Met weer een vers laken net uit de linnenkast reden we in ongeveer 4 uur, met de gebruikelijke lunchpauze zodat het laken niet teveel zou kreuken, naar Phnom Penh. Daar verbleven we in het Mittapheap hotel, midden in het centrum.
Het eerste dat aan Phnom Penh opvalt zijn de enorme hoeveelheid brommertjes die er rijden. Verder is het ongelooflijk hoe de stad weer is opgebouwd. Na het vertrek van de Rode Khmer was de stad namelijk totaal verwoest en verlaten. Daarna kon je gewoon je intrek nemen in een huis naar keuze. In het begin waren er maar weinig mensen die dit wilden, ze waren bang voor geesten. Nu bloeit Phnom Penh weer volop. Om al dit vertier te vinden is erg gemakkelijk, de straten hebben namelijk geen namen maar nummers en zijn in een logische volgorde. Logisch voor toeristen, de tuktuk chauffeurs hadden er enorm veel moeite mee.
Bij aankomst in het hotel hadden de obers net een cursus cocktail maken, dat trof want inmiddels was Michael's verjaardag aangebroken. De bereiding leek voor hen echter, ook na afloop van de cursus, nog steeds hogere wiskunde te zijn. Zelfs toen de manager erbij gehaald werd lukte het niet twee fatsoenlijke cocktails te maken. De rest van de verjaardag hebben we bij Saffron gevierd een super goed Curry restaurant in de 278 straat. Ook de bediening was perfect. Enige smet op de avond was de enorme onkostenpost die zij hadden nadat ik (per ongeluk) het toilet had stuk gemaakt.
Later die week hebben we nog eens geprobeerd in het hotel te eten, maar toen troffen we een ober die onze rijst, water en wijn gijzelde zodat hij de hele avond naast onze tafel kon blijven staan, om na elke slok en hap dit direct weer aan te vullen. En ach hij deed het niet eens voor zijn plezier, zijn grote droom was namelijk om receptionist te worden, iets waar daar een kennelijk nogal onbereikbare opleiding voor nodig is.
Naam en faam heeft de Foreign Correspondents Club, prachtig gelegen aan de Tonle Sap. Niets is echter minder waar. Het uitzicht is op een vieze stinkrivier, er is de gebruikelijke trage service in het kwadraat en de prijzen zijn dubbel zo hoog als ergens anders.
Die avond besloten we voor het eten maar ergens anders heen te gaan, gewoon weer naar de 278 straat. We aten er bij Anise wat echt een aanrader is. Er zit een vrouw gezellig op een Xylofoontje te spelen en het eten is er uitstekend. De serveerster was wel de hele avond aan het huilen. Toen ik haar vroeg wat er met haar was stortte zij zich in mijn armen en huilde ze mijn hele schouder nat. Het bleek dat haar tante die avond zwaar gewond in het ziekenhuis was opgenomen, omdat er een lantaarnpaal op haar hoofd was gevallen. Probeer dan je lachen maar eens in te houden. Een ongeluk wat toch ook alleen maar in Cambodja kan gebeuren.
Labels: Phnom Penh, restaurants, Cambodja, Foreign Correspondents Club, Anise restaurant, Mittapheap hotel, Tonle Sap, Saffron restaurant
Bij aankomst in het hotel hadden de obers net een cursus cocktail maken, dat trof want inmiddels was Michael's verjaardag aangebroken. De bereiding leek voor hen echter, ook na afloop van de cursus, nog steeds hogere wiskunde te zijn. Zelfs toen de manager erbij gehaald werd lukte het niet twee fatsoenlijke cocktails te maken. De rest van de verjaardag hebben we bij Saffron gevierd een super goed Curry restaurant in de 278 straat. Ook de bediening was perfect. Enige smet op de avond was de enorme onkostenpost die zij hadden nadat ik (per ongeluk) het toilet had stuk gemaakt.
Later die week hebben we nog eens geprobeerd in het hotel te eten, maar toen troffen we een ober die onze rijst, water en wijn gijzelde zodat hij de hele avond naast onze tafel kon blijven staan, om na elke slok en hap dit direct weer aan te vullen. En ach hij deed het niet eens voor zijn plezier, zijn grote droom was namelijk om receptionist te worden, iets waar daar een kennelijk nogal onbereikbare opleiding voor nodig is.
Naam en faam heeft de Foreign Correspondents Club, prachtig gelegen aan de Tonle Sap. Niets is echter minder waar. Het uitzicht is op een vieze stinkrivier, er is de gebruikelijke trage service in het kwadraat en de prijzen zijn dubbel zo hoog als ergens anders.Die avond besloten we voor het eten maar ergens anders heen te gaan, gewoon weer naar de 278 straat. We aten er bij Anise wat echt een aanrader is. Er zit een vrouw gezellig op een Xylofoontje te spelen en het eten is er uitstekend. De serveerster was wel de hele avond aan het huilen. Toen ik haar vroeg wat er met haar was stortte zij zich in mijn armen en huilde ze mijn hele schouder nat. Het bleek dat haar tante die avond zwaar gewond in het ziekenhuis was opgenomen, omdat er een lantaarnpaal op haar hoofd was gevallen. Probeer dan je lachen maar eens in te houden. Een ongeluk wat toch ook alleen maar in Cambodja kan gebeuren.
Labels: Phnom Penh, restaurants, Cambodja, Foreign Correspondents Club, Anise restaurant, Mittapheap hotel, Tonle Sap, Saffron restaurant
1 opmerking:
Lijkt me zeker de moeite waard om eens een keer te gaan eten. Zier er fantastisch uit.
Een reactie posten