Tuol Sleng, S-21, was ooit een school. Tussen 1975 en 1979 werd het gebruikt door de Rode Khmer als gevangenis. Na afschuwelijke martelingen vertrokken de gevangenen naar Choeng Ek, de killing fields, waar hun leven eindigde in een massagraf.
Tuol Sleng is nu een museum ter nagedachtenis aan de minstens 20.000 slachtoffers die hier hun dood tegemoet gingen. Het vreemde is dat er overal bordjes hangen dat het verboden is te lachen, je moet wel van erg sadistische huizen komen wil je in deze gruwelijke atmosfeer, waar de lucht nog steeds dik voelt van wanhoop en ellende, je mondhoeken ook maar een millimeter omhoog krijgt.
Voor de gevangenen vermoord werden moesten ze eerst op de foto. De fotoborden die nu in het museum overal te zien zijn maken het meest indruk. Al die mensen die je in doodsangst aankijken, al die mensen die er niet meer zijn. Ook vele kinderen kijken moedeloos in de camera. En dan vraag je je af; hoe heeft het allemaal zover kunnen komen? Hoe heeft het zo uit de hand kunnen lopen? Waar was de rest van de wereld? Helaas kennen we zo meer horror geschiedenissen en ik ben bang dat het nog niet is afgelopen.
Labels: Tuol Sleng, Cambodja, Phnom Penh, Polt Pot, Rode Khmer, S-21, killing fields
Tuol Sleng, S-21, was ooit een school. Tussen 1975 en 1979 werd het gebruikt door de Rode Khmer als gevangenis. Na afschuwelijke martelingen vertrokken de gevangenen naar Choeng Ek, de killing fields, waar hun leven eindigde in een massagraf.
Tuol Sleng is nu een museum ter nagedachtenis aan de minstens 20.000 slachtoffers die hier hun dood tegemoet gingen. Het vreemde is dat er overal bordjes hangen dat het verboden is te lachen, je moet wel van erg sadistische huizen komen wil je in deze gruwelijke atmosfeer, waar de lucht nog steeds dik voelt van wanhoop en ellende, je mondhoeken ook maar een millimeter omhoog krijgt.
Voor de gevangenen vermoord werden moesten ze eerst op de foto. De fotoborden die nu in het museum overal te zien zijn maken het meest indruk. Al die mensen die je in doodsangst aankijken, al die mensen die er niet meer zijn. Ook vele kinderen kijken moedeloos in de camera. En dan vraag je je af; hoe heeft het allemaal zover kunnen komen? Hoe heeft het zo uit de hand kunnen lopen? Waar was de rest van de wereld? Helaas kennen we zo meer horror geschiedenissen en ik ben bang dat het nog niet is afgelopen.
Labels: Tuol Sleng, Cambodja, Phnom Penh, Polt Pot, Rode Khmer, S-21, killing fields
Geen opmerkingen:
Een reactie posten