De gevangenen van S-21 werden elke week met vrachtwagens naar Choeng Ek, The killing fields, gebracht om geëxecuteerd te worden.Er zijn 129 massagraven gevonden, waarvan de botdelen zijn verzameld per soort en leeftijdsgroep in een toren. Zo van de ellepijp van vrouwen tussen de 20 en 30, de schedels van mannen tussen de 30 en 40, etc.
Op de velden zelf loop je letterlijk over de lijken, daar er door de regentijd steeds weer menselijke resten naar boven komen. Het vreemde is verder wel dat er ook overal nog stukjes kleding uit de grond steken. Deze zijn amper verkleurd en nog vrij goed intact, maar hoe kan dat nu na 30 jaar? Zeker daar ze elk jaar, tijdens de regentijd, volledig in het water staan.
Hoe goed het natuurlijk ook is om te herdenken, ik denk wel dat dit niet klopt. Ze moeten die stukjes stof er wel gewoon elke week neerleggen.Een indrukwekkende plaats, maar de geënsceneerde poppenkast had er voor mij niet bij gehoeven, het doet afbreuk aan de plechtigheid die deze plaats zou moeten hebben.
Labels: Choeng Ek, the killing fields, Cambodja, herdenking, monument, museum
Geen opmerkingen:
Een reactie posten