Portugal - Tavira

Tavira heeft 36 prachtige kerken en diverse historische stadspaleizen, helaas toen wij er waren was er geen enkel gebouw dat open was. Onze gids vond dat geen enkel probleem, die was alleen geïnteresseerd in cake en gebak, en de banketbakkers waren allemaal open.

Toch is het Portugese Tavira zeker de moeite waard, ook buiten ziet alles er mooi uit. Tavira wordt wel eens het Venetië van de Algarve genoemd, dat is echter wat overdreven. De Brug met de Zeven Bogen over de Rio Gilao is eigenlijk het enige dat enigszins in die richting komt. In het midden van de stad staat de Burchtheuvel met daarop het (gesloten) Kasteel van Tavira. Van bovenaf heb je een mooi uitzicht over de stad. De Moorse invloeden zijn nog goed te zien, er zijn veel minaretten verbouwd tot klokkentoren . Rondom de burcht is een mooie tuin. Wij waren maar kort in Tavira, maar waarschijnlijk is het er 's avonds best gezellig, er zijn diverse pleinen met restaurants en terrassen.

Portugal - Faro

Het Portugese Faro heeft voor mij altijd een nogal negatieve bijklank gehad. Voornamelijk door de vliegramp met Martinair. Dat is onzin natuurlijk, de ramp vond al in 1992 plaats, bovendien heeft Faro heel wat moois te bieden, zoals een mooi oud centrum, diverse monumenten, ooievaars en niet te vergeten het erfgoed van Zeca Afonso en Alfons III. Sinds de 18e eeuw is Faro de hoofdstad van de Algarve.

We begonnen onze Faro-tocht met het bezoeken van een prachtige synagoge, helaas konden we er niet in en bleek ook in Portugal de secularisatie te hebben toegeslagen; de synagoge is inmiddels omgebouwd tot bank.
Sefardische joden  vestigden zich vooral tussen de 5e en de 15e eeuw op het grondgebied dat nu tot Portugal behoort. Ze hebben op verschillende manieren bijgedragen tot de Portugese cultuur. Vele leden van de door de koningen beschermde joodse gemeenschap, waaronder filosofen, humanisten, wetenschappers en kooplieden, maar ook schoenmakers, kleermakers en wevers, namen actief deel aan belangrijke gebeurtenissen in de geschiedenis van Portugal. Ze speelden een belangrijke rol bij de stichting van het koninkrijk en hielpen mee het grondgebied te bevolken. Later, tijdens de periode van de grote ontdekkingsreizen leverde deze gemeenschap een belangrijke financiële en wetenschappelijke bijdrage. In 1496 werden de joden met het Verdrijvingsedict verplicht zich tot het christendom te bekeren en zo nieuwe christenen te worden. Vele joden verlieten Portugal terwijl anderen hun geloof in het geheim bleven belijden.

José Manuel Cerqueira Afonso dos Santos (1929-1987) was een Portugees zanger, en een van de belangrijkste politiek geïnspireerde musici uit de Portugese geschiedenis. In Faro staat zijn geboortehuis. Beroemd is het verhaal van zijn optreden in het gebouw van de muziekvereniging Musica Velha. Daar zingt hij zo een beetje elk lied dat hij geschreven heeft en door het regime verboden is. De PIDE staat buiten te wachten en durft niet binnen te komen. Na het optreden schrijft hij als dank voor de gastvrijheid de tekst van zijn bekendste nummer Grândola, Vila Morena. Het is dit uit te delen aan de militairen, die ze in de loop van hun geweer steken. 

nummer dat in de vroege ochtend van 25 april 1974 op de radio wordt uitgezonden en het startschot is voor legereenheden om de kazernes uit te marcheren en de Anjerrevolotie te beginnen. De Anjerrevolutie is de geweldloze militaire staatsgreep die op 25 april 1974 plaatsvond.  Deze opstand door militairen uit verschillende progressief-linkse groeperingen maakte een eind aan het autocratische Estado-Novo bewind van Marcello Caetano. Als mensen in de straten naar de opstandige soldaten toestappen, begint iemand rode anjer.

Ook Alfons III, koning van Portugal van 1247 tot 1279, wordt nog steeds gekoesterd in Faro. Hij veroverde dan ook De Algarve op de Moren. Hij werd destijds nog wel even door de paus in de ban gedaan, door een ongeoorloofd tweede huwelijk, maar dat heeft geen smet op zijn blazoen gebracht, en hij staat dan nu ook overal in Faro versteend te pronken.

Voor dieren heeft men in Faro een warm hart. De vele ooievaars op hun nesten worden regelmatig gevoerd. Hiertoe klimmen enkele inwoners dagelijks op lange ladders naar de toppen van gebouwen, om hun gevederde vriendjes te voeren. Misschien heeft het er mee te maken dat de bevolking in Portugal in rap tempo afneemt, en vanzelfsprekend moet de ooievaar dan gekoesterd worden.

 

Portugal - Olhos d'Agua

De plaats waar wij in Portugal verbleven heet letterlijk "waterogen".  Dit verwijst naar de zoetwaterbronnen die zich hier op bepaalde plaatsen onder het zand bevinden. Bij eb komen deze bronnen vrij en vormen ronde plekken in het strand waarin het water naar boven opwelt. Deze ronde plekken zien er uit als 'ogen van water'. Het water uit de bronnen is lekker koud, in het verleden werd het gehele dorp voorzien van drinkwater uit deze bronnen.

 Wij hebben vaak gezocht naar de bronnen, maar ze niet kunnen vinden. Later hoorden we dat het nog 2 uur lopen was. Gelukkig is het uitzicht op de rode kliffen van Praia da Falesia ook schitterend.

Verder is Olhos d'Agua een vriendelijke visserdorpje, waar het toerisme nog geen extreme vormen heeft aangenomen. Wel leek de crisis hard te hebben toegeslagen, overal zagen we leegstaande en half leegstaande winkelpanden.

Er zijn overal nog Moorse invloeden te zien, onder andere in de witte kusbusvormige huizen met de voor de Algarve zo typerende schoorstenen met kantachtige motieven. De oorsprong ligt bij de moslims die na de christelijke reconquista gedwongen werden zich te laten dopen, maar stiekem hun oude geloof trouw bleven en hun moskeetorens op de daken bouwden om er in het geheim vijf keer per dag in de richting van Mekka te bidden. Ter camouflage werden de torens ook als schoorsteen gebruikt. Tegenwoordig zijn de schoorstenen gewoon ter decoratie.