die de engste horrorfilm sinds "the excorcist" wordt genoemd, de hemel ( of beter gezegd de hel) in te prijzen. Reden genoeg voor mij om weer eens een keertje richting bioscoop te struinen om dit gruwelpareltje in optima forma te gaan ervaren .
Alleen al het aankondigen dat ik deze beproeving zou ondergaan werkte meteen statusverhogend. Iedereen die ik erover sprak keek mij vol bewondering aan en sommigen trakteerden mij zelfs op een bemoedigend schouderklopje. "Ja", dacht ik, "op momenten als dit worden helden geboren". Eenmaal aangekomen in de Kinepolis werd ik vooral verrast van de enorme chaos die ik daar aantrof; lange wachtrijen en een wirwar van gehaaste, lawaaierige gezinnen met massaal veel kinderen, het blijkt met die vermeende vergrijzing wel mee te vallen. Gelukkig was de enorme volkstoeloop niet voor Hereditary maar voor Jurrasic World dat ook afgelopen weekend speelde. Verklaarbaar want dit leek mij niet het allooi mensen dat je normaliter zou betrappen op het lezen van een krant.
Positief was dan weer mijn eerste kennismaking met de cosy seats. Voor een kleine meerprijs krijg je 2 ruime zitplaatsen aan weerskanten afgescheiden door een ovalen tafeltje, ruim genoeg om te voorkomen dat je wordt bedolven onder de popcorn en andere etensresten van je buurman.
Dan was het eindelijk zover, de film begint met een begrafenis en de toon is meteen gezet....de begrafenissfeer zal namelijk 2 uur lang blijven hangen. Het eerste half uur wordt je getrakteerd op een slaapverwekkende vertoning...
ja ik viel bijna letterlijk in slaap. Wij zien een disfunctioneel gezin samengesteld uit een doodnormale huisvader, de totaal van de pot gerukte hysterica Annie en 2 door de koekwaus verknipte kinderen (waarvan de zoon sterke gelijkenissen vertoont met Jesse Klaver)... de appel valt ook hier duidelijk niet ver van de boom.
De sluimerfase van de film wordt op een gegeven moment bruut verstoord door het aanhoudende hysterische gegil van Annie. Dit was de eerste scene die niet alleen bij mij, maar ook bij vele mede toeschouwers op de lachspieren inwerkte. Er zouden er nog velen volgen. De tergende hysterie van Annie, het zwaar zuigende gedrag van de, o zo betrokken vriendin, annex black hole Joan, het uitzichtloze van praatgroepen waar deelnemers elkaar steeds weer met nieuwe imaginaire problemen infecteren. Het is allemaal heel herkenbaar en past prima in een psychologisch drama. Wellicht zit daar ook de ware horror in want als je dan verwacht naar een griezelfilm te gaan dan is dit wel de ultieme tantaluskwelling.
Op het einde brengt Ari Aster dan toch een hele boel horrorclichés in maar dat maakt het allemaal nog veel erger. De verhaallijn draait uiteindelijk uit op een complottheorie die hij waarschijnlijk in een dronken bui op een bierviltje heeft uitgewerkt.
Vaak had ik het idee dat het een horrorparodie betrof maar dit blijkt toch echt niet de bedoeling te zijn geweest als ik zie hoe serieus hoofdrolspeelster Toni Colette het allemaal verwoordt.
Zoals zo vaak met acteurs zie je hier dat zij eigenlijk niet acteert...zij is de hele tijd gewoon zichzelf...een sterk staaltje typecasting dat wel. Al bij al heb ik deze film geen enkel moment eng gevonden; soms irritant, heel vaak grappig maar nooit eng. De massahysterie eromheen maakt het interessant genoeg om ernaar te gaan kijken maar wie echt goed wil gaan griezelen kan ik deze film echt niet aanraden. Ik en ongetwijfeld vele andere teleurgestelde toeschouwers zijn andermaal slachtoffer van wat de media tegenwoordig "partner content" noemt maar uiteindelijk is het niet meer dan ordinair kijkersbedrog....nepnieuws.
Voor wie toch nog wil gaan kijken even ogen dicht want hier volgt een spoiler....
De Jesse Klaver kloon wordt uiteindelijk tot koning gekroond en dat is meteen ook het meest bloedstollende aspect van deze film maar alleen voor Nederlanders te begrijpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten