Portugal - Faro

Het Portugese Faro heeft voor mij altijd een nogal negatieve bijklank gehad. Voornamelijk door de vliegramp met Martinair. Dat is onzin natuurlijk, de ramp vond al in 1992 plaats, bovendien heeft Faro heel wat moois te bieden, zoals een mooi oud centrum, diverse monumenten, ooievaars en niet te vergeten het erfgoed van Zeca Afonso en Alfons III. Sinds de 18e eeuw is Faro de hoofdstad van de Algarve.

We begonnen onze Faro-tocht met het bezoeken van een prachtige synagoge, helaas konden we er niet in en bleek ook in Portugal de secularisatie te hebben toegeslagen; de synagoge is inmiddels omgebouwd tot bank.
Sefardische joden  vestigden zich vooral tussen de 5e en de 15e eeuw op het grondgebied dat nu tot Portugal behoort. Ze hebben op verschillende manieren bijgedragen tot de Portugese cultuur. Vele leden van de door de koningen beschermde joodse gemeenschap, waaronder filosofen, humanisten, wetenschappers en kooplieden, maar ook schoenmakers, kleermakers en wevers, namen actief deel aan belangrijke gebeurtenissen in de geschiedenis van Portugal. Ze speelden een belangrijke rol bij de stichting van het koninkrijk en hielpen mee het grondgebied te bevolken. Later, tijdens de periode van de grote ontdekkingsreizen leverde deze gemeenschap een belangrijke financiële en wetenschappelijke bijdrage. In 1496 werden de joden met het Verdrijvingsedict verplicht zich tot het christendom te bekeren en zo nieuwe christenen te worden. Vele joden verlieten Portugal terwijl anderen hun geloof in het geheim bleven belijden.

José Manuel Cerqueira Afonso dos Santos (1929-1987) was een Portugees zanger, en een van de belangrijkste politiek geïnspireerde musici uit de Portugese geschiedenis. In Faro staat zijn geboortehuis. Beroemd is het verhaal van zijn optreden in het gebouw van de muziekvereniging Musica Velha. Daar zingt hij zo een beetje elk lied dat hij geschreven heeft en door het regime verboden is. De PIDE staat buiten te wachten en durft niet binnen te komen. Na het optreden schrijft hij als dank voor de gastvrijheid de tekst van zijn bekendste nummer Grândola, Vila Morena. Het is dit uit te delen aan de militairen, die ze in de loop van hun geweer steken. 

nummer dat in de vroege ochtend van 25 april 1974 op de radio wordt uitgezonden en het startschot is voor legereenheden om de kazernes uit te marcheren en de Anjerrevolotie te beginnen. De Anjerrevolutie is de geweldloze militaire staatsgreep die op 25 april 1974 plaatsvond.  Deze opstand door militairen uit verschillende progressief-linkse groeperingen maakte een eind aan het autocratische Estado-Novo bewind van Marcello Caetano. Als mensen in de straten naar de opstandige soldaten toestappen, begint iemand rode anjer.

Ook Alfons III, koning van Portugal van 1247 tot 1279, wordt nog steeds gekoesterd in Faro. Hij veroverde dan ook De Algarve op de Moren. Hij werd destijds nog wel even door de paus in de ban gedaan, door een ongeoorloofd tweede huwelijk, maar dat heeft geen smet op zijn blazoen gebracht, en hij staat dan nu ook overal in Faro versteend te pronken.

Voor dieren heeft men in Faro een warm hart. De vele ooievaars op hun nesten worden regelmatig gevoerd. Hiertoe klimmen enkele inwoners dagelijks op lange ladders naar de toppen van gebouwen, om hun gevederde vriendjes te voeren. Misschien heeft het er mee te maken dat de bevolking in Portugal in rap tempo afneemt, en vanzelfsprekend moet de ooievaar dan gekoesterd worden.

 

Vervelende vliegende kruiers

Ondanks de leuke Martinair entertainmentset en het lege vliegtuig, met per persoon 3 stoelen (op nieuwjaarsdag vliegen schijnt niet populair te zijn), leek er aan de vlucht nooit een einde te komen. Maar op het moment dat we het niet meer verwachtten landde het vliegtuig dan toch in Puerto Plata, dachten we. In werkelijkheid bleek het Punta Cana te zijn en volgde er na nog een uurtje wachten een binnenlandse vlucht. Uiteindelijk kwamen we dan toch nog in Puerto Plata aan.

Daar ging alles vlot, eerst nog even een stoet vervelende kruiers proberen te vermijden, waarvoor wij reeds gewaarschuwd waren. Desondanks zeggen ze zo stellig de naam van jouw reisorganisatie dat je er bijna toch nog in zou trappen. En net die seconde aarzelen is voldoende voor hen om direct naar je koffer te grijpen. Nu zijn het allemaal kleine mannetjes, dus een ruk aan de andere kant van de koffer is voldoende om de kruier met lege handen over de vloer te laten rollen, en Spaans spreken we gelukkig niet.

Na allemaal een flesje rioolwater in onze handen geduwd te hebben gekregen kon het busje vertrekken richting Sosua. In ons hotel bleken nog zo'n 20 Nederlanders uit te stappen. Daar ik weer eens naar het toilet moest kwamen wij achteraan in de rij te staan. Helaas bleek er maar 1 kruier in het hotel te zijn en het terrein enorm, dus dat werd wederom wachten. De kamer bleek wat verouderd maar verder prima en brandschoon. Het was inmiddels nacht, maar gelukkig lopen ze in de DR 5 uur achter, dus konden wij toch nog van een heerlijk diner genieten.

Wordt vervolgd